ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Αποδυναμωμένη Κυβέρνηση, Οργανώνουμε Την Εργατική Πάλη, Παλεύουμε Για Εργατική Εναλλακτική

 

Την Τετάρτη 19 Ιούνη πραγματοποιήθηκε στη Νομική της Αθήνας η εκδήλωση του ΣΕΚ για τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, την οποία παρακολούθησαν εκατοντάδες σύντροφοι και συντρόφισσες από την Αθήνα και -διαδικτυακά- άλλες πόλεις. Την εισήγηση έκανε ο Π. Γκαργκάνας, διευθυντής της Εργατικής Αλληλεγγύης και ακολούθησαν παρεμβάσεις. Στη συνέχεια δημοσιεύουμε τα βασικά σημεία της εισήγησης και των παρεμβάσεων.

Η έκταση της ήττας της ΝΔ είναι τεράστια και δεν μπορούνε να την κρύψουν με κανένα τρόπο. Έχασε 900 χιλιάδες ψήφους σε σχέση με τις εκλογές του Ιούνη. Σημασία έχει και το ποσοστό, έπεσε στο 28%: όχι απλά κάτω από τους στόχους που είχαν βάλει, είναι ποσοστό πολιτικής κρίσης. Δεν υπήρξε ποτέ κυβέρνηση που να στάθηκε με τέτοιους είδους ποσοστό. Επιστρέψαμε σε ποσοστά 2012 όταν είχαμε τη μεγαλύτερη πολιτική κρίση.

Η Καθημερινή, μια εφημερίδα που συνεχίζει να στηρίζει την κυβέρνηση, δημοσίευσε τα στοιχεία από το έξιτ πολ της μέρας των εκλογών και τα οποία δείχνουν το εξής: από τους 900 χιλιάδες ψηφοφόρους που έχασε η ΝΔ, περίπου 400 χιλιάδες απείχαν. Από τους υπόλοιπους, 250 χιλιάδες΄πήγανε προς το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, την Πλεύση Ελευθερίας και τον Λοβέρδο. Η Καθημερινή καταγράφει αυτές τις ψήφους σαν απώλειες προς την κεντροαριστερά. Και άλλες 200 χιλιάδες ψήφοι πήγαν προς την ακροδεξιά, Βελόπουλο, Νίκη, Λατινοπούλου.

Πρέπει να λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι αυτά τα ποσοστά είναι ο μέσος όρος όλης της χώρας. Αλλά όλη η χώρα δεν είναι ενιαία ταξικά. Για μια μαρξιστική αντιμετώπιση δεν μας αρκούν οι μέσοι όροι, δεν βάζουμε στην ίδια ζυγαριά τους πόσους ψήφους πήρε ένα κόμμα σε μια μεθοριακή περιοχή με πόσους ψήφους πήρε στις εργατογειτονιές της Αθήνας.

Εργατική τάξη

Όταν πάμε να εξετάσουμε τι έγινε στις μεγάλες πόλεις, τι έγινε εκεί που ζει και παλεύει η εργατική τάξη, η εικόνα είναι ακόμα χειρότερη για την κυβέρνηση. Εκεί η κυβέρνηση καταρρέει. Σε κάποιες πέφτει σε τρίτο κόμμα.

Χρειάζεται επίσης να είμαστε προσεκτικοί με τις απόψεις περί ανόδου της ακροδεξιάς. Ποιο βγήκε πρώτο κόμμα στη Θράκη; Το κόμμα της μειονότητας. Σε συνθήκες ρατσισμού και ισλαμοφοβίας, επιθέσεων ότι όποιος στηρίζει την Παλαιστίνη είναι ισλαμιστής τρομοκράτης. Ο κόσμος της μειονότητας ξεσηκώθηκε και έβγαλε την Κίνησή του πρώτο κόμμα στην Ξάνθη και τη Ροδόπη.

Χρειάζεται να σταθούμε στο πως βούλιαξε η ΝΔ γιατί υπάρχει μεγάλη φιλολογία του στυλ «ο κόσμος βαρέθηκε», «νικητής η αποχή» που υπεκφεύγει να πει ποιος είναι ο ηττημένος, αυτός που μέχρι τις παραμονές των εκλογών μας λέγανε ότι είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Αυτή ήταν η εικόνα για τον Μητσοτάκη και τη ΝΔ και αυτή η εικόνα κατέρρευσε.

Ήταν μια πλαστή εικόνα από το προηγούμενο διάστημα, μια προπαγάνδα της άρχουσας τάξης. Λέγανε συνειδητά ψέματα. Τώρα φαίνεται πόσο επιφανειακή ήταν η άποψη ότι οι πολιτικοί και ταξικοί συσχετισμοί μετριούνται με βάση το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης πέρσι τον Ιούνη πήρε το 41%.

Οι πολιτικές κρίσεις δεν είναι αντικειμενικές διαδικασίες, είναι κοινωνικές και έχουν κοινωνικά υποκείμενα που πρωταγωνιστούν σ’ αυτή τη διαδικασία. Εμείς βλέπαμε όχι μόνο πόσο ψεύτικη είναι η προπαγάνδα της άρχουσας τάξης αλλά και ποια δύναμη μπορεί να φέρει την αλήθεια μπροστά. 

 

Κι αυτή ήταν η εργατική τάξη με τους αγώνες που έδωσε όλο το προηγούμενο διάστημα. Ο κόσμος δεν έσκυψε το κεφάλι στις ιδεολογικοπολιτικές πιέσεις, αντίθετα βγήκε σε μάχες δίνοντας συνέχεια από το προηγούμενο διάστημα. Από που βρήκανε τη δύναμη οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών να βγαίνουν να καταγγέλλουν την κυβέρνηση, να μαζεύουν ενάμισι εκατομμύριο υπογραφές. Γιατί το ρεύμα των αγώνων που είχαν ξεσπάσει το προηγούμενο Μάρτη επέζησε και έδωσε τη δυνατότητα να φτάσουμε σε μια μεγάλη πανεργατική απεργία φέτος για το έγκλημα των Τεμπών.

Τα νοσοκομεία ήταν όλο το προηγούμενο διάστημα πρωταγωνιστικά στις μάχες του εργατικού κινήματος. Δεν υπάρχει μέτρο που να πήρε η κυβέρνηση και να μην έλαβε απεργιακή απάντηση. Κι έτσι φτάσαμε στις ευρωεκλογές να διαπιστώνουνε οι εκλογολόγοι ότι πρώτο θέμα που έσπρωξε τον κόσμο να διαμαρτυρηθεί ήταν η ακρίβεια και δεύτερο η Υγεία. Η Υγεία μπήκε στην ατζέντα επειδή τη βάλανε οι απεργοί. 

Οι ιδιωτικοποιήσεις ήταν και παραμένουν αιχμή των επιθέσεων της κυβέρνησης. Έφαγε ήττα σχετικά με την ιδιωτικοποίηση των τρένων γιατί τα Τέμπη δεν ξεχάστηκαν. Έφαγε ήττα για την ιδιωτικοποίηση των νοσοκομείων γιατί οι απεργοί μπήκαν στην πρώτη γραμμή όλο το προηγούμενο διάστημα. Έφαγε ήττα για την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας γιατί οι φοιτητές βγήκαν σε καταλήψεις εννιά βδομάδες κερδίζοντας την πλειοψηφία της κοινωνίας στη δική τους μεριά, ένα κίνημα που λέγανε ότι δεν μπορεί να συμβεί.

Ήταν και πολιτικές μάχες που έκριναν πως εκφράζεται η δυσαρέσκεια, που πάει. Οι γυναικοκτονίες έγιναν τεράστιο θέμα. Προσπαθήσανε και προσπαθούνε να το κουκουλώσουν. Τώρα γίνεται συζήτηση για το πως χειριστήκανε τον κ. Λύτρα, που κόντεψε να σκοτώσει τη γυναίκα του μέσα στο σπίτι, επειδή είναι μεγαλοδικηγόρος. Αυτή είναι η πραγματική αντιμετώπιση από τη δική τους πλευρά. Και δεν καταφέρανε να κάνουν τον κόσμο να έχει αυτή την αντιμετώπιση. Και εισπράξανε μια απεργιακή 8 Μάρτη που έγινε με πρωτοβουλία του «περιθώριου» της επαναστατικής Αριστεράς. Επαιξε ρόλο στο μαύρισμα της ΝΔ τα αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, η ήττα του Μπακογιάννη στην Αθήνα.

Υπάρχει εύκολη διέξοδος από την κατάσταση που έχουν περιέλθει; Έχουν περιθώρια να στρίψουν το τιμόνι; Δεν έχουν, γιατί διαχειρίζονται μια πολυκρίση. Δεν υπάρχει μέτωπο που να χειρίζεται η κυβέρνηση που τα πράγματα να μην πάνε προς το χειρότερο. Έρχονται μεγαλύτερες όχι μικρότερες επιθέσεις. Όχι μόνο οικονομικές: σήμερα Τα Νέα έχουν πρωτοσέλιδο ότι η κυβέρνηση ενεργοποιεί οψιόν να πάρει ακόμα 20 F-35, γιατί είναι μέσα στον πόλεμο της Ουκρανίας, γιατί πρέπει να στηρίξει το Ισραήλ το οποίο χάνει τον πόλεμο στη Γάζα.

Αυτό είναι το πρόγραμμα της άρχουσας τάξης, το πρόγραμμα της ΝΔ και ο Μητσοτάκης δεν έχει κανένα περιθώριο να το γλυκάνει. Η κρίση δεν έχει φτάσει στο τέρμα της. Το ομολογεί ο Μητσοτάκης με τον ανασχηματισμό που έκανε. Αναπαλαίωση, ξαναέφερε ότι μισητό έχει περάσει από τα υπουργεία της ΝΔ γιατί το μήνυμα είναι “χανόμαστε, ταμπουρωθείτε η ΝΔ πρέπει να συσπειρωθεί γιατί πάμε σε εκλογές”.

Δημιουργούνται καλύτερα περιθώρια για τον κόσμο που θέλει να παλέψει ενάντια σε μια εξασθενημένη κυβέρνηση. Πως θα τα αξιοποιήσουμε αυτά τα περιθώρια; Δεν είναι εύκολο και το βλέπουμε στην αμηχανία των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Χρειάζονται πρωτοβουλίες για αγωνιστικές απαντήσεις σε όλα τα μέτωπα. Όταν η κυβέρνηση είναι σε κρίση, δεν είναι ώρα για να σταματήσουμε και να ζυμωθούμε για το πως θα φτιαχτεί η κεντροαριστερά, είναι ώρα για να κλιμακωθούνε οι αγώνες. Γιατί μπορούνε και να ανατρέψουν την κυβέρνηση και να πισωγυρίσουν τις επιθέσεις, να έχουν κατακτήσεις.

Έχουμε πρόταση που απευθύνεται σε όλον τον κόσμο της Αριστεράς για το πως θα έπρεπε να κινηθούνε, τι ζητάμε να απαιτεί από τις ηγεσίες του. Να κόψουν τις σαχλαμαρίτσες και να κινηθούνε στην κατεύθυνση ενός αγωνιστικού μετώπου σύγκρουσης με μια πιο εξασθενημένη κυβέρνηση, γιατί μπορούμε να υπερασπίσουμε τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης και να αντιστρέψουμε την πορεία.

Αρχίζοντας από ένα καθοριστικό μέτωπο. Γιατί η οργή για την κυβέρνηση μπορεί να πάρει και τον λάθος δρόμο. Προφανώς είναι ανησυχητικό το να παίζει μπάλα η ακροδεξιά. Δεν έχει φτάσει ούτε ο Βελόπουλος, ούτε η Λατινοπούλου στα επίπεδα της Λεπέν, της Μελόνι, του AfD. Αλλά δεν θα περιμένουμε για να ανοίξουμε τη σύγκρουση μαζί τους.

Αντιρατσιστικό κίνημα

Εδώ και τώρα, πρώτο μέτωπο που πρέπει να κλιμακωθούν οι αγώνες είναι το αντιρατσιστικό κίνημα και η σύγκρουση με τους φασίστες. Είναι μια από τις χαμένες ευκαιρίες της προηγούμενης περιόδου ότι η αντιπολίτευση μπορεί να έλεγε μπράβο στους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών, αλλά ποτέ δεν είπε μπράβο στους επιζώντες του εγκλήματος της Πύλου που ανοίγουν τη μάχη για να πάνε αυτοί οι δολοφόνοι φυλακή. Θα μπορούσε ο Βελόπουλος να βλέπει την πλάτη του ΚΚΕ αν αυτό άνοιγε το ζήτημα αντί να καταψηφίζει κινητοποιήσεις όπως έκανε τις προηγούμενες μέρες.

Αυτό που προτείνουμε είναι ότι όπως έγινε με τα Τέμπη να γίνει με την Πύλο. Οι ένοχοι να δικαστούν και να καταδικαστούν όπως δικάσαμε και καταδικάσαμε τους χρυσαυγίτες. Είναι ρεαλιστικό, υπάρχει το κίνημα που μπορεί να το κάνει.

Δεύτερο μέτωπο είναι τα αιτήματα που έχουν αναδειχτεί στις μάχες της εργατικής τάξης. Δεν είναι ώρα για ψαξίματα και κόψε ράψε για ένα μίνιμουμ πρόγραμμα. Το πρόγραμμα το έχουν διαμορφώσει οι εργαζόμενοι με τις απεργίες τους. Σύγκρουση με τις ιδιωτικοποιήσεις είναι το νο1 όχι μόνο λόγω των Τεμπών και των νοσοκομείων, αλλά και λόγω της Παιδείας. Αυτό που προτείνουμε στον κόσμο της Αριστεράς είναι να κινηθούμε μαζί απεργιακά, σε ένα μέτωπο που λέει στοπ στις ιδιωτικοποιήσεις, θέλουμε επανακρατικοποιήσεις, θέλουμε δημόσιο, εργατικό έλεγχο για να μην έχουμε αυτές τις καταστροφές.

Ποια είναι η απάντηση στο θέμα της ακρίβειας; Πρώτον, να πάρουμε αυξήσεις με απεργίες και αγώνες. Και δεύτερο, ανοίγοντας το ζήτημα ποιος ελέγχει αυτούς που είναι υπεύθυνοι. Ποιος ελέγχει τις τράπεζες που παίρνουν το μεγαλύτερο μερτικό από την κερδοσκοπία στην ακρίβεια; Κρατικοποίηση των τραπεζών. Κρατικοποίηση της ΔΕΗ και όλου του κυκλώματος της ενέργειας, γιατί το χρηματιστήριο ενέργειας είναι ο ιμάντας που μεταφέρει την ακρίβεια από τις τράπεζες στον κόσμο.

Υιοθετούμε όλα τα αιτήματα από όλες τις μάχες. Υπάρχει απάντηση στις γυναικοκτονίες, στον σεξισμό; Υπάρχει απάντηση ενάντια στον πόλεμο; Ναι το δείχνει ο κόσμος με τον τρόπο με τον οποίο παλεύει.

Έχουμε και πρόταση για τον εαυτό μας. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, δεν αρκεί να λέμε ότι εμείς είχαμε δίκιο ότι ο Μητσοτάκης δεν είναι παντοδύναμος, ότι το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη μπορεί να γίνει πλειοψηφικό, να συνεχιστούν οι αγώνες.

Έχουμε να ανοίξουμε περισσότερα ζητήματα. Δεν έχουμε μόνο αγωνιστικά καθήκοντα, έχουμε και στρατηγικά καθήκοντα. Όλοι λένε ότι δεν υπάρχει κράτος δικαίου στην Ελλάδα. Πως να υπάρχει με υποκλοπές, μπαζώματα; Κάθε μέρα σκάνδαλα, κανένας θεσμός του κράτους δικαίου δεν έχει μείνει αλώβητος. Διορθώνεται αυτό; Πιστεύει κανείς ότι η Ανεξάρτητη Αρχή θα μεταρρυθμίσει την ΕΥΠ; Αυτό λένε τα κοινοβουλευτικά κόμματα.

Δεν είμαστε μόνο οι καλύτεροι μαχητές, είμαστε αυτοί που λένε η μόνη λύση είναι η επανάσταση. Δεν μπορεί να μείνει ίχνος από το λεγόμενο “κράτος δικαίου”, πρέπει να το κατεδαφίσουμε και να το οικοδομήσουμε ξανά από την αρχή σαν εργατικό κράτος. Ανοίγει η κουβέντα, να ενωθούμε, να κλιμακώσουμε τους αγώνες μας, να ρίξουμε τον Μητσοτάκη, για να φτάσουμε που; Μέχρι τέλους.

Το ΣΕΚ μπορεί να μεγαλώσει σε αυτές τις συνθήκες να καλύψει αυτό το κομμάτι του κόσμου που λέει ότι πρέπει να κάνουμε κάτι άλλο. Μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης έχει εμπειρίες από τι σημαίνουν οι ρεφορμιστές. Πρέπει να προσαρμόσουμε το κόμμα μας στο να κερδίσει αυτό τον κόσμο. Πρέπει να κάνουμε το κόμμα μας, κόμμα υποδοχής αυτής της ριζοσπαστικοποίησης που μαύρισε το Μητσοτάκη και θέλει να πάει πιο μακριά.