Για άλλη μια φορά αυτές τις μέρες ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του διαπραγματεύονται με την Ευρωπαϊκή Ένωση τους όρους για μια νέα συμφωνία χρηματοδότησης του ελληνικού δημόσιου χρέους, άλλο ένα μνημόνιο που η αρίθμησή του δεν έχει καμιά σημασία.
Τις προηγούμενες φορές υπήρχε πάντα η δικαιολογία ότι τέτοιες συμφωνίες κερδίζουν χρόνο και στο μεταξύ θα αλλάξουν οι συσχετισμοί μέσα στην ΕΕ καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει συμμάχους- τον Ολάντ, τον Ρέντσι, τον Ομπάμα. Τώρα πια, αυτό το μοτίβο έφτασε στο τέρμα του, για έναν πολύ απλό αλλά βασικό λόγο: Οι συμφωνίες που υπογράφει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τόσο οι μνημονιακές όσο και οι ρατσιστικές όπως η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για τον αποκλεισμό των προσφύγων, φέρνουν την κυβέρνηση σε σύγκρουση με τον κόσμο που αντιπαλεύει τη λιτότητα και το ρατσισμό σε όλη την Ευρώπη.
Τις προηγούμενες φορές υπήρχε πάντα η δικαιολογία ότι τέτοιες συμφωνίες κερδίζουν χρόνο και στο μεταξύ θα αλλάξουν οι συσχετισμοί μέσα στην ΕΕ καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει συμμάχους- τον Ολάντ, τον Ρέντσι, τον Ομπάμα. Τώρα πια, αυτό το μοτίβο έφτασε στο τέρμα του, για έναν πολύ απλό αλλά βασικό λόγο: Οι συμφωνίες που υπογράφει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τόσο οι μνημονιακές όσο και οι ρατσιστικές όπως η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για τον αποκλεισμό των προσφύγων, φέρνουν την κυβέρνηση σε σύγκρουση με τον κόσμο που αντιπαλεύει τη λιτότητα και το ρατσισμό σε όλη την Ευρώπη.