Οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα μεγάλα ιμπεριαλιστικά μπλοκ κλιμακώνονται ραγδαία με τις εξορμήσεις του Τραμπ που προσπαθεί να αναστηλώσει την αμερικανική ηγεμονία στοχοποιώντας όχι μόνο Κίνα και Ρωσία αλλά και τους ευρωπαίους συμμάχους των ΗΠΑ.
Οι απειλές για την επιβολή δασμών στις εξαγωγές προς τις ΗΠΑ αποτελούν ένα πρώτο, οικονομικό, σκέλος αυτής της εξόρμησης. Τώρα βλέπουμε να ξεδιπλώνεται ένα δεύτερο σκέλος που πιέζει την ΕΕ να κλιμακώσει τους πολεμικούς εξοπλισμούς και την στρατιωτική ενοποίησή της. Ο αντιπρόεδρος του Τραμπ, με την ομιλία του στη λεγόμενη «Σύνοδο για την Ασφάλεια» στο Μόναχο, φρόντισε να αναδείξει αυτή την απαίτηση και να αγκαλιάσει την ακροδεξιά ως την πολιτική δύναμη που μπορεί να ανταποκριθεί.
Σύμφωνα με την Εφημερίδα των Συντακτών, ο αντιπρόεδρος «είπε με νόημα για τον προϊστάμενό του, “υπάρχει ένας νέος σερίφης στην πόλη”, και από εδώ και πέρα οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να αναλάβουν πολύ μεγαλύτερο φορτίο για την ασφάλεια της ηπείρου τους -περιλαμβανομένου, φυσικά, και του κόστους για τη βοήθεια προς την Ουκρανία. Και στη συνέχεια πρόσθεσε ότι “δεν είναι πια ξεκάθαρο” ποιος είναι ο εχθρός από τον οποίο πρέπει να προστατευτεί η Ευρώπη! Υπονοώντας εμμέσως πλην σαφώς ότι ο εχθρός δεν είναι η Ρωσία, αλλά οι μετανάστες...».
Ταυτόχρονα, ο Μακρόν σε συνέντευξή του στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς έτρεξε να προβάλει ότι η ΕΕ έχει ρόλο να παίξει στο πλαίσιο ασφάλειας και για την Ουκρανία και για ολόκληρη την περιοχή. Η Γαλλική κυβέρνηση δεν έμεινε στα λόγια του Μακρόν, αλλά προχώρησε να ζητήσει έκτακτη συνάντηση των ηγετών της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Πολωνίας, της Δανίας και πιθανόν της Ολλανδίας. Στην ατζέντα είναι ένα νέο «Ταμείο Ανάκαμψης», αυτή τη φορά όχι για την Πανδημία, αλλά για τους εξοπλισμούς.
Από κοντά ο Μητσοτάκης, σε συνέντευξή του στην Καθημερινή της Κυριακής, πανηγυρίζει ότι ήταν δική του πρόταση η δημιουργία ενός τέτοιου Ταμείου και «με ικανοποίηση βλέπει ότι αυτός ο δρόμος έχει πλέον ανοίξει».
Τεράστια πρόκληση
Πρόκειται για τεράστια πρόκληση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση τρέχει να αποκτήσει τη στρατιωτική ενοποίηση που της λείπει ώστε να μπει πιο βαθιά στους πολεμικούς ανταγωνισμούς. Οι «ευρωπαϊκοί θεσμοί» που έχουν ρουφήξει το αίμα της εργατικής τάξης με τα Μνημόνια, τώρα θέλουν κυριολεκτικά αίμα για να έχουν θέση στα τραπέζια της μοιρασιάς του κόσμου από την Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή μέχρι τον Ειρηνικό Ωκεανό. Και ο Μητσοτάκης διεκδικεί την πρωτοπορία!
Κι όμως, η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση θέλει να κοντράρει τον Μητσοτάκη από τα δεξιά! Όπως διαβάζουμε στην Εφημερίδα των Συντακτών: «Χαρακτηριστική επ’ αυτού ήταν, άλλωστε, η τοποθέτηση του Γιώργου Καραμέρου στο “Action 24”: Αυτή την περίοδο, τόνιζε ο εκπρόσωπος Τύπου, συμβαίνει “κάτι που είναι πάρα πολύ επικίνδυνο για τα συμφέροντα της χώρας. Και μιλάω για το θέμα των εξοπλιστικών και των πυραύλων Meteor που θα πάρει η Τουρκία από αυτό το πρόγραμμα, στο οποίο συμμετέχει η Γαλλία. [...] Η χώρα έχει δεσμεύσει επτά δισεκατομμύρια ευρώ για τα Rafale και τις φρεγάτες Belhara, με μηδέν ελληνικό υποέργο, με διάλυση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας. Και αντί να έχει εξασφαλίσει ο κ. Μητσοτάκης ότι οι Γάλλοι θα θέσουν βέτο, ώστε να μην πάρουν οι Τούρκοι τους πυραύλους Meteor -με τους οποίους μπορούν να εξοπλίσουν τα Typhoon Eurofighter που θέλουν επίσης να πάρουν και θα πάρουν και θα αλλάξουν τους συσχετισμούς στο Αιγαίο- πηγαίνει ο κ. Μητσοτάκης [...] στον Μακρόν και του λέει ‘τι θα γίνει με τους Meteor;’. ‘Δεν μπορώ να κάνω τίποτα’, του λέει ο κ. Μακρόν και βγαίνει σιωπηλός. Ελλιπής η συμφωνία που σύναψε. Πρόβλημα για τη χώρα”».
Βρισκόμαστε λίγες μέρες πριν από τη δεύτερη επέτειο του εγκλήματος στα Τέμπη και κυριολεκτικά χιλιάδες εργάτες και εργάτριες ετοιμάζονται για μια Πανεργατική Απεργία-σεισμό, μια λαοθάλασσα όπως στις 26 Γενάρη αλλά αυτή τη φορά οργανωμένη μέσα από κάθε χώρο δουλειάς. «Πρόβλημα για τη χώρα» είναι σε τέτοιες στιγμές να υπάρχει μια αντιπολίτευση που αποδέχεται τη δέσμευση δισεκατομμυρίων για τις φρεγάτες και ζητάει στενότερους δεσμούς Μακρόν-Μητσοτάκη απέναντι στην Τουρκία.
Η απάντηση στις προκλήσεις του Τραμπ δεν είναι μια Ευρωπαϊκή Ένωση όπου η εργατική τάξη θα αγκαλιαστεί με την Φολκσβάγκεν και με την Αρσελόρ για να απαντήσει στον εμπορικό πόλεμο και θα θυσιάσει τις κοινωνικές δαπάνες για να δημιουργηθεί «ευρωπαϊκός στρατός». Η απάντηση είναι ο αγώνας ενάντια στους καπιταλιστές που νοσταλγούν τα ιμπεριαλιστικά μεγαλεία της Ευρώπης και ενάντια στις κυβερνήσεις που τους υπηρετούν. Το κίνημα που διεκδικεί να ανατραπούν οι δολοφόνοι των Τεμπών δεν θα παγιδευτεί πίσω από «οράματα» πολεμοκάπηλης «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης». Παλεύουμε την ΕΕ των φονικών ιδιωτικοποιήσεων και την ΕΕ-φρούριο που πνίγει πρόσφυγες και κλιμακώνουμε ενάντια στα πολεμικά σχέδιά της. Μέχρι να φτάσουμε σε μια Ευρώπη των εργατών που θα βάζει τις ζωές πάνω από τα κέρδη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου