Η απεργία στις 9 Απρίλη, είναι απεργία του κόσμου της εργασίας, είναι απεργία οργάνωσης κι εξέγερσης ενάντια στις συμφωνίες υποταγής των εργαζόμενων στους σχεδιασμούς κυβέρνησης, τρόικας και εργοδοτών. Είναι απεργία κοινωνικής και πολιτικής ανυπακοής απέναντι σε ένα βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα που καταργεί κάθε δικαίωμα στην ζωή και στην εργασία. Η μόνη επιλογή για τους εργαζόμενους είναι αυτή του ανεξάρτητου ταξικού αγώνα από κράτος, αφεντικά και συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
Η εργοδοτική συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ, αφού αποδέχθηκε όλα τα μέτρα κοινωνικής εξαθλίωσης της μνημονιακής συγκυβέρνησης, αφού έδωσε ¨γη και ύδωρ” στους εργοδότες υπογράφοντας νέα συλλογική σύμβαση εργασίας ενταφιασμού του μέλλοντος εργαζόμενων και νεολαίας, παραχωρώντας στους εργοδότες εν λευκώ το δικαίωμα διαρκούς και εντεινόμενης εκμετάλλευσης των εργαζόμενων μέχρι το 2020, προκηρύσσει άλλη μια απεργιακή λιτανεία χωρίς πολιτικό πλαίσιο και στόχο. Άλλωστε το δικό τους μέλλον, το μέλλον των έμμισθων συνδικαλιστών είναι εξασφαλισμένο, αφού ως δώρο για την συναίνεση και την υποταγή απέναντι σε κυβέρνηση, Τρόικα και εργοδότες, έλαβαν 4,2 εκ ευρώ ως επιχορήγηση επιμόρφωσης των συνδικαλιστικών στελεχών τους.
Πρόκειται για μια συλλογική σύμβαση εργασίας με ετήσια ισχύ, που συνοπτικά προβλέπει τα εξής :
1. Την συμφωνία μεταξύ εργοδοτών και εκπροσώπων της ΓΣΕΕ για την διατήρηση και επέκταση του μοντέλου των εξευτελιστικών μισθών, και των μεσαιωνικών συνθηκών εργασίας, που έχουν επιβληθεί στο ιδιωτικό τομέα την τελευταία τετραετία μέχρι το 2020.
2. Την επιβεβαίωση του ασύδοτου δικαιώματος των εργοδοτών να συμπιέσουν τον μισθό των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα, στο ύψος του κατώτατου,-580 ευρώ- μέσω της κατάργησης των τριετιών, δηλαδή της προϋπηρεσίας, ως μέτρο καθορισμού του μισθού.
3. Την δημιουργία ενός θεσμικού πλαισίου, που στοχεύει, στην βαθύτερη και εκτατικότερη εκμετάλλευση των ανέργων, μέσω της κοινωφελούς εργασίας, των vouchers, των προγραμμάτων ενοικίασης εργαζόμενων - ανέργων του ΟΑΕΔ. Είτε με την μορφή του εξαθλιωμένου εργαζόμενου, είτε με την μορφή του εφεδρικού στρατού ανεργίας, θα αποτελεί έρμαιο στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, χωρίς κανένα εργασιακό και δημοκρατικό δικαίωμα.
Την ίδια στιγμή η ΑΔΕΔΥ είναι πλήρως ανίκανη να σηκώσει κεφάλι μπροστά στο νέο πολυνομοσχέδιο που θεσπίζει νέες χιλιάδες απολύσεις και προετοιμάζει ένα δεύτερο κύμα κινητικότητας στον δημόσιο τομέα. Όχι μόνο δεν μπορεί να οργανώσει τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα αλλά αναπαράγει τα αδιέξοδα των 24ωρων αποτυχημένων απεργιακών κινητοποιήσεων χωρίς σχέδιο και προοπτική. Οι Ομοσπονδίες της αναπαράγουν τη λογική της κλαδικής εξαίρεσης από τις απολύσεις και την κινητικότητα, τη στιγμή που αυτές αφορούν πλέον το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων.
Πρόκειται για ένα σχεδιασμό ωστόσο, που είναι κτισμένος πάνω στα σαθρά θεμέλια της βεβαιότητας ότι ο κόσμος της εργασίας αναντίρρητα και αμαχητί, θα γίνει πιόνι στα παιχνίδια της εργοδοσίας, της κυβέρνησης και των ξεπουλημένων συνδικαλιστών. Πρόκειται για έναν σχεδιασμό, που οι εμπνευστές του φαντασιώνονται ότι θα μπορέσουν να τον επιβάλλουν ως μονόδρομο για τους εργαζόμενους και για ολόκληρη την κοινωνία.
Ληγμένα τρόφιμα στα ράφια για τους φτωχούς. Αναξιοπρέπεια, φτώχεια και πείνα για τους ανέργους. Στρατόπεδα συγκέντρωσης και φασισμό για τους μετανάστες και για όσους αντιστέκονται στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Αυτά είναι τα μόνα που μπορούν να προσφέρουν, και έχουν το θράσος να τα παρουσιάζουν ως την μόνη επιλογή. Αυτά είναι τα μόνα που μπορεί να προσφέρει ένα σύστημα που στηρίζει την κυριαρχία του στην εκμετάλλευση και στην υποταγή του κόσμου της εργασίας. Και δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο παρά το πρόγραμμα του διεθνούς κεφαλαίου για την εργατική τάξη όλης της Ευρώπης.
Απέναντι στον δικό τους μονόδρομο της κοινωνικής δυστυχίας, αντιπαραβάλλουμε τον δρόμο των συλλογικών, ανειρήνευτων αγώνων, ενάντια σε κυβέρνηση, κράτος, αφεντικά και την εργοδοτική συνδικαλιστική γραφειοκρατία, βάζοντας στο κέντρο των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων το δικαίωμα για ζωή με ελευθερία, δουλειά με αξιοπρέπεια. Για μια κοινωνία όπου όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα στην υγεία, την τροφή, την στέγη θα αποτελούν αυτονόητη κοινωνική πραγματικότητα, και όχι προεκλογικό κυβερνητικό φιλοδώρημα ή χρυσοφόρο επάγγελμα διαφόρων ΜΚΟ που αποκομίζουν πακτωλό χρημάτων κάνοντας εμπόριο με την ανθρώπινη δυστυχία.
Μόνος δρόμος νίκης, είναι αυτός της δημιουργίας Ανεξάρτητων Κέντρων Αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σωματείο σε κάθε γειτονιά, ως κύτταρα που θα γεννήσουν την Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, ώστε να απαλλαγούμε οριστικά από τους δυνάστες και τους εκμεταλλευτές της ζωής και της δουλειάς μας. Για να απαντήσουμε στην υποταγή με χειραφέτηση. Για να αντιτάξουμε απέναντι στο αδιέξοδο σκοτάδι της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, τον ανοικτό ορίζοντα της πανανθρώπινης κοινωνικής απελευθέρωσης.
Να οργανώσουμε γενική πολιτική απεργία διαρκείας, μέχρι τη νίκη!
Να πάρουμε οι εργαζόμενοι όλη την εξουσία στα χέρια μας!
2. Την επιβεβαίωση του ασύδοτου δικαιώματος των εργοδοτών να συμπιέσουν τον μισθό των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα, στο ύψος του κατώτατου,-580 ευρώ- μέσω της κατάργησης των τριετιών, δηλαδή της προϋπηρεσίας, ως μέτρο καθορισμού του μισθού.
3. Την δημιουργία ενός θεσμικού πλαισίου, που στοχεύει, στην βαθύτερη και εκτατικότερη εκμετάλλευση των ανέργων, μέσω της κοινωφελούς εργασίας, των vouchers, των προγραμμάτων ενοικίασης εργαζόμενων - ανέργων του ΟΑΕΔ. Είτε με την μορφή του εξαθλιωμένου εργαζόμενου, είτε με την μορφή του εφεδρικού στρατού ανεργίας, θα αποτελεί έρμαιο στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, χωρίς κανένα εργασιακό και δημοκρατικό δικαίωμα.
Την ίδια στιγμή η ΑΔΕΔΥ είναι πλήρως ανίκανη να σηκώσει κεφάλι μπροστά στο νέο πολυνομοσχέδιο που θεσπίζει νέες χιλιάδες απολύσεις και προετοιμάζει ένα δεύτερο κύμα κινητικότητας στον δημόσιο τομέα. Όχι μόνο δεν μπορεί να οργανώσει τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα αλλά αναπαράγει τα αδιέξοδα των 24ωρων αποτυχημένων απεργιακών κινητοποιήσεων χωρίς σχέδιο και προοπτική. Οι Ομοσπονδίες της αναπαράγουν τη λογική της κλαδικής εξαίρεσης από τις απολύσεις και την κινητικότητα, τη στιγμή που αυτές αφορούν πλέον το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων.
Πρόκειται για ένα σχεδιασμό ωστόσο, που είναι κτισμένος πάνω στα σαθρά θεμέλια της βεβαιότητας ότι ο κόσμος της εργασίας αναντίρρητα και αμαχητί, θα γίνει πιόνι στα παιχνίδια της εργοδοσίας, της κυβέρνησης και των ξεπουλημένων συνδικαλιστών. Πρόκειται για έναν σχεδιασμό, που οι εμπνευστές του φαντασιώνονται ότι θα μπορέσουν να τον επιβάλλουν ως μονόδρομο για τους εργαζόμενους και για ολόκληρη την κοινωνία.
Ληγμένα τρόφιμα στα ράφια για τους φτωχούς. Αναξιοπρέπεια, φτώχεια και πείνα για τους ανέργους. Στρατόπεδα συγκέντρωσης και φασισμό για τους μετανάστες και για όσους αντιστέκονται στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Αυτά είναι τα μόνα που μπορούν να προσφέρουν, και έχουν το θράσος να τα παρουσιάζουν ως την μόνη επιλογή. Αυτά είναι τα μόνα που μπορεί να προσφέρει ένα σύστημα που στηρίζει την κυριαρχία του στην εκμετάλλευση και στην υποταγή του κόσμου της εργασίας. Και δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο παρά το πρόγραμμα του διεθνούς κεφαλαίου για την εργατική τάξη όλης της Ευρώπης.
Απέναντι στον δικό τους μονόδρομο της κοινωνικής δυστυχίας, αντιπαραβάλλουμε τον δρόμο των συλλογικών, ανειρήνευτων αγώνων, ενάντια σε κυβέρνηση, κράτος, αφεντικά και την εργοδοτική συνδικαλιστική γραφειοκρατία, βάζοντας στο κέντρο των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων το δικαίωμα για ζωή με ελευθερία, δουλειά με αξιοπρέπεια. Για μια κοινωνία όπου όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα στην υγεία, την τροφή, την στέγη θα αποτελούν αυτονόητη κοινωνική πραγματικότητα, και όχι προεκλογικό κυβερνητικό φιλοδώρημα ή χρυσοφόρο επάγγελμα διαφόρων ΜΚΟ που αποκομίζουν πακτωλό χρημάτων κάνοντας εμπόριο με την ανθρώπινη δυστυχία.
Μόνος δρόμος νίκης, είναι αυτός της δημιουργίας Ανεξάρτητων Κέντρων Αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σωματείο σε κάθε γειτονιά, ως κύτταρα που θα γεννήσουν την Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, ώστε να απαλλαγούμε οριστικά από τους δυνάστες και τους εκμεταλλευτές της ζωής και της δουλειάς μας. Για να απαντήσουμε στην υποταγή με χειραφέτηση. Για να αντιτάξουμε απέναντι στο αδιέξοδο σκοτάδι της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, τον ανοικτό ορίζοντα της πανανθρώπινης κοινωνικής απελευθέρωσης.
Να οργανώσουμε γενική πολιτική απεργία διαρκείας, μέχρι τη νίκη!
Να πάρουμε οι εργαζόμενοι όλη την εξουσία στα χέρια μας!
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου