Τη συζήτηση άνοιξε ο Πάνος Γκαργκάνας εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής κι ακολούθησαν περισσότερες από 30 παρεμβάσεις συντρόφων/ισσών. Μετά το τέλος της βασικής συζήτησης του Πανελλαδικού Συμβουλίου, ακολούθησαν δύο παράλληλες συσκέψεις, η μία σχετικά με την οργάνωση της μάχης στις σχολές και η δεύτερη για την προετοιμασία της φετινής απεργιακής 8 Μάρτη.
Δημοσιεύουμε εδώ το άνοιγμα από μεριάς της Κεντρικής Επιτροπής και στις σελίδες 18-19 παρεμβάσεις στην πλούσια συζήτηση που ακολούθησε.
Οι εξελίξεις τρέχουν γρήγορα και μας καλούν να ανταποκριθούμε με ρυθμούς διαφορετικούς από κάθε άλλη φορά. Καθημερινά εκφράζεται η αστάθεια των από πάνω. Κι έχουν απέναντί τους έναν κόσμο εξοργισμένο, γιατί κουβαλάει τις εμπειρίες του προηγούμενου διαστήματος και συνεχίζει να αντιμετωπίζει επιθέσεις που δεν τις αφήνει να περάσουν έτσι.
Είναι πολλά τα παραδείγματα που επιβεβαιώνουν αυτή την εικόνα. Ας αναφέρουμε τον ανασχηματισμό. Έξι μήνες μετά τη νίκη του «παντοδύναμου» Μητσοτάκη αναγκάζεται να αλλάξει τον υπουργό της αστυνομίας διότι έχουν φτάσει να σιχαίνονται τους μπάτσους όχι μόνο το πολιτικοποιημένο κομμάτι του κόσμου, αλλά ακόμα και οι εξέδρες των γηπέδων μαζικά, ενώ ταυτόχρονα έχουν πρόβλημα με τους ίδιους τους μπάτσους. Δεν ήταν μέσα στο πρόγραμμα ότι θα κάνει ανασχηματισμό, είναι χαρακτηριστική κίνηση δυσλειτουργίας της κυβέρνησης.
Δεν είναι μόνο το Υπουργείο Προ. Πο. Είναι το Υπουργείο Υγείας όπου οι επιθέσεις που θέλουν να επιβάλουν στην Υγεία από τη μια και οι αντιστάσεις των εργαζομένων από την άλλη είναι πολύ πιο άγριες απ’ ότι μπορεί να σηκώσει ο Χρυσοχοΐδης, παρότι βετεράνος της καταστολής. Κι εκτός από τον ανασχηματισμό, έρχεται η εικόνα της Πρωτοχρονιάς με τις Παλαιστινιακές σημαίες στην κεντρική φιέστα στο Σύνταγμα να υπογραμμίσουν τα χαστούκια που τρώει η κυβέρνηση.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες και με την ρεφορμιστική Αριστερά σε μεγάλη κρίση, παίζει ρόλο ποιος θα στηρίξει την αντίσταση του κόσμου. Ποιος θα βοηθήσει να οργανώσει τους αγώνες του και να τον σπρώξει στη νίκη. Το βάρος πέφτει στην επαναστατική αριστερά και το ΣΕΚ.
Ξεκινάμε τη χρονιά με μια σειρά πρωτοβουλίες που είναι πάνω μας να οργανώσουμε, ενώ ταυτόχρονα έχουμε τις διαδικασίες προς τη Συνδιάσκεψη του κόμματός μας τον Φεβρουάριο.
Χρειάζεται να δούμε τα μέτωπα που έχουμε να οργανώσουμε. Το απεργιακό μέτωπο πρώτα απ’ όλα. Είναι κεντρικό για στρατηγικούς λόγους -σε όλες τις μάχες είναι καθοριστικό το αν η εργατική τάξη με τις συλλογικότητές της μπαίνει σε αυτές- αλλά και γιατί η εργατική τάξη είναι στο προσκήνιο καθώς δέχεται συνεχώς επιθέσεις. Το επιτάσσει η οικονομική κατάσταση. Η Ε.Ε ενεργοποίησε ξανά το Σύμφωνο Σταθερότητας και αυτό σημαίνει ότι για υπερχρεωμένες χώρες σαν την Ελλάδα τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι ξανά στην πρώτη γραμμή.
Αυτό λέει ο προϋπολογισμός που έκανε η κυβέρνηση κι αυτό σημαίνει δολοφονική πολιτική. Κυριολεκτικός χαρακτηρισμός, καθώς είμαστε στη χώρα που έγινε το έγκλημα των Τεμπών κι όλοι είδαν τι σημαίνουν οι περικοπές και οι ιδιωτικοποιήσεις. Για να βγουν τα πρωτογενή πλεονάσματα δεν υπάρχει κομμάτι του δημοσίου που να μην μπαίνει στο στόχαστρο. Τα νοσοκομεία και η προσπάθεια να κλαδέψουν τους συμβασιούχους είναι ένα παράδειγμα. Αντίστοιχα ανοίγει το μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων. Νερό, έργα, ενέργεια, δημοτικά ραδιόφωνα, συγκοινωνίες κλαδεύονται και προωθούνται για ιδιωτικοποίηση. Και πάνω σε αυτά βλέπουμε την αντίσταση να ξεδιπλώνεται με το καλημέρα της νέας χρονιάς. Κινητοποιήσεις στο Σωτηρία και στον Άγιο Σάββα που σήμαιναν άμεσες υποχωρήσεις από τις διοικήσεις. Παντού θα υπάρχουν συνέχειες που με το Συντονισμό Εργατικής Αντίστασης και το Συντονιστικό Νοσοκομείων στην πρώτη γραμμή θα τις στηρίξουμε με προοπτική μεγάλης κορύφωσης στις 8 Μάρτη.
Δεύτερο μεγάλο μέτωπο είναι η φετινή 8 Μάρτη, η μάχη ενάντια στο σεξισμό, οι πρωτοβουλίες της Κίνησης για την απεργιακή 8 Μάρτη. Στις 8 Μάρτη θα συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη μεγαλύτερη πανεργατική απεργία που έγινε ποτέ όχι μόνο αριθμητικά αλλά και πολιτικά. Μια γενική απεργία που ήταν ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, στην Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών. Το ζήτημα του σεξισμού παραμένει να είναι στην πρώτη γραμμή σε καθημερινή βάση. Δεν είναι μόνο το αν γράφουν οι εφημερίδες για τις γυναικοκτονίες. Είναι και τι αντιστάσεις ξεσηκώνει. Κοιτάχτε τι έγινε στην Ξάνθη. Ένας μπάτσος σκότωσε μια νέα κοπέλα, την Αϊσέ, από την μειονότητα. Βγήκε στο δρόμο όλη η πόλη. H 8 Μάρτη θα είναι απεργιακός σεισμός και φέτος και θα το οργανώσουμε ακόμα κι αν βάλει εμπόδια η συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
Τέταρτον το μέτωπο για Λευτεριά στην Παλαιστίνη. Είναι το πιο μεγάλο πολιτικό μέτωπο. Ο πόλεμος στη Γάζα δεν σταματάει. Οι αυταπάτες ότι ο Μπάιντεν θα συγκρατήσει τον Νετανιάχου, ο ΟΗΕ θα περάσει κάποιο ψήφισμα, η Ε.Ε θα εμφανιστεί με ανθρωπιστική λύση κλπ, έχουν διαψευστεί. Η γενοκτονία στη Γάζα έχει συμπληρώσει τρεις μήνες και οι επιθέσεις σε Λίβανο και Ιράν δείχνουν κλιμάκωση. Το Ισραήλ τίναξε στον αέρα κάθε πρωτοβουλία και προσπάθεια διαλόγου για πολιτική λύση και εκεχειρία. Την τίναξε στον αέρα όταν επετεύχθει προσωρινά και τώρα ανατινάζει και οποιαδήποτε προοπτική για νέα εκεχειρία. Ο Νετανιάχου συνεχίζει κι αποσταθεροποιεί την περιοχή αλλά και συνολικά τον διεθνή ιμπεριαλισμό.
Ο Μπάιντεν, η ηγεσία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, έχει να αντιμετωπίσει προβλήματα από αυτή την κατάσταση, αφενός οικονομικά -καθώς είναι τεράστια δαπάνη η συνέχεια του πολέμου από τη μεριά του Ισραήλ- αφετέρου πολιτικά. Αναγεννιέται ένα μεγάλο αντιπολεμικό κίνημα μέσα στις ΗΠΑ και διεθνώς. Ο μόνοι σύμμαχοι της Παλαιστινιακής Αντίστασης είναι το διεθνές αντιπολεμικό κίνημα και η εργατική τάξη των αραβικών χωρών που ξεσηκώνεται. Κι αυτό σημαίνει αντιπολεμικό κίνημα στο πλευρό της Παλαιστίνης ενιαιομετωπικό. Βάζουμε από τη μεριά μας ότι λύση σημαίνει Ελεύθερη Παλαιστίνη από τον Ιορδάνη μέχρι τη Μεσόγειο. Αυτό σημαίνει επανάσταση κι αυτό υποστηρίζουμε. Αλλά δεν το θέτουμε ως προϋπόθεση για να δουλέψουμε ενιαιομετωπικά με καθέναν/μιά που στέκεται αλληλέγγυος στον Παλαιστινιακό λαό. Δρούμε μαζί του και πείθουμε πάνω στην προοπτική που προτείνουμε και η οποία κερδίζει όλο και περισσότερο κόσμο.
Πέμπτο μέτωπο το κίνημα ενάντια στον ρατσισμό και τους φασίστες. Η Διεθνής Ημέρα Δράσης στις 16 Μάρτη έχει τεράστια σημασία. Το καλοκαίρι έρχονται οι Ευρωεκλογές κι αυτοί που διεκδικούν να βγουν ενισχυμένοι πανευρωπαϊκά, είναι οι φασίστες και η ακροδεξιά. Οι κυβερνήσεις έχουν υποκλιθεί τόσο πολύ στη ρατσιστική ατζέντα της ακροδεξιάς που τους έχουν χαρίσει όλο το έδαφος. Ο Μακρόν ψήφισε μαζί με τη Λεπέν το ρατσιστικό νομοσχέδιο. Στην Ιταλία είναι η Μελόνι που συνεργάζεται μαζί της ο Σούνακ της Βρετανίας για να μαντρώνουν τους πρόσφυγες στην Αλβανία. Παντού οι κυβερνήσεις έχουν κάνει ανοίγματα προς αυτή την κατεύθυνση. Κι εδώ φυσικά. Ο Μητσοτάκης της Πύλου κι ο Καιρίδης. Το ποιος παλεύει το ρατσισμό και τους φασίστες θα είναι κεντρικό ζήτημα στις Ευρωεκλογές. Το ίδιο και το ζήτημα που βάζουμε για ανοιχτά σύνορα, να γκρεμίσουμε τους φράχτες της Ευρώπης Φρούριο. Η 16 Μάρτη μπορεί να ανοίξει για τα καλά αυτά τα ζητήματα στην προεκλογική περίοδο και η ΚΕΕΡΦΑ είναι στο επίκεντρο αυτής της προσπάθειας. Δεν υπάρχει άλλη πρωτοβουλία που να μπορεί να παίξει αυτό τον ρόλο.
Καλούμαστε να οργανώσουμε όλες αυτές τις πρωτοβουλίες και θα το κάνουμε οργανώνοντας με όλο τον κόσμο που θέλει να παλέψει. Χρειάζεται να συνυπολογίσουμε δύο παράγοντες για να το καταφέρουμε.
Πρώτον την κρίση του ΣΥΡΙΖΑ. Χιλιάδες κόσμος αποχωρεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, σε μια κρίση η οποία είναι αριστερόστροφη. Είναι ρεύμα που ψάχνει στα αριστερά και δεν καλύπτεται από τη Νέα Αριστερά. Οι ηγεσίες του ΚΚΕ και του ΜέΡΑ25 δεν μπορούν να καλύψουν την αναζήτηση αυτού του κόσμου. Δεν είναι το καθοριστικό το τι θα επιλέξει να ψηφίσει. Προφανώς μας ενδιαφέρει και θα προσπαθήσουμε να τον κερδίσουμε και σε αυτό το επίπεδο. Αλλά το καθοριστικό είναι να δώσουμε μαζί όλες αυτές τις μάχες. Πήραμε την πρωτοβουλία να οργανώσουμε τις εκδηλώσεις για την Κρίση του ΣΥΡΙΖΑ και δώσαμε σε ένα μέρος αυτού του κόσμου τη δυνατότητα να κάνει την πολιτική συζήτηση που του αρνούνται. Συνεχίζουμε. Οργανώνουμε μαζί του τη δράση και συζητάμε πολιτικά για την επαναστατική προοπτική, σε μια περίοδο που οι ρεφορμιστικές αυταπάτες είναι σε κρίση.
Δεύτερον η αξιοποίηση όλου του δικού μας δυναμικού. Λόγω του μεγάλου εύρους των πρωτοβουλιών που καλούμαστε να οργανώσουμε, η διαδικασία προς της Συνδιάσκεψη παίρνει ακόμα μεγαλύτερη διάσταση. Χρειάζεται να φτάσουμε στις προσυνδιασκέψεις στο τέλος του Γενάρη και στις αρχές Φλεβάρη, με την ανανέωση και τη συμμετοχή όλων των συντρόφων/ισσών που έχουν οργανωθεί σε κάθε πυρήνα, όχι μόνο το 2023 αλλά σε βάθος χρόνου. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να πέρασε από το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα και μέσα σε αυτές τις συνθήκες να μην καταλαβαίνει ότι η εναλλακτική απέναντι στην κρίση του ρεφορμισμού είναι η επαναστατική προοπτική και αυτό που μπορεί να την οργανώσει είναι το κόμμα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου