Δήλωση Οργανώσεων Της Κομμουνιστικής Αριστεράς

OXI ΣΤΟ ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ - Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΟΧΙ.

Λιγότερο από μία εβδομάδα μετά το υπερήφανο αγωνιστικό ΟΧΙ του ελληνικού λαού, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ ετοιμάζεται να υπογράψει νέο Μνημόνιο με προτάσεις αντιλαϊκές που φαλκιδεύουν την αποφασιστική ψήφο του λαού και επιχειρούν να μετατρέψουν το περήφανο ΟΧΙ σε ταπεινωτικό ΝΑΙ

Παραβιάζει την εκκωφαντική λαϊκή εντολή που της δόθηκε για άμεση ανακοπή της λιτότητας και για οριστικό τέλος των μνημονίων. Επιλέγει να συμπορευτεί σε «εθνικό μέτωπο» με αυτούς που εκπροσωπούσαν τα πιο επιθετικά τμήματα της εγχώριας ολιγαρχίας και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και που μόλις την προηγούμενη βδομάδα έδωσαν τη λυσσαλέα μάχη του ΝΑΙ με όλα τα μέσα.

Αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση προχώρησε στο δημοψήφισμα σε μια απόπειρα ελιγμού και όχι ως πραγματική επιθυμία απόρριψης της λιτότητας. Αντιμετώπισε το δημοψήφισμα και το αποτέλεσμά του ως μέσο πίεσης στη διαπραγμάτευση για να πετύχει μία «καλύτερη συμφωνία», για να αποσπάσει έστω κάποιες μικρές παραχωρήσεις από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως, το σαρωτικό αποτέλεσμα του ΟΧΙ ξεπέρασε τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και δημιουργεί νέα δεδομένα, τόσο για το ΣΥΡΙΖΑ, όσο και για τα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Το 61,3% που κατέγραψε το ΟΧΙ, αλλά και οι συνθήκες υπό τις οποίες διαμορφώθηκε αυτό το αποτέλεσμα παρά την ενεργοποίηση όλων των τρομοκρατικών διλημμάτων τις ημέρες πριν το δημοψήφισμα, τις συνθήκες οικονομικού στραγγαλισμού, τη συντεταγμένη τρομοκρατική παρέμβαση των ΜΜΕ που στο σύνολό τους λειτουργούσαν ξεκάθαρα σε διατεταγμένη υπηρεσία, την ωμή πολιτική παρέμβαση των ιμπεριαλιστικών κέντρων, έδωσαν στο δημοψήφισμα χαρακτηριστικά σκληρής ταξικής αντιπαράθεσης. Το συμπέρασμα αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι υπήρξε σαφέστατη πόλωση υπέρ του ΝΑΙ στις πιο εύπορες περιοχές και αντίστοιχα υπέρ του όχι στις λαϊκές περιοχές, αλλά και από την κατανομή της ψήφου ανά κοινωνική κατηγορία – επικράτηση του ΝΑΙ στα εύπορα στρώματα και αντίστοιχα του ΟΧΙ στα λαϊκά στρώματα και στη νεολαία. Ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των λαϊκών στρωμάτων ψήφισε αποφασιστικά όχι, αντιλαμβανόμενο πλήρως ότι αυτή η ψήφος εμπεριείχε το ενδεχόμενο της ρήξης. Αναδεικνύεται έτσι ότι υπάρχουν οι κοινωνικοί όροι για τη διαμόρφωση μιας κοινωνικής συμμαχίας εργατοϋπαλλήλων, αγροτικών στρωμάτων, της νεολαίας, των κατώτερων τμημάτων των μικροαστικών στρωμάτων, οι όροι ενός δυνάμει «ιστορικού μπλοκ» γύρω από μια στρατηγική ρήξης και εναλλακτικής διεξόδου από την κρίση.

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και τα χαρακτηριστικά που πήρε καθιστούν ανοικτά ταξικό και το διακύβευμα της κυβέρνησης να υπογράψει μία νέα μνημονιακή συμφωνία. Για τις δυνάμεις του ιμπεριαλισμού αλλά και για τις δυνάμεις του κεφαλαίου στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας ήταν πολύ σημαντικό να εξασφαλιστεί η τελική ταπεινωτική συναίνεση της κυβέρνησης σε ένα νέο μνημόνιο. Θέλουν να στείλουν το μήνυμα ότι κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την Ευρωπαϊκή «κανονικότητα» της λιτότητας και της ακύρωσης της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σέρνεται ταπεινωτικά στην υπογραφή ενός νέου μνημονίου που θα δεσμεύσει τη χώρα και το λαό στην πολιτική της λιτότητας και της καταστροφής για 3 χρόνια, και γιατί δεν μπορεί να ξεπεράσει τα όρια του ευρωπαϊσμού αλλά γιατί υποτάσσεται πλήρως στο φόβο για το Grexit, παρότι αυτό στην πραγματικότητα είναι η αναγκαία αφετηρία μιας άλλης πορείας. Οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ είναι τεράστιες. Γιατί αφόπλισε ιδεολογικά το λαό, μετέχοντας και αναπαράγοντας τα τρομοκρατικά διλήμματα και αναμασώντας τα περί «βιώσιμης συμφωνίας» και «έντιμου συμβιβασμού» στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, επί πέντε μήνες και ακόμα και την έσχατη στιγμή. Έχει τεράστια ευθύνη γιατί επέτρεψε την εκροή πολύ σημαντικών πόρων στο εξωτερικό και γιατί επέλεξε την αποπληρωμή 8 δις στους δανειστές, συμβάλλοντας έτσι στη δημιουργία των συνθηκών οικονομικού στραγγαλισμού που βρίσκει σήμερα μπροστά του. Γιατί δεν έχει κανένα, έστω και στοιχειώδες, σχέδιο για τη συντεταγμένη έξοδο από την Ευρωζώνη και τα απολύτως αναγκαία μέτρα διασφάλισης των λαϊκών συμφερόντων στην περίπτωση της εξόδου.

Εμείς επιμένουμε ότι η έξοδος από το ευρώ και η ρήξη με την ΕΕ, εφόσον γίνει σχεδιασμένα και με συντεταγμένο τρόπο, αλλά και με την άμεση λήψη συγκεκριμένων μέτρων αποτελεί και το μόνο ενδεχόμενο που μπορεί να υπηρετήσει τα λαϊκά συμφέροντα. Ταυτόχρονα, θα αποτελέσει τεράστια κοινωνική, πολιτική και οικονομική ήττα για την αστική τάξη, για την οποία διακυβεύονται πολύ σημαντικές απώλειες κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ισχύος και η σοβαρή υποβάθμισή της στο πλαίσιο του διεθνούς καταμερισμού εργασίας. Γι’ αυτό και οι ντόπιες αστικές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις αντιπαλεύουν λυσσαλέα ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ωστόσο, και αυτό είναι ενδεικτικό των αδιεξόδων του ΣΥΡΙΖΑ είναι πιθανό το Grexit να έρθει, σε κάθε περίπτωση ως αποτέλεσμα επιλογής των ιμπεριαλιστικών κέντρων και ιδίως της Γερμανίας ως απόφαση να τιμωρήσουν την ενοχλητική ελληνική ανορθογραφία. Ένας λόγος παραπάνω η έξοδος να γίνει τώρα, συγκροτημένα και σχεδιασμένα.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχει το ενδεχόμενο τα ιμπεριαλιστικά κέντρα να συνεχίσουν τις πιέσεις, παρατείνοντας τη μη υπογραφή συμφωνίας και μετά την Κυριακή, για να οδηγήσουν το ΣΥΡΙΖΑ σε πλήρη υποταγή, αλλά και το ρεύμα του ΟΧΙ σε εξουθένωση και στην περίπτωση αυτή, ο ΣΥΡΙΖΑ, ενσωματωμένος στην επιλογή της παραμονής στο ευρώ πάση θυσία, να οδηγήσει σε χρεοκοπία των τραπεζών εντός ευρώ και ανακεφαλαιοποίηση μέσω κουρέματος των καταθέσεων. Αυτό θα έχει βαρύτατες επιπτώσεις για τα λαϊκά στρώματα και για την πολιτική της αριστεράς. Σε περίπτωση που η ΕΚΤ θα επιχειρήσει τη χρεοκοπία των ελληνικών τραπεζών θα πρέπει άμεσα να γίνει έξοδος από την Ευρωζώνη,επιστροφή στο εθνικό νόμισμα και εγγύηση των καταθέσεων από το ελληνικόκράτος.

Όμως, η έκφραση του λαού παράγει πολιτικές και ηθικές δεσμεύσεις. Αυτοί που σήμερα, είτε πρόκειται για την κυβέρνηση, είτε πρόκειται για υποστηρικτές του ΝΑΙ, επιχειρούν να διαστρεβλώσουν το ΟΧΙ και να το μετατρέψουν σε ΝΑΙ στο ευρώ, πρέπει να απαντήσουν πώς λίγες μέρες πριν, το σύνολο των κομμάτων που υποστήριξαν το ΝΑΙ, τα ΜΜΕ, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ταύτιζαν με ωμό τρόπο το όχι με την έξοδο από την ευρωζώνη και πώς το 61,3% που υποστήριξε το ΟΧΙ δεν συνειδητοποίησε ότι υπήρχε ένα τέτοιο ενδεχόμενο που ήταν διατεθειμένο να υποστηρίξει και δεν εξουσιοδότησε την κυβέρνηση για κάτιτέτοιο.

Την Κυριακή ήταν η ώρα της αλήθειας για το λαό, που απάντησε εκκωφαντικά και ξεκάθαρα, δείχνοντας σαφή διάθεση ρήξης. Σήμερα, είναι αντίστοιχα η ώρα της αλήθειας για όσα τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ και της αριστεράς του αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο της συνέχισης των μνημονίων. Οι δυνάμεις αυτές πρέπει να συμβάλλουν στο να υπάρξει η μέγιστη δυνατή λαϊκή κινητοποίηση, μαζί με άλλες δυνάμεις της αριστεράς, για την αποτροπή της σύναψης συμφωνίας και τη μη εφαρμογή της ακόμα και αν ψηφιστεί.Το νέο μνημόνιο πρέπει να καταψηφιστεί και η κυβερνητική πολιτική που θα επιχειρήσει να το επιβάλει, να ανατραπεί. Οι δυνάμεις αυτές θα πρέπει στην κατεύθυνση αυτή να συμμετάσχουν σε ένα κοινό μέτωπο του ΟΧΙ με όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς που τοποθετήθηκαν με το ΟΧΙ της ρήξης. Σε αντίθετη περίπτωση, τα επιχειρήματα περί αποφυγής της αριστερής παρένθεσης κ.λπ. δεν πείθουν κανέναν και οι δυνάμεις αυτές θα είναι απολύτως συνυπεύθυνες όχι μόνο για την έναρξη ενός νέου γύρου αιματηρής λιτότητας με την υπογραφή της αριστεράς, αλλά και για την πραξικοπηματική αλλοίωση της ψήφου του λαού και για έναν πρωτοφανή εμπαιγμό του. Κάθε ψήφος υπέρ του νέου Μνημονίου σήμερα είναι ένα αποφασιστικό βήμα ρήξης και σύγκρουσης με το λαό.

Μέσα στο δεδομένο πλαίσιο ταχύτατων πολιτικών εξελίξεων, όπου τα δεδομένα αλλάζουν κάθε μέρα, δεν υπάρχουν ασφαλείς πολιτικές εκτιμήσεις. Το μόνο βέβαιο είναι το πλαίσιο πολιτικών καθηκόντων. Όλες οι δυνάμεις που αντιλαμβάνονται το μέγεθος του διακυβεύματος πρέπει να δώσουν τη μάχη για να μην υπερψηφιστεί καμία συμφωνία που σηματοδοτεί ένα νέο γύρο μνημονιακής λιτότητας και για να μην παραβιαστεί η σαφώς εκφρασμένη λαϊκή βούληση. Με κοινές επιτροπές, κοινές πρωτοβουλίες και κινητοποιήσεις. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να δώσουν τη μάχη για να επιβληθεί η κατεύθυνση της συντεταγμένης εξόδου από την Ευρωζώνη, με την ενεργοποίηση άμεσων μέτρων όπως πρέπει τουλάχιστον να είναι:

- Η ανάκτηση του εθνικού νομίσματος και του ελέγχου της νομισματικής πολιτικής
- Η άμεση κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος
- Η άμεση στάση πληρωμών του χρέους και η μη αναγνώριση και διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του
- Η άμεση ενεργοποίηση ενός πλαισίου κρατικών παρεμβάσεων για την προστασία των θέσεων εργασίας και την αποτροπή της εκτόξευσης της ανεργίας μέσω του άμεσου κλεισίματος επιχειρήσεων, είτε με τη μορφή του κρατικού ελέγχου αυτών, είτε της κρατικής ενίσχυσης όσων δεν επιθυμούν να αναστείλουν τη λειτουργία τους, με όρο την προστασία των θέσεων εργασίας

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και η «διαπραγμάτευσή της» δημιουργεί όρους ενός ευρύτερου ακροατηρίου που αντιλαμβάνεται ότι το πρόβλημα βρίσκεται στην ευρωζώνη και την ΕΕ. Όμως, η ταύτιση της «κυβέρνησης της αριστεράς» με τα μνημόνια στα μάτια του λαού αποτελεί χτύπημα στο ηθικό και πολιτικό πλεονέκτημα όλης της αριστεράς. Αποτελεί ευκαιρία και για το σύστημα για να επανα-νομιμοποιήσει το χρεοκοπημένο πολιτικό προσωπικό.

Το εκρηκτικό ΟΧΙ έδειξε πόσο βαθιές είναι οι δυναμικές σύγκρουσης και ρήξης μέσα στην ελληνική κοινωνία. Είναι η συνέχεια των μεγάλων ανατροπών της περασμένη πενταετίας. Ταυτόχρονα αποδεικνύεται ότι το τοπίο της Αριστεράς παραμένει αναντίστοιχο με τις προκλήσεις αλλά και τις δυνατότητες της εποχής μας. Η υποταγή και συμμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ στις απαιτήσεις των ιμπεριαλιστικών κέντρων και των δυνάμεων του κεφαλαίου, κάνει επιτακτική τη διαμόρφωση ενός αριστερού, ριζοσπαστικού πολιτικού μετώπου στη βάση του μεταβατικού προγράμματος εργατικής διεξόδου και σύγχρονης σοσιαλιστικής προοπτικής από την κρίση από ευρύτερες δυνάμεις της αριστεράς. Η προσπάθεια για να διαμορφωθεί σήμερα το αναγκαίο «Μέτωπο του όχι μέχρι τέλους» στην πάλη ενάντια στο νέο μνημόνιο μπορεί να συμβάλει σε αυτή την κατεύθυνση. Σε αυτό μπορεί να συμβάλει και η συλλογική προσπάθεια και επεξεργασία για την ανασυγκρότηση μιας σύγχρονης κομμουνιστικής Αριστεράς. Με αυτές τις προκλήσεις αναμετριόμαστε.

ΑΡΑΝ – ΑΡΑΣ – ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

11 Ιουλίου 2015