ΠΑΝΘΗΡΑΣ * 29

* Ιστοσελίδα Ενημέρωσης Της Μαχόμενης Αριστεράς Για Τον ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ * Για επικοινωνία : thanasis.ane@gmail.com * Οι δημοσιεύσεις δεν εκφράζουν και τις απόψεις της ιστοσελίδας * Αριστερά και Ενιαίο Μέτωπο Ενάντια στην Βαρβαρότητα*

Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2020

ΑΘΗΝΑ | ΠΟΡΕΙΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑ

Με τη συμμετοχή μερικών εκατοντάδων διαδηλωτών πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Πέμπτης 9/1 πορεία στο κέντρο της Αθήνας ύστερα από κάλεσμα σωματείων εκπαιδευτικών και της ΟΛΜΕ. Με πανό συμμετείχαν στη διαδήλωση η ΟΛΜΕ, Σωματεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, η Λαϊκή Αντίσταση- ΑΑΣ, ο Εκπαιδευτικός Όμιλος και η Πορεία, το ΣΕΚ, η ΟΚΔΕ, η Ροσινάντε , ενώ το παρόν έδωσαν και Τούρκοι σύντροφοι του TKP/ML και Κούρδοι αγωνιστές. Την εμφάνισή του έκανε και ένα πανό με υπογραφή «Φ.Σ. Αθήνας» χωρίς δυστυχώς να έχουν ληφθεί αντίστοιχες αποφάσεις από συνελεύσεις φοιτητικών συλλόγων.

Στα θετικά κρίνεται η πραγματοποίηση ακόμα μιας πορείας ενάντια στην καταστολή και τη φασιστικοποίηση της δημόσιας και της πολιτικής ζωής, φαινόμενα που έχουν ενταθεί το τελευταίο διάστημα. Η ολομέτωπη επίθεση του συστήματος σε εργαζόμενους, μαθητές-φοιτητές, στο λαό συνολικά καθιστά την περιστολή δημοκρατικών ελευθεριών αναγκαίο συμπλήρωμα της πολιτικής του, σκοπεύοντας στην τρομοκράτηση των πλατειών μαζών και την άμεση στοχοποίηση πρωτοπόρων αγωνιστών.

Τέτοιος ήταν και ο Νίκος Τεμπονέρας, καθηγητής του 3ου ΓΕΛ Πατρών τη χρονιά 1990-91, όταν και είχε ξεσπάσει κύμα καταλήψεων και απεργιών ενάντια στα μέτρα της τότε κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η δολοφονία του από τον ΟΝΝΕΔίτη Καλαμπόκα (όπως και η αποφυλάκισή του και ο διορισμός του σε θέση διευθυντή τράπεζας) αποδεικνύουν ότι τέτοια συμβάντα δεν αποτελούν ούτε παρεκκλίσεις από την καπιταλιστική «κανονικότητα», ούτε αυθαιρεσία, ούτε ίδιον μονάχα φασιστικών ομάδων όπως η Χρυσή Αυγή.

29 χρόνια αργότερα λίγο διαφέρουν τα μέτρα που προσπαθεί να περάσει το υπουργείο και πάλι. Η μετατροπή του Λυκείου σε εξεταστικό κάτεργο, οι πολλαπλοί ταξικοί φραγμοί, η αδιοριστία και η μετατροπή των καθηγητών σε «χωροφύλακες» των σχολείων δείχνουν ότι όσο η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν τραγωδία (και σπάνια σαν φάρσα) , τόσο πιο μεγάλη είναι η ανάγκη κοινού μαζικού αγώνα μαθητών-φοιτητών-εκπαιδευτικών σε κατεύθυνση αντίστασης στην επίθεση, αλλά και διεκδίκησης δικαιωμάτων για σπουδές-δουλειά-ελευθερίες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου