Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΗΧΟΣ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ

Το απόγευμα της Τρίτης 3 Δεκέμβρη 2013 ο σύντροφος Παναγιώτης Βήχος άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο, στα 69 του χρόνια.

Δηλώνοντας και ζώντας σαν «αθεράπευτος κομμουνιστής» μέχρι τέλους, στην ταραχώδη αλλά γεμάτη ευαισθησία ζωή του απέκτησε συντρόφους, φίλους, αλλά και εχθρούς, όπως κάθε ένας που πάει κόντρα στο σύστημα.

Ο Παναγιώτης υπήρξε ένα σπάνιο αμάλγαμα καλλιτεχνικής και μαρξιστικής παιδείας σε διαρκή αναζήτηση και στους δυό τομείς. Όπως ο ίδιος δηλώνει στην βιογραφία του στο Politikokafenio.gr «άρχισε μαθήματα μουσικής σε ηλικία επτά χρονών παίζοντας Πιάνο και αργότερα Σαξόφωνο, κλαρίνο, φλάουτο και Ακορντεόν. Τελείωσε Θεωρία, Αρμονία, Αντίστιξη, Ενορχήστρωση και 38 ολόκληρα χρόνια εργάζεται επαγγελματικά στα νυκτερινά κέντρα διασκέδασης σαν Μαέστρος και Πιανίστας (πλήκτρα).

Έχει συνεργαστεί με τον Ιταλό τραγουδιστή ΝΤΟΜΕΝΙΚΟ ΜΟΝΤΟΥΝΙΟ, το τρίο ΛΟΣ ΠΑΡΑΓΟΥΑΪΟΣ, τη ΜΑΡΙΑ ΟΡΤΕΓΚΑ και με όλους τους μεγάλους έλληνες τραγουδιστές όπως: ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΙΟ, ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟ, ΧΑΡΟΥΛΑ ΑΛΕΞΙΟΥ, ΤΟΛΗ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟ, ΤΖΕΝΗ ΒΑΝΟΥ, ΓΙΑΝΝΗ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟ, ΝΙΚΟ ΞΥΛΟΥΡΗ, ΑΝΝΑ ΒΙΣΣΗ, ΣΤΡΑΤΟ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ, ΤΖΙΜΗ ΜΑΚΟΥΛΗ, ΓΙΩΡΓΟ ΖΑΜΠΕΤΑ, ΓΙΩΡΓΟ ΜΗΤΣΑΚΗ, ΠΙΤΣΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗ, ΠΑΣΧΑΛΗ, ΕΛΕΝΗ ΒΙΤΑΛΗ, ΜΑΝΟΛΗ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ, ΛΙΤΣΑ ΔΙΑΜΑΝΤΗ, ΜΑΙΡΗ ΛΙΝΤΑ, ΜΑΚΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟ, ΔΑΚΗ, ΣΤΑΜΑΤΗ ΚΟΚΟΤΑ και δεκάδες άλλους. Επίσης έχει συνεργαστεί παλιότερα με το μεγάλο έλληνα συνθέτη ΧΡΗΣΤΟ ΧΑΙΡΟΠΟΥΛΟ, την ΚΑΙΤΗ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ και τον ΤΩΝΗ ΜΑΡΟΥΔΑ.

Τα τελευταία χρόνια συνεργάστηκε με το ΜΑΡΙΟ ΤΟΚΑ, ΧΑΤΖΗΝΑΣΙΟ ενώ έχει γράψει τη μουσική σε 20 ελληνικές ταινίες με σκηνοθέτη τον ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ. Μουσική για θέατρο (Ρωμαίικο Πανηγύρι, με τον ΚΩΣΤΑ ΒΟΥΤΣΑ και τη ΜΑΡΩ ΚΟΝΤΟΥ) ενώ έχει κάνει 8 δίσκους και CD με ελληνικά τραγούδια.

Τελευταία του δουλειά Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ (Ο Παναγιώτης Βήχος μελοποιεί Ανδρέα Εμπειρίκο) όπου παίζουν τα ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΥΝΟΛΑ ΤΗΣ ΕΡΤ και η ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΑΘΗΝΩΝ, ενώ σε τρία κλασικά κομμάτια του RAVEL που έχει ενορχηστρώσει η ΣΥΜΦΩΝΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ τραγουδούν ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΟΥΣΣΗΣ και η ΘΕΛΜΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ.

Ο Παναγιώτης Βήχος από πολύ μικρός ασχολήθηκε με την πολιτική και όταν υπηρετούσε στην αεροπορία το 1964 πέρασε αεροδικείο, γιατί οργανωμένος στους Λαμπράκηδες συνελήφθη σε μία συγκέντρωση με τη στολή της αεροπορίας (!). Συμμετείχε στην Ίδρυση της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης (ΠΑΠΟΚ) μαζί με το ΜΑΝΟ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ, ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ, το ζωγράφο ΤΑΣΣΟ και άλλους. Παράλληλα ήταν και είναι δραστήριο μέλος του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου και επικεφαλής της παράταξης Αγωνιστική Ταξική Ενότητα Μουσικών.

Την περίοδο της δικτατορίας αρθρογραφούσε στην εφημερίδα ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ του Νίκου Ψαρουδάκη και ήταν πολύ φίλος με τον Παπα - Πυρουνάκη.

Το 1975 οργανώθηκε στο ΚΚΕ όπου παρέμεινε μέχρι το 1987 οπότε αποχώρησε αφού ήρθε σε σύγκρουση με την ηγεσία του. Πριν ακόμα αποχωρήσει, από το 1984, κυκλοφορούσε την εφημερίδα ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ όπου ασκεί κριτική στην ηγεσία του ΚΚΕ (!) και η οποία εφημερίδα σταμάτησε την κυκλοφορία της το 1990. Στο διάστημα αυτό δημιούργησε μία πολιτική οργάνωση την ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ από διαγραμμένα μέλη του ΚΚΕ και ανένταχτους αγωνιστές.»

Το 1990 προσχώρησε μαζί με άλλους συντρόφους του στο ΕΕΚ και αρθρογραφούσε στην ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ.

Το 1998 καταγγέλει, μέσα από τις στήλες της Νέας Προοπτικής, τον διοικητή της Αστυνομικής Διεύθυνσης Σαντορίνης και ιδιοκτήτες νυκτερινού κέντρου για εκμετάλλευση και σωματεμπορία αλλοδαπών κοριτσιών, με συνέπεια να διωχθεί ο διοικητής του A.T. και οι ιδιοκτήτες των νυχτερινών κέντρων. Με διάφορα νομικά τερτίπια η δίκη αναβάλλεται πολλές φορές καθώς οι κατηγορούμενοι αρνούνται να παραστούν. Πάνω από 350 κάτοικοι του νησιού μαζί και ο Δεσπότης συνυπαγράφουν κείμενο καταγγελίας ενάντια στον Αστυνομικό Διευθυντή. Στο πλευρό του συντρόφου Βηχου κινητοποιούνται φεμινιστικές οργανώσεις, αριστερές και κοινωνικές οργανώσεις. Ο Διοικητής με εσωτερική EΔE απαλλάσσεται, αλλά διώκεται αυτεπάγγελτα από την εισαγγελία Nάξου. Συγχρόνως προάγεται σε Αστυνομικό Διευθυντή της Σύρου… στην πόλη όπου όλως τυχαίως θα γίνει το δικαστήριο ενάντιά του.

Ο εν λόγω αστυνόμος, υποβάλλει μήνυση και στην Νέα Προοπτική, στον αρχισυντάκτη της Θοδ. Κουτσουμπό και στον Π. Βήχο, ζητώντας 200 εκατομμύρια δρχ. για συκοφαντική δυσφήμηση.

Παράλληλα, στη μακρά δικαστική διαδικασία που κράτησε πάνω από 8 χρόνια, στην προσπάθεια να υπονομευθεί η μαρτυρία του σ. Παναγιώτη Βηχου οργανώνεται μια προβοκάτσια εναντίον του από την δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος. Σε έρευνα στο σπίτι του Π. Βήχου με την αιτιολογία ύπαρξης καταγγελίας ότι τάχα συμμετέχει σε κύκλωμα παιδικής πορνογραφίας κατάσχεται ο σκληρός δίσκος του υπολογιστή του και την επόμενη μέρα η εφημερίδα «Εσπρέσο», με πρωτοσέλιδο άρθρο, γράφει για «εξάρθρωση κυκλώματος παιδικής πορνογραφίας με την συμμετοχή γνωστού αριστερού μουσικού» συνοδευόμενη από φωτό του σ. Βηχου με κόκκινη σημαία από διαδήλωση του ΕΕΚ. Το δημοσίευμα -αλλά και η έρευνα που δεν είχε περατωθεί- χρησιμοποιήθηκε από τους συνηγόρους του κυκλώματος για να «τρωθεί το κύρος» του μάρτυρα. Το κατασκευασμένο σενάριο της δήθεν «παιδικής πορνογραφίας» κατέρρευσε αργότερα αφού όμως πρώτα οι ένοχοι της Σαντορίνης έπεσαν στα μαλακά. Η ιστορία αυτή ταλαιπώρησε για πολλά χρόνια τον σύντροφο και όπως ο ιδίος έλεγε «μου έβγαλαν τον καρκίνο».

Υποψήφιος στα ψηφοδέλτια του ΜΕΡΑ σεμνός και καταδεκτικός παρά τις οικονομικές δυσκολίες, καθώς το «τραστ» των νυκτερινών κέντρων του εκανε εμπάργκο, υπήρξε, παρά τις όποιες ανθρώπινες δυσκολίες και αδυναμίες, υπόδειγμα αξιοπρέπειας και κομμουνιστικής ηθικής. Ο σύντροφος Παναγιώτης μαζί με την αγαπημένη του Νανά και τα τρία παιδιά του, έζησε για δεκαετίες με πολύ μεγάλες οικονομικές δυσκολίες, που πολλές φορές έφταναν στο σημείο της φτώχειας και της ανέχειας, αλλά πάντοτε τις αντιμετώπιζε με το χαμόγελο και αυτοσαρκασμό μένοντας πιστός στον αγώνα και στα κομμουνιστικά ιδεώδη.

Παρά την μικρή του γνώση σχετικά με το διαδίκτυο ονειρεύτηκε ένα χώρο διαλόγου και πολιτικής έκφρασης της μαχόμενης αριστεράς. Ετσι έκτισε το «πολιτικό καφενείο» ανοιχτό σε όλες τις αριστερές φωνές με το οποίο ταυτίστηκε στα τελευταία χρόνια της ζωής του.

Ο σύντροφος Παναγιώτης Βήχος θα ζει για πάντα, μέσα από τους αγώνες της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων, στην προοπτική μιας πανανθρώπινης κομμουνιστικής απελευθερωμένης κοινωνίας.

Γ. Μητροβγένης