ΟΚΔΕ : Όχι Στους Πολεμικούς Τυχοδιωκτισμούς Των Αστικών Τάξεων Σε Ελλάδα-Τουρκία

Όχι στους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς των αστικών τάξεων σε Ελλάδα-Τουρκία

Έξω από Αιγαίο και ΝΑ Μεσόγειο οι ιμπεριαλιστές

Μόνη λύση η κοινή πάλη ενάντια στον πόλεμο, η διεθνιστική ενότητα και αλληλεγγύη των λαών και των εργαζομένων της περιοχής

Η αιφνιδιαστική έκδοση NAVTEX με άμεση ισχύ από την Τουρκία με τη δέσμευση θαλάσσιων περιοχών στην περιοχή νότια του Καστελόριζου για σεισμολογικές έρευνες, πυροδοτεί ένα από τα πιο σοβαρά επεισόδια των τελευταίων χρόνων μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας. Η Τουρκία αναπτύσσει μέρος του στόλου της στην περιοχή, ενώ σε αντίστοιχες κινήσεις προβαίνει και η ελληνική πλευρά, θέτοντας και σε γενική επιφυλακή τις ένοπλες δυνάμεις.

Το επεισόδιο αυτό, ανεξάρτητα από την πορεία που θα πάρει, δεν πρέπει να εξεταστεί αποκομμένα, αλλά σαν μια συνέχεια του ποιοτικά αναβαθμισμένου την τελευταία 10ετία ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού. Που χαρακτηρίζεται από ισχυρές δόσεις τυχοδιωκτισμού και από τις δύο αστικές τάξεις, αλλά και από την όλο και πιο ασφυκτική εμπλοκή των ιμπεριαλιστών στην περιοχή.

Ο τούρκικος καπιταλισμός καταφέρνει να ισορροπεί ανάμεσα στους δυτικούς ιμπεριαλιστές (ΗΠΑ-ΕΕ) από τη μία, και τις Κίνα-Ρωσία από την άλλη, χωρίς όμως να υποτάσσει τα συμφέροντά του σε κανένα από τα δύο μπλοκ. Συνεχίζει την προσπάθειά του για τη χάραξη μιας ανεξάρτητης στρατηγικής, προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει την οικονομική και στρατιωτική του ισχύ, και από μια σημαντική (ή η σημαντικότερη) δύναμη στην περιοχή να ανέλθει στο ρόλο ενός υποϊμπεριαλισμού. Απαραίτητη προϋπόθεση γι’ αυτό είναι η αμφισβήτηση-κατάργηση του status quo στην περιοχή, και κυρίως της συνθήκης της Λωζάννης που εκφράζει τον συσχετισμό του προηγούμενου αιώνα και περιορίζει δραστικά το ζωτικό του χώρο.

Αντίστοιχα, ο ελληνικός καπιταλισμός, που υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια ο πιο «δεδομένος» σύμμαχος για τους δυτικούς ιμπεριαλιστές και κυρίως τις ΗΠΑ, ανέπτυξε μια τυχοδιωκτική πολιτική απέναντι στην Τουρκία, συντασσόμενος στο πλευρό των πιο αντιδραστικών δυνάμεων στην περιοχή (άξονας με Ισραήλ – Αίγυπτο). Προσπαθεί μέσα από την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών στην περιοχή να αποκόψει εντελώς τον τούρκικο καπιταλισμό από μια πιθανή εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου. Εξού και η εμπλοκή του στη Λιβύη στο πλευρό του στρατάρχη Χαφτάρ, σαν απάντηση στο τουρκολιβυκό μνημόνιο, και κυρίως η πρόθεση για ανακήρυξη ΑΟΖ από κοινού με την Αίγυπτο του δικτάτορα Σίσι (του σημαντικότερου ίσως αντιπάλου του Ερντογάν στην περιοχή), κίνηση που θα απέκλειε κάθε τέτοια δυνατότητα στην Τουρκία.

Είναι προφανές πια ότι η στήριξη όλων των ελπίδων του ελληνικού καπιταλισμού στους δυτικούς ιμπεριαλιστές και στις ΗΠΑ αποδεικνύεται άκρως επικίνδυνη. Η περίπλοκη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, αναγκάζει τους ιμπεριαλιστές και κυρίως τις ΗΠΑ, παρότι πάντοτε προσπαθούν να «κοντύνουν» την Τουρκία, να αποδεχτούν ως ένα βαθμό το ρόλο της στην περιοχή, προκειμένου να κρατήσουν αυτήν την ισορροπία και να μην την ωθήσουν να ταχθεί πλήρως στο πλευρό της Ρωσίας. Αυτό το έδειξε τόσο η ανοχή τους στην επέμβαση της Τουρκίας στο Ιντλίμπ, όσο και η δήλωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που κάνει λόγο για «αμφισβητούμενη περιοχή», εννοώντας την περιοχή νότια του Καστελόριζου που η ελληνική αστική τάξη θεωρεί δικιά της. Στο ίδιο μήκος κύματος κυμαίνονται επίσης και όλοι οι δυτικοί ιμπεριαλιστές, με εξαίρεση τη Γαλλία, που παίρνει το «μέρος» της Ελλάδας, όχι προφανώς από κάποιο αίσθημα αλληλεγγύης, αλλά γιατί είναι γνωστό ότι γαλλικές εξορυκτικές εταιρείες είναι αυτές που σχεδιάζουν να πάρουν τη μερίδα του λέοντος από τα κοιτάσματα της περιοχής.

Η ελληνική πλευρά, με την αρωγή των ΜΜΕ, προσπαθεί να πείσει τους εργαζόμενους και τη νεολαία για το δίπολο «επιτιθέμενη Τουρκία – αμυνόμενη Ελλάδα». Πρόκειται για καθαρό ψέμα. Η σύγκρουση αυτή, είτε κρατηθεί σε αυτό το επίπεδο, είτε προχωρήσει σε θερμό επεισόδιο ή σύρραξη, είναι μια άδικη σύγκρουση και από τις δύο πλευρές. Μια σύγκρουση από την οποία η κάθε μια αστική τάξη από κάθε πλευρά του Αιγαίου προσπαθεί να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα, ενώ τόσο οι Έλληνες όσο και οι Τούρκοι εργαζόμενοι θα είναι οι χαμένοι όποια κατάληξη κι αν έχει. Ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα, εκτός από άδικη και πολεμοκάπηλη, αυτή η πολιτική είναι και άκρως τυχοδιωκτική.

Δεν έχουμε κανένα συμφέρον σαν εργαζόμενοι, νεολαία, φτωχά λαϊκά στρώματα να συρθούμε από την κυβέρνηση της ΝΔ σε κανένα θερμό επεισόδιο ενάντια στον τουρκικό λαό. Αυτοί που μας μιλάν για τα κοιτάσματα που «μας» ανήκουν και θα εκμεταλλευτούμε, είναι αυτοί που τόσο πριν, όσο και κατά τη διάρκεια αλλά και μετά την πανδημία, εξαπολύουν μια άγρια επίθεση σε όλα τα εργατικά, κοινωνικά και πολιτικά μας δικαιώματα. Που με τις ΠΝΠ χτύπησαν βάναυσα ακόμα περισσότερο τους μισθούς και τις συνθήκες εργασίας, που απαγορεύουν τις διαδηλώσεις, που μόλις χθες συμφώνησαν με την ΕΕ σε ένα νέο μνημόνιο «αλληλεγγύης»! Και το σημαντικότερο, αυτοί που μας μιλάνε για τον πλούτο που θα κερδίσουμε, είναι αυτοί που έχουν χαρίσει όλον το δημόσιο πλούτο στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο (ιδιωτικοποιήσεις, ΤΑΙΠΕΔ κλπ), που έχουν υποθηκεύσει τα πάντα στην αποπληρωμή των δανειστών και τώρα προχωράνε γρήγορα και στην αρπαγή των τελευταίων οικονομιών ή περιουσιακών στοιχείων έχουν καταφέρει να διασώσουν οι εργαζόμενοι στη χώρα μας (πλειστηριασμοί πρώτων κατοικιών κλπ). Κανέναν «πλούτο» δεν έχουμε να περιμένουμε. Ότι κι αν υπάρχει στο βυθό της περιοχής μας, προορίζεται πρώτα απ’ όλα για τις γαλλικές, ιταλικές κλπ πολυεθνικές που σχεδιάζουν τις εξορύξεις και για το ελληνικό κεφάλαιο, που προκειμένου να παίξει το ρόλο του συνεταίρου και της υψηλής υπαλληλίας των ιμπεριαλιστών, δεν θα διστάσει να μας κάνει και κρέας για τα κανόνια.

Καμιά εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση της ΝΔ! Όχι στην «εθνική ομοψυχία» που παπαγαλίζουν σύσσωμα τα αστικά κόμματα, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, κλπ, που σημαίνει την υποταγή των ταξικών συμφερόντων μας στα συμφέροντα των Ελλήνων καπιταλιστών και των ιμπεριαλιστών! Όχι στην προδοτική πολιτική του ΚΚΕ και κάθε «αριστερού» ρεφορμιστή πατριδοκάπηλου, που εγκαλεί τους δυνάστες μας και συνένοχους των ιμπεριαλιστών, την ελληνική αστική τάξη, γιατί δεν υπερασπίζεται σθεναρά τα «εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα»!

Πρέπει άμεσα να αναπτύξουμε ένα αντιπολεμικό κίνημα, για να σταματήσουμε την πορεία προς «θερμά επειδόσια» και πολεμικές συγκρούσεις, όπου δεν θα διστάσουν να μας σύρουν οι δύο αστικές τάξεις για τα συμφέροντά τους. Για να βάλουμε τέλος στους πανάκριβους εξοπλισμούς, να διώξουμε τις βάσεις και το ΝΑΤΟ. Μόνη λύση η διεθνιστική ενότητα και αλληλεγγύη με τους Τούρκους εργαζόμενους και νέους. Μόνο ένα διεθνιστικό και ρωμαλέο εργατικό κίνημα στην περιοχή μας μπορεί να αποτρέψει ακόμα πιο επικίνδυνες εξελίξεις, μετατρέποντας την απειλή και την κρίση των πολεμικών συγκρούσεων σε μια ταξική σύγκρουση, προς τη μόνη πραγματική διέξοδος, την κοινή πάλη ενάντια στον πόλεμο, τους ιμπεριαλιστές και τις αντιδραστικές άρχουσες τάξεις, για τον Σοσιαλισμό. Και το πρώτο βήμα γι’ αυτό είναι από τώρα να παλέψουμε ενάντια στη «δική μας» κυβέρνηση, ενάντια στο σύνολο της πολιτικής της.

23.07.2020

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ