Την Πέμπτη που μας πέρασε, χιλιάδες εργάτες από τον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα συμμετείχαν στην πανελλαδική πανεργατική απεργία, που έδωσε συνέχεια στο μεγάλο πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Αθήνα, την 1η Νοέμβρη.
Οι μαζικές απεργιακές συγκεντρώσεις που έγιναν σε δεκάδες πόλεις με πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ, ο πρωταγωνιστικός ρόλος των ταξικών δυνάμεων στην προετοιμασία, την οργάνωση και την περιφρούρηση της απεργίας, σε αντιπαράθεση με τον υπονομευτικό ρόλο της εργοδοτικής - κυβερνητικής πλειοψηφίας, είναι στοιχείο που πρέπει να αναδειχτεί στη συζήτηση με τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα με το πού διαδήλωσαν τη μέρα της απεργίας, αν συμμετείχαν ή όχι σ' αυτήν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η ΓΣΕΕ, σχεδόν ένα μήνα μετά την κήρυξη της απεργίας, έβγαλε μόνο μια ανακοίνωση για να την υπενθυμίσει (!) Το ίδιο ισχύει και για την πλειοψηφία των Ομοσπονδιών σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, που δε συνεδρίασαν καν για να κηρύξουν απεργία, να σχεδιάσουν την προετοιμασία και την περιφρούρησή της. Την τελευταία ώρα έβγαλαν καλέσματα και ανακοινώσεις, όπου κυριαρχεί το αίτημα να φύγουν τα μνημόνια αλλά να μείνει άθιχτη η στρατηγική που τα επέβαλε.