Μισός Χρόνος ΝΔ – Μερικές Σκέψεις Για Το Νέο Πεδίο

Βαγγέλης Μαρινάκης για το avantgarde 

-Είναι σαφές πως μια από τις βασικές προεκλογικές υποσχέσεις της ΝΔ ήταν η εφαρμογή του δόγματος ΄΄Νόμος και Τάξη΄΄. Η κυβέρνηση πια της ΝΔ απέδειξε πως τηρεί τις υποσχέσεις της. Με αφετηρία τις εκκενώσεις των καταλήψεων από πρόσφυγες και με την ένταση της αστυνομικής καταστολής να αυξάνεται από τα γεγονότα της ΑΣΟΕΕ και μετά είναι γεγονός πως η ΕΛ.ΑΣ. νιώθει ΄΄αέρα στα φτερά της΄΄. Το διαλαλούν και οι συνδικαλιστές της σε όλα τα πάνελ αλλά κυρίως το πιστοποιεί πολλαπλά η δράση της και η συνέπεια με την οποία υπερασπίζονται κάθε αλητεία της οι γνωστοί ΜπογδανοΛοβέρδοι και πάσης φύσεως ακροδεξιά τομάρια. Οι τύποι -ειδικότερα τα επίλεκτα σώματα τύπου ΜΑΤ και ΕΚΑΜ- έχουν ξεφύγει για να το πούμε λαϊκά και λειτουργούν ως κρατικές συμμορίες. Χτυπάνε στο ψαχνό, κινηματικούς και μη, έτσι γιατί τους γουστάρει έχοντας την κάλυψη και στήριξη του Χρυσοχοΐδη και άλλων υπουργών που παπαγαλίζουν την ατζέντα της ΄΄χαλαρότερης αστυνομίας της Δύσης΄΄.

-Το δόγμα ΄΄Νόμος και Τάξη΄΄ δεν ακουμπά μόνο την συμπεριφορά της αστυνομίας απέναντι στους διαδηλωτές και τους πολίτες, αλλά παίρνει και θεσμική διάσταση. Ο Χρυσοχοΐδης προανήγγειλε νομοσχέδιο για τις πάσης φύσεως κινητοποιήσεις. Πλέον θα απαιτείται ενημέρωση της Αστυνομία 48 ώρες πριν, ονοματεπώνυμο διοργανωτή και θεσπίζεται «αναλογικότητα» στην κατάληψη δημόσιου χώρου, δηλαδή η πορεία θα καταλαμβάνει χώρο ανάλογα με τον όγκο της. Όπως καταλαβαίνουν όλοι όσοι δεν έχουν πάρει διαζύγιο με την κοινή λογική μιλάμε για μια καραμπινάτη προσπάθεια στοχοποίησης και απαξίωσης πάσης φύσεως κινητοποιήσεων, με τους διαδηλωτές να μετατρέπονται σε γραφικούς φωνακλάδες που θα ουρλιάζουν ενώ περνάνε δίπλα τους φορτηγά και αυτοκίνητα. Επιπλέον, οποιαδήποτε φθορά σε περίπτωση κινητοποιήσεων θα ΄΄φορτώνεται΄΄στον υπεύθυνο, πράγμα που οδηγεί σε ακόμη περισσότερες δικαστικές διώξεις για τους αγωνιστές. Ουσιαστικά μιλάμε για την θεσμική πτυχή της ολοκλήρωσης μια γενικευμένης επίθεσης στην Αριστερά και στο τι μπορεί αυτή να παράξει πολιτικά. Μετά τα πρώτα χτυπήματα στο πανεπιστημιακό άσυλο και το ωμό ξύλο σε διαδηλωτές και πολίτες έπεται η ΄΄τακτοποίηση των διαδηλώσεων΄΄. Σε περίπτωση εφαρμογής του νομοσχεδίου μιλάμε για κανόνες που θα ετεροκαθορίζουν τη συμπεριφορά των μελλοντικών αγωνιστών σε σχέση με τα γούστα του τοπικού Α.Τ. . Αυτή τη φορά θα μας ταράξουν στη νομιμότητα οι εχθροί μας.

-Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναμενόμενη και θλιβερή συνάμα. Ο Τσίπρας υπερασπίστηκε τον Νοέμβρη εν μέρει την επέμβαση της αστυνομίας που προηγήθηκε των επεισοδίων με το σκεπτικό πως ΄΄επενέβησαν για να καθαρίσουν τον πανεπιστημιακό χώρο από ένα στέκι όπου είχανε μπουκάλια που πιθανώς κάποιοι θα μπορούσαν να τα χρησιμοποιήσουν ως βόμβες μολότοφ1΄΄. Προχθές υπερασπίστηκε την εκκένωση των καταλήψεων, τις οποίες βέβαια μας είπε πως επί των ημερών του γίνονται δίχως παρατράγουδα. Η οικειοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ ρητορικής φιλικής προς τους νοικοκυραίους δεν αποτελεί έκπληξη. Είναι κομμάτι μιας στρατηγικής επιλογής της ηγεσίας του κόμματος να πατήσει στο κέντρο και να προσεταιριστεί φιλήσυχους δημοκράτες που θέλουν μια πιο ήπια μορφή καταστολής, ανθρώπους που ποντάρουν στην γαλήνη της ανάπτυξης και θέλουν ΄΄να ησυχάσουν τα πράγματα΄΄, μα τους πέφτει βαριά το να σε ξεβρακώνουν οι μπάτσοι. Σε αυτό το μοτίβο κολλάνε οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας μπροστά στη ΓΑΔΑ παράλληλα με το κλείσιμο του ματιού στους μικροαστούς. Από την άλλη, το γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να αξιοποιήσει ακόμη και παραδοσιακά κοινοβουλευτικά όπλα όπως την πρόταση μομφής συνιστά απόδειξη της αδυναμίας του. Παρά το 31.5% των εκλογών παραμένει ένα γερασμένο κόμμα με μικρή κοινωνική γείωση, ένα κόμμα συνεπώς δίχως μαζικές αντιστάσεις στο εσωτερικό του, ευπροσάρμοστο στις διαθέσεις ενός στενού ηγετικού πυρήνα. Στο όλο παζλ θα πρέπει να προστεθεί η συνολική στροφή της κοινωνικής και πολιτικής ζωής μετά την 7η Ιουλίου, με αιχμή του δόρατος τα συστημικά ΜΜΕ και την ατζέντα που διαμορφώνουν.

-Το ΚΚΕ αν και έδειξε ενωτική στάση στο φοιτητικό κίνημα με αποκορύφωμα τις φοιτητικές καταλήψεις και δείχνει διατεθειμένο να δώσει τη μάχη ενάντια στους νέους νόμους περί διαδηλώσεων, συνεχίζει στη γραμμή της εθνικής ενότητας ως προς τα ζητήματα ΄΄εθνικού χαρακτήρα΄΄. Μιλάει κατά της πολεμικής εμπλοκής και του ΝΑΤΟ, χωρίς όμως να γίνεται η παραμικρή κουβέντα για τις παλαβές απαιτήσεις της ελληνικής πλευράς που αποτελούν μέρος του προβλήματος. Ατάκες τύπου ΄΄το ΝΑΤΟ θα μας ανακατέψει΄΄ ή ΄΄ούτε πόλεμος, ούτε συνεκμετάλλευση΄΄ δεν αρκούν για ένα κόμμα που θέλει να λέγεται κομμουνιστικό. Χρειάζεται να αποκαλυφθούν στις μάζες οι επιδιώξεις της δικής μας εθνικής τάξης, μαζί με τις πολιτικές συνέπειες που υπαγορεύουν αυτές οι φιλοδοξίες.

-Η στάση της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς ως τώρα υπήρξε το μόνο θετικό στοιχείο. Από τα γεγονότα στην ΑΣΟΕΕ και μετά βρήκε την ευκαιρία όχι μόνο να κάνει αντιπολίτευση στον δρόμο σε ένα θέμα προνομιακό για την πλευρά μας αλλά και με αφορμή αυτό να συνενώσει δυνάμεις που ήταν σκόρπιες και αποπροσανατολισμένες σε εσωτερικές μικροσυγκρούσεις, δίνοντας παράλληλα νέα ώθηση στο φοιτητικό κίνημα. Έχουμε όμως την εντύπωση πως αυτή η ευχάριστη και δυναμική επανάκαμψη δεν αρκεί ώστε να γίνει η υπέρβαση σε άλλα πιο σημαντικά ζητήματα. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να καλύψει τα υπαρκτά κουσούρια του κόσμου πέραν της σοσιαλδημοκρατίας(σχέση κινημάτων-πολιτικής, εθνικισμός, ο αντιιμπεριαλισμός σήμερα). Για αυτά χρειάζεται πέρα από την συμπόρευση στους δρόμους του αγώνα υπομονή και ειλικρινής διάλογος σε βάθος χρόνου.