Ή ΑΥΤΟΙ Ή ΕΜΕΙΣ
- Κάτω η Χούντα ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – Τρόικας
- Τσακίστε τους Εκβιαστές της Ε.Ε. και των Αγορών
- ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Εδώ και 2,5 χρόνια, οι δυνάμεις της συγκυβέρνησης σπρώχνουν τον ελληνικό λαό όλο πιο βαθιά σε μια ανείπωτη φτώχεια και εξαθλίωση, καταστροφή και ταπείνωση.
Παραγωγή και οικονομία βουλιάζουν. Απολύσεις και ανεργία θερίζουν, ειδικά τους νέους και τις παραγωγικές ηλικίες. Κάθε σπίτι έχει τουλάχιστον κι έναν άνεργο. Χιλιάδες μεταναστεύουν.
Εκατομμύρια βρίσκονται στα όρια της φτώχειας. Παιδιά λιποθυμούν πεινασμένα στα σχολεία. Χιλιάδες νοικοκυριά δεν έχουν ούτε τα στοιχειώδη, βρίσκονται αντιμέτωπα με χρέη, κατασχέσεις, πλειστηριασμούς, με τ’ αρπακτικά των τραπεζών. Κύμα απόγνωσης και αυτοκτονιών σαρώνει την κοινωνία.
Υγεία, κοινωνική ασφάλιση, παιδεία διαλύονται. Οι υποδομές ξεπουλιώνται σε αετονύχηδες «επενδυτές».
Οι εργαζόμενοι μετατρέπονται σε δουλοπάροικους. Οι χώροι δουλειάς γίνονται κάτεργα, όπου νόμος είναι το δίκιο των… εργοδοτών, μικρών και μεγάλων.
Κατέρρευσαν τα ψέμματα για “success story”, «έξοδο απ’ τα Μνημόνια», «ανάπτυξη»… Μόνη επιτυχία των Μνημονίων, πάνω στα συντρίμμια της οικονομίας και της κοινωνίας:
– Η διάλυση μισθών και συντάξεων, του εισοδήματος και βιοτικού επίπεδου, των δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εργαζομένων, φτωχών λαϊκών στρωμάτων και νέων.
– Μια βροχή δισεκατομμυρίων για την ελίτ των καπιταλιστών και πλουσίων, αεριτζήδων, τοκογλύφων και μεγαλοφοροφυγάδων, των πολιτικών φίλων τους.
– Η επιβίωση μιας συμμορίας «πρόθυμων» βουλευτών και πολιτικάντηδων, του πιο άθλιου πολιτικού προσωπικού που γνώρισε η χώρα!
Και τώρα, πριν καταρρεύσουν, τίποτα δεν διαπραγματεύτηκαν με την Τρόικα. Συνυπέγραψαν και με τα δύο χέρια τρισχειρότερα, εφιαλτικά μέτρα, νέο Μνημόνιο, που θα εφαρμόσουν αν παραμείνουν στην εξουσία!
Χούντα με κοινοβουλευτικό μανδύα. Συντηρούν αυτό το άθλιο καθεστώς μ’ ένα τερατώδες Κράτος Έκτακτης Ανάγκης. Με ΜΑΤ, ξύλο και βιομηχανία διώξεων ενάντια σ’ όποιον αγωνίζεται, ειδικά τους νέους. Με χουντικές Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, επιστρατεύσεις απεργών, απαγόρευση διαδηλώσεων και καταλήψεων. Με κτηνώδη μεταχείριση των μεταναστών. Θέλουν να φωλιάσει στην κοινωνία ο φόβος, η διαίρεση, το ρατσιστικό μίσος, για να τσακίσουν την αντίσταση και τους αγώνες μας.
Μαυρίζουμε μαζικά ΝΔ–ΠΑΣΟΚ. Να ξηλώσουμε όσους μας καταστρέφουν. Να βαθύνουμε την κρίση και αποσύνθεσή τους, για να μην ξανασηκώσουν κεφάλι.
Μαύρο σ’ όλα τα δεκανίκια τους. Δεν ξεγελιόμαστε από δήθεν «άφθαρτους», ακόμα πιο λυσσασμένους μνημονιακούς (Ποτάμι), από ανύπαρκτες «πατριωτικές λύσεις» (ΑΝΕΛ). Δεν δίνουμε συγχωροχάρτια (ΔΗΜΑΡ). Μαυρίζουμε την Χρυσή Αυγή, κάθε παλιό ή νέο ακροδεξιό, που θέλει να σώσει το καθεστώς τσακίζοντας τους εργαζόμενους.
Τσακίστε τους Εκβιαστές της Ε.Ε. και των Αγορών
Οι επικεφαλής της Ε.Ε., οι γύπες του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και η ντόπια ελίτ, μας απειλούν με χάος, για να κρατήσουν με κάθε μέσο στην εξουσία τις υποτακτικές τους κλίκες Σαμαρά–Βενιζέλου. Απειλούν να συντρίψουν κάθε «απείθαρχο». Απαιτούν «τήρηση των συμφωνηθέντων». Μας… επιτρέπουν να ψηφίσουμε μόνο υπέρ της συνέχισης της μνημονιακής καταστροφής!
Δεν είμαστε δουλοπάροικοι – Δεν τρομοκρατούμαστε! Εμπρός να συντρίψουμε τους εκβιαστές, στηριγμένοι στην ενότητα, την οργάνωση, τον αγώνα μας, με την αλληλεγγύη των εργαζομένων της Ευρώπης. Να διώξουμε συγκυβέρνηση, Μνημόνια, Τρόικες – για μια νέα πορεία, υπέρ των εργαζομένων και φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
ΟΧΙ ΛΟΓΙΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
Ενότητα – Αγώνας Παντού
Καταστροφική η πολιτική του ΚΚΕ
Το ΚΚΕ, όσο πιο «ταξικά» ρητορεύει, τόσο πιο συντηρητική πρακτική υιοθετεί. Απέχει από κάθε αυθόρμητη ή ριζοσπαστική κίνηση, καταγγέλει και διασπά αγώνες, για να διαχωριστεί από αντίπαλες δυνάμεις, σε βάρος των εργαζομένων. Καλλιεργεί την ηττοπάθεια, ψέλνοντας μαζί με τους μνημονιακούς ότι τίποτα δεν αλλάζει. Θεωρεί την υπόλοιπη Αριστερά (ιδιαίτερα τα πιο ριζοσπαστικά κομμάτια) εχθρό χειρότερο κι απ’ τους μνημονιακούς, εξαπολύοντας επιθέσεις και συκοφαντίες. Να καταδικάσουμε αυτή την καταστροφική πολιτική.
Όχι στις αυταπάτες και αδιέξοδα του ΣΥΡΙΖΑ
Δεν πρέπει να εμπιστευτούμε στο ΣΥΡΙΖΑ τις ελπίδες, τον πόθο για απαλλαγή απ’ τη σημερινή άθλια κατάσταση.
Δεν αρκούν κάποια μέτρα ανακούφισης της πιο ακραίας φτώχειας και εξαθλίωσης, όπως έχει εξαγγείλει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το μεγάλο, ζωτικό πρόβλημα είναι η επανεκκίνηση της οικονομίας – γι’ αυτή δεν έχει κανένα πραγματικό πρόγραμμα. Γιατί δεν αρκεί μια «αντιμνημονιακή» πολιτική, όταν η οικονομία είναι βραχυκυκλωμένη στην κρίση, χρεοκοπία και κατάρρευση του ελληνικού καπιταλισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ διαρκώς μετατοπίζεται δεξιά, υποχωρεί και στρογγυλεύει θέσεις, δίνει όρκους πίστης στο καθεστώς, την καπιταλιστική οικονομία και το Ευρώ, εγγυήσεις στους ιμπεριαλιστές. Δεν έχουμε περιθώρια για τέτοιες αυταπάτες:
– Δεν υπάρχουν «σταθερές λύσεις», μέσα απλά από μια κυβερνητική αλλαγή. Απ’ την αναζήτηση σαθρών «πλατιών συμμαχιών», με πρόσωπα που για χρόνια υπηρέτησαν το ξεφτισμένο αστικό πολιτικό σκηνικό ή και τα Μνημόνια, προσπαθώντας σήμερα να επιβιώσουν ως μετανοημένα.
– Δεν υπάρχει «πραγματική ή σκληρή διαπραγμάτευση», για όποιον αποδέχεται το ασφυκτικό πλαίσιο του Ευρώ, της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, που επιβάλλουν μνημόνια διαρκείας και βαριές δεσμεύσεις.
– Δεν υπάρχει «προοδευτική αλλαγή των συσχετισμών» στην Ε.Ε., μέσα από «εθνικές» συμμαχίες με τις αστικές τάξεις και τους ιμπεριαλιστές των χωρών του Νότου.
– Δεν υπάρχει «παραγωγική ανασυγκρότηση», χωρίς ριζικά αντικαπιταλιστικά μέτρα. Χωρίς διαγραφή όλου τους χρέους, όχι με καλοπιάσματα και παρακάλια στα λονδρέζικα σαλόνια των τοκογλύφων, αλλά σε σύγκρουση μαζί τους. Χωρίς να πληρώσουν για την κρίση οι καπιταλιστές και οι πλούσιοι, όχι με χαριεντίσματα στα συνέδριά του ΣΕΒ, αλλά με αποφασιστική ρήξη και αγώνα εναντίον τους.
– Δεν υπάρχει «δημοκρατική διέξοδος» μέσα απ’ τις κάλπες ή τους αστικούς θεσμούς. Χωρίς τσάκισμα του Κράτους Έκτακτης Ανάγκης και των ακροδεξιών συμμοριών του, που έχουν φωλιάσει στους κρατικούς μηχανισμούς (ειδικά στα σώματα καταστολής). Χωρίς εκκαθάριση της κρατικής και κομματικής γραφειοκρατίας, που υπηρέτησε και εφάρμοσε τα Μνημόνια, σωρεία αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων.
Τέτοιες αυταπάτες έχουν επανειλημμένα δοκιμαστεί και αποτύχει, με αποτέλεσμα οδυνηρές ήττες για το εργατικό κίνημα, που επανέφεραν τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις, ακόμα πιο λυσσασμένες.
.Στη σύγκρουση που έρχεται, Παγίδα η «χρήσιμη ψήφος»
Μπορεί ν’ απαλλαγούμε απ’ τη μνημονιακή συγκυβέρνηση, αλλά και την επόμενη μέρα θα έχουμε απέναντί μας την Ε.Ε. και τους ιμπεριαλιστές, τοκογλύφους των αγορών, καπιταλιστές και μαυραγορίτες που επενδύουν για τη σωτηρία τους στη συνέχιση του μνημονιακού καθεστώτος. Τους κρατικούς μηχανισμούς καταστολής, που εκεί κυρίως στηρίζονται οι κυρίαρχες τάξεις.
Είναι ολέθρια αυταπάτη ότι αυτό το μαύρο μπλοκ θα παραχωρήσει οτιδήποτε οικειοθελώς, επειδή ίσως δεχτεί ένα πλήγμα στις κάλπες. Ότι θα συμβιβαστεί τελεσίδικα, θα υποχωρήσει αναπότρεπτα μπροστά στους «νέους συσχετισμούς». Με μια εκστρατεία φόβου, επιστρατεύοντας την οικονομική ισχύ και όλους τους μηχανισμούς του, την ταξική σκληρότητα και λύσσα του, θα επιχειρήσει να κάμψει τη θέληση του ελληνικού λαού – για να επαναφέρει τους μνημονιακούς, πιο αχαλίνωτους, όσο πιο σύντομα μπορεί. Η σύγκρουση μαζί του θα είναι σκληρή, μια μάχη ζωής ή θανάτου, που δεν θα κριθεί στις κάλπες ή στους «θεσμούς», αλλά στους χώρους δουλειάς, τις γειτονιές, τους δρόμους.
Δεν μπορούμε να νικήσουμε χωρίς σχέδιο, με μια πολιτική που στηρίζεται στους διαρκείς συμβιβασμούς. Με στραβά εργαλεία, «επιτελεία» που δεν οργανώνουν κανέναν αγώνα, παρά φλυαρούν περί «δημοκρατίας» και «εθνικής προσπάθειας». Οι μνημονιακοί, η Ε.Ε. και οι αγορές, οι αστικές δυνάμεις και οι ιμπεριαλιστές, αποφασιστικό πλήγμα θα δεχθούν μόνο απ’ την ενίσχυση του εργατικού κινήματος και των αγώνων. Μόνη πραγματικά χρήσιμη επιλογή είναι μια επαναστατική οργάνωση που παλεύει σταθερά σ’ αυτή την κατεύθυνση, με πρόγραμμα και σχέδιο.
Ή ΑΥΤΟΙ Ή ΕΜΕΙΣ
Άμεση ανάγκη ένα ριζοσπαστικό Πρόγραμμα Σωτηρίας
Η καταστροφή που ζούμε δεν αντιμετωπίζεται με ημίμετρα και ψευτολύσεις. Ούτε το πρόβλημα είναι μόνο τα Μνημόνια ή ακόμα τα χρέη, ελλείμματα κ.λπ.
Χρειάζεται μια πολιτική που χτυπάει το κακό στη ρίζα του: το καπιταλιστικό σύστημα και την κρίση του, την αναρχία της «ελεύθερης αγοράς», τη βάρβαρη λογική του κέρδους – τις κυρίαρχες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, που διαχειρίστηκαν δεκαετίες την οικονομία και την κοινωνία, οδηγώντας μας στο γκρεμό – τις «διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας» (Ε.Ε./Ευρώ, ΝΑΤΟ), που επιβάλλουν τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών.
Χρειάζεται μια ταξική, αντικαπιταλιστική πολιτική, που θα πει καθαρά ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΠΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥΣ, βάζοντας ως ύψιστη προτεραιότητα τη σωτηρία και επιβίωση των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, με σύγχρονους όρους, όχι ως απελπισμένους και ταπεινωμένους δουλοπάροικους.
Μια επιθετική πολιτική, που δεν θα υποκλίνεται στους καπιταλιστές και τους πλούσιους, στις αγορές και τους ιμπεριαλιστές, δεν θα τους τρέμει αλλά θα κάνει αυτούς να τρέμουν. Που θα εφαρμόσει ένα «αντίστροφο Μνημόνιο», ενάντια σ’ όλους αυτούς, υπέρ των εργαζομένων και φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Παίρνοντας το χρήμα απ’ όπου κι αν βρίσκεται, απ’ τα κέρδη, τους τραπεζικούς λογαριασμούς και φορολογικούς παραδείσους, τις περιουσίες των πλουσίων.
Η επανεκκίνηση της οικονομίας δεν μπορεί να γίνει με μια «ήπια» διαχείριση (ανέφικτη άλλωστε) της καπιταλιστικής κατάρρευσης. Παρά με ριζικά μέτρα, που θα ανοίγουν τον δρόμο σε μια δημοκρατικά σχεδιασμένη αναδιοργάνωση όλης της οικονομίας, σε σοσιαλιστική κατεύθυνση.
Άμεση κατάργηση των Μνημονίων και Δανειακών Συμβάσεων. Έξω η Τρόικα.
ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ. Στάση πληρωμών σε τραπεζίτες–τοκογλύφους. Χρειαζόμαστε νοσοκομεία, σχολεία, επενδύσεις και θέσεις εργασίας, υποδομές… Γι’ αυτό πρέπει να κόψουμε μαχαίρι την αιμορραγία της αποπληρωμής τόκων και χρεολυσίων, στους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους ή στην ΕΚΤ και τα κράτη της Ευρωζώνης, που τους εγγυώνται τα κέρδη επιβάλλοντάς μας Μνημόνια. Ή το χρέος ή εμείς, μέσος δρόμος δεν υπάρχει!
ΕΞΩ ΑΠΟ ΕΥΡΩ / Ε.Ε. Για μια Ευρώπη των Εργαζομένων. Η Ε.Ε. δεν «μεταρρυθμίζεται» υπέρ των εργαζομένων και των λαών. Όποιος τα λέει αυτά, είναι αφελής ή μας εξαπατά.
Η Ε.Ε. ενορχηστρώνει τις βάρβαρες αντεργατικές και αντιλαϊκές επιθέσεις, τις αντιδημοκρατικές πολιτικές που ταπεινώνουν ολόκληρους λαούς. Συνεργάζεται αδίστακτα με ό,τι πιο αντιδραστικό (π.χ. φασίστες στην Ουκρανία), για να προωθήσει τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.
Η διατήρηση του Ευρώ (εργαλείο των πολυεθνικών, του μεγάλου κεφαλαίου, των ιμπεριαλιστών), απαιτεί Μνημόνια Διαρκείας, επιτήρηση και κηδεμονία, μετατροπή ολόκληρων χωρών σε «αποικίες χρέους».
Πρέπει να βγούμε απ’ το Ευρώ – για ν’ αρχίσουμε να ξηλώνουμε τα Μνημόνια και να παίρνουμε τον έλεγχο της οικονομίας στα χέρια μας, να διαγράψουμε το χρέος.
Πρέπει να βγούμε απ’ την Ε.Ε – για να σπάσουμε την επιτήρηση και κηδεμονία των ιμπεριαλιστών, ν’ αδυνατίσουμε και να διαλύσουμε αυτή την αντιδραστική συμμαχία τους ενάντια στους εργαζόμενους και τους λαούς της Ευρώπης.
Η ρήξη με Ευρωζώνη/Ε.Ε. δεν είναι εύκολη, απαιτεί θυσίες κι έναν συνολικό αναπροσανατολισμό της οικονομίας. Αν όμως οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα είναι αποφασισμένα, αυτές θα είναι απείρως μικρότερες απ’ τη συνέχιση της σημερινής καταστροφής!
Μπορούμε να νικήσουμε σ’ αυτή τη σύγκρουση, με την αλληλεγγύη και τους κοινούς αγώνες μας με τους εργαζόμενους και τους λαούς της Ευρώπης, που σήμερα, σε όλο και περισσότερες χώρες, εξεγείρονται ενάντια στις βάρβαρες και αντιδημοκρατικές πολιτικές της Ε.Ε., τη χούντα των αγορών. Συντρίβοντας το αντιδραστικό τέρας της Ε.Ε. του κεφαλαίου, του πολέμου, των Μνημονίων, του ρατσισμού. Με στόχο όχι μια εθνική απομόνωση, αλλά την ισότιμη συνεργασία εργαζόμενων και λαών σε μια Ευρώπη ενωμένη, δημοκρατική, ριζοσπαστική, σοσιαλιστική.
Για να ξαναβάλουμε μπρος την οικονομία:
ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ – ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ σε τράπεζες, τομείς–κλειδιά, μεγάλες επιχειρήσεις, υποδομές.
Παραγωγή και οικονομία θα συνεχίσουν να ρημάζουν, όσο μένουν δέσμιες της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας», στον έλεγχο των καπιταλιστών και των «ειδικών» τους, που αφού για χρόνια θησαύρισαν απ’ τον ιδρώτα μας, το γύρισαν στην κερδοσκοπία και τις αεριτζίδικες «επενδύσεις», υπολογίζοντας να κερδίζουν μόνο απ’ τη διαρκή μείωση των μισθών, την απλήρωτη εργασία, τις ελαστικές/δουλικές σχέσεις εργασίας, τη συντριβή των εργατικών δικαιωμάτων…
Ένα πλατύ πρόγραμμα εθνικοποιήσεων είναι απόλυτα απαραίτητο, για την επανεκκίνηση της οικονομίας – και πρώτα–πρώτα του τραπεζικού συστήματος, που σήμερα επιβιώνει παρασιτώντας (αφού σώθηκε με δεκάδες δις ευρώ του ελληνικού λαού), εισπράττοντας τόκους και χρέη, χωρίς να προωθεί καμία επένδυση. Για να σώσουμε τις υποδομές (λιμάνια, ενέργεια κ.α.), τον φυσικό και ορυκτό πλούτο κ.λπ. απ’ το ξεπούλημα. Για να ελέγξουμε τη διανομή των προϊόντων, τις εισαγωγές και εξαγωγές, ενάντια στα υπερκέρδη «μεσαζόντων» και «καρτέλ», των μεγάλων/πολυεθνικών εμπορικών επιχειρήσεων. Για να ξανανοίξουμε τα κλειστά εργοστάσια, να αναζωογοννήσουμε την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή. Γιατί κανένας λαός δεν μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς με διαλυμένη παραγωγική βάση, όπως θέλουν να μας πείσουν, μόνο με «τουριστική βιομηχανία» και αεριτζίδικες υπηρεσίες!
Κανένας καπιταλιστής, «ειδικός», κρατικός ή κομματικός «σωτήρας» δεν μπορεί να εφαρμόσει τέτοια μέτρα – παρά μόνο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, που έχουν συμφέρον απ’ αυτά. Με συνελεύσεις καιεπιτροπές εργατικού/κοινωνικού ελέγχου παντού, από εργαζόμενους και καταναλωτές, για την οργάνωση της παραγωγής, τη διάθεση των προϊόντων, τη ρύθμιση των τιμών κ.λπ. Όλοι εμείς, που παράγουμε τον πλούτο και κινούμε την οικονομία, που είμαστε σήμερα θύματα της κρίσης, μπορούμε και πρέπει να πάρουμε αυτή την υπόθεση στα χέρια μας, φέρνοντας στο προσκήνιο την τεράστια ενέργεια και δύναμη της αυτοοργάνωσής μας.
Μαχητική υπεράσπιση των ελευθεριών μας. Κάτω το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης. Αφοπλισμός της αστυνομίας.
Ενάντια στον Πόλεμο και τους Ιμπεριαλιστές Εμπρηστές του. Έξω από το ΝΑΤΟ.
Με μια τέτοια πυξίδα, μπορούμε να δώσουμε διέξοδο στην κρίση υπέρ των εργαζομένων και φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Να διανείμουμε δίκαια τον παραγόμενο πλούτο, που θα ήταν έτσι αρκετός για να έχουν όλοι ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο. Να επιβάλλουμε βαριά φορολογία στο κεφάλαιο και τους πλούσιους, όχι στους εργαζόμενους και τους φτωχούς. Να σώσουμε εκατοντάδες δις, για να γίνει εφικτό ένα πρόγραμμα επενδύσεων, να βρουν δουλειά οι στρατιές των ανέργων, σε πραγματικές θέσεις εργασίας, όχι στην κοροϊδία και ταπείνωση των ελαστικών/δουλικών σχέσεων εργασίας. Να ξαναπάρουμε στη δουλειά τους απολυμένους, στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα. Να ξεριζώσουμε την φτώχεια και εξαθλίωση, κόντρα στις υποκριτικές φιλανθρωπικές φιέστες των πλουσίων και των ΜΜΕ.
Ένα πραγματικό Πρόγραμμα Σωτηρίας δεν χρειάζεται να είναι «κοστολογημένο», δηλαδή τάχα μου ανεκτό απ’ τους καπιταλιστές/ιμπεριαλιστές. Αλλά να έχει μια απλή, ξάστερη λογική: Να σωθούμε απ’ τον καπιταλισμό. Ή ΑΥΤΟΙ Ή ΕΜΕΙΣ – που για να την επιβάλλουμε, δεν πρέπει να σεβαστούμε κανένα «ιερό και όσιο» του συστήματός τους!
..
Με αποφασιστικούς Αγώνες
Για μια ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Η τεράστια κρίση, η λυσσασμένη επίθεση που δεχόμαστε, δεν αντιμετωπίζονται στα πλαίσια ενός σάπιου κοινοβουλευτισμού, που είναι περισσότερο από ποτέ όργανο των κυρίαρχων τάξεων εναντίον μας. Οι μνημονιακές και αστικές δυνάμεις, το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης, η χούντα των αγορών, η Ε.Ε. και οι ιμπεριαλιστές δεν μπορούν να νικηθούν με εκλογικές διαδικασίες – αλλά μόνο με ταξικούς αγώνες, εξεγέρσεις, κοινωνικές και προλεταριακές επαναστάσεις.
Πρέπει να επιβάλουμε μια ριζικά διαφορετική δομή της εξουσίας, μια Κυβέρνηση των Εργαζομένων:
– Μέσα απ’ την άνοδο της αυτοπεποίθησης και κινητοποίησης, της ενεργούς συμμετοχής και των αγώνων των εργαζόμενων και λαϊκών μαζών.
– Με δημοκρατικό σχεδιασμό της οικονομίας και όλων των μεγάλων κοινωνικών επιλογών (σχέσεις εργασίας, περιβάλλον, διατροφή κ.λπ.).
– Με όργανα βάσης, συνελεύσεις, επιτροπές και συμβούλια, με εκλεγμένους και άμεσα ανακλητούς αντιπροσώπους, που θα λειτουργούν ως «φτηνή κυβέρνηση». Όχι τη διεφθαρμένη, ανίκανη γραφειοκρατία του αστικού κράτους και μιας πλούσιας ελίτ.
Οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να είναι όχι μόνο πηγή κάθε εξουσίας, αλλά και άμεσος φορέας άσκησής της. Σε μια Σοσιαλιστική Δημοκρατία, που καμία σχέση δεν έχει με τα εκτρώματα του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού». Ανοίγοντας τον δρόμο για τον Σοσιαλισμό, τη μόνη πραγματική διέξοδο.
Για μια επαναστατική δύναμη
Αγωνιστείτε με την Ο.Κ.Δ.Ε.
Πάνω απ’ όλα χρειαζόμαστε μια επαναστατική δύναμη. Στην πρώτη γραμμή των αγώνων, με μια ενωτική πολιτική μέσα στο κίνημα, πάνω σ’ ένα πρόγραμμα σωτηρίας των εργαζομένων και στη βάση της ταξικής ανεξαρτησίας. Ικανή να συγκρουστεί ιδεολογικά, πολιτικά και πρακτικά με την αστική τάξη και την Ε.Ε., τα κόμματα και το κράτος τους. Το χτίσιμό της σε Ελλάδα και Ευρώπη είναι ο στόχος μας.
..
Για την Ενίσχυση και Νίκη των Αγώνων
Μια πραγματικά Χρήσιμη Επιλογή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου