ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ «Επανεκκίνηση» Αυτοί, Ανατροπή Εμείς

 

Τα ρέστα της δίνει η κυβερνητική προπαγάνδα της Νέας Δημοκρατίας για να διαφημίσει την παρουσία του Μητσοτάκη στη ΔΕΘ σαν «επανεκκίνηση» που εξασφαλίζει άλλα τρία χρόνια κυβερνητικής θητείας γι’ αυτούς. Αλλά το παραμύθι δεν τραβάει.

Ακόμα και σαν έκφραση είναι αποτυχημένη, γιατί ομολογεί ότι το κυβερνητικό όχημα κόλλησε: ο κόσμος το’ χει τούμπανο ότι το περιβόητο «41τακατό» έγινε 28% και κατρακυλάει προς το 22% και πιο κάτω, και τώρα το κυβερνητικό κόμμα ελπίζει ότι έπιασε πάτο και πάει για «επανεκκίνηση».

Τίποτα δεν στηρίζει αυτή την υπόθεση. Αυτό το έδειξαν χειροπιαστά οι χιλιάδες διαδηλωτές που γέμισαν τους δρόμους της Θεσσαλονίκης την ώρα που ο Μητσοτάκης έδινε την παράστασή του στο Βελλίδειο. Και δεν ήταν μόνοι. Την ίδια ώρα στη Γαλλία, οι προσπάθειες του Μακρόν να κάνει τη δική του «επανεκκίνηση» έβρισκαν απέναντί τους μια πλημμύρα οργισμένων διαδηλωτών. Το σενάριο, όπου ο Γάλλος φίλος του Μητσοτάκη ακουμπάει στους φασίστες της Λεπέν για να βρει κυβέρνηση, ξεσηκώνει θύελλα. Αυτό είναι το μέλλον και για τη ντόπια «επανεκκίνηση».

Ο Μητσοτάκης δεν κατάφερε να βρει ούτε καν κάλπικες υποσχέσεις για να ντύσει το παραμύθι του. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ανησυχεί πλέον ότι μια από τις δυο κολώνες της, η Γαλλία, βαδίζει προς κρίση χρέους. Τα περιθώρια για «χαλάρωση» της λιτότητας, σύμφωνα με την Κομισιόν και την ΕΚΤ, είναι ανύπαρκτα. Όλες οι οικονομικές εξαγγελίες του Μητσοτάκη είναι δεσμευμένες στο κυνήγι των άγριων πλεονασμάτων του προϋπολογισμού για να ξεπληρώνει το χρέος. Τα τελευταία επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι μέχρι τώρα στη φετινή χρονιά η κυβέρνηση έκοψε 1.821 εκατομμύρια από τις κοινωνικές δαπάνες και έδωσε 436 εκατομμύρια παραπάνω για τόκους!

Προκλητικές κραυγές

Αυτή είναι η αλήθεια πίσω από τις προκλητικές κραυγές του Γεωργιάδη που βρίζει τους απεργούς των Νοσοκομείων ότι τάχα κάνουν ψεύτικη αντικυβερνητική προπαγάνδα. Οι εργάτες της Υγείας δείχνουν για άλλη μια φορά τον δρόμο για να απαντήσουμε στους Μητσοτάκηδες και τους Γεωργιάδηδες.

Κι ενώ έτσι έχουν τα πράγματα, εκεί στα ηγετικά επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ ανακάλυψαν ότι η δική τους «επανεκκίνηση» αποδείχθηκε ότι κινείται με την όπισθεν. Πριν ένα χρόνο παρέδωσαν την ηγεσία στον Στέφανο Κασσελάκη με την προσδοκία ότι, έτσι όπως ήρθε από το πουθενά, θα καταφέρει να σβήσει τη φθορά από την υποταγή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στα Μνημόνια. Στην πράξη, ο Κασσελάκης έβαλε πλώρη να πάει τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη πιο δεξιά. Στην εμφάνισή του στον ΣΕΒ τον περασμένο Οκτώβρη τάχθηκε υπέρ της σύνδεσης του μισθού των εργαζομένων με την χρηματιστηριακή πορεία της επιχείρησης, τα διαβόητα stock options που είχε προτείνει πρώτος ο Μητσοτάκης. Η «σύγχρονη αριστερά» είπε δεν «δαιμονοποιεί» το κεφάλαιο, το βλέπει σαν εργαλείο ευημερίας». Το πρότυπό του είναι το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ, την ώρα που αυτό το «πρότυπο» συγκλονίζεται από τόσο μεγάλη κρίση ώστε έστειλε τον Μπάιντεν στα αζήτητα.

Πήρε πολύ καιρό εκεί στα επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ για να στείλουν και τον Κασσελάκη στα αζήτητα και χωρίς να έχουν βρει κάποια Κάμαλα Χάρις. Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε ούτε από αυτήν την «επανεκκίνηση».

Αγώνες

Προτεραιότητα αυτή τη στιγμή έχει η οργάνωση των αγώνων για να γκρεμίσουμε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Και τα άμεσα βήματα των κινητοποιήσεων είναι ήδη γνωστά.

Την Τετάρτη 18 Σεπτέμβρη διαδηλώνουμε αντιφασιστικά στο Κερατσίνι στην επέτειο των έντεκα χρόνων από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Είναι ένα συλλαλητήριο που συνδέει την πάλη ενάντια στον φασισμό σήμερα με τις παραδόσεις του κινήματος της Αντίστασης που έβαλε τέλος πριν από 80 χρόνια στη Ναζιστική κατοχή. Αλλά είναι επίσης ένα συλλαλητήριο ενάντια στην άνοδο της ακροδεξιάς που σηκώνει κεφάλι με τις πλάτες της κυβέρνησης. Όπως στη Γαλλία, έτσι κι εδώ, δεν θα αφήσουμε τον Μητσοτάκη να βρει δεκανίκι σε φασιστικά αποκόμματα.

Και μια βδομάδα αργότερα, στις 25 Σεπτέμβρη οι εργάτες της Υγείας ξαναπιάνουν το απεργιακό νήμα, ανοίγοντας το δρόμο για τους Εκπαιδευτικούς, τους εργάτες των Δήμων, όλη την εργατική τάξη να κλιμακώσει απεργιακά. Εκεί βρίσκεται η δύναμη για αποτελειώσουμε την κυβέρνηση της καταστροφής.

Αυτός ο προσανατολισμός δεν είναι «ευκαιριακός» για την Αριστερά. Πρέπει να είναι στρατηγικός. Η εναλλακτική δεν θα έρθει από κεντροαριστερές συνεργασίες που ξέρουμε από την εμπειρία μας πού καταλήγουν. Στο ΠΑΣΟΚ, οι επίδοξοι νέοι πρόεδροί του, γιόρτασαν τα 50 χρόνια από την ίδρυσή του στο Ζάππειο παρέα με τον Σημίτη, τον ΓΑΠ και τον Βενιζέλο, σε μια επίδειξη ενότητας. Στον ΣΥΡΙΖΑ, κομμάτι της μομφής στον Κασσελάκη ήταν ότι αρνείται τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ.

Δεν θα χαραμίσουμε ξανά τους αγώνες μας σε τέτοιες αναπαλαιώσεις. Χέρι-χέρι με την οργάνωση των αγώνων, μπορούμε και πρέπει να δυναμώνουμε την οργάνωση της επαναστατικής Αριστεράς. Για να εξασφαλίσουμε ότι η ανατροπή που ωριμάζει θα είναι ριζική, αντικαπιταλιστική.