ΠΑΝΘΗΡΑΣ * 29

* Ιστοσελίδα Ενημέρωσης Της Μαχόμενης Αριστεράς Για Τον ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ * Για επικοινωνία : thanasis.ane@gmail.com * Οι δημοσιεύσεις δεν εκφράζουν και τις απόψεις της ιστοσελίδας * Αριστερά και Ενιαίο Μέτωπο Ενάντια στην Βαρβαρότητα*

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2020

ΕΕΚ : Η Καταδίκη Της Ναζιστικής “Χρυσής Αυγής” Νίκη Του Λαού!

 

 
 
 
 
 
 
 
Και αφετηρία για την ιστορική αναμέτρηση με τους εχθρούς του λαού – το κράτος, το κεφάλαιο, την κυβέρνησή τους και τα φασιστικά τους τέρατα!

Ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΕΕΚ

  1. Δυο βδομάδες μετά τη γιγάντια διαδήλωση δεκάδων χιλιάδων λαού στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, στις 7 Οκτώβρη, την ώρα που μέσα στο Εφετείο η ναζιστική Χρυσή Αυγή καταδικαζόταν ως αυτό που είναι -και που αποδείχθηκε στην πολύχρονη δικαστική διαδικασία– μια εγκληματική συμμορία, το κράτος στις διάφορες εκφάνσεις του επιχειρεί να δώσει τα δικά του αντιμηνύματα και πλήγματα. Δευτερόλεπτα μετά την αναγγελία της δικαστικής απόφασης, με αφορμή κάποια πλαστικά μπουκάλια από νερό, ο μηχανισμός βίας του Χρυσοχοΐδη εξαπέλυσε μια βάρβαρη κατασταλτική επίθεση στον «εχθρό λαό» που πανηγύριζε και κραύγαζε ότι θα θάψει το ναζισμό βαθιά μέσα στο χώμα. Από την άλλη, δύο βδομάδες τώρα στη δικαστική αίθουσα η εισαγγελέας, στο ρόλο της συνηγόρου υπεράσπισης των εγκληματιών ναζιστών, επιχειρεί να δώσει τη δική της απάντηση – πιστή στη γραμμή που από τις 16 Δεκεμβρίου είχε εκφράσει, ότι οι ναζιστές είναι αθώοι, δεν υπάρχει εγκληματική συμμορία και ακόμη δεν ευθύνονται ούτε οι άμεσοι συνεργάτες του δολοφόνου Ρουπακιά για τον ειδεχθή φόνο του Παύλου Φύσσα.

Οι ίδιες ταξικές δυνάμεις που ενθάρρυναν, χρηματοδότησαν, εξόπλισαν και φιλοτέχνησαν το δήθεν φιλολαϊκό προφίλ της ναζιστικής συμμορίας, τώρα επιχειρούν να ελαχιστοποιήσουν τον αντίχτυπο από την αντιφασιστική έκρηξη. Δεν ξέρουμε ακόμα την απόφαση του δικαστηρίου για τα δήθεν ελαφρυντικά των ναζιστών εγκληματιών. Η οργή όμως γίνεται ποτάμι να τους πνίξει αν νομίζουν ότι θα περάσουν εύκολα τη μη φυλάκιση των δολοφόνων ή την παραμονή τους για λίγο στο κελί μέχρι να… ξεχαστεί η υπόθεση. Αυτοί που στην καθαρίστρια με το πλαστό απολυτήριο δημοτικού -για να βρει δουλειά- ρίξανε 15 χρόνια φυλακή, κι αφήσανε τον αθώο Θεοφίλου 5,5 χρόνια φυλακή και ρίχνουν στα κρατητήρια 14χρονους μαθητές με κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος, θέλουν να ρίξουν τους πραγματικούς κακούργους, τους ναζί συνεργάτες τους στα “μαλακά”. Δεν θα τους περάσει! Ο λαός δεν ξεχνά, τους φασίστες τους κρεμά – μαζί με το σύστημα που τους γεννά και τους θρέφει.

  1. Ό,τι κι αν αποφασιστεί στο δικαστήριο, είναι σαφές ότι τα αντίπαλα ταξικά στρατόπεδα είναι αντιμέτωπα, ιδίως μετά την 7η Οκτωβρίου. Τυχόν απόφαση για τη μη φυλάκιση των ναζί δολοφόνων θα είναι πρόκληση που δεν πρέπει και δεν θα μείνει αναπάντητη. Η 7η Οκτωβρίου 2020 ήταν μια Μεγάλη Μέρα, μέρα ιστορικής νίκης του Λαού – που “δεν ξεχνά, τους φασίστες τους κρεμά!” Χωρίς τον λαό και την πάλη του – χωρίς την Μάγδα Φύσσα μπροστάρισα και τον λαό, προπαντός την μαχόμενη νεολαία, με μικρές και μεγάλες αντιφασιστικές δράσεις στον δρόμο, εφτά χρόνια τώρα – δεν θα έβγαινε η καταδικαστική απόφαση ενάντια στην ναζιστική συμμορία της “Χρυσής Αυγής”.

Κι είναι αυτός ο λαός που πλημμύρισε την λεωφόρο Αλεξάνδρας και τους παράδρομους στην μεγαλειώδη αντιφασιστική συγκέντρωση στις 7 Οκτωβρίου, αναδεικνύοντάς την σε σημείο ιστορικής τομής. Η μαζικότητα κι ο παλμός της κινητοποίησης θύμιζε ή και ξεπερνούσε τις καλύτερες μέρες των αντιμνημονιακών αγώνων της περιόδου 2010- 2015. Στις 7 Οκτωβρίου δεν βρεθήκανε στους δρόμους μόνον οι οργανωμένες δυνάμεις του εργατικού, λαϊκού, αντιφασιστικού κινήματος, κόμματα, οργανώσεις, κινήσεις και συλλογικότητες όλου του φάσματος της Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου.Βρέθηκαν, προπαντός, μαζί με τους οργανωμένους, οι ανοργάνωτες μάζες του λαού κάθε ηλικίας, με πλειοψηφία τη νεολαία.

Είναι οι μάζες που κουβαλώντας τα βάσανα και τις δοκιμασίες μιας ολόκληρης δεκαετίας κρίσης, βίαιης πτώχευσης και δυστυχίας, ελπίδας και διαψεύσεων μπαίνουν ξανά στην αρένα όπου καθορίζονται οι τύχες τους, γεμάτες οργή για τα μισητά τάγματα εφόδου των φασιστών φονιάδων της “Χρυσής Αυγής” που είχε επιστρατεύσει το καταρρέον σύστημα του χρεοκοπημένου καπιταλισμού για να σωθεί .

Καθόλου τυχαία, ο πρωθυπουργός της Δεξιάς, ο “Κούλης” Μητσοτάκης, στην πρώτη εξοργιστική δήλωση μετά την καταδικαστική απόφαση, δεν διεκδίκησε μόνον “αντιφασιστικές”(!) δάφνες, σαν εκείνες που παλιότερα διεκδικούσε σαν “αντιχουντικός εξόριστος”, ενώ ήταν… βρέφος στο Παρίσι. Κατηγόρησε, επίσης, τις μάζες των “πλατειών” του αντιμνημονιακού αγώνα σαν τάχα υπεύθυνες για το ναζιστικό μόρφωμα! Ο ίδιος δεξιός πολιτικάντης είχε δηλώσει ότι “Η Χρυσή Αυγή… σήμερα είναι σαν να μην υπάρχει. Η βία προέρχεται σχεδόν αποκλειστικά από την Αριστερά τα τελευταία χρόνια”( 26 Ιουνίου 2017, Politico) …

Ο φόβος της δεξιάς κυβέρνησης και της ίδιας της άρχουσας τάξης μπροστά στην επανεμφάνιση των μαζών στο προσκήνιο στις 7 Οκτωβρίου δεν μπορεί να κρυφτεί. Κι ο φασίστας Κωνσταντίνος Πλεύρης, όταν προσέτρεξε σαν συνήγορος του ομογάλακτού του Λαγού στο κατόπιν εορτής κακόγουστο θέαμα για αλλαγή της σύνθεσης του “προκατειλημμένου δικαστηρίου – πλην της εισαγγελέα”, τον ίδιο φόβο του συστήματος έκφρασε όταν συνέκρινε τον συγκεντρωμένο λαό με τα πλήθη γύρω από τις καρμανιόλες της Γαλλικής Επανάστασης!

Η ίδια συστημική ανάγκη βρίσκεται και πίσω από την προετοιμασμένη από τον Χρυσοχοΐδη βάρβαρη επίθεση της αστυνομίας, με τα κανόνια νερού, τα ασφυξιογόνα αέρια και τις βόμβες κρότου-λάμψης, ενάντια στο συγκεντρωμένο εχθρό-λαό, μόλις 40 δευτερόλεπτα μετά την ανακοίνωση της καταδίκης της ναζιστικής συμμορίας ως εγκληματικής οργάνωσης. Τα δύο αντίπαλα ταξικά στρατόπεδα τέθηκαν σε θέση μάχης στις 7 Οκτωβρίου. Η ιστορική αναμέτρηση βρίσκεται μπροστά μας, όχι πίσω.

  1. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η οικογενειοκρατία Μητσοτάκη και τα παπαγαλάκια τους νομίζουν ότι κυβερνούν λαό Λωτοφάγων με μνήμη χρυσόψαρου. Νομίζουν ότι ξεχάστηκε η ανοικτή γραμμή τού τότε γραμματέα της κυβέρνησης Μπαλτάκου με τους Κασιδιάρηδες, οι χαριεντισμοί της Ντόρας Μπακογιάννη με τον Μιχαλολιάκο και τον Παναγιώταρο, μια που, κατά την δήλωσή της ίδιας, “η Χρυσή Αυγή της φέρνεται με το σας και με το σεις ”, η δήλωση του Άδωνη ότι “θα προτιμούσε το παιδί του να είναι χρυσαυγίτης παρά συριζαίος ή κομμουνιστής”, ο ύμνος του Ανδρέα Λοβέρδου στον Σκάι για την “Χρυσή Αυγή σαν το μόνο αυθεντικό κίνημα μετά την Μεταπολίτευση”, η υπερπροβολή των Ναζί από τα συστημικά ΜΜΕ, η χρηματοδότησή τους από εφοπλιστές κι άλλους μεγαλοκεφαλαιοκράτες, και ιδιαίτερα η ενεργή συμμετοχή, συνεργασία, κάλυψη, υπερψήφιση της ναζιστικής συμμορίας από τα ΜΑΤ και τις “λοιπές δημοκρατικές” κρατικές δυνάμεις καταστολής.

Η ναζιστική συμμορία εκτινάχθηκε από το περιθώριο στην λεγόμενη “κεντρική πολιτική σκηνή” το 2012 συνδυάζοντας κοινοβουλευτική παρουσία με παραστρατιωτικά-παρακρατικά τάγματα εφόδου ναζιστικού τύπου, πριμοδοτούμενη από το μεγάλο κεφάλαιο και απολαμβάνοντας μόνιμη ατιμωρησία κι ασυλία από το ίδιο το αστικό κράτος, για να υπηρετήσει με την βία των λούμπεν τις συστημικές ανάγκες του καπιταλισμού σε συνθήκες οικονομικής χρεοκοπίας του, λόγω της παγκόσμιας κρίσης, διάλυσης του αστικού πολιτικού συστήματος της Μεταπολίτευσης τον καιρό των μνημονίων, κρίσης πολιτικής εξουσίας και ταξικής κυριαρχίας, καθώς, απότομα και μαζικά, νεόπτωχα μικροαστικά στρώματα συνενώνονταν με την εργατική τάξη μετακινούμενα αριστερά.

Οι τωρινές αλληλοκατηγορίες μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είναι αποπροσανατολιστικές και δεν απαλλάσσουν κανέναν από τις συγκεκριμένες ενοχές τους. Ούτε την Δεξιά, το κεφάλαιο και το κράτος που υπέθαλψαν, εξαπέλυσαν και προστάτεψαν το ναζιστικό τέρας, αλλά, ούτε και τον ΣΥΡΙΖΑ που υποσχέθηκε στο σύστημα κι εξασφάλισε την “συνέχεια του κράτους” κι έσπειρε μαζική απογοήτευση και δυσφήμιση της Αριστεράς με την “κωλοτούμπα” του 2015 και με το τρίτο, χειρότερο μνημόνιο, ανοίγοντας τον δρόμο στην επιστροφή της ρεβανσιστικής Δεξιάς.

Τα χωρίς ελαφρυντικά αίσχη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, δεν ισοφαρίζουν τα εγκλήματα της Δεξιάς ούτε θα γίνουν άλλοθι των θεσμικών “Νονών” της ναζιστικής συμμορίας που ετοιμάζουν ήδη τους αντικαταστάτες των αναλώσιμων, σήμερα, χρυσαυγιτών.

  1. Σε εκείνους που κόπτονται σήμερα ότι η καταδίκη της Χρυσής Αυγής αποτελεί “νίκη της (δικαστικής) δικαιοσύνης”, του “δικαιικού συστήματος”, του “συνταγματικού τόξου των κοινοβουλευτικών κομμάτων”, της “φιλελεύθερης δημοκρατίας”, ακόμα και της Νέας Δημοκρατίας του Σαμαρά και του Μητσοτάκη, πρέπει να υπενθυμίσουμε πώς και πόσο όλα τα παραπάνω συμβαλλόμενα μέρη του αστικού καθεστώτος συνδράμανε ή μένανε τυφλοί, για μια ολόκληρη περίοδο, όταν οι ναζιστές συμμορίτες βιαιοπραγούσαν, τρομοκρατούσαν, δολοφονούσαν τον Λουκμάν κι άλλους αθώους κι ανυπεράσπιστους, ντόπιους και μετανάστες, “κανονικούς” και “διαφορετικούς”.

Το ΕΕΚ δεν ξεχνά πως και το ίδιο έγινε στόχος της σύμπραξης των καθεστωτικών δυνάμεων, θεσμικών και εξωθεσμικών, “δημοκρατικών” και φασιστικών. Το επεισόδιο αυτό της ιστορίας μας είναι διδακτικό και σήμερα. Στις 2-4 Σεπτεμβρίου 2013, με κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, επί υπουργίας Δένδια, εκδικάστηκε η μήνυση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής ενάντια στον γραμματέα του ΕΕΚ Σάββα Μιχαήλ, γιατί, σε μια προκήρυξη σε αντιφασιστική κινητοποίηση του 2009, επαναλαμβάναμε το σύνθημα “Ο λαός δεν ξεχνά τους φασίστες τους κρεμά“. Οι Ναζί, στην εν λόγω υπόθεση, δεν παρέλειπαν να προσθέσουν ότι ο Σάββας Μιχαήλ “υπέθαλπε συνθήκες εμφυλίου πολέμου για να επιβληθεί καθεστώς Εβραιομπολσεβικισμού στην Ελλάδα”.

Αντί να τεθεί στο αρχείο το εν λόγω κουρελόχαρτο, οι κρατούντες αξιοποίησαν την μήνυση των φασιστών προχωρώντας σε δίκη για να δημιουργηθεί νομικό προηγούμενο δίωξης όχι μόνο κατά του ΕΕΚ αλλά κι ενάντια στο σύνολο των οργανώσεων και κινήσεων της Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου.

Χάρη σε μια μεγάλη καμπάνια αλληλεγγύης διεθνώς και στην Ελλάδα, νικήσαμε κι αθωωθήκαμε. Κι όμως η δίωξη αυτή δεν ήταν παρά ένα σημείο μιας κλιμακούμενης εκστρατείας βίας από τη ναζιστική συμμορία. Δυο εβδομάδες μετά ο Παύλος Φύσσας δολοφονήθηκε.

Κι ήταν ο τρόμος της κυβέρνησης ότι θα ακολουθήσει μια εξέγερση “όπως μετά την περίπτωση Γρηγορόπουλου” (όπως ομολόγησε χαρακτηριστικά ο Σαμαράς) αυτός που έφερε τελικά τους φονιάδες στο εδώλιο των κατηγορουμένων και στην καταδίκη. Είναι καταγέλαστο κι εξοργιστικό το κόμμα κι η κυβέρνηση του Κούλη, του Άδωνη. του Βορίδη, του Δένδια και του Χρυσοχουντίδη να παριστάνουν τώρα τον “αντιφασίστα”.

  1. Το 2013 ήταν ο φόβος ενός νέου Δεκέμβρη 2008 που ανάγκασε τον πρωθυπουργό της ΝΔ Σαμαρά να δώσει τέλος στην ασυλία που λάμβανε η Χρυσή Αυγή”. Το 2020 είναι ο φόβος μιας νέας επανεμφάνισης των μαζών στην αρένα της πάλης, όπως τότε που είχαν ξεσηκωθεί ενάντια στα μνημόνια κοινωνικού κανιβαλισμού και τις κυβερνήσεις που τα επέβαλλαν κατά διαταγή της τρόικας, της ΕΕ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του ΔΝΤ, αυτός ο οποίος κάνει τον τωρινό πρωθυπουργό της ΝΔ Μητσοτάκη να συκοφαντεί ασύστολα το “κίνημα των πλατειών”.

Είναι ο τρόμος της ίδιας της άρχουσας τάξης καθώς δεν βρισκόμαστε ούτε στο 2008, όταν η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση άρχιζε, ούτε στα χρόνια 2010-15 όταν το πρώτο κύμα αγώνων πυροδοτούνταν στην Ελλάδα, στην ευρωζώνη και διεθνώς από την κρίση, ούτε στα χρόνια της απογοήτευσης κι απόσυρσης των μαζών μετά την συνθηκολόγησης του ΣΥΡΙΖΑ. Το 2020 σημαδεύει μιαν άλληδραματική ιστορική καμπή:η άλυτη για 12 χρόνια κι επιδεινούμενη παγκόσμια καπιταλιστική κρίση συνδυάζεται κι αλληλεπιδρά με μιαν ανεξέλεγκτη ακόμα πανδημία προκαλώντας συνθήκες μιας “τέλειας καταιγίδας”, με απρόβλεπτες κοινωνικές, πολιτικές και γεωπολιτικές εκρήξεις στην χρεοκοπημένη Ελλάδα, στην Ευρώπη, στην περιοχή μας και παγκόσμια.

Το μήνυμα δόθηκε και στα δυο αντίπαλα ταξικά στρατόπεδα στις 7 Οκτωβρίου. Το ζητούμενο είναι να το προσλάβει σε όλες του τις διαστάσεις η εργατική τάξη κι η μαχόμενη πρωτοπορία της, μαζί και το ΕΕΚ, κι επειγόντως να προετοιμαστούν για τα επερχόμενα.

Το κλειδί της νέας κατάστασης βρίσκεται στο να δεθεί με τις μάζες που παλεύουν για τις άμεσες ανάγκες τους η μαρξιστική πρωτοπορία που κερδίζει την εμπιστοσύνη τους και τις συνδέει με την σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση: με την ανατροπή του καπιταλισμού, της αντιδραστικής κυβέρνησης και του Κράτους των κεφαλαιοκρατών και την εργατική εξουσία.

Πρέπει να δοθεί έγκαιρα συνειδητή, πολιτική, επαναστατική, οργανωμένη έκφραση σ’ αυτό το ανερχόμενο, αυθόρμητο κύμα των ανοργάνωτων ακόμα μαζών που επιστρέφουν στην αρένα των συγκρούσεων όπου θα κριθούν οι τύχες μιας κοινωνίας σε ιστορικό αδιέξοδο.

Ο Παύλος Φύσσας στην κρίσιμη στιγμή στάθηκε όρθιος κι αντιμετώπισε μόνος του την πρόκληση των αδίσταχτων φονιάδων της Χρυσής Αυγής, μπροστά στα μάτια της “δημοκρατικής” αστυνομίας. Έδωσε την ζωή του αλλά άνοιξε και το δρόμο για να χτυπηθεί το φασιστικό τέρας. Σε όλους κι όλες μας στο ταξικό στρατόπεδο των καταπιεσμένων απομένουν τα παραπέρα.

Ο Παύλος Φύσσας Ζει! Τσακίστε τους Ναζί και το σύστημα που τους γεννάει!

Το Πολιτικό Γραφείο του ΕΕΚ

19 Οκτωβρίου 2020

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου