Όταν άρχισαν να ανακοινώνονται οι καταδικαστικές αποφάσεις, γίνονταν δεκτές με χειροκροτήματα και συνθήματα, ιδιαίτερα τα «Ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί», «Ο λαός δεν ξεχνά, τους φασίστες τους κρεμά», που φωνάζονταν καθολικά και με ενθουσιώδη δυναμισμό από τους συγκεντρωμένους. Το αποκορύφωμα ήταν η ανακοίνωση για την καταδίκη της ΧΑ ως εγκληματικής συμμορίας, όπου εκτός από τις ζητωκραυγές και το πανδαιμόνιο, ήταν εμφανής και μια έντονη συγκίνηση σε όλους τους διαδηλωτές.
Λιγότερο από 1 λεπτό μετά, η αστυνομία προχώρησε σε οργανωμένη επίθεση κατά των συγκεντρωμένων, με τη ρίψη αρχικά νερού (χρησιμοποιώντας μάνικες) και στη συνέχεια χημικών, πιέζοντας ασφυκτικά και απωθώντας τον κόσμο, τόσο στη λεωφόρο Αλεξάνδρας όσο και στους κάθετους δρόμους, όπου υπήρχαν μεγάλα συγκεντρωμένα πλήθη. Σκοπός τους ήταν η διάλυση της συγκέντρωσης, για να μην αφήσουν να μετατραπεί η διαδήλωση σε μια μεγάλη γιορτή, να μην αναθαρρήσει ο κόσμος από αυτή τη μεγάλη νίκη του κινήματος.
Η καταδίκη της ΧΑ είναι μια νίκη του κινήματος, που 7 χρόνια τώρα, με μικρές και μεγάλες κινητοποιήσεις και αγώνες, αχρήστευσε το εργαλείο της ΧΑ για την αστική τάξη (όταν αρχικά την καλόβλεπε, όχι μόνο σαν πολύτιμη εφεδρεία για το χτύπημα του κινήματος στον δρόμο, αλλά και για μια πλήρη ενσωμάτωσή της στο πολιτικό σκηνικό ως “τελευταία ευκαιρία της δημοκρατίας”) – και δεν άφησε περιθώρια στην αστική δικαιοσύνη να τη ρίξει «στα μαλακά», ρισκάροντας μια κοινωνική έκρηξη. Είναι μια απόφαση με ιστορική και διεθνή σημασία. Δείχνει ότι μπορούμε να πετύχουμε νίκες, που να βοηθάνε στην οργάνωση και ανασυγκρότηση του κινήματος, να ανοίγουν δρόμο για την αλλαγή των συσχετισμών.
Βγάζει μάτι η ενορχηστρωμένη εκστρατεία όλων των αστικών και μνημονιακών κομμάτων να καπηλευτούν την καταδίκη, να παρουσιαστούν ως υπερασπιστές και εγγυητές της «δημοκρατίας»: η ΝΔ του Μητσοτάκη και ακόμα του Σαμαρά(!), που έχει ενσωματώσει όλη τη βασική ατζέντα ακροδεξιού τύπου και σκληραίνει διαρκώς την αντιδημοκρατική αναδίπλωση, ενώ δεν έχασε ευκαιρία να δοκιμάσει ξανά τις βολές για τη “θεωρία των δύο άκρων” – ο ΣΥΡΙΖΑ, που μετά τις τεράστιες ευθύνες του για την καθυστέρηση της διαδικασίας και βέβαια τα μνημονιακά εγκλήματά τους, θέλει να ξεγελάσει στο ρόλο του «αντιφασίστα» – το ΚΙΝΑΛ, που ανακαλύπτει ότι “όλοι μαζί” νικάμε το φασισμό και τη μισαλλοδοξία.
Αυτό το «δημοκρατικό τόξο», αυτά τα «κανονικά» αστικά και μνημονιακά πολιτικά κόμματα και το προσωπικό τους, είναι που με τις πολιτικές του έθρεψε και θρέφει στα σπλάχνα του τον φασισμό και τον ναζισμό, στηρίζει το σύστημα που τους γεννά, τον καπιταλισμό και τη σήψη του. Η τελική νίκη δεν έχει έρθει ακόμα, όσο η μεγάλη«εγκληματική οργάνωση» όλων των μνημονικών και ούλτρα νεοφιλελεύθερων αλωνίζει ελεύθερη, τσαλαπατά όλα τα εργασιακά, κοινωνικά, πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα, ταπεινώνει τους εργαζόμενους και τους νέους, κάνει όλο και πιο μαύρο το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης των ΜΑΤ και δικαστηρίων.
Ο φασισμός είναι ένας θανάσιμος εχθρός των εργαζόμενων και νέων, που δεν τσακίζεται στις αίθουσες των αστικών δικαστηρίων και στα πολιτικά ή κοινοβουλευτικά παιχνίδια του «δημοκρατικού τόξου», αλλά στον δρόμο με τους αγώνες μας, με ένα μαχητικό Ενιαίο Ταξικό Μέτωπο. Δεν είναι τίποτα άλλο, παρά το μακρύ χέρι των καπιταλιστών στα χρόνια της κρίσης. Ας αποτελέσει αυτή η νίκη το έναυσμα για μια σειρά από ανυποχώρητους και μαχητικούς αγώνες, που θα σταματήσουν και θα ανατρέψουν μια για πάντα τον φασισμό και το σύστημα που τον γεννά.
ΟΚΔΕ, 8.10.2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου