Η προσπάθεια του κυρίου Μητσοτάκη να βάλει ουσιαστικά στο ίδιο “τσουβάλι” τα ειδεχθή κι ανατριχιαστικά εγκλήματα που έρχονται στο φως, με τις “δημόσιες συναθροίσεις” και άλλες εκδηλώσεις της μαζικής λαϊκής δράσης, ως πράξεις που δήθεν απειλούν την “τάξη” και την “ασφάλεια”, δεν είναι μόνο άθλια κι απαράδεκτη, αλλά δείχνει και τι θεωρεί η κυβέρνηση “έγκλημα” και ποιους αντιμετωπίζει ως “εγκληματίες”.
Γι’ αυτό το λόγο, άλλωστε, ίδρυσε την πανεπιστημιακή αστυνομία. Γι’ αυτό σέρνει στα δικαστήρια συνδικαλιστές ως εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου. Γι’ αυτό αντιμετωπίζει τους εργατικούς αγώνες με βία και καταστολή. Αλλά και γι’ αυτό συγκαλύπτει εγκλήματα αστυνομικών, όπως η καταγγελία βιασμού στο ΑΤ Ομονοίας, χαρακτηρίζοντας το ως “κατάχρηση εξουσίας”.
Εξίσου απαράδεκτη κι ενδεικτική του πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής είναι και η προσπάθεια να ανατεθούν στην αστυνομία ρόλοι, που αντικειμενικά δεν έχει, υποκαθιστώντας τις υποβαθμισμένες υπηρεσίες πρόληψης, κοινωνικής προστασίας και στήριξης των θυμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου