του Ερνέστο Αγγελή
Όλοι θυμούνται ότι την περασμένη άνοιξη κι ενώ ακόμα το λοκ-ντάουν συνεχίζονταν, απέναντι στην ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και την απόφασή της να εξοβελίσει τα καλλιτεχνικά μαθήματα από το πρόγραμμα στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση όπως και ενάντια στην τηλεκπαίδευση, μαθητές, φοιτητές και εκπαιδευτικοί διαδήλωσαν στην Αθήνα και σε όλες τις μεγάλες πόλεις, για εβδομάδες. Ήδη τον Φλεβάρη οι κυβερνώντες, με την ανοχή των γραφειοκρατικών συνδικαλιστικών οργανώσεων, είχαν περάσει την εξίσωση των πτυχίων των κολεγίων με τα αντίστοιχα των πανεπιστημίων, όχι βέβαια γιατί νοιάζονται για τα συμφέροντα των σπουδαστών τους -οι οποίοι πληρώνουν την κατάρρευση της δημόσιας εκπαίδευσης έναντι παχυλών διδάκτρων για να αποκτήσουν ένα πτυχίο που θα τους κάνει βορρά στα νύχια του κεφαλαίου, πετώντας τους στο τέλος στην ανεργία- αλλά για το συμφέρον της τσέπης των ιδιοκτητών κολεγίων, από την “δική τους” κυβέρνηση. Τώρα με το νεόκοπο νομοσχέδιο η Κυβέρνηση επιχειρεί “εν τάχει” να ικανοποιήσει αυτά τα συμφέροντα ιδιοκτητών κολεγίων, εξισώνοντας τα πτυχία πολιτικών μηχανικών-μηχανολόγων που δίνουν κατόπιν τριετούς φοίτησης, με εκείνα των αντίστοιχων δημόσιων σχολών πενταετούς φοίτησης και μακρόχρονης κοινωνικής-επιστημονικής εμπειρίας, δίνοντας το δικαίωμα στους απόφοιτους των κολεγίων, να εντάσσονται στο ΤΕΕ. Όμως το ΤΕΕ είναι στα χέρια των γραφειοκρατών, ενώ η πλειοψηφία των πολιτικών μηχανικών, μαζί και εκείνων που αποφοιτούν από τα κολέγια, πεινάει.
Οι απόφοιτοι πολιτικοί μηχανικοί και μηχανολόγοι, έχουν βιώσει από πρώτο χέρι την τελευταία δεκαετία την κρίση του κλάδου της οικοδομής, μην καταφέρνοντας ποτέ να περάσουν στην θέση των “λευκών κολάρων” που το επάγγελμά τους αντιπροσώπευε στις ιμπεριαλιστικές χώρες στα χρόνια της χρηματιστικής παγκοσμιοποίησης, μένοντας βασικά άνεργοι και στο έλεος των όποιων προγραμμάτων απασχόλησης. Το νομοσχέδιο αυτό, έρχεται να επικυρώσει μια μακρόχρονη διαδικασία απαξίωσης του εν λόγω κλάδου, του οποίου οι φοιτητές -για κοινωνικό/πολιτικές αιτίες- έπαιξαν έναν ορισμένο βαρύνοντα ρόλο στην πάλη των τάξεων της χώρας, όπως εκδηλώθηκε στην εξέγερση του Νοέμβρη του 1973.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός, από τότε που η νεολαία των σχολείων – το Φθινόπωρο- ήταν στους δρόμους και τις καταλήψεις, ενάντια στο “νέο-παλιό σχολείο” απαιτώντας μέτρα προστασίας από τον κορωνοϊό. Τώρα, ενώ τα σχολεία και οι σχολές δεν λειτουργούν, οι κυβερνώντες ετοιμάζουν για ψήφιση ένα νομοσχέδιο το οποίο προβλέπει ότι ήδη από αυτήν την χρονιά, οι διοικήσεις των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων (πρυτανικές αρχές) θα καθορίζουν την βάση εισαγωγής, με βάση το “μέσο όρο της βαθμολογίας όλων των υποψήφιων ενός επιστημονικού πεδίου”, ενώ επιπλέον θα περιορίζεται για τους υποψήφιους το εύρος των επιλογών στο μηχανογραφικό.
Επιπλέον στο νομοσχέδιο ορίζεται ξανά, η ήδη νομοθετημένη αλλά μη-εφαρμοσμένη διάταξη που είχε προκαλέσει την φοιτητική εξέγερση του 2006-2007: η διαγραφή των φοιτητών μετά την παρέλευση των δύο επιπλέον ετών από το τέλος της προβλεπόμενης φοίτησής τους. Με αυτόν τον τρόπο, αποκλείοντας τη νεολαία στο όνομα μιας “επιβίωσης του εξεταστικά δυνατότερου”, θεσμοθετείται η πρόσδεση του εξεταστικού συστήματος της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο σπασμένο άρμα του πανεπιστημίου, το οποίο γίνεται ακόμα περισσότερο από ότι είναι σήμερα, ένας οργανισμός παραγωγής ανέργων και καταρτισμένων πειθήνιων σκλάβων. Οι “από κάτω” όμως, μπορούμε να ανατρέψουμε τους εμπνευστές του και όλους τους μηχανισμούς τους, ανοίγοντας το δρόμο σε μια πανανθρώπινη ελευθεριακή παιδεία της καθολικής ανθρώπινης χειραφέτησης. Για να το πετύχουμε όμως χρειάζεται να παλέψουμε για την ανατροπή της κυβέρνησης του κεφαλαίου.
Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση μέσα στη νέα φάση της καπιταλιστικής κρίσης, οδηγεί στην έκρηξη, την αντίφαση ανάμεσα στις επείγουσες κοινωνικές ανάγκες της νεολαίας και το ασύμβατο της ικανοποίησής τους στον παρακμασμένο καπιταλισμό. Ο πρωταγωνιστής τον οποίο η κυβέρνηση στοχεύει με το νομοσχέδιο, είναι ο κοινωνικός δεσμός της αλληλεγγύης που εκδηλώθηκε στη νεολαία, από τους εργαζόμενους παλαιότερων γενιών στις φετινές κινητοποιήσεις των καταλήψεων. Ενάντια σε αυτό το εκρηκτικό φορτίο μεταξύ άλλων η κυβέρνηση παίρνει το μέτρο της “πανεπιστημιακής αστυνομίας”, το οποίο σε συνδυασμό με το ήδη καταργημένο άσυλο οδηγεί σε μια καταστολή χωρίς προηγούμενο στα χρονικά.
Από κάθε άποψη, η συγκέντρωση του Συντονιστικού των μαθητών την Τετάρτη 23 Δεκέμβρη στο Υπουργείο Παιδείας, δεν ξεπερνούσε τα πολύ περιορισμένα πλαίσια μιας διαμαρτυρίας, παρά την υποστήριξη που ειπώθηκε ότι είχε από μαθητές που δεν ήταν σε αυτήν. Η αστυνομία με τον χαρακτηριστικό της χρυσοχουντίδικο τρόπο, είχε παραταχθεί μπροστά από την πύλη του Υπουργείου πριν καν εμφανιστούν οι μαθητές, οι οποίοι είχαν πάρει όλα τα σχετικά με την πανδημία μέτρα.
Ανεξάρτητα όμως από αυτήν την κινητοποίηση, η ώρα της αλήθειας για το μαθητικό και φοιτητικό κίνημα είναι τώρα: της κινητοποίησης της προλεταριακής νεολαίας- εργαζόμενης και άνεργης- για την αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων και κυρίως αυτού της ανεργίας που θα επιδεινωθεί την επόμενη περίοδο, παλεύοντας μέσα από το χτίσιμο του ΕΕΚ-Τροτσκιστές στις σχολές και τις συνοικίες, για την συντριβή του αστικού κράτους και την κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη, για την σοσιαλιστική διέξοδο από το καπιταλιστικό χάος.
Πηγή : Νέα Προοπτική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου