της Ειρήνης Γαϊτάνου
Πολλές και μαζικές ήταν οι αντιδράσεις αυτή την εβδομάδα ενάντια στο νέο μνημόνιο που συμφώνησαν Τσίπρας και Τσακαλώτος στις Βρυξέλλες και ψηφίστηκε στη Βουλή με τη διαδικασία του κατεπείγοντος την περασμένη Τετάρτη. Η κοινωνία παρακολούθησε εμβρόντητη τις εξελίξεις της Κυριακής -όπου η υποτιθέμενη “διαπραγμάτευση” αποκάλυπτε στην πραγματικότητα μια ευρω-πραξικοπηματική διαδικασία ταπείνωσης και επιχείρησης υποταγής του λαού- αλλά και την αντίστοιχα πραξικοπηματική συμφωνία από την πλευρά του πρωθυπουργού και την εσπευσμένη κατάθεση του νομοσχεδίου.
Ένα ακόμα μίνι «δογμα του σοκ» αποτέλεσε λοιπόν η βδομάδα αυτή, για τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που έχουν στρατευτεί τα τελευταία χρόνια στον αγώνα ενάντια στις μνημονιακές και καπιταλιστικές στρατηγικές μέχρι τέλους, αλλά και για τον ίδιο το λαό, που μόλις την προηγούμενη Κυριακή βροντοφώναζε το «Όχι» του με 61,3%.
Έτσι, ήταν αναμενόμενο να υπάρχει ένα πρώτο μούδιασμα σε κοινωνικό επίπεδο. Ωστόσο, συλλαλητήρια διοργανώθηκαν σχεδόν καθημερινά. Την Κυριακή εργατικά σωματεία και σχήματα αλλά και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η ΜΑΡΣ και άλλες συλλογικότητες, κάλεσαν σε συγκέντρωση στο Σύνταγμα όπου συμμετείχαν μερικές χιλιάδες διαδηλωτές. Αντίστοιχη κινητοποίηση έγινε και τη Δευτέρα, μετά και από ευρύ κάλεσμα στο ίντερνετ, ενάντια στην πρωινή συμφωνία. Την ίδια μέρα, σωματεία και εργατικά σχήματα προχώρησαν σε συσκέψεις για την οργάνωση της μάχης.
Την κλιμάκωση του αγώνα σηματοδότησε η Τετάρτη 15 Ιούλη, μέρα ψήφισης του τρίτου μνημονίου από τη Βουλή. Το πρωί η ΑΔΕΔΥ και πολλά πρωτοβάθμια σωματεία και ομοσπονδίες (η ΠΟΕ-ΟΤΑ, πολλές ΕΛΜΕ, ο συντονισμός σχημάτων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα κλπ.) κάλεσαν σε απεργία και πορεία στο κέντρο της Αθήνας, τη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις. Το ίδιο βράδυ, υπήρξε παλαϊκό κάλεσμα για συγκέντρωση στο Σύνταγμα και το Λευκό Πύργο στη Θεσσαλονίκη, από πολιτικές οργανώσεις, εργατικά σωματεία και σχήματα. Το ΠΑΜΕ διοργάνωσε επίσης συγκέντρωση στην Ομόνοια και πορεύτηκε προς το Σύνταγμα με πολύ μαζικά μπλοκ, όπου παρέμεινε μαζί με τους υπόλοιπους διαδηλωτές. Συνολικά, δεκάδες χιλιάδες πολίτες συμμετείχαν στις συγκεντρώσεις, ενώ η παρουσία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΜΑΡΣ ήταν ιδιαίτερα δυναμική, δίνοντας κεντρικό στίγμα με τέσσερα πανό και χιλιάδες κόσμου. Συμμετείχαν ακόμα η “Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία-ΑΑΣ”, η ΟΚΔΕ, το ΕΕΚ, η Α.Π. Ροσινάντε, η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, το Δίκτυο για τα κοινωνικά δικαιώματα και άλλες πολιτικές και κινηματικές συλλογικότητες.
Λίγο μετά τις 8.30, όταν ξεκίνησε η συζήτηση στην ολομέλεια της Βουλής, ξέσπασε ένα όργιο τρομοκρατίας και καταστολής. Τα ΜΑΤ επιτέθηκαν στους διαδηλωτές με χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και χημικά, με ξεκάθαρο στόχο να διαλύσουν τη συγκέντρωση. Εξάλλου, κλίμα αστυνομοκρατίας υπήρχε από το πρωί: εξαγγελία ότι οι σταθμοί μετρό θα ήταν κλειστοί (που αναιρέθηκε μετά τις αντιδράσεις αλλά τελικά επιβλήθηκε ξανά κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης), προληπτικές προσαγωγές, δεκάδες διμοιρίες και κλούβες των ΜΑΤ μέσα στη συγκέντρωση (όπως καταγγέλονταν διαρκώς και από τα μεγάφωνα), δημιουργία κλίματος σε δημοσιεύματα τις προηγούμενες μέρες περί “προετοιμασίας” της αστυνομίας και της αντιτρομοκρατικής.
Η επιχείρηση των ΜΑΤ ήταν εξαιρετικά επιθετική: με αλλεπάλληλες επιθέσεις, οι διαδηλωτές διώχθηκαν προς τις στήλες του Ολυμπίου Διός, ενώ κυνηγήθηκαν με διαρκή ρίψη δακρυγόνων στη Συγγρού ως τα όρια της Καλλιθέας. Ο στόχος ήταν ξεκάθαρος: να διαλυθεί η συγκέντρωση και να σταλεί ένα μήνυμα αναλγησίας και τρομοκρατίας. Ωστόσο, οι διαδηλωτές κάθε άλλο παρά φοβήθηκαν. Οι συγκεντρωμένοι αρνούνταν να διαλυθούν, ενώ η νεολαία στα μπλοκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ οργάνωσε άμεσα την περιφρούρηση, με αποτέλεσμα να κατορθώσει να παραμείνει στο Σύνταγμα με οργανωμένο και αποφασιστικό τρόπο. Η παραμονή αυτή βοήθησε να παραμείνουν οργανωμένα μπλοκ ως αργά το βράδυ, ενώ επέστρεφαν μαζικά και όσοι και όσες είχαν κυνηγηθεί. Η αίσθηση των διαδηλωτών ήταν ότι επαναλαμβάνεται με περίσσεια επιθετικότητα το μνημονιακό σκηνικό των τελευταίων χρόνων. Κατέρρευσε έτσι για μια ακόμη φορά η φιλολογία περί αυτοτέλειας του Πανούση από την κυβέρνηση. Αντίθετα, είναι προφανές ότι μνημόνια και καταστολή πάνε μαζί, και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί είναι όργανα επιβολής της κυβερνητικής πολιτικής στην κοινωνική πλειοψηφία που πλήττεται βίαια.
Αυτό μαρτυρά άλλωστε και ό,τι ακολούθησε. Τα ΜΜΕ έκαναν αλγεινή εντύπωση με τη χυδαία ψευδολογία με την οποία παρουσίασαν τις συγκεντρώσεις. Παράλληλα, διενεργήθηκαν 38 προσαγωγές και 16 συλλήψεις, ανάμεσα στους οποίους ήταν δύο μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μέλη της Ροσινάντε και ο πρόεδρος του Σωματείου Βιβλίου-Χάρτου. Πέντε συλληφθέντες κατηγορούνται με κακουργήματα, ενώ οι περισσότεροι δάρθηκαν άγρια από την αστυνομία και απειλήθηκαν με πολυήμερη παρακράτηση.
Είναι γελασμένοι αν πιστεύουν ότι ο αγωνιζόμενος λαός πτοείται! Αντίθετα, το μούδιασμα των πρώτων ωρών ξεπεράστηκε γρηγορότερα και η αποφασιστικότητα της πάλης ενάντια σε παλιά και νέα μνημόνια είναι ακόμα μεγαλύτερη.
Έτσι, ήταν αναμενόμενο να υπάρχει ένα πρώτο μούδιασμα σε κοινωνικό επίπεδο. Ωστόσο, συλλαλητήρια διοργανώθηκαν σχεδόν καθημερινά. Την Κυριακή εργατικά σωματεία και σχήματα αλλά και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η ΜΑΡΣ και άλλες συλλογικότητες, κάλεσαν σε συγκέντρωση στο Σύνταγμα όπου συμμετείχαν μερικές χιλιάδες διαδηλωτές. Αντίστοιχη κινητοποίηση έγινε και τη Δευτέρα, μετά και από ευρύ κάλεσμα στο ίντερνετ, ενάντια στην πρωινή συμφωνία. Την ίδια μέρα, σωματεία και εργατικά σχήματα προχώρησαν σε συσκέψεις για την οργάνωση της μάχης.
Την κλιμάκωση του αγώνα σηματοδότησε η Τετάρτη 15 Ιούλη, μέρα ψήφισης του τρίτου μνημονίου από τη Βουλή. Το πρωί η ΑΔΕΔΥ και πολλά πρωτοβάθμια σωματεία και ομοσπονδίες (η ΠΟΕ-ΟΤΑ, πολλές ΕΛΜΕ, ο συντονισμός σχημάτων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα κλπ.) κάλεσαν σε απεργία και πορεία στο κέντρο της Αθήνας, τη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις. Το ίδιο βράδυ, υπήρξε παλαϊκό κάλεσμα για συγκέντρωση στο Σύνταγμα και το Λευκό Πύργο στη Θεσσαλονίκη, από πολιτικές οργανώσεις, εργατικά σωματεία και σχήματα. Το ΠΑΜΕ διοργάνωσε επίσης συγκέντρωση στην Ομόνοια και πορεύτηκε προς το Σύνταγμα με πολύ μαζικά μπλοκ, όπου παρέμεινε μαζί με τους υπόλοιπους διαδηλωτές. Συνολικά, δεκάδες χιλιάδες πολίτες συμμετείχαν στις συγκεντρώσεις, ενώ η παρουσία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΜΑΡΣ ήταν ιδιαίτερα δυναμική, δίνοντας κεντρικό στίγμα με τέσσερα πανό και χιλιάδες κόσμου. Συμμετείχαν ακόμα η “Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία-ΑΑΣ”, η ΟΚΔΕ, το ΕΕΚ, η Α.Π. Ροσινάντε, η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, το Δίκτυο για τα κοινωνικά δικαιώματα και άλλες πολιτικές και κινηματικές συλλογικότητες.
Λίγο μετά τις 8.30, όταν ξεκίνησε η συζήτηση στην ολομέλεια της Βουλής, ξέσπασε ένα όργιο τρομοκρατίας και καταστολής. Τα ΜΑΤ επιτέθηκαν στους διαδηλωτές με χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και χημικά, με ξεκάθαρο στόχο να διαλύσουν τη συγκέντρωση. Εξάλλου, κλίμα αστυνομοκρατίας υπήρχε από το πρωί: εξαγγελία ότι οι σταθμοί μετρό θα ήταν κλειστοί (που αναιρέθηκε μετά τις αντιδράσεις αλλά τελικά επιβλήθηκε ξανά κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης), προληπτικές προσαγωγές, δεκάδες διμοιρίες και κλούβες των ΜΑΤ μέσα στη συγκέντρωση (όπως καταγγέλονταν διαρκώς και από τα μεγάφωνα), δημιουργία κλίματος σε δημοσιεύματα τις προηγούμενες μέρες περί “προετοιμασίας” της αστυνομίας και της αντιτρομοκρατικής.
Η επιχείρηση των ΜΑΤ ήταν εξαιρετικά επιθετική: με αλλεπάλληλες επιθέσεις, οι διαδηλωτές διώχθηκαν προς τις στήλες του Ολυμπίου Διός, ενώ κυνηγήθηκαν με διαρκή ρίψη δακρυγόνων στη Συγγρού ως τα όρια της Καλλιθέας. Ο στόχος ήταν ξεκάθαρος: να διαλυθεί η συγκέντρωση και να σταλεί ένα μήνυμα αναλγησίας και τρομοκρατίας. Ωστόσο, οι διαδηλωτές κάθε άλλο παρά φοβήθηκαν. Οι συγκεντρωμένοι αρνούνταν να διαλυθούν, ενώ η νεολαία στα μπλοκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ οργάνωσε άμεσα την περιφρούρηση, με αποτέλεσμα να κατορθώσει να παραμείνει στο Σύνταγμα με οργανωμένο και αποφασιστικό τρόπο. Η παραμονή αυτή βοήθησε να παραμείνουν οργανωμένα μπλοκ ως αργά το βράδυ, ενώ επέστρεφαν μαζικά και όσοι και όσες είχαν κυνηγηθεί. Η αίσθηση των διαδηλωτών ήταν ότι επαναλαμβάνεται με περίσσεια επιθετικότητα το μνημονιακό σκηνικό των τελευταίων χρόνων. Κατέρρευσε έτσι για μια ακόμη φορά η φιλολογία περί αυτοτέλειας του Πανούση από την κυβέρνηση. Αντίθετα, είναι προφανές ότι μνημόνια και καταστολή πάνε μαζί, και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί είναι όργανα επιβολής της κυβερνητικής πολιτικής στην κοινωνική πλειοψηφία που πλήττεται βίαια.
Αυτό μαρτυρά άλλωστε και ό,τι ακολούθησε. Τα ΜΜΕ έκαναν αλγεινή εντύπωση με τη χυδαία ψευδολογία με την οποία παρουσίασαν τις συγκεντρώσεις. Παράλληλα, διενεργήθηκαν 38 προσαγωγές και 16 συλλήψεις, ανάμεσα στους οποίους ήταν δύο μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μέλη της Ροσινάντε και ο πρόεδρος του Σωματείου Βιβλίου-Χάρτου. Πέντε συλληφθέντες κατηγορούνται με κακουργήματα, ενώ οι περισσότεροι δάρθηκαν άγρια από την αστυνομία και απειλήθηκαν με πολυήμερη παρακράτηση.
Είναι γελασμένοι αν πιστεύουν ότι ο αγωνιζόμενος λαός πτοείται! Αντίθετα, το μούδιασμα των πρώτων ωρών ξεπεράστηκε γρηγορότερα και η αποφασιστικότητα της πάλης ενάντια σε παλιά και νέα μνημόνια είναι ακόμα μεγαλύτερη.
Πηγή : prin
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου