Πηγαίνοντας προς τις 17 Νοέμβρη, το ημερολόγιο έχει γεμίσει με αγωνιστικούς σταθμούς από όλα τα κινήματα με πρώτο και καλύτερο το εργατικό - απεργιακό. Οι νίκες των απεργών στην COSCO και στην e-food έχουν δώσει φτερά σε κάθε κλάδο που παλεύει. Το φούντωμα της πανδημίας θυμίζει ξανά ότι οι απεργίες των εργατών της Υγείας είναι απεργίες ηρώων. Οι εκπαιδευτικοί που σώζουν παιδιά άλλοτε από πλημμυρισμένα σχολεία και άλλοτε από οροφές που καταρρέουν, αρνούνται να υποταχτούν στην καταστολή της Κεραμέως.
Έχουμε δυνατές απεργιακές μάχες μέσα σε ένα πολιτικό κλίμα όπου ξεχειλίζει η οργή για τα καταστροφικά έργα και ημέρες της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Οι πυρόπληκτοι ενώθηκαν με τους περιβαλλοντικούς ακτιβιστές το Σάββατο 6 Νοέμβρη την ίδια ώρα που η Γλασκώβη πλημμύριζε από διαδηλωτές ενάντια στο σύστημα που καταστρέφει το κλίμα.
Αγώνας που ενώνει
Ταυτόχρονα, οι πρόσφυγες, οι προσφύγισσες και τα μικρά παιδιά τους ξεσηκώνονται στον Ελαιώνα και στη Μαλακάσα διεκδικώντας άσυλο και στέγη ενάντια στα κυβερνητικά σχέδια για απελάσεις και εγκλεισμό στα στρατόπεδα-φυλακές των νησιών.
Πριν ακόμα κοπάσει η οργή των Ρομά για την αστυνομική δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη, η αστυνομία χτύπησε τη διαδήλωση των Πυροσβεστών. Η αντίσταση στην αστυνομική βία δεν είναι υπόθεση «των Εξαρχείων» ή «του περιθώριου», είναι αγώνας που μας ενώνει όλους και όλες και θα το δείξουμε ξανά στην πορεία του Πολυτεχνείου.
Και βέβαια, η πορεία του Πολυτεχνείου είναι πάντα αντιφασιστική. Φέτος στέλνει το μήνυμα ότι οι αποφυλακίσεις των δολοφόνων Χρυσαυγιτών δεν θα περάσουν. Δεν θα αφήσουμε την κυβέρνηση να κάνει πλάτες στις απόπειρες των φασιστών να οργανώνουν ξανά ομάδες κρούσης που χτυπάνε αγωνιστές.
Το Πολυτεχνείο, λοιπόν, μας ενώνει ενάντια στην κυβέρνηση γενικεύοντας τους αγώνες όλων μας. Ταυτόχρονα, όμως, θυμίζει ποιος είναι ο δρόμος προς τη νίκη. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου άνοιξε το δρόμο για την κατάρρευση της δικτατορίας και για τις κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης, τις οποίες ακόμα προσπαθούν να ξηλώσουν τα λαμόγια που μας κυβερνάνε. Ο δρόμος του Νοέμβρη ήταν και παραμένει επαναστατικός.
Τότε, τον Νοέμβρη του 1973, η επαναστατική αριστερά μπήκε μπροστά για να προχωρήσει η εξέγερση του Πολυτεχνείου. Σήμερα, χρειαζόμαστε ξανά δυνατή επαναστατική αριστερά για να μην χαραμίζονται τα κινήματα περιμένοντας την ώρα των εκλογών. Οι δεκαετίες που πέρασαν έδειξαν ξανά και ξανά τα όρια του κοινοβουλευτικού δρόμου. Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα που γιορτάζει 50 χρόνια αγώνων μας καλεί να βαδίσουμε μαζί του για να επιμείνουμε ότι η προοπτική που αξίζει στους αγώνες μας είναι η ανατροπή του καπιταλισμού και ο Σοσιαλισμός.
Το Πολυτεχνείο, λοιπόν, μας ενώνει ενάντια στην κυβέρνηση γενικεύοντας τους αγώνες όλων μας. Ταυτόχρονα, όμως, θυμίζει ποιος είναι ο δρόμος προς τη νίκη. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου άνοιξε το δρόμο για την κατάρρευση της δικτατορίας και για τις κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης, τις οποίες ακόμα προσπαθούν να ξηλώσουν τα λαμόγια που μας κυβερνάνε. Ο δρόμος του Νοέμβρη ήταν και παραμένει επαναστατικός.
Τότε, τον Νοέμβρη του 1973, η επαναστατική αριστερά μπήκε μπροστά για να προχωρήσει η εξέγερση του Πολυτεχνείου. Σήμερα, χρειαζόμαστε ξανά δυνατή επαναστατική αριστερά για να μην χαραμίζονται τα κινήματα περιμένοντας την ώρα των εκλογών. Οι δεκαετίες που πέρασαν έδειξαν ξανά και ξανά τα όρια του κοινοβουλευτικού δρόμου. Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα που γιορτάζει 50 χρόνια αγώνων μας καλεί να βαδίσουμε μαζί του για να επιμείνουμε ότι η προοπτική που αξίζει στους αγώνες μας είναι η ανατροπή του καπιταλισμού και ο Σοσιαλισμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου