“Κι εμείς οι τρεις στον καφενέ….”
“Τσιγάρο , πρέφα και καφέ,” ένα παιδάκι κείτεται νεκρό… Ένα παιδάκι έξι μόνο χρονών…, “Βρε δε βαριέ, βρε δε βαριέσαι αδερφέ...”
Ναι είναι εκεί σου λέω… Νεκρό, το ‘δα με τα μάτια μου !!! Έξι χρονών ήταν μόνο και…, (“κι εμείς οι τρεις στον καφενέ, τσιγάρο πρέφα και καφέ, βρε δε βαριέ….) Είναι νεκρό σου λέω !!! Δεν είναι Ίσις, δεν είναι Αφγανάκι, δεν είναι απ’ το Κουρδιστάν, δεν είναι απ’ τη Συρία, είναι ένα παιδάκι ρε !!! Ένα μωρό παιδάκι !!! Ένα παιδάκι μόνο έξι χρονών…. (“Βρε δε βαριέ, βρε δε βαριέσαι αδερφέ…”)
Ένα παιδί ρε, ένα παιδί σου λέω είναι νεκρό είναι πια νεκρό και (“κι εμείς οι τρεις στον καφενέ, τσιγάρο πρέφα και…”)
“Τσιγάρο , πρέφα και καφέ,” ένα παιδάκι κείτεται νεκρό… Ένα παιδάκι έξι μόνο χρονών…, “Βρε δε βαριέ, βρε δε βαριέσαι αδερφέ...”
Ναι είναι εκεί σου λέω… Νεκρό, το ‘δα με τα μάτια μου !!! Έξι χρονών ήταν μόνο και…, (“κι εμείς οι τρεις στον καφενέ, τσιγάρο πρέφα και καφέ, βρε δε βαριέ….) Είναι νεκρό σου λέω !!! Δεν είναι Ίσις, δεν είναι Αφγανάκι, δεν είναι απ’ το Κουρδιστάν, δεν είναι απ’ τη Συρία, είναι ένα παιδάκι ρε !!! Ένα μωρό παιδάκι !!! Ένα παιδάκι μόνο έξι χρονών…. (“Βρε δε βαριέ, βρε δε βαριέσαι αδερφέ…”)
Ένα παιδί ρε, ένα παιδί σου λέω είναι νεκρό είναι πια νεκρό και (“κι εμείς οι τρεις στον καφενέ, τσιγάρο πρέφα και…”)
Και δεν ήξερε ρε…. Δεν ήξερε ούτε το πώς ούτε το γιατί…. Δεν ήξερε ρε για κοιτάσματα πετρελαίου (“βρε δε βαριέ, βρε δε βαριέσαι αδερφέ...”), δεν ήξερε ρε γιατί σκοτώνονταν δίπλα του, δεν ήξερε ρε γιατί φοβόταν (“βρε δε βαριέ, βρε δε βαριέσαι αδερφέ...”)
Δεν ήξερε ρε, κι είναι νεκρό, νεκρό ακούς…; Δεν ήξερε για θάνατο, δεν ήξερε για βομβαρδισμούς, δεν ήξερε για λεφτά, δεν πρόλαβε να ξέρει τίποτα ρε, να μεγαλώσει, να ζήσει, είναι νεκρό ρε νεκ (“βρε δε βαριέ, βρε δε βαριέσαι αδερφέ…”)
Δεν ήξερε για ανοχή ρε, δεν ήξερε για προτεραιότητες, δεν ήξερε πως δεν ενδιαφέρεται κανείς γι’ αυτό, πως ο κώλος της Μέλανι κι αυτός της Μενεγάκη, είναι σπουδαιότερος σήμερα από τη ζωή του την ίδια , από το γέλιο του που δεν θα υπάρξει πια, από την αγκαλιά του, από το παιχνίδι του κι είναι εκεί, μπρούμυτα σου λέω νεκρό, νεκρό ρε (“βρε δεν βαριέ, βρε δεν βαριέσαι αδερφέ….”)
Δεν θα υπάρξει πια ρε !!! Έχει φύγει ρε !!! Δεν πέθανε το σκότωσαν μ’ ακούς…; Μ’ ακούς ρε…; Το σκότωσαν ! Το σκότωσαν αυτοί που αν υπήρχε ίχνος ανθρώπινου είδους σήμερα θα ‘πρεπε να τους είχαν κρεμάσει απ’ τ αρχίδια και να τους βουτούν σε καυτό λάδι, και το παιδάκι, το παιδάκι ρε είναι νεκρό …. Νεκρό σου λέω κι είναι εκεί μπρούμυτα, με τα χεράκια του ακουμπισμένα στις βομβαρδισμένες πέτρες (“βρε δε βαριέ….”)
Λοιπόν άκου και σκάσε !!!
Δεν βαριέμαι ρε! Δεν θέλω ρε να βαριέμαι !
Εσένα μόνο βαρέθηκα και την απραξία σου !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου