Παναγιώτης Ξοπλίδης - Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (5.1.24)
Η Αργεντινή βιώνει μια απότομη όξυνση της ταξικής σύγκρουσης, καθώς ο «πρόεδρος με το πριόνι», Χαβιέρ Μιλέι, επιχειρεί να προχωρήσει σε «θεραπεία-σοκ», αντίστοιχη της χούντας Πινοτσέτ στη Χιλή τη δεκαετία του ’70.
Ενώ ο Χαβιέρ Μιλέι συνεχίζει το πριόνισμα εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, ο λαός της Αργεντινής οργανώνει πλέον την αντίστασή του, με επόμενο σταθμό τη γενική απεργία στις 24 Γενάρη. Η «θεραπεία-σοκ» που προωθεί ο «αναρχοκαπιταλιστής» πρόεδρος μπορεί να συγκριθεί μόνο με αυτήν της δικτατορίας Πινοτσέτ στη Χιλή. Άλλωστε, αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις τέτοιου μεγέθους σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα επιβάλλονται με χούντες και ο Μιλέι συνοδεύει το οικονομικό του πρόγραμμα με ένα ακραίο αυταρχικό πλαίσιο απέναντι στον εχθρό λαό. Έτσι, στις 27 Δεκεμβρίου κατέθεσε ένα νομοσχέδιο-σκούπα που προβλέπει την ανάθεση στον πρόεδρο νομοθετικών αρμοδιοτήτων για δύο χρόνια, με δυνατότητα παράτασης και για άλλα δύο, δηλαδή ως το τέλος της θητείας του το 2027, μετατρέποντας τη Βουλή και τη Γερουσία σε διακοσμητικά όργανα. Ποινικοποιούνται απεργίες και διαδηλώσεις, ενώ προβλέπεται ότι συγκεντρώσεις «άνω των τριών ανθρώπων που σκόπιμα κλείνουν δρόμους» θα πρέπει να αδειοδοτούνται από το υπουργείο Ασφάλειας, με τους παραβάτες να απειλούνται με φυλάκιση έως και έξι χρόνια. Ταυτόχρονα, δίνεται πράσινο φως στις δυνάμεις ασφαλείας να πυροβολούν αδιακρίτως και επιβάλλεται καθεστώς ατιμωρησίας, εμποδίζοντας τους συγγενείς των θυμάτων να προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη.
Τα χουντικά μέτρα έρχονται για να καλύψουν τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις. Ήδη απολύθηκαν 5.000 συμβασιούχοι δημόσιοι υπάλληλοι, ενώ το νομοσχέδιο για την «υπεράσπιση της ζωής, της ελευθερίας και της ιδιοκτησίας των Αργεντινών» προβλέπει την «αξιολόγηση» άλλων 65.000, με προοπτική απόλυσης. Προβλέπονται επίσης αλλαγές στις συντάξεις, που θα υπολογίζονται αυτόματα με «οικονομικά βιώσιμο» τρόπο. 41 δημόσιες επιχειρήσεις, ανάμεσά τους η δημόσια επιχείρηση πετρελαίου YPF, ο εθνικός αερομεταφορέας, η δημόσια σιδηροδρομική επιχείρηση, θα ιδιωτικοποιηθούν.
Η αστική τάξη της Αργεντινής εμφανίζεται αδίστακτη και πολιτικά ενωμένη. Οι περονιστές που ελέγχουν την Πολιτεία του Μπουένος Άιρες συντάσσονται στην τοπική Βουλή με το μπλοκ των κομμάτων της δεξιάς και του Μιλέι. Ο κυβερνήτης Άξελ Κισίλοφ, νεοκεϊνσιανός οικονομολόγος («μαρξιστής» σύμφωνα με τον Μιλέι), που προβάλλεται ήδη ως υποψήφιος της «Αριστεράς» για τις επόμενες προεδρικές εκλογές, προχώρησε σε φορολογικές απαλλαγές για τους βιομηχανικούς κλάδους και το πανίσχυρο στην Αργεντινή αγροτοδιατροφικό κεφάλαιο. Τις προτάσεις του ψήφισε σχεδόν το σύνολο της τοπικής Βουλής, εκτός από τον βουλευτή του Εργατικού Μετώπου FIT-U της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.
Την απάντηση δίνουν το ταξικό εργατικό κίνημα και οι πικετέρος. Οργάνωσαν ήδη τρεις μεγάλες διαδηλώσεις, ενώ ο ήχος της άδειας κατσαρόλας των διαμαρτυριών cacerolazos (που συνόδευσαν την εξέγερση του «αργεντινάζο» το 2001) ηχεί και πάλι σε πολλές πόλεις τα βράδια. Εμφανίζονται πολιτικές ρωγμές, καθώς η υπουργός Ασφαλείας διαφώνησε δημόσια με το άρθρο για τις συγκεντρώσεις άνω των τριών ατόμων, ενώ δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η αποδοχή του Μιλέι μειώνεται με πρωτοφανή ρυθμό 1% ανά ημέρα.
Γενική απεργία στις 24 Γενάρη: ο μαχόμενος λαός επιχειρεί ήδη να ακυρώσει την αντιδραστική πολιτική στην πράξη
Η λαϊκή δυσαρέσκεια βρήκε δρόμο να εκφραστεί μέσα από τις διαδηλώσεις που μετέτρεψαν σε νεκρό γράμμα τα διατάγματα. Στις 20 Δεκεμβρίου, χιλιάδες αψήφησαν την απαγόρευση και τις φωνές της αστυνομίας «να μείνουν στο πεζοδρόμιο». Οι αρχές απάντησαν με τη σύλληψη δύο αγωνιστών του Polo Obrero, του μετώπου ταξικών σωματείων και κινήσεων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, οι οποίοι απελευθερώθηκαν 24 ώρες αργότερα, αφού εκατοντάδες σύντροφοί τους στάθηκαν στην πόρτα του αστυνομικού τμήματος, συνοδευόμενοι από βουλευτές και δημοτικούς συμβούλους του FIT-U. Αν το κίνημα των διαδηλωτών είχε υποκύψει, η αντιδραστική μεταρρύθμιση θα είχε επιβληθεί ήδη χωρίς αγώνα.
Σε αυτό το φόντο, η εθνική εργατική ομοσπονδία CGT, που ελέγχεται από τους περονιστές και είχε κρατήσει στάση κοινωνικής ειρήνης σε όλη τη διάρκεια της κυβέρνησης Φερνάντεζ, ακόμα και για τις συμφωνίες με το ΔΝΤ, αναγκάζεται να κηρύξει γενική απεργία στις 24 Γενάρη. Για άλλη μια φορά, περιορίζει τις διεκδικήσεις σε ένα θεσμικό πλαίσιο, προσφεύγοντας νομικά για τη συνταγματικότητα του νομοσχεδίου Μιλέι. Όμως, η εμπειρία της «προοδευτικής» διαχείρισης φανερώνει πλέον στον λαό της Αργεντινής ότι και αυτή είναι κομμάτι του αστικού μπλοκ που μοιράζεται την ευθύνη όχι μόνο για τη μαζική φτωχοποίηση αλλά και για την απόγνωση που οδήγησε στην εκλογική νίκη του αλυσοπρίονου Μιλέι.
Η εξέλιξη που θα έχει αυτή η σύγκρουση θα είναι κρίσιμη όχι μόνο για την Αργεντινή. Ο καπιταλισμός στρέφεται ανοιχτά στον φασισμό για να επιβληθεί και η απάντηση πλέον δεν μπορεί παρά να είναι συνολική και να δίνει προοπτική κοινωνικής απελευθέρωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου