Μέρες που είναι, με την ένταση των ανταγωνισμών με την Τουρκία, η κυβέρνηση Μητσοτάκη προβάλλει ότι η Ελλάδα έχει έναν σταθερό σύμμαχο, τη Γαλλία. Αναβιώνει ένα παλιό σύνθημα που έλεγε “Ελλάς-Γαλλία, συμμαχία”.
Ξεχνούν, όμως, ότι ούτε η Γαλλία ούτε η Ελλάδα είναι μονομπλόκ. Υπάρχουν δυο Γαλλίες και δυο Ελλάδες και γι' αυτό υπάρχουν δυο συμμαχίες: μια των από πάνω και μια δεύτερη των από κάτω ενάντια στην πρώτη.
Ο Μητσοτάκης με τον Μακρόν συμφωνούν όχι μόνο στον ανταγωνισμό με την Τουρκία αλλά και στη βιαιότητα της αντεργατικής επίθεσης που θέλουν να περάσουν. Ένα χρόνο τώρα τα γαλλικά ΜΑΤ προσπαθούν να διαλύσουν τα Κίτρινα Γιλέκα, αλλά το μόνο που πέτυχαν είναι να ενώσουν όλους τους εργάτες στη μεγαλύτερη πανεθνική απεργία από το 1995.
Ξεχνούν, όμως, ότι ούτε η Γαλλία ούτε η Ελλάδα είναι μονομπλόκ. Υπάρχουν δυο Γαλλίες και δυο Ελλάδες και γι' αυτό υπάρχουν δυο συμμαχίες: μια των από πάνω και μια δεύτερη των από κάτω ενάντια στην πρώτη.
Ο Μητσοτάκης με τον Μακρόν συμφωνούν όχι μόνο στον ανταγωνισμό με την Τουρκία αλλά και στη βιαιότητα της αντεργατικής επίθεσης που θέλουν να περάσουν. Ένα χρόνο τώρα τα γαλλικά ΜΑΤ προσπαθούν να διαλύσουν τα Κίτρινα Γιλέκα, αλλά το μόνο που πέτυχαν είναι να ενώσουν όλους τους εργάτες στη μεγαλύτερη πανεθνική απεργία από το 1995.
'Οι γαλλικές πόλεις σείστηκαν στις 5 Δεκέμβρη από ενάμισυ εκατομμύριο απεργούς διαδηλωτές και ένα νέο κύμα ξεσπάει αυτήν την Τετάρτη 10 Δεκέμβρη.
Εδώ, η Νέα Δημοκρατία κάνει ματατζίδικη επίδειξη δύναμης με το καλημέρα ελπίζοντας να προλάβει τις αντιστάσεις ενάντια στα δώρα που δίνει στους καπιταλιστές. Αλλά ούτε εδώ περνάει αυτή η ταχτική. Δεν είναι μόνο η νεολαία που δείχνει την οργή της με καταλήψεις στις σχολές και μαζικά συλλαλητήρια. Είναι και οι απεργοί που απαντούν από κλάδο σε κλάδο.
Τον Οκτώβρη ήταν οι Δήμοι και τα Νοσοκομεία, το Νοέμβρη η ΔΕΗ και τα Νοσοκομεία, σήμερα είναι οι απεργοί στις Τράπεζες, οι συμβασιούχοι ΟΑΕΔ στο Δημόσιο, οι “εργολαβικοί” στα ΕΛΠΕ. Κοινός παρονομαστής είναι η οργή για την προκλητικά ταξική επίθεση κυβέρνησης-αφεντικών. Η κυβέρνηση επιδοτεί τους καπιταλιστές με χίλιους δυο τρόπους και τα αφεντικά μετατρέπουν τις επιδοτήσεις σε απολύσεις.
Οι τράπεζες παίρνουν δισεκατομμύρια από το κράτος ως “εγγυήσεις” με το σχέδιο Ηρακλής και ταυτόχρονα εξαπολύουν πογκρόμ απολύσεων στην Πειραιώς, στην Εθνική, στην Άλφα. Στο τραπεζικό σύστημα, η λεγόμενη “ανάπτυξη” περνάει μέσα από το πέταγμα χιλιάδων εργαζόμενων στο δρόμο.
Το ίδιο ισχύει για την Ενέργεια. Στην περίπτωση της ΔΕΗ, το κράτος επιδοτεί τους ιδιώτες ανταγωνιστές της και ύστερα ο Χατζηδάκης λέει ότι η ΔΕΗ πρέπει να διώξει μόνιμο προσωπικό και να το αντικαταστήσει με συμβασιούχους με χαμηλότερο μισθό για να τα βγάλει πέρα με τον ανταγωνισμό! Στα ΕΛΠΕ, ο Λάτσης παίρνει δώρο “θαλάσσια οικόπεδα” για εξορύξεις (πέρα από το σκάνδαλο του Ελληνικού) και ταυτόχρονα ρίχνει στον καιάδα της ανεργίας τους μισούς εργολαβικά εργαζόμενους.
Κυβερνητική απάτη
Ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Τα κυβερνητικά νομοσχέδια δίνουν φοροαπαλλαγές για τα κέρδη των επιχειρήσεων και ταυτόχρονα καθιερώνουν ότι δεν χρειάζεται αιτιολόγηση για τις απολύσεις. Η “ανάπτυξη” με απολύσεις είναι επίσημη κυβερνητική απάτη.
Την κατάληξη αυτής της κομπίνας τη δείχνει η Γαλλία.Οι εργατικές αντιστάσεις ενώνονται και συγκλονίζουν όλο το οικοδόμημα κυβέρνησης και καπιταλιστών. Τα Κίτρινα Γιλέκα ξεκίνησαν από διαμαρτυρίες ενάντια στην αύξηση της τιμής των καυσίμων. Αποτέλεσαν την έμπνευση για εκρήξεις οργής στον Ισημερινό, στη Χιλή, στο Λίβανο που ξεκίνησαν από αντίστοιχες αφορμές και κορυφώθηκαν με γενικές απεργίες. Τώρα η γενική απεργία φτάνει πίσω στη Γαλλία.
Η Ελλάδα δεν είναι έξω από αυτόν τον κύκλο. Οι αγώνες μας εδώ ενάντια στα μνημόνια τροφοδότησαν την εργατική ριζοσπαστικοποίηση που βλέπουμε να απλώνεται διεθνώς και αυτό με τη σειρά του δίνει δύναμη στους εργάτες και στη νεολαία που ξεδιπλώνουν απεργίες και καταλήψεις σήμερα ξανά. Το μέλλον ανήκει στην ενότητα, στον συντονισμό και στην κλιμάκωση της κοινής πάλης.
Το ζήτημα είναι ότι η Αριστερά δεν πρέπει να περιμένει πότε θα γίνει ξανά της Γαλλίας και εδώ. Δεν περιμένουμε, οργανώνουμε. Με διπλό τρόπο. Στηρίζοντας, απλώνοντας και συντονίζοντας κάθε απεργιακό βήμα. Και ταυτόχρονα αντλώντας τα συμπεράσματα από την κυβερνητική εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ. Χτίζουμε ένα κίνημα ικανό να επιβάλλει τη δικαίωση των αγώνων με τις δικές του δυνάμεις, χωρίς αυταπάτες για “καλούς υπουργούς” που θα φέρουν λύσεις για λογαριασμό μας. Το μήνυμα από το Παρίσι δείχνει ότι μπορούμε.
Εδώ, η Νέα Δημοκρατία κάνει ματατζίδικη επίδειξη δύναμης με το καλημέρα ελπίζοντας να προλάβει τις αντιστάσεις ενάντια στα δώρα που δίνει στους καπιταλιστές. Αλλά ούτε εδώ περνάει αυτή η ταχτική. Δεν είναι μόνο η νεολαία που δείχνει την οργή της με καταλήψεις στις σχολές και μαζικά συλλαλητήρια. Είναι και οι απεργοί που απαντούν από κλάδο σε κλάδο.
Τον Οκτώβρη ήταν οι Δήμοι και τα Νοσοκομεία, το Νοέμβρη η ΔΕΗ και τα Νοσοκομεία, σήμερα είναι οι απεργοί στις Τράπεζες, οι συμβασιούχοι ΟΑΕΔ στο Δημόσιο, οι “εργολαβικοί” στα ΕΛΠΕ. Κοινός παρονομαστής είναι η οργή για την προκλητικά ταξική επίθεση κυβέρνησης-αφεντικών. Η κυβέρνηση επιδοτεί τους καπιταλιστές με χίλιους δυο τρόπους και τα αφεντικά μετατρέπουν τις επιδοτήσεις σε απολύσεις.
Οι τράπεζες παίρνουν δισεκατομμύρια από το κράτος ως “εγγυήσεις” με το σχέδιο Ηρακλής και ταυτόχρονα εξαπολύουν πογκρόμ απολύσεων στην Πειραιώς, στην Εθνική, στην Άλφα. Στο τραπεζικό σύστημα, η λεγόμενη “ανάπτυξη” περνάει μέσα από το πέταγμα χιλιάδων εργαζόμενων στο δρόμο.
Το ίδιο ισχύει για την Ενέργεια. Στην περίπτωση της ΔΕΗ, το κράτος επιδοτεί τους ιδιώτες ανταγωνιστές της και ύστερα ο Χατζηδάκης λέει ότι η ΔΕΗ πρέπει να διώξει μόνιμο προσωπικό και να το αντικαταστήσει με συμβασιούχους με χαμηλότερο μισθό για να τα βγάλει πέρα με τον ανταγωνισμό! Στα ΕΛΠΕ, ο Λάτσης παίρνει δώρο “θαλάσσια οικόπεδα” για εξορύξεις (πέρα από το σκάνδαλο του Ελληνικού) και ταυτόχρονα ρίχνει στον καιάδα της ανεργίας τους μισούς εργολαβικά εργαζόμενους.
Κυβερνητική απάτη Ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Τα κυβερνητικά νομοσχέδια δίνουν φοροαπαλλαγές για τα κέρδη των επιχειρήσεων και ταυτόχρονα καθιερώνουν ότι δεν χρειάζεται αιτιολόγηση για τις απολύσεις. Η “ανάπτυξη” με απολύσεις είναι επίσημη κυβερνητική απάτη.
Την κατάληξη αυτής της κομπίνας τη δείχνει η Γαλλία.Οι εργατικές αντιστάσεις ενώνονται και συγκλονίζουν όλο το οικοδόμημα κυβέρνησης και καπιταλιστών. Τα Κίτρινα Γιλέκα ξεκίνησαν από διαμαρτυρίες ενάντια στην αύξηση της τιμής των καυσίμων. Αποτέλεσαν την έμπνευση για εκρήξεις οργής στον Ισημερινό, στη Χιλή, στο Λίβανο που ξεκίνησαν από αντίστοιχες αφορμές και κορυφώθηκαν με γενικές απεργίες. Τώρα η γενική απεργία φτάνει πίσω στη Γαλλία.
Η Ελλάδα δεν είναι έξω από αυτόν τον κύκλο. Οι αγώνες μας εδώ ενάντια στα μνημόνια τροφοδότησαν την εργατική ριζοσπαστικοποίηση που βλέπουμε να απλώνεται διεθνώς και αυτό με τη σειρά του δίνει δύναμη στους εργάτες και στη νεολαία που ξεδιπλώνουν απεργίες και καταλήψεις σήμερα ξανά. Το μέλλον ανήκει στην ενότητα, στον συντονισμό και στην κλιμάκωση της κοινής πάλης.
Το ζήτημα είναι ότι η Αριστερά δεν πρέπει να περιμένει πότε θα γίνει ξανά της Γαλλίας και εδώ. Δεν περιμένουμε, οργανώνουμε. Με διπλό τρόπο. Στηρίζοντας, απλώνοντας και συντονίζοντας κάθε απεργιακό βήμα. Και ταυτόχρονα αντλώντας τα συμπεράσματα από την κυβερνητική εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ. Χτίζουμε ένα κίνημα ικανό να επιβάλλει τη δικαίωση των αγώνων με τις δικές του δυνάμεις, χωρίς αυταπάτες για “καλούς υπουργούς” που θα φέρουν λύσεις για λογαριασμό μας. Το μήνυμα από το Παρίσι δείχνει ότι μπορούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου