Ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΕΚ

Ένας χρόνος Μητσοτάκης – φτάνει πια!

Στις 7 Ιουλίου 2020 έκλεισε ένας χρόνος από τις εκλογές που φέρανε στην κυβέρνηση τον Κούλη με την οικογένεια Μητσοτάκη, μαζί με τον Άδωνι, τον τσεκουροφόρο Βορίδη, τον αρχιφύλακα Χρυσοχοΐδη και το υπόλοιπο τσίρκο των “αρίστων”.

Ας μην επαίρεται η Δεξιά για την “επιτυχία”. Την χρωστάει στην “κωλοτούμπα” του Τσίπρα που ποδοπάτησε το ΟΧΙ του λαού της 5ης Ιουλίου 2015 και στα πέντε χρόνια ενός τρίτου καταστροφικού μνημονίου που επέβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια ήδη ρημαγμένη χώρα
.

Κυβερνάει ένα χρόνο τώρα, με το αζημίωτο, για λογαριασμό των μεγαλοκαρχαριών του κεφαλαίου, ξένου και ντόπιου σε βάρος του καθημαγμένου λαού. Ποδοπάτησε όλες τις υποσχέσεις της στους απελπισμένους από τα μνημόνια μικροαστούς. Παράδωσε τους εργάτες στην ασυδοσία της εργοδοσίας, σε μια εργασιακή ζούγκλα πάμφθηνης και επισφαλούς εργασίας-λάστιχο, χωρίς δικαιώματα, με το κεφάλι διαρκώς κάτω από την λαιμητόμο της απόλυσης και της ανεργίας.

Εξαπολύει ρατσιστικά πογκρόμ ενάντια στους πρόσφυγες και τους κλείνει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όταν δεν τους οδηγεί στο θάνατο στο πάτο του Αιγαίου ή στις όχθες του Έβρου.

Επαίρεται για την “επιτυχία” στην αντιμετώπιση της πανδημίας, σαν να οφείλονταν σ’ αυτήν κι όχι, κυρίως, στην αυτοθυσία των υγειονομικών του ΕΣΥ που ήθελε και θέλει να ιδιωτικοποιήσει. Ενώ μοίρασε απλόχερα τα εκατομμύρια στους δικούς της υμνητές σε φιλοκυβερνητικά υπαρκτά και ανύπαρκτα ΜΜΕ, αφήνει απλήρωτους τους επικουρικούς γιατρούς και τους άλλους υγειονομικούς που χύσανε αίμα και ιδρώτα μήνες τώρα. Ενώ βρισκόμαστε ακόμα εντός της πανδημίας, δεν οχυρώνει τον κουρασμένο και ελλειμματικό σε προσωπικό κι εξοπλισμό χώρο της Υγείας. Αντίθετα, σε στυλ Τραμπ, προχώρησε στην “επανεκκίνηση της οικονομίας” και χωρίς τα απαραίτητα μέτρα θερμοπαρακαλεί τους τουρίστες από το εξωτερικό να έρθουν να σώσουν την καταρρέουσα “βαριά βιομηχανία” του ελλαδικού τουρισμού”, αδιαφορώντας πανηγυρικά για τις όποιες συνέπειες στην λαϊκή υγεία.

Δεν είναι μόνον η Υγεία που υποφέρει. Με την Κεραμέως κάνει κεραμιδαριό την καχεκτική Παιδεία, καταργεί τα καλλιτεχνικά μαθήματα από τα σχολεία, προωθεί την ιδιωτικοποίηση και τα “business plans” στα Πανεπιστήμια. Με την Μενδώνη η έννοια του πολιτισμού συμπίπτει με εκείνη της βαρβαρότητας.

Με τα διατάγματα Χατζηδάκη καταστρέφει το περιβάλλον, βάζει λουκέτο στην ΛΑΡΚΟ, ξεπουλάει την ΔΕΗ. Ο φαιδρός αλλά επικίνδυνος Άδωνις καμαρώνει που συνυπογράφει άρθρο με τον Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα για το ξεπούλημα των ναυπηγείων της Ελευσίνας στα αμερικανικά συμφέροντα και στα τυχοδιωκτικά γεωπολιτικά τους σχέδια στην Ανατολική Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή.

Δουλική απέναντι στους ξένους Προστάτες της σε Ουάσιγκτον, Βερολίνο και Βρυξέλλες, αυταρχική κι αλαζονική απέναντι στον λαό, κυβερνάει αναμφίβολα σαν η πιο δεξιά κυβέρνηση από το 1974. Το γεγονός το επικυρώνει η νεκρανάσταση του χουντικού νόμου που ουσιαστικά απαγορεύει τις διαδηλώσεις, την ελευθερία δημόσιας έκφρασης και μαχητικής διεκδίκησης.

Το (αντι)-ιστορικό πισωγύρισμα η κυβέρνηση της Δεξιάς δεν το επιχειρεί στηριγμένη στις δικές της, υπονομευμένες από την συστημική κρίση, δυνάμεις. Αποτολμά ό,τι κάνει και σχεδιάζει να κάνει όχι μόνον χάρη στην εύνοια της άρχουσας τάξης και της Πρεσβείας, την μονοκρατορία στα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, την προώθηση και τον διορισμό των άπληστων “ημετέρων”, την βία των βαζιβουζούκων του Χρυσοχοΐδη ενάντια σε εργαζόμενους κι άνεργους, νεολαία πρόσφυγες κι ανυπεράσπιστα γυναικόπαιδα αλλά και χάρη στην ανυπαρξία αντιπολίτευσης, πρώτα-πρώτα της “αξιωματικής”.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατοπιστεί ακόμα δεξιότερα, με φανερές συγκλίσεις με την κυβερνώσα Δεξιά σε κρίσιμα για τον λαό θέματα, τον εναγκαλισμό της “επιχειρηματικότητας” των μεγαλοκεφαλαιοκρατών, την από κοινού “αντιμετώπιση” της πανδημίας, την πρόσδεση στο άρμα των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ της ΕΕ, και των εταιρειών πετρελαίου στην ανατολική Μεσόγειο, την αντιδραστική συμμαχία με το ακροδεξιό καθεστώς Νετανιάχου.

Αφήνοντας αλώβητη την Δεξιά, προσπαθεί να προσεταιριστεί τα ρετάλια της μνημονιακής “κεντροαριστεράς” καθώς η Φώφη με τον Λοβέρδο επιμένουν νεοδημοκρατικά – με όνειρα κάποιας “προοδευτικής συμμαχίας” ακόμα και με τον διάβολο που θα επέτρεπε, στο αόριστο μέλλον την επιστροφή στα κυβερνητικά έδρανα (και την κουτάλα) της εξουσίας…

Η διαμάχη ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ συρρικνώνεται σήμερα στην λασπομαχία στον βούρκο των σκανδάλων, το αναπόφευκτο γνώρισμα του διεφθαρμένου καπιταλιστικού συστήματος που υπηρετούν. Νομίζουν ότι με αυτό το “θέαμα” αντί “άρτου”, θα χορτάσουν τον λαό, τον πεινασμένο για ψωμί, δουλειά, ελευθερία κι αξιοπρέπεια.

Εντωμεταξύ, τα χειρότερα έρχονται και το ξέρουν όλοι οι επιβήτορες της εξουσίας.

Δεν είναι μόνο οι εξάρσεις της πανδημίας που ήδη απέδειξε με εκατόμβες νεκρών και εκατομμύρια κρουσμάτων σε όλο τον κόσμο ότι ο καπιταλισμός είναι ασύμβατος με τις πιο επείγουσες ανάγκες της ζωής. Η ίδια η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, άλυτη από το κραχ του 2008, γνώρισε ένα ποιοτικό άλμα προς την άβυσσο.

Η χρεοκοπημένη Ελλάδα, με ένα χρέος να ξεπερνάει τα 340 δις ευρώ δεν θα σωθεί από τα ευρωπαϊκά προγράμματα στήριξης που τα περιμένουν το νωρίτερο σε ένα χρόνο να αρχίσουν να έρχονται λίγο-λίγο και με μνημονιακούς όρους. Εντωμεταξύ 80.000 επιχειρήσεις ζητούν απεγνωσμένα δάνεια 20 δισεκατομμυρίων ευρώ με κρατική εγγύηση ενώ θα χορηγηθούν 7 δις. Οι τράπεζες, πνιγμένες στα “κόκκινα δάνεια”, φοβούνται να δανειοδοτήσουν φοβούμενες μην επέλθει το μοιραίο για τις ίδιες.

Και ποιος καλείται να πληρώσει τα σπασμένα; “Φυσικά”, ο λαός των φτωχών που τα μνημόνια τον έχουν μετατρέψει κοινωνικά σε “έθνος αποκλήρων”, σε παρία της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης και κρέας για τα κανόνια των ιμπεριαλιστών στα Βαλκάνια, στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Λογαριάζουν – και παίρνουν μέτρα, αλλά χωρίς τον ξενοδόχο. Δεν θα είναι εύκολο στην κυβέρνηση της Δεξιάς, στον Κούλη, στο τσίρκο των “αρίστων”, στην άρχουσα τάξη και τους ιμπεριαλιστές, να κάτσουν καβάλα σε μια αγριεμένη τίγρη. Μια πρώτη εικόνα των επερχομένων έδωσε η λαϊκή εξέγερση στην Αμερική μετά την δολοφονία του Τζορτζ Φλόυντ κι η επέκταση της στην Ευρώπη και διεθνώς.

Νέοι καιροί, νέα προβλήματα, νέα καθήκοντα!

Στις εστίες αντίστασης και στα δίκτυα αλληλεγγύης του τελευταίου καιρού απλώθηκε το σύνθημα Ο λαός θα σώσει τον λαό! Σύμφωνοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε πολιτική ευθύνη όσοι παρεμβαίνουμε στην ταξική πάλη, ιδιαίτερα τα πιο μαχητικά και πρωτοπόρα τμήματα του αγώνα που θέλουν να λέγονται επαναστάτες και κομμουνιστές διεθνιστές.

Δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται συντονισμός δράσης, Ενιαίο Μέτωπο πάλης σε ταξική βάση χωρίς “καπελώματα”, μυστικές διπλωματίες και συνεργασίες με τον ταξικό εχθρό.

Δεν σημαίνει ότι δεν απαιτείται ανεξάρτητη πολιτική επαναστατική οργάνωση, σοσιαλιστικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση, διεθνιστικό όραμα και προοπτική – μια επαναστατική Διεθνής.

Η ίδια η πρωτοπόρα κοινωνική δύναμη, η εργατική τάξη, επικεφαλής όλων των καταπιεσμένων και καταφρονεμένων πρέπει να γίνει ηγεμονική, να αναδειχθεί σε εναλλακτική δύναμη πολιτικής εξουσίας. Κι αυτό σημαίνει αγώνας σε όλα τα μέτωπα, μαζί με τις μάζες, μέσα στις μάζες, στην πρώτη γραμμή της μάχης ενάντια στους εχθρούς τους.

Τέρμα στον Μητσοτάκη, την Δεξιά κι όλους τους υπηρέτες του κεφαλαίου! Ψωμί, δουλειά, ελευθερία, μόνη λύση είναι η εργατική εξουσία! Η μόνη διέξοδος είναι η σοσιαλιστική διέξοδος από τον εφιάλτη της αδιέξοδης κρίσης ενός συστήματος που απειλεί να μας θάψει στα ερείπιά του.

Το ΕΕΚ καλεί όλες τις πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις των εργατών και των λαϊκών στρωμάτων, τα κινήματα, τις συλλογικότητες, τους ανένταχτους αγωνιστές, να συσπειρωθούμε στον κοινό αγώνα για το ψωμί, για την δουλειά, για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια!

• Για έναν ανθρώπινο πολιτισμό ενάντια στην κυρίαρχη βαρβαρότητα!
• Για τον πόλεμο ενάντια στον πόλεμο που μας απειλεί!
• Για να σώσει ο λαός τον λαό και να μην πεθάνει για τα συμφέροντα των εχθρών του!
• Ενάντια σε όλες τις δυνάμεις της αποσύνθεσης, της διαφθοράς, του θανάτου, για την ανεμπόδιστη ανάπτυξη της Ζωής!

Η Κεντρική Επιτροπή του ΕΕΚ

Ιούλιος 2020