ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Προεκλογική Περίοδος Με Πρωταγωνιστή Τους/Τις Απεργούς

Όσα παιχνίδια και να κάνει ο Μητσοτάκης με την ημερομηνία των εκλογών, η μακρόσυρτη προεκλογική περίοδος φτάνει στην τελική ευθεία. Και όσα επιδόματα κι αν προσπαθούν να σκαρφιστούν οι υπουργοί του, στο κέντρο της πολιτικής ζωής βρίσκονται οι αγώνες των απεργών ενάντια στα αίσχη της κυβέρνησης.

Συμβολικά, αυτό φάνηκε ανάγλυφα τη Δευτέρα το απόγευμα όταν ο Μητσοτάκης και η Κεραμέως οργάνωσαν προεκλογική φιέστα στο Μέγαρο Μουσικής, αλλά χρειάστηκαν για προστασία μια θηριώδη επίθεση των ΜΑΤ ενάντια στους εκπαιδευτικούς που διαμαρτύρονταν στο δρόμο.

Πέρα από τους συμβολισμούς, όμως, υπάρχει η ουσία. Πίσω από τα ΜΑΤ υπάρχουν οι κυβερνητικές επιθέσεις που πετσοκόβουν, ιδιωτικοποιούν και διαλύουν την Παιδεία, στην Υγεία, τον Πολιτισμό. Πίσω από τα «επιδόματα» βρίσκεται η ακρίβεια που ροκανίζει μισθούς και συντάξεις και μια Ευρωπαϊκή Ένωση που απαιτεί επιστροφή στα πρωτογενή πλεονάσματα του προϋπολογισμού για να πληρώνονται τα χρέη προς τους τραπεζίτες.

Απεργιακό κύμα

Απέναντι απ’ όλα αυτά, όμως, βρίσκεται ένα απεργιακό κύμα που φουσκώνει. Η μαζικότητα της απεργίας των εκπαιδευτικών την περασμένη Τετάρτη έκανε πολλούς να θυμηθούν κορυφαίες στιγμές αγώνα. Αλλά δεν ήταν μόνοι. Μαζί τους βάδισαν χιλιάδες εργαζόμενοι και σπουδαστές των Τεχνών που συνεχίζουν εδώ και βδομάδες το κίνημα υπεράσπισης του Πολιτισμού με απεργίες και καταλήψεις. Την ίδια ώρα που η βασιλίσσης Σοφίας ήταν κλειστή από τα ΜΑΤ που προστάτευαν το δίδυμο Μητσοτάκη-Κεραμέως στο Μέγαρο, η Πανεπιστημίου ήταν κλειστή από χιλιάδες που συμμετείχαν στη συναυλία των καλλιτεχνών μπροστά στο Rex. 

Και έρχεται συνέχεια. Αυτή την Τετάρτη απεργούν και βγαίνουν στους δρόμους οι εργαζόμενοι στα Νοσοκομεία. Συντονίζουν και κορυφώνουν τις μάχες που δίνουν από νοσοκομείο σε νοσοκομείο για να σώσουν τις κλινικές που έχουμε ανάγκη όλοι και όλες. Για να μην μετατραπούν σε Κέντρα Υγείας τα νοσοκομεία στις επαρχιακές πόλεις, για να βρίσκουν θεραπεία τα παιδιά και οι γυναίκες που έχουν ανάγκη νοσοκομεία όπως το Αγλαΐα Κυριακού και το Έλενα.

Ούτε οι απεργοί των Νοσοκομείων θα είναι μόνοι. Και αυτή η Τετάρτη θα είναι ένα βήμα ενότητας του κόσμου που παλεύει με τους καλλιτέχνες να βαδίζουν μαζί με τους γιατρούς και τους νοσηλευτές. Και έτσι θα συνεχίσουμε. Στις 8 του Μάρτη, στην παγκόσμια μέρα των γυναικών, ενωνόμαστε πανεργατικά γιατί αυτή η κυβέρνηση και το σύστημα που υπηρετεί σπέρνει τον σεξισμό πλάι-πλάι με τη φτώχεια και τις περικοπές. Ρίχνει στον καιάδα της ανασφάλειας τα νέα παιδιά και τις γυναίκες την ώρα που απλώνει δίχτυ προστασίας στους πλούσιους (εκ)βιαστές.

Οι απεργίες είναι η πιο δυνατή «ψήφος» που έχουμε. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό πολιτικά ότι μέσα στην προεκλογική περίοδο φουντώνουν οι απεργίες. Θα μαυρίσουμε στις κάλπες τη Νέα Δημοκρατία και τα αίσχη της, αλλά ήδη από τώρα ετοιμαζόμαστε για τη συνέχεια. Δεν θα μείνουμε με σταυρωμένα χέρια περιμένοντας δικαίωση από τους επόμενους πολιτικούς προϊστάμενους των υπουργείων. Μόνο με τη δύναμη της τάξης μας μπορούμε να επιβάλουμε το δίκιο του εργάτη. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε δυνατή αντικαπιταλιστική αριστερά. Την αριστερά που έχει σαν στρατηγική την ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος και την μεταφράζει σε στήριξη και συγκρότηση των αγώνων εδώ και τώρα.

Γι’ αυτό, βγαίνουμε στους δρόμους και ταυτόχρονα μπαίνουμε στην επαναστατική αριστερά. Ελάτε να το παλέψουμε μαζί.