Η Εξέγερση Που Καθόρισε Το 8ωρο Στην Ελλάδα

 

Σέριφος, Αύγουστος 1916. Οι μεταλλωρύχοι στο Μεγάλο Λιβάδι ασθμαίνουν σε απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, όπου όχι μόνο ένας μισθός για να μην υποσιτίζονται τα παιδιά τους αλλά  ούτε καν το να προλάβουν το φως του ήλιου δεν ήταν δικαίωμα. «Νύχτα έμπαιναν, νύχτα έβγαιναν» όπως αναφέρει ο Μαξίμ Γκόρκι στην «Μάνα». Εκείνον τον μήνα (ξεσπώντας στις 7 του Αυγούστου) ξέσπασε στην Ελλάδα η απεργία που καθόρισε το 8ωρο αλλά και την δημιουργία ταμείων ασφάλισης. Και βάφτηκε φυσικά με αίμα.

2 Μάη 1933 : Η Γερμανική Ναζιστική Κυβέρνηση Καταργεί Όλα Τα Εργατικά Συνδικάτα Και Συλλαμβάνει Όλους Στους συνδικαλιστές

Μόλις ο Αδόλφος Χίτλερ αναδείχτηκε στην καγκελαρία της Γερμανίας τον Γενάρη του 1933, κινήθηκε ταχύτατα προκειμένου να μετατρέψει τη χώρα σε μονοκομματική δικτατορία και να οργανώσει τις αστυνομικές δυνάμεις που ήταν απαραίτητες για την επιβολή της ναζιστικής πολιτικής. 

Tο Φλεβάρη η αστυνομία εισέβαλε στην έδρα του ΚΚ Γερμανίας, στο «Σπίτι του Καρλ Λίμπκνεχτ» και έθεσε το κόμμα εκτός νόμου.

2/5/1893 : Ο Πρώτος Γιορτασμός Της Εργατικής Πρωτομαγιάς Στην Ελλάδα

Σαν σήμερα 2/5/1893 διοργανώνεται στο Παναθηναϊκό Στάδιο το πρώτο συλλαλητήριο στην Ελλάδα για την  Εργατική Πρωτομαγιά με πρωτοβουλία του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου του Σταύρου Καλλέργη.

Η απόφαση για το γιορτασμό της Πρωτομαγιάς του 1893 πάρθηκε στη συνεδρίαση του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου στις 21 Φλεβάρη του ιδίου έτους. «Απεφασίσθη – αναφέρεται στο πρακτικό της συνεδρίασης – όπως εκλεγή επιτροπή και επιδοθή αποκλειστικώς διά της εορτής της 1ης Μαΐου, γενομένης δε μυστικής ψηφοφορίας εξελέγησαν ως εξής: Καλλέργης, Νάγος, Συνοδινός και Χριστόπουλος».

Η Mάχη Και Το Μπλόκο Της Κοκκινιάς / του Δημήτρη Kουσουρή

 

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην έντυπη Νέα Προοπτική σε δύο συνέχειες, το Σάββατο, 11 Μαρτίου 2017 και την Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017, υπό τον τίτλο Η Μάχη της Κοκκινιάς – 73 Xρόνια. Αναρτήθηκε επίσης στο διαδικτυακό τόπο του ΕΕΚ. Το κείμενο ήταν η εισήγηση του ιστορικού Δημήτρη Κουσουρή σε εκδήλωση στο Μουσείο της Mάντρας του Mπλόκου της Kοκκινιάς, στις 6 Μαρτίου 2017 με θέμα «H Kατοχή στον Πειραιά: Δωσιλογισμός, Διώξεις, Mπλόκα». Αλλά πριν το κείμενο του Δημήτρη Κουσουρή ας παραθέσουμε το εισαγωγικό της ΝΠ:

Όσα Μας Έφεραν Μέχρι Εδώ… . Κι Όσα Θα Μας Κάνουν Πάντα Να Θυμόμαστε Τον Γιάννη Μπανιά

Στο κατάμεστο αμφιθέατρο του 9,84 στο Γκάζι συναντήθηκαν την περασμένη Δευτέρα άνθρωποι της Αριστεράς και όχι μόνο -κάθε προέλευσης. Δείγμα κι αυτό της έγνοιας για τη συνάντηση και τη συνεργασία όλων των τάσεων της, που χαρακτήρισε την πολιτική πορεία του Γιάννη Μπανιά.

Η εκδήλωση, που οργάνωσαν από κοινού η «Αυγή» και η «Εποχή», άνοιξε με ένα σύντομο βίντεο με εικόνες και μαρτυρίες από τη ζωή και τη δράση του Γιάννη. Λίγα και μεστά λόγια για την προσωπικότητα και την πολιτική διαδρομή του κατέθεσαν άνθρωποι που τον έζησαν από κοντά: η Όλγα Γεροβασίλη, ο Γιάννης Θεωνάς, ο Μάρκος Μπασιούκας, η Χριστίνα Παπαοικονόμου, η Ελένη Σταματάκη, η Πόπη Τζεμπελίκου, ο Αλέκος Φλαμπουράρης και ο Θανάσης Χρυσοχοΐδης.

Ο Δεκέμβρης ΄44 Και Η Σημερινή Αντίσταση Στη Βαρβαρότητα

Ολόκληρη η εισηγητική ομιλία του σ. Γιάννη Χριστόπουλου, στελέχους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ,στην εκδήλωση του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική απελευθέρωση που πραγματοποιήθηκε στις 13 Δεκέμβρη 2014 στην ΑΣΟΕΕ με αφορμή τα 70 χρόνια από το Δεκέμβρη του 1944.

70 χρόνια από το Δεκέμβρη 1944. Με ποιο μέτωπο θα νικήσει ο λαός;

Η φλεγόμενη δεκαετία του ’40 και η σημερινή αντίσταση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Τιμάμε τον κόκκινο Δεκέμβρη του 44. Την ανώτερη μορφή της ταξικής πάλης, την ένοπλη αντιπαράθεση του λαού μας με την αστική τάξη και την Ιμπεριαλιστική επέμβαση.

Τα 50 Χρόνια Της ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ Στην Θεσσαλονίκη 16/11/2014

Από Το Πολυτεχνείο Στη Μεταπολίτευση Και Την Απόπειρα Διαγραφής Της

Η μεταπολιτευτική Αριστερά της ελπίδας και της αμηχανίας

του Παναγιώτη Σωτήρη - Εκτός Γραμμής

Η Μεταπολίτευση είναι η περίοδος που η ελληνική κομμουνιστική Αριστερά βρέθηκε ταυτόχρονα να συναντιέται με μια νέα κοινωνική δυναμική και να χάνει την πρωτοβουλία των κινήσεων ως προς την οργάνωση και την πολιτικοποίηση των λαϊκών τάξεων.

Τα σημάδια είχαν φανεί νωρίτερα, όταν η εκρηκτική άνοδος της ΕΔΑ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις εκλογές του 1958 δεν μπόρεσε να έχει ανάλογη συνέχεια, ενώ αντίθετα το Κέντρο κατάφερε να πάρει ξανά την πρωτοβουλία αλλά και να κερδίσει νέα εργατικά στρώματα στις πόλεις. Αυτό δεν μειώνει τη σημασία των νέων γενιών που εντάχτηκαν στην Αριστερά τη δεκαετία του 1960, ιδίως της πρώτης γενιάς, η οποία δεν κουβαλούσε με τον ίδιο τρόπο το βάρος της ήττας του Εμφυλίου και έβαλε το χνάρι της στη «Χαμένη Άνοιξη» του πολιτισμού και της αριστερής αναζήτησης, και στη ριζοσπαστικοποίηση του μαζικού κινήματος, ιδίως στα Ιουλιανά. Ωστόσο, η Δικτατορία βρήκε την Αριστερά απροετοίμαστη˙ είχε μεν ένα σημαντικό νέο δυναμικό, στην πραγματικότητα εκπροσωπούσε ό,τι πιο πρωτοπόρο και δημιουργικό διέθετε η ελληνική κοινωνία, αλλά ταυτόχρονα δεν μπορούσε να το μετασχηματίσει σε μια άλλη στρατηγική.

40 Χρόνια Από Το Πραξικόπημα Στην Κύπρο Της Χούντας Και Της Εόκα β

Μαύρη επέτειος σήμερα καθώς είναι η μέρα που η αμερικανοκίνητη χούντα στην Ελλάδα σε συνεργασία με τη φασιστική-δολοφονική συμμορία της εοκα β στην Κύπρο, προσπάθησαν με στρατιωτικό πραξικόπημα να ανατρέψουν την κυπριακή κυβέρνηση και να δολοφονήσουν τον πρόεδρο Μακάριο.

Οι τραγικές συνέπειες αυτής της επέμβασης γνωστές: Συλλήψεις,βασανισμοί και δολοφονίες αριστερών και δημοκρατικών ανθρώπων που αντιστάθηκαν,(Eλληνοκυπρίων και Tουρκοκυπρίων) επιβολή πραξικοπηματικής κυβέρνησης και η καλύτερη αφορμή για την Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο 5 μέρες αργότερα και να συνεχίσει το δολοφονικό τους έργο, έχοντας από τότε μέχρι σήμερα υπό την κατοχή της το 37% του κυπριακού εδάφους.

Η κριτική του Γ.Βιτσώρη στις θέσεις των Ελλήνων Τροτσκιστών στην κατοχή και τον Δεκέμβρη

Η κριτική του Βιτσώρη στις θέσεις των Ελλήνων Τροτσκιστών




Ο χαρακτηρισμός του ΕΑΜ σαν ένα κίνημα που αποτελεί προέκταση του αγγλοσαξονικού μετώπου επιχειρήσεων στο εσωτερικό της χώρας, είναι όχι μόνο στείρος, μα και αντικειμενικά αντεπαναστατικός.Είναι αναμφισβήτητο ότι ο αγγλοσαξονικός ιμπεριαλισμός εκμεταλλεύτηκε τα κινήματα αντίστασης στις χώρες που ήταν κατειλημμένες από τις δυνάμεις του Άξονα. Βοήθησε σ’ αυτό από τις ρεφορμιστικές και σταλινικές ηγεσίες. Αλλά αυτά τα κινήματα ήταν πάνω από όλα κινήματα καταπιεσμένων μαζών για την υπεράσπιση των οικονομικών τους κατακτήσεων και των ελευθεριών τους. Ήταν η προσφορά της πάλης τους ενάντια στους δικούς τους καπιταλισμούς. Και η πάλη ενάντια στον καπιταλισμό δεν γίνεται με αφορισμούς γενικού τύπου. Γίνεται με απεργίες, με διαδηλώσεις, με συμπλοκές. 

1η Μάη 1976 : Νεκρός ο Σ. Ισιδωρόπουλος

ΕΠΕΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΤΖΙΑ ΤΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Να θυμηθούμε αυτή την Πρωτομαγιά το μαθητή Σιδέρη Ισιδωρόπουλο που σκοτώθηκε από αυτοκίνητο κυνηγημένος από μπάτσους γιατί αφισσοκολούσε για το γιορτασμό της Πρωτομαγιάς .

Από την εφημερίδα "ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ" εκείνων των καιρών και των τότε εποχών..


" Στις 30 Απρίλη του 1976 στις 6 το απόγευμα ένα συνεργείο που κολλούσε αφίσσες και μοίραζε προκηρύξεις της Κ.Ο "ΜΑΧΗΤΗΣ" για την εργατική Πρωτομαγιά στην οδό Πειραιώς κυνηγήθηκε από αστυνομικά όργανα.

Πως Προέκυψε η Γιορτή του Μάη ;

                                                                                                                                          
                                                                                                                                             

της Ρόζας Λούξεμπουργκ

Η απελευθερωτική σκέψη, να εισαχθεί μια προλεταριακή ημέρα γιορτής σαν μέσο για την κατάκτηση της οκτάωρης εργάσιμης ημέρας, προέκυψε για πρώτη φορά στην Αυστραλία. Οι εργάτες εκεί, αποφάσισαν ήδη το 1856, να διοργανώσουν μια ημέρα πλήρους εργασιακής ανάπαυσης, συνδεδεμένης με συγκεντρώσεις και διασκεδάσεις, σαν εκδήλωση για χάρη της οκτάωρης εργάσιμης ημέρας. Ημέρα γι΄ αυτή τη γιορτή ορίστηκε η 21η του Απρίλη. Στην αρχή οι αυστραλοί εργάτες είχαν σκεφτεί μια μόνο εκδήλωση για το έτος 1856. Ήδη όμως αυτή η πρώτη γιορτή, άσκησε μια τόσο ισχυρή εντύπωση στις προλεταριακές μάζες της Αυστραλίας, επέδρασε τόσο ενθαρρυντικά και προπαγανδιστικά, που αποφασίστηκε η γιορτή αυτή να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο.

Αριστερά και Τοπική Αυτοδιοίκηση. Συνοπτική Ιστορική Διαδρομή

του Γ. Αλεξάτου

Εισαγωγή

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, ως θεσμός διαχείρισης τοπικών ζητημάτων από αντιπροσωπευτικά τοπικά όργανα, έχει μακρά ιστορία σ’ αυτόν τον τόπο, που οι ρίζες της χάνονται στην περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας. Οι κοινότητες εκείνης της εποχής αποτέλεσαν μορφή Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με τις κοινοτικές αρχές (τις δημογεροντίες) να λειτουργούν ως τοπική εξουσία και ως διαμεσολαβητές μεταξύ κοινότητας και οθωμανικού κράτους. Η αμφισβήτηση του δημοκρατικού τους χαρακτήρα (καθώς η εξουσία ασκούνταν από τα «τζάκια», την ιδιότυπη σύμμειξη μεγαλογαιοκτημόνων και εμποροβιοτεχνών ή εμποροναυτικών) δεν ακυρώνει τον χαρακτήρα τους ως μορφών Τοπικής Αυτοδιοίκησης που περιόριζαν τις καταπιεστικές συνέπειες της οθωμανικής εξουσίας.

ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ 06/04/2014: Αφιέρωμα στη Παρισινή κομμούνα

Συμπληρώθηκαν 143 χρόνια από όταν οι εργάτες του Παρισιού και άλλα κοινωνικά στρώματα εγκαθίδρυσαν την επαναστατική τους κυβέρνηση στην λεγόμενη Πόλη του φωτός. Αμέσως η νέα κυβέρνηση πήρε προοδευτικά μέτρα πρωτόγνωρα για τα δεδομένα του 19ου αιώνα και ανακούφισε τις φτωχές τάξεις.

70 χρόνια από την εκτέλεση του Π.Πουλιόπουλου 
5/6/2013
 Σαν σήμερα εκτελέστηκε ο μεγάλος επαναστάτης και διανοούμενος Π. Πουλιόπουλος, μαζί με πάνω από εκατό άλλους φυλακισμένους από τις ιταλικές κατοχικές δυνάμεις στο Νεζερό, κοντά στη Λάρισα, σε αντίποινα για την ανατίναξη του Γοργοπόταμου. Ο Π.Πουλιόπουλος μέχρι την τελευταία στιγμή, αγωνίζεται για την ζωή, για την δική του και των συντρόφων του. Στο χώρο της εκτέλεσης μιλάει δυνατά στους Ιταλούς στρατιώτες στη γλώσσα τους, οι άλλοι σύντροφοι καταλαβαίνουν ελάχιστα μόνο τις λέξεις που μοιάζουν με τις ελληνικές : ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ, ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.
 Οι διηγήσεις Ιταλών και Ελλήνων μας λένε ότι οι στρατιώτες αρνήθηκαν να χτυπήσουν, τότε ο αξιωματικός σκοτώνει τον Πουλόπουλο.
Ήταν μόλις 43 χρονών και 3 μηνών. Ο Π. Πουλιόπουλος γεννήθηκε στη Θήβα στις 10 Μαρτίου 1900. Το 1919 μπήκε στη Νομική σχολή, την ίδια χρονιά εντάσσεται στο ΣΕΚΕ (το μετέπειτα ΚΚΕ). Το 1920 υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό κατά το ελληνοτουρκικό πόλεμο 1919-1920. Συνελήφθη το 1922 για αντιπολεμική δράση και παραπέμφθηκε σε στρατοδικείο στη Σμύρνη με την προοπτική της εκτέλεσης, με την κατάρρευση όμως αφέθηκε ελεύθερος.
 Από το 1923-1925 έπαιξε ηγετικό ρόλο στο κίνημα βετεράνων του πολέμου και το 1924 εκλέχτηκε πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Παλαιών Πολεμιστών και Θυμάτων Στρατών. Πήρε μέρος στο 3ο έκτακτο συνέδριο του ΣΕΚΕ, το 1924, στο οποίο αποφασίστηκε η μπολσεβικοποίηση του κόμματος και εκλέχτηκε πρώτος γραμματέας του ΚΚΕ σε ηλικία 24 ετών. Στις 24 Αυγούστου 1925 δικάστηκε στην Αθήνα με την κατηγορία ότι προωθούσε την αυτονομία της Μακεδονίας και της Θράκης. Οι κατηγορίες απορρίφθηκαν, αλλά αντί να απελευθερωθεί εξορίστηκε στη Φολέγανδρο, όπου αφέθηκε ελεύθερος το 1926 με την πτώση της δικτατορίας του Πάγκαλου.
 Στο συνέδριο του κόμματος το Μάρτιο του 1927, μαζί με το Γιωτσόπουλο απομακρύνθηκαν από την κεντρική επιτροπή και τον ίδιο χρόνο διαγράφτηκαν από το ΚΚΕ. Σχημάτισαν μια αντιπολιτευτική ομάδα σε συντονισμό με τη Διεθνή Αριστερή Αντιπολίτευση υπό την ηγεσία του Τρότσκι. Έδιδαν το ΣΠΑΡΤΑΚΟ και αρνήθηκαν να ενωθούν με τους αρχειομαρξιστές.
Το 1934, η ομάδα του Πουλιόπουλο και μια ομάδα που είχε διασπαστεί από τους αρχειομαρξιστές με επικεφαλής τον Μ. Ράπτη (Πάμπλο) ενώθηκαν και σχημάτισαν την Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (ΟΚΔΕ). Στο σταλινισμό που επικρατούσε στο ΚΚΕ και στην 6η ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ που θεωρούσε ότι η επανάσταση στην Ελλάδα πρέπει να είναι αστικοδημοκρατική ο Π. Πουλιόπουλος υποστήριξε το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της επανάστασης που είναι αναγκαία στην Ελλάδα, μιας και η αστική τάξη δεν μπορούσε να υλοποιήσει τα προβλήματα της χώρας. Ο Π. Πουλιόπουλος υπήρξε επικριτικός για την κατάσταση της ΕΣΣΔ και την κατάλυση της εργατικής δημοκρατίας αλλά ότι θα πρέπει να υποστηριχθεί σε περίπτωση επίθεσης από τα καπιταλιστικά κράτη.
 Το 1938 πήρε την πρωτοβουλία να ενώσει τους έλληνες τροτσκιστές στην Ενιαία Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (ΕΟΚΔΕ), όπου το Σεπτέμβριο του 1938 η ΕΟΚΔΕ συμμετείχε στην ίδρυση της 4ης Διεθνούς στο Παρίσι. Το 1938 συνελήφθη και φυλακίστηκε στην Ακροναυπλία, στον β' παγκόσμιο πόλεμο υποστήριξε ότι ο χαρακτήρας του δεν πρέπει να είναι αντιφασιστικός αλλά είναι πόλεμος ανταγωνισμόυ ανάμεσα σε αντίπαλα εθνικά κράτη λόγω της οικονομικής κρίσης και ότι η εργατική τάξη και το κομμουνιστικό κίνημα δεν έπρεπε να συνταχτούν με τις αντίστοιχες αστικές τάξεις και τα εθνικά κράτη.

 Εκδόσεις έργων του Δημοκρατική ή Σοσιαλιστική Επανάσταση στην Ελλάδα,  Λαικά Μέτωπα Άρθρα, Θέσεις και Πολεμικές Πόλεμος κατα του πολέμου