Οι Εξελίξεις στη Συρία : Ό,τι Χειρότερο Για Τους Λαούς Της Μ. Ανατολής – ΟΚΔΕ

 

 Αναδημοσίευση από την Εργατική Πάλη Ιανουαρίου 2024

Οι ιμπεριαλιστές της Δύσης και από κοντά τους οι «ανήκομεν στη Δύση» έχουν επιδοθεί σε μια άνευ προηγουμένου προπαγάνδα για τις εξελίξεις στη Συρία καταπατώντας με τον πιο βάναυσο και χυδαίο τρόπο κάθε έννοια «διεθνούς δικαίου», λογικής, ηθικής. Μια προπαγάνδα χωρίς όρια που προσπαθεί να μας πείσει ότι αυτοί που αποκαλούσαν τζιχαντιστές, τρομοκράτες, βάρβαρους, σκοταδιστές, βιαστές… έγιναν ξαφνικά «αντάρτες», «δημοκρατικές δυνάμεις», «μαχητές της ελευθερίας»… «συριακός λαός».

 

Οι ΗΠΑ, Βρετανία και ΕΕ και σχεδόν όλα τα ΜΜΕξαπάτησης που βρίσκονται στην υπηρεσία τους αλαλάζουν από ενθουσιασμό για τη «νίκη της δημοκρατίας». Ο γνωστός για τις δημοκρατικές του αρχές Νετανιάχου μίλησε για «ιστορική μέρα για την Μέση Ανατολή» και ξεκίνησε νέους βομβαρδισμούς και κατοχές εδαφών. Ο Ερντογάν έχοντας μεγάλη συμβολή στην ανατροπή του Άσαντ, μίλησε για το «τέλος του αιματηρού καθεστώτος». Τέλος, από αυτή τη χαρά για την «γιορτή της αποκατάστασης της δημοκρατίας» δεν μπορούσε να λείψει ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση της ΝΔ, που ως υπέρμαχοι του «ανήκομεν στη Δύση», έσπευσαν ασθμαίνοντες να χαιρετίσουν την «πτώση του αυταρχικού καθεστώτος», παρά το γεγονός ότι σε καμιά περίπτωση δεν συμφέρει Ελλάδα και Κύπρο.

Αν και είναι γνωστή η υποκρισία και o κυνισμός όλων αυτών και κυρίως για το τι μπορούν να κάνουν για να εξυπηρετήσουν τα οικονομικά, πολιτικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα, προκαλεί έκπληξη η ταχύτητα με την οποία ξεπλένουν τον Αμπού Μοχάμεντ αλ-Τζολάνι, την οργάνωσης Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS), και τα άλλα αποβράσματα που επιβαρύνονται με κάθε είδους εγκλήματα και ενέργειες. Όλοι οι αξιωματούχοι των ιμπεριαλιστών «σπρώχνονται» ποιος θα συναντήσει πρώτος τους «μαχητές της ελευθερίας και της δημοκρατίας». Είναι αυτοί που μονίμως φορούν μάσκες παριστάνοντας τους δημοκράτες, τους ειρηνοποιούς, τους πολιτισμένους και τους εκπολιτιστές, αλλά και που πάντα βρίσκονται πίσω από έναν αιματοβαμμένο γενοκτόνο σιωνιστή ή έναν τυφλωμένο ισλαμιστή, που πρωταγωνιστούν στην σφαγή ενός λαού, αρκεί να υπηρετεί άμεσα ή έμμεσα τα συμφέροντά τους τα οποία βρίσκονται «στην σωστή πλευρά της ιστορίας».

 … Ό,τι χειρότερο για τους λαούς της Μ. Ανατολής

«Oι συνθήκες μέσα στις οποίες ξετυλίχτηκε η ανατροπή του αντιδραστικού, δικτατορικού καθεστώτος Άσαντ στη Συρία, δεν επιτρέπουν, δυστυχώς, καμία αυταπάτη για ένα καλύτερο μέλλον για τους βασανισμένους λαούς της Μέσης Ανατολής». Αυτό το απόσπασμα της ανακοίνωσης της ΟΚΔΕ για τη Συρία δείχνει την πραγματικότητα που σηματοδοτούν οι τελευταίες εξελίξεις στην πολύπαθη χώρα. Χωρίς την παραμικρή αμφιβολία το καθεστώτος της 53χρονης δυναστείας των Άσαντ που κατέρρευσε σε 13 ημέρες, ήταν διεφθαρμένο και σάπιο, μια εκφυλισμένη καρικατούρα του παλιού αραβικού μικροαστικού αντιιμπεριαλιστικού εθνικισμού του Μπάαθ. Αλλά η πτώση του καθεστώτος Άσαντ και οι δυνάμεις που επικράτησαν δεν είναι μια νίκη των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων της Συρίας αλλά μια πολύ σημαντική ήττα τους. Ακόμη χειρότερα, όχι μόνο της Συρίας αλλά και όλων των λαών της Μ. Ανατολής και, τουλάχιστον, της ευρύτερης περιοχής. Γιατί:

1. Η ήττα που δέχτηκε ο λαός της Συρίας, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ένα πεδίο ανταγωνισμών, πολεμικών συγκρούσεων, αλληλοσφαγών και κατακερματισμού της χώρας για τα χρόνια που έρχονται. Το άθλιο βιοτικό επίπεδο των λαών της Συρίας, όπως και τα ελάχιστα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες που είχαν, θα καταστραφούν ακόμη περισσότερο.
2. Η θέση του παλαιστινιακού λαού και της αντίστασής του γίνεται απελπιστική, όχι μονάχα στη Γαζα αλλά σ’ ολόκληρη την Παλαιστίνη. Ο γενοκτονικός πόλεμος που διεξάγει το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ, τόσο ενάντια στην ηρωική Παλαιστίνη, όσο και ενάντια στον Λίβανο και τη Συρία πρόκειται να γίνει ακόμη πιο άγριος και εξοντωτικός.
3. Το πλήγμα που δέχτηκε ο Άξονας της Αντίστασης είναι κατά τα φαινόμενα καθοριστικής σημασίας σε πρώτη φάση για τη Χαμάς και την Χεζμπολάχ και δεν πρέπει να αποκλειστεί ένα χτύπημα των Χούθι της Υεμένης ούτε και κατά του ίδιου του Ιράν.
4. Το σιωνιστικό Ισραήλ, ο χασάπης Νετανιάχου και η φασιστική παρέα του βγαίνουν ενισχυμένοι και «δικαιωμένοι» όχι μόνο στα μάτια των ιμπεριαλιστών αλλά και σε σημαντικά κομμάτια ισραηλινών και σ’ όλα τα αντιδραστικά καθεστώτα της περιοχής, που πιο «απελευθερωμένα» τώρα, θα συνεχίσουν τις λεγόμενες «Συμφωνίες του Αβραάμ». Το σιωνιστικό Ισραήλ όχι μόνο θα συνεχίσει με μεγαλύτερη ένταση τις επιθέσεις του στη Γάζα, στη Δυτική όχθη, στον Λίβανο, στη Συρία (υψώματα του Γκολάν) αλλά θα προχωρήσει και στον εποικισμό και στην ενσωμάτωση αυτών των περιοχών, προχωρώντας αυτό που ήταν πάντοτε στους σκοπούς των σιωνιστών, το «Μεγάλο Ισραήλ».
5. Το Ιράν βγαίνει αρκετά ζημιωμένο μια που χάνει λίγο ή πολύ (Ιράκ, Συρία, Χαμάς, Χεζμπολάχ) ό,τι κέρδισε μετά τις ήττες του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν και κινδυνεύει να δεχτεί ακόμη σκληρότερες κυρώσεις, καταστροφές, αεροπορικές επιθέσεις στην παραγωγική δομή του.
6. Η Τουρκία η οποία σε μεγάλο βαθμό βρίσκεται πίσω από τις διάφορες ομάδες τζιχαντιστών και άλλων παραστρατιωτικών, σίγουρα θα επιδιώξει να εξοντώσει τους Κούρδους αλλά και να εδραιώσει την θέση της στην Συρία, στην ευρύτερη περιοχή, στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο.
7. Η Ρωσία φαίνεται αρκετά ζημιωμένη από τις εξελίξεις και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα μπορέσει να κρατήσει τις δυο μεγάλες βάσεις που διαθέτει στα παράλια της Συρίας, Ταρτούς και Χμεϊμίμ χρήσιμες και για εμπορικούς σκοπούς για την περιοχή και την αφρικανική Ήπειρο.
8. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός είναι κερδισμένος και θα προσπαθήσει να επανακάμψει στην Μ. Ανατολή από τις υποχωρήσεις/αποχωρήσεις της προηγούμενης 25ετίας επαναφέροντας τη στρατηγική της «Νέας Μ. Ανατολής». Τέλος, είναι προφανές ότι βάζει νέα εμπόδια στο «Δρόμο του Μεταξιού» της Κίνας.
9. Αν και ο συσχετισμός των δυνάμεων στη Μ. Ανατολή έχει αλλάξει υπέρ του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, του ΝΑΤΟ, του σιωνιστικού Ισραήλ και των πιο αντιδραστικών δυνάμεων, και προφανώς επηρεάζει και τον παγκόσμιο συσχετισμό, είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν μπορεί να διατηρηθεί. Είναι τόσο μεγάλη η κρίση και η παρακμή του παγκόσμιου καπιταλιστικού/ιμπεριαλιστικού συστήματος που δεν υπάρχουν σταθερά και μόνιμα κέρδη όπου όλα απορροφώνται και καταστρέφονται από αυτό το άλυτο μακροχρόνιο (50χρονο) μακρύ κύμα κάμψης. Ωστόσο, αυτή η αλλαγή του συσχετισμού υπέρ των αντιδραστικών δυτικών δυνάμεων δημιουργεί τεράστιους κινδύνους οξύνοντας ακόμη περισσότερο τους παγκόσμιους ανταγωνισμούς, τις πολεμικές συγκρούσεις στην περιοχή, στους οποίους έχει εμπλακεί και η άθλια κυβέρνηση Μητσοτάκη και φέρνει πιο κοντά τον Γ΄ Π.Π.

Λάθος ή κάτι σοβαρότερο

Στο σημερινό κόσμο κάθε μεγάλο γεγονός προκαλεί διαιρέσεις στην Αριστερά ή σε δυνάμεις που μιλούν στο όνομά της. Έτσι και σήμερα στην περίπτωση της Συρίας, δυο διεθνείς οργανώσεις και οι κατά τόπους οργανώσεις τους: α) Η Ενιαία Γραμματεία της 4ης Διεθνούς, και β) η Διεθνής Σοσιαλιστική Τάση, χαιρετίζουν την πτώση του καθεστώτος Άσαντ με τα εξής λόγια. Η πρώτη: Ζήτω η επανάσταση του συριακού λαού! Η δεύτερη: Χαιρετίζουμε την πτώση του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία. Συγχαίρουμε τον συριακό λαό για την οριστική ήττα μιας δικτατορίας…

Οι ίδιες οργανώσεις στο παρελθόν με λίγο πιο ήπια λόγια είχαν χαιρετήσει τη πτώση του Μιλόσεβιτς και την επέμβαση των ιμπεριαλιστών στην Γιουγκοσλαβία (1999) και λίγο αργότερα (2003) την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν και την επέμβαση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στο Ιράκ. Αυτές οι θέσεις δεν είναι απλώς λανθασμένες, είναι κάτι πολύ σοβαρότερο. Σε κάθε περίπτωση δεν έχουν σχέση με μια μαρξιστική ανάλυση για την παγκόσμια κατάσταση, τις εξελίξεις στη Συρία και γενικότερα στη Μ. Ανατολή.