Σύνδεσμος Διεθνιστών Κομμουνιστών Ελλάδας (ΣΔΚΕ) – Εργατική Δημοκρατία
Τα αναπάντεχα εκλογικά αποτελέσματα του Μαΐου, η εντύπωση της “γενικής συντηρηκοποίησης” και η κοινωνική πραγματικότητα.
Τα εκλογικά αποτελέσματα της 21/5/20253 ήταν αναπάντεχα. Μέσα σε συνθήκες κοινωνικής οργής και αγανάχτησης από την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, η Νέα Δημοκρατία πήρε το 40,79% των ψήφων (2.407.750), έναντι του 20,07% (1.184.621) του ΣΥΡΙΖΑ, 11,46% (676.165) του ΠΑΣΟΚ, 7,23%-(426.628) του ΚΚΕ, 4,45%-(262.498) της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ, και όλων των υπόλοιπων σχηματισμών (συνολικά 34) που πήραν μέρος στις εκλογές αυτές.
Η μη αναμενόμενη μεγάλη διαφορά των 20,72 μονάδων μεταξύ της πρώτης ΝΔ από τον δεύτερο ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησε την εντύπωση μιας σαρωτικής νίκης του Μητσοτάκη, σκορπίζοντας έντονα ερωτηματικά και ανησυχίες ανάμεσα στον εργατικό κόσμο και το μεγαλύτερο μέρος των άλλων εκμεταλλευομένων. Και έδωσε την ευκαιρία, για άλλη μια φορά, σε όσους μόνιμα βιάζονται να «διακηρύξουν» την παντοδυναμία του αντιδραστικού καθεστώτος και να αποκηρύξουν σαν «περιττή» κάθε πάλη ενάντιά του, να προβάλλουν ξανά τις γνωστές αντιδραστικές «θεωρίες» για «τον ανάξιο λαό» και άλλα παρόμοια γνωστά αντιλαϊκά κουραφέξαλα.
Αλλά, όμως, σε καμιά περίπτωση δεν είναι ο «θρίαμβος» που παρουσιάζεται. Αρκεί να προσέξει κανείς ότι το ποσοστό του 40,79% της ΝΔ, ακόμα κι αν συναθροιστεί με τα ποσοστά των άλλων ακροδεξιών σχημάτων, είναι μειοψηφία στο εκλογικό σώμα. Τα κόμματα που εκφράσαν αντίθεση ενάντια στην νεοδημοκρατική διακυβέρνηση του Μητσοτάκη συγκέντρωσαν περισσότερο από το 50% των ψήφων.
Κι αν υπολογιστεί ότι η τεράστια αποχή, που καταγράφηκε στο 38,90% – (3.858.075), στο συντριπτικό της μέρος είναι αποχή δυσαρέσκειας και αμφισβήτησης απέναντι στην κυβέρνηση και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, τότε, το ποσοστό του Μητσοτάκη, κάθε άλλο παρά θρίαμβος μπορεί να θεωρηθεί. Που μπορεί βέβαια, αν διατηρηθεί και στις επαναληπτικές εκλογές της 25 Ιουνίου 2023, να του εξασφαλίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση αλλά δεν θα γνωρίσει καμιά σταθερότητα που απατηλά διακηρύσσει. Αφού, με την βέβαιη πιο άγρια επίθεσή του στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, θα φουντώσει ακόμα περισσότερο την κοινωνική οργή, την αγανάκτηση και την αναταραχή.
Χωρίς αμφιβολία, η άνοδος (από το 2019) της ΝΔ κατά 0,94% – (156.132 ψήφους), βρίσκεται σε αντίθεση με την αναμενόμενη πτώση της και την οργή που είχε σπείρει ανάμεσα στους εκμεταλλευόμενους με την σκληρή αντιλαϊκή διακυβέρνησή της.
Η παραδοξότητα αυτή, βέβαια, δεν είναι πρωτόγνωρη. Την ζήσαμε δύο φορές τα τελευταία 21 χρόνια. Μισητές αντιλαϊκές κυβερνήσεις, (Σημίτη και Κ. Καραμανλή), παρά την μεγάλη κοινωνική δυσαρέσκεια, επανεκλέχθηκαν με μεγάλα ποσοστά για να καταρρεύσουν αμέσως τα επόμενα χρόνια. Η αντιφατικότητα αυτή, ανάμεσα στην κοινωνική πραγματικότητα και τις εκλογικές συμπεριφορές, εμπεριέχεται μέσα στην φύση των αστικών κοινοβουλευτικών εκλογών και ολόκληρης της κοινοβουλευτικής αστικής λειτουργίας. Που μέσα από ισχυρούς μηχανισμούς παραμόρφωσης και σύγχυσης της λαϊκής εκλογικής συνείδησης παρεκτρέπει την σύνδεση της κοινωνικής πραγματικότητας με τις εκλογικές ώστε να διατηρεί το συνεχές της αστικής οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας πάνω στην κοινωνία. Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, τα αποτελέσματα των αστικών κοινοβουλευτικών εκλογών πρέπει πάντα να αντιμετωπίζονται μόνο ως ενδεικτικές αλλά στρεβλωμένες εκφράσεις των πραγματικών διαθέσεων της εργατικής τάξης και των άλλων εκμεταλλευομένων και συνολικά της κοινωνικής πραγματικότητας.
Ακόμα κι όταν, οι καθεστωτικοί μηχανισμοί, δεν μπορούν να αποτρέψουν αυτή την σύνδεση και, σαν αποτέλεσμα της λαϊκής αγανάκτησης, εκλέγονται στην κυβέρνηση κόμματα που δεν θέλουν τα αστικά κέντρα, ακόμα και τότε, η λειτουργία της αστικής κοινοβουλευτικής «δημοκρατίας» και οι μηχανισμοί της, όσο δεν ανατρέπονται, φροντίζουν για την εξασφάλιση της συνέχειας της αστικής κυριαρχίας, «συμμορφώνοντας» και ενσωματώνοντας τις «εκτροπές». Στην Ελλάδα, με τις περιπτώσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε γνωρίσει πολύ καλά και με μεγάλο κόστος για τα εργατικά συμφέροντα, τις διαδικασίες αυτές.
Πέρα λοιπόν από τις θεωρίες για την «βαθιά συντηρηκοποίηση» της κοινωνίας, τα εκλογικά αποτελέσματα της 21 Μαΐου 2023, και ίσως αυτά που έρχονται την 25 Ιουνίου, αντανακλούν περισσότερο την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ παρά την νίκη της ΝΔ.
Η μείωση κατά 11,46% – (596.436 ψήφους) της εκλογικής δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ συγκριτικά με αυτά του 2019, αντανακλούν την βαθιά δυσαρέσκεια και αποτροπή που δημιούργησε η αντιλαϊκή κυβερνητική του θητεία και η απροκάλυπτη αθέτηση των προσδοκιών που γέννησε. Και φαίνεται ότι λειτουργούν τόσο καθοριστικά που σημάδεψαν οριστικά το κόμμα αυτό και την ηγεσία του. Αν σε αυτά προστεθεί και η εμφανής προσπάθεια της ηγεσίας του να δώσει ένα ακόμα πιο συντηρητικό πρόσωπο (ο Τσίπρας διακήρυττε φαρδιά πλατιά ότι το πρόγραμμά του είναι ίδιο με αυτό του «εθνάρχη» Κωνσταντίνου Καραμανλή!!) τότε δεν είναι καθόλου παράξενο που ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων προτίμησε να μείνει στο κόμμα που εκφράζει «αυθεντικά» αυτό το πρόγραμμα και ένα άλλο, που υπολογίζεται γύρω στις 300.000 ψηφοφόρους (το 50% από τις ψήφους που έχασε) προτίμησε να μην πάει καθόλου να ψηφίσει!
Ο χαρακτηρισμός του ΣΥΡΙΖΑ ως «μεγάλου χορηγού της ΝΔ», ανεξάρτητα από ποιον ειπώθηκε, είναι αλήθεια. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ασυνείδητα και αντίθετα απ’ ότι διακήρυσσε, έκανε ότι μπορούσε για να διατηρήσει την ΝΔ και τον Μητσοτάκη στα ποσοστά του και στην κυβέρνηση. Και το κατάφερε.
Το εκλογικό αποτέλεσμα της 21 Μαΐου, παρά την διατήρηση της εκλογικής δύναμης από την συντηρητική ΝΔ, δεν εκφράζει «γενική συντηρηκοποίηση» της ελληνικής κοινωνίας. Δεν είναι παρά μια ανακατανομή των εκλογικών δυνάμεων ανάμεσα στις δυνάμεις που διεκδικούσαν την αστική διακυβέρνηση του εκμεταλλευτικού καθεστώτος. Το γεγονός ότι απ’ αυτές τις εκλογές, το ΚΚΕ και οι υπόλοιποι σχηματισμοί της αυτοαποκαλούμενης κομμουνιστικής αριστεράς αύξησαν τα ποσοστά και τους ψήφους τους, μπορεί να μην έχει ουσιαστική επίδραση πάνω στο αστικό κοινοβούλιο, αλλά σίγουρα διαψεύδει τις απόψεις της κοινωνικής συντηρηκοποίησης.
Αυτό εκδηλώνεται και στην μεγάλη ανησυχία που διαπερνά τα αστικά επιτελεία για την επόμενη διακυβέρνηση της ΝΔ και του Μητσοτάκη. Γνωρίζοντας ότι η νίκη του βασίζεται πάνω σε έντονα σαθρό έδαφος κοινωνικής δυσαρέσκειας, ο φόβος μεταστροφής της εκλογικής διάθεσης, τον αναγκάζει να διαφοροποιηθεί δημόσια ακόμα και από αλλόφρονα πρωτοκλασάτα στελέχη του (π.χ. Άδωνης Γεωργιάδης) που εκφράζουν φωναχτά τις δικές του προσδοκίες για 180 έδρες και να μιλάει για την ανάγκη «συναινετικών διαδικασιών»!. Ενώ από την άλλη, η προοπτική διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ και η πιθανότητα ανυπαρξίας «μεγάλης» αντιπολίτευσης -ως αναγκαίο «αμορτισέρ» του «δικομματισμού», για την απόσβεση και απορρόφηση της πιο πλατιάς δυσαρέσκειας που αναμένεται- προκαλεί ρίγη αβεβαιότητας και όχι εφησυχασμού, στα γενικότερα επιτελεία της άρχουσας τάξης.
Ήταν βέβαιο, πριν από τις εκλογές, ότι όποια αστική κυβέρνηση κι αν προκύψει, θα εφαρμόσει μια ακόμα πιο σκληρή αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική, είτε με απροκάλυπτη μητσοτακική μορφή είτε με «δημοκρατικά» παραπλανητικά προσχήματα. Το επιβάλουν οι ανάγκες του ελληνικού καπιταλισμού μέσα στην επερχόμενη νέα έξαρση της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Τα αποτελέσματα της 21 Μαΐου έδειξαν ότι μάλλον θα γίνει με την μητσοτακική μορφή αλλά με ακόμα πιο άγριο τρόπο.
Μπροστά στην νέα επερχόμενη αντεργατική – αντιλαϊκή θύελλα, η εργατική τάξη, το εργατικό κίνημα και οι άλλοι εκμεταλλευόμενοι πρέπει να προετοιμάσουν την αναγκαία άμυνά τους και την αντεπίθεσή τους όσο γρηγορότερα γίνεται. Η πάλη για την ανάπτυξη του αναγκαίου ΕΝΙΑΙΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ, μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς και εργατικής συνοικίας με σκοπό την άμυνα και την αντεπίθεση ενάντια στην εργοδοτική και κυβερνητική επίθεση και για την ανασυγκρότηση των οργανωμένων εργατικών δυνάμεων, που θα προσελκύσουν μαζί τους και τις άλλες εκμεταλλευόμενες μάζες, αποτελεί άμεση αναγκαιότητα για κάθε εργάτη αγωνιστή, για κάθε κομμουνιστή.
Οι εκλογές της 25 Ιουνίου 2023 που έρχονται, πρέπει ξανά να κριθούν με βάση την παραπάνω εργατική ανάγκη. Κάθε εργάτης, νεολαίος αγωνιστής και εκμεταλλευόμενος πρέπει πάρει μέρος στις εκλογές και να ενισχύσει την ανάγκη του ΕΝΙΑΙΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ και τους σκοπούς του. Την ανάγκη να καταδικαστούν όλα τα κόμματα με αστική πολιτική, όλα τα κόμματα που προωθούν και υποστηρίζουν, ως κυβέρνηση ή αντιπολίτευση, τα αντιδραστικά και απάνθρωπα συμφέροντα της κεφαλαιοκρατικής τάξης και του εκμεταλλευτικού συστήματος του κεφαλαίου. Για την άμεση αποκατάσταση όλων των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που έχουν αφαιρεθεί. Για την απόρριψη και κατάργηση κάθε ληστρικής σύμβασης που καταληστεύει τον πλούτο της δουλειάς των εργατών. Για την μονομερή διαγραφή όλου του λεγόμενου δημόσιου χρέους. Για μια κυβέρνηση της εργατικής τάξης και της φτωχής αγροτιάς που με την συμμετοχή, την δράση, τον έλεγχο και την διοίκηση των ίδιων των εργατών και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων θα καταφέρει να βγάλει την χώρα από την ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία της αποκαλούμενης «Ευρωπαϊκής Ένωσης», το ΝΑΤΟ και κάθε άλλο ιμπεριαλιστικό μηχανισμό. Θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής και θα εγκαθιδρύσει τον κεντρικό σοσιαλιστικό σχεδιασμό όλης της οικονομίας με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων και της κοινωνίας. Θα παλέψει για μια διεθνιστική εργατική συμμαχία όλης της Ευρώπης προς την οικοδόμηση των Ενωμένων Σοσιαλιστικών Σοβιετικών Πολιτειών της Ευρώπης και των Βαλκανίων.
Η κριτική υποστήριξη του ψηφοδελτίου του ΚΚΕ, που έχει την απαραίτητη οργανωμένη βάση μέσα στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, εξυπηρετεί αυτές τις εργατικές ανάγκες και τους προσανατολισμούς. Η αύξηση της εκλογικής δύναμης του ΚΚΕ κατά 1,93% – (127.007) που προέκυψε από τις εκλογές του Μαΐου, είναι μια θετική εξέλιξη. Που θα είχε όμως ουσιαστική σημασία αν αντανακλούσε και μια αντίστοιχη ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, την αύξηση της οργάνωσής του, την καταπολέμηση της πολυδιάσπασής του. Ή που θα χρησιμοποιούνταν για την εξυπηρέτηση αυτών των σκοπών.
Όπως είπαμε και στις θέσεις μας για τις εκλογές της 21 Μαΐου 2023, παρά τις μεγάλες και πολλές διαφωνίες μας με την ηγεσία του ΚΚΕ και την πολιτική της, οι μικρές δυνάμεις του Συνδέσμου Διεθνιστών Κομμουνιστών Ελλάδας (ΣΔΚΕ) θα υποστηρίξουμε ξανά κριτικά το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ και καλούμε κάθε εργάτη και νεολαίο να κάνει με αποφασιστικότητα το ίδιο.
Ιούνης 2023
Σύνδεσμος Διεθνιστών Κομμουνιστών Ελλάδας (ΣΔΚΕ) – Εργατική Δημοκρατία
Κάνιγγος 2, (6ος όρφ) ΑΘΗΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου