Η αιφνιδιαστική ανακοίνωση της επίσπευσης της εκλογής προέδρου της δημοκρατίας μέσα στο Δεκέμβρη, σε συνδυασμό με την δίμηνη προθεσμία (μέχρι τέλος Φεβρουαρίου) επίτευξης συμφωνίας της Ελλάδας με την Τρόικα για τη λήψη νέων αντεργατικών, αντιλαϊκών μέτρων, κατέδειξε πανηγυρικά αυτό που λέμε εδώ και 4 χρόνια. Ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 2010μέχρι σήμερα δεν ήταν παρά κυβερνήσεις –μαριονέτες, κυβερνήσεις χωρίς καμιά πραγματική εξουσία, κυβερνήσεις που εκτελούσαν συγκεκριμένες εντολές και διαλύονταν με απόφαση των δανειστών.
Τα νέα μέτρα που έχουν αποφασιστεί, οδηγούν σε νέα μείωση μισθών, ασφαλιστικών και εργατικών δικαιωμάτων, στην ουσιαστική απαγόρευση των απεργιών και την επιστροφή του lock- out. Οδηγούν επίσης στην ολοκλήρωση της διάλυσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και στην ολοκλήρωση της υφαρπαγής της ιδιωτικής περιουσίας σε εξευτελιστικές τιμές μέσω των φόρων ακινήτων, νέων και «παλιών». Φυσικά θα συνεχιστεί και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, του συσσωρεμένου κοινωνικού πλούτου με το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και τοΤΑΙΠΕΔ.
Αν εκλεγόταν πρόεδρος και συνεχιζόταν η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, όλα αυτά θα είχαν γίνει άμεσα, στην πλήρη (συμφωνημένη ήδη) εκδοχή τους. Με τη θετική εξέλιξη της κυβερνητικής ήττας και της προκήρυξης εκλογών, η νέα κυβέρνηση θα κληθεί να επικυρώσει τα νέα μέτρα με ασφυκτικές προθεσμίες διαπραγμάτευσης και την απειλή ολοκληρωτικής οικονομικής καταστροφής του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού. Φυσικά, στην περίπτωση νίκης της ΝΔ και των εταίρων της, η συμφωνία είναι δεδομένη. Αυτή θα ήταν η πραγματική καταστροφή, καθώς θα σφράγιζε και θα οριστικοποιούσε την ήττα της εργατικής τάξης αλλά και του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας. Εκτιμούμε ότι σε μια τέτοια περίπτωση, θα χρειαστούν δεκαετίες για να μπορέσει να ανασυγκροτηθεί το εργατικό και το λαϊκό κίνημα, σε συνθήκες κρατικής τρομοκρατίας.
Διαφορετικά θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα σε μια πιθανή εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα αν οδηγούσε σε κοινοβουλευτική αυτοδυναμία. Δεν τρέφουμε καμιά αυταπάτη για τη διαχειριστική λογική της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Το κυρίαρχο οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ, έχει μάλιστα κατά την τελευταία διετία απομακρύνει στελέχη ή συνεργαζόμενους με διαφορετική – πιο ριζοσπαστική αντίληψη, παρότι οι επιστημονικές και πολιτικές επεξεργασίες για ένα διαφορετικό προσανατολισμό βελτιώνονται συνεχώς.
Παρ'όλα αυτά, δεν πρέπει να αγνοούμε συγκεκριμένες εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ για την «επόμενη μέρα». Δεσμεύσεις, όπως αυτή για την βελτίωση του κατώτατου μισθού και την επιστροφή του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων και συμβάσεων, που στη σημερινή συγκυρία είναι ριζοσπαστικές επειδή αμφισβητούν άμεσα τη συνολική στρατηγική και πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ, αλλά και των αντιδραστικών υπερεθνικών οργανισμών (ΟΟΣΑ, ΔΝΤ, ΠΟΕ) που προβάλλουν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική τους ως παγκόσμιο μονόδρομο.
Εκτιμούμε ότι το κρίσιμο στοιχείο για την κατεύθυνση που θα έχει μια πιθανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι η δράση του λαϊκού παράγοντα. Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που θα έχει βασικό παράγοντα στήριξης τοεργατικό και μαζικό κίνημα, που ταυτόχρονα θα αισθάνεται την πίεση για δραστικές αλλαγές από αυτό το κίνημα, θα αντλεί –σε καθημερινή βάση- δύναμη για να προχωρήσει σε μια άλλη κατεύθυνση. Σε αυτή την περίπτωση θα υπάρχει η πιθανότητα να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ μια πολιτική δύναμη λαϊκή, που θα εκφράσει την εργατική τάξη και τα δοκιμαζόμενα λαϊκά στρώματα, παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σαν βασικό του χαρακτηριστικό τον προσανατολισμό στην ΕΕ, παραβλέποντας τον αντιδραστικό της χαρακτήρα.
Στη σημερινή συγκυρία όμως, η μεγάλη πλειοψηφία των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων βλέπει το ΣΥΡΙΖΑ ως τη μόνη πολιτική λύση για να αναστραφεί η πορεία καταστροφής του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού. Για να γίνει όμως πραγματικά μια τέτοια αλλαγή δεν αρκεί να έχουμε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αλλά μια κυβέρνηση που θα πιέζεται καθημερινά αλλά και θα στηρίζεται έμπρακτα στις σωστές της επιλογές, ώστε να μετεξελιχθεί σε πράγματι ριζοσπαστική κατεύθυνση,
Για να γίνουν βέβαια όλα αυτά, πρέπει πρώτα να αποτραπεί η πιθανότητα μιας συντηρητικής κυβέρνησης, αν είναι δυνατό να συντριβούν εκλογικά ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (ή Δημοκρατική Παράταξη όπως θα μετονομαστεί), όπως συνετρίβησαν ο ΛΑ.Ο.Σ. και η ΔΗ.ΜΑΡ. για να γίνει αυτό πρέπει να σχηματιστεί μια αριστερή συμμαχία που θα έχει την προοπτική συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα τον στηρίζει και παράλληλα θα τον ωθεί σε πραγματικά ριζοσπαστικές πολιτικές.
Με βάση αυτά τα δεδομένα, η Κομμουνιστική Ανανέωση έχοντας βασικό κριτήριο την αποτροπή των σχεδίων του κεφαλαίου που απειλούν άμεσα να δημιουργήσουν ανεπίστρεπτες συνθήκες καταστροφής της εργατικής τάξης και των λαίκών στρωμάτων:
• Δηλώνει ότι θα στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ, προσδοκώντας την εφαρμογή των προγραμματικών αποφάσεων του ιδρυτικού του Συνεδρίου και τις πρόσφατες δεσμεύσεις της ηγεσίας του ιδιαίτερα στα ζητήματα των αλλαγών στην εργατική νομοθεσία.
• Θα λάβει πρωτοβουλίες, στα πλαίσια της πάγιας θέσης της για την αναγκαιότητα συγκρότησης ενός Μετώπου Πολιτικών και Κοινωνικών Δυνάμεων, μαζί με την Πρωτοβουλία των 1000, τόσο στους μαζικούς χώρους όσο και ενόψει των βουλευτικών εκλογών για τη δημιουργία μιας αριστερής κοινωνικής συμμαχίας που θα στηρίζει μαζικά και διεκδικητικά τις θετικές πρωτοβουλίες και πολιτικές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και παράλληλα θα κάνει την πιο αυστηρή κριτική στις πιθανές υποχωρήσεις και παλινωδίες του.
Αθήνα, 29 Δεκέμβρη 2014
Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου