Όσο και να προσπαθεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να κρύψει τη δική της κρίση πίσω από την κρίση του ΣΥΡΙΖΑ, οι εξελίξεις δεν της το επιτρέπουν. Η διαγραφή Σαλμά είναι μόνο το πιο πρόσφατο δείγμα.
Ο Σαλμάς δεν είναι καινούργιος ούτε σαν βουλευτής της ΝΔ ούτε σαν παραγκωνισμένος πρώην υπουργός. Ήταν στο υπουργείο Υγείας στην κυβέρνηση Σαμαρά πριν από έντεκα χρόνια, αλλά βρέθηκε στα πίσω έδρανα στα χρόνια του Μητσοτάκη. Ωστόσο, η προσωπική πικρία δεν είναι αρκετή σαν εξήγηση για τη σημερινή σύγκρουσή του με την κυβέρνηση και τη διαγραφή του από τη Νέα Δημοκρατία. Την ευκαιρία για να ξεσπαθώσει ως «υπερασπιστής των πολλών» απέναντι στην κυβέρνηση που νοιάζεται μόνο για τους λίγους, του την έδωσε η καθίζηση στα ποσοστά της ΝΔ από τις ευρωεκλογές και μετά.
Και βέβαια δεν είναι ο μόνος που αρπάζει αυτή την ευκαιρία. Είχαν προηγηθεί ο Καραμανλής και ο Σαμαράς με παρόμοιες κριτικές για τον Μητσοτάκη και πιο πρόσφατα οι βουλευτές της ΝΔ που συγκρούστηκαν με τον Χατζηδάκη για να εμφανιστούν ως «υπερασπιστές» των υπερχρεωμένων νοικοκυριών που χάνουν τα σπίτια τους από τις τράπεζες και τα funds. Όλο και πιο πολλοί βουλευτές του κυβερνητικού κόμματος θα ήθελαν να ξεφύγουν από τη μαζική οργή που προκαλούν οι Γεωργιάδηδες και οι Χατζηδάκηδες.
Ωστόσο, δεν είναι αυτός ο δεξιός συρφετός που θα μας σώσει από την κυβερνητική λεηλασία. Η διαλυτική κατάσταση της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης, και του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, δίνει τα περιθώρια σε Σαλμάδες και Κακλαμάνηδες να παίζουν τα δικά τους παιχνίδια, αλλά η δύναμη για να αξιοποιήσουμε την κρίση της κυβέρνησης βρίσκεται αλλού.
Οι εργάτες της Υγείας βγαίνουν σε απεργία και μαζί με τους σιδηροδρομικούς οδηγούν το απεργιακό κίνημα μπροστά. Δίπλα στην οργή για τη διάλυση του ΕΣΥ, φουντώνει ξανά η οργή για το έγκλημα των ιδιωτικοποιήσεων στα Τέμπη. Δίπλα στους απεργούς στέκονται οι συγγενείς των νεκρών των Τεμπών και όλο το κίνημα που βγήκε στους δρόμους ξανά και ξανά.
Εγκλήματα
Εξίσου αποτρόπαια με το έγκλημα των Τεμπών είναι τα εγκλήματα του κυβερνητικού ρατσισμού, όπως στην Πύλο. Οι επιζώντες και οι συγγενείς των νεκρών της Πύλου αγωνίζονται για δικαίωση και το αντιρατσιστικό κίνημα που στέκεται στο πλευρό τους έχει διπλή πολιτική σημασία. Είναι δυνατό χτύπημα στην κυβέρνηση των δολοφόνων και ταυτόχρονα είναι φραγμός στη δημαγωγία της ακροδεξιάς που εμφανίζεται αντικυβερνητική ενώ παίζει τον πιο βρώμικο ρόλο. Το αντιρατσιστικό μέτωπο είναι δύναμη για να μην δούμε και εδώ να φουντώνει η ακροδεξιά απειλή όπως στη Γερμανία και στη Γαλλία.
Ο Μητσοτάκης τριγυρνάει στη Νέα Υόρκη παριστάνοντας τον «ειρηνοποιό» στον ΟΗΕ. Η Ελλάδα παίρνει θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας ως μη μόνιμο μέλος και η αλήθεια είναι ότι ο Μητσοτάκης φροντίζει ώστε το Ισραήλ να έχει ακόμα μεγαλύτερη στήριξη από αυτό το πόστο. Την ώρα που ο Νετανιάχου βομβαρδίζει τον Λίβανο ταυτόχρονα με τη γενοκτονία στη Γάζα, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας γίνεται στρατιωτικό και διπλωματικό μετερίζι των Σιωνιστών. Τα συλλαλητήρια αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη στις 5 Οκτώβρη είναι άλλο ένα βήμα για να τελειώνουμε με την κυβέρνηση του πολέμου, του ρατσισμού και της φτώχειας.
Χρειαζόμαστε συνδυασμένη και ταυτόχρονη κλιμάκωση των αγώνων σε όλα τα μέτωπα στηρίζοντας τις απεργίες, το αντιρατσιστικό κίνημα, την αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη. Αυτή είναι η πρόκληση την οποία αγνοεί τραγικά η παράλυτη ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό είναι το κενό που έρχεται να καλύψει η επαναστατική αριστερά.
Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα ανταποκρίνεται σε αυτή την πρόκληση με κάθε τρόπο. Και με τη στήριξη στους αγώνες σε όλα τα μέτωπα και με το διάλογο για την επαναστατική εναλλακτική. Η εκδήλωση με τον Άλεξ Καλλίνικος, για τη στρατηγική της Αριστεράς μέσα στην περίοδο μιας νέας Εποχής της Καταστροφής, έδωσε ένα δείγμα για την προσπάθεια που απαιτείται. Συνεχίζουμε σε αυτόν το δρόμο για να αναδείξουμε το Μέλλον της Αριστεράς, για το μέλλον που μας αξίζει και μας ανήκει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου