Θάνος Π. - Πάτρα
34 χρόνια από την δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα, πραγματοποιήθηκε μαζική συγκέντρωση έξω από το σχολείο που δολοφονήθηκε από παρακρατικούς τραμπούκους της ΟΝΝΕΔ το Γενάρη του '91.
Η πορεία ολοκληρώθηκε στο πρώην Παράρτημα του Πανεπιστημίου όπου εκείνη την περίοδο στεγάζονταν τα γραφεία της ΕΛΜΕ Αχαιας.
Είναι Νίκο – δε θέλω να λέω ψέματα –δύσκολοι καιροί.
Και θάρθουνε κι άλλοι…..
Θα την αλλάξουμε τη ζωή
παρ’ όλα αυτά Νίκο...
*Η ομιλία της Βανέσσας Αλιχού, στελέχους του ΕΑΜ:
Νίκο Τεμπονέρα είμαστε πάλι εδώ. Οι συνταξιδιώτες, οι σύντροφοι, οι συνάδελφοι, οι μαθητές, οι μαθητές των μαθητών σου ΟΛΟΙ μας με τους καημούς, τις αναζητήσεις μας και τις διαφορές μας.
Είμαστε εδώ 34 χρόνια μετά, στο τόπο της θυσίας σου που μεγάλωσες τον ορίζοντα. Γιατί όταν μεγαλώνει ο ορίζοντας, μεγαλώνει κι η ψυχή μας. Μεγαλώνει κι ο κόσμος τις προσδοκίες του.
Σήμερα που σε όλο το πλανήτη διαμορφώνεται μια εικόνα διαρκούς εκτροπής που δείχνει την ετοιμότητα των κυριάρχων τάξεων, κρατών και υπερεθνικών οργανισμών να παραβιάσουν ακόμα και στοιχειώδεις δημοκρατικούς θεσμούς.
Σήμερα που ο βρώμικος πόλεμος του Ισραήλ σε όλες τις χώρες της Μέσης Ανατολής σκοτώνει μόνο στη Παλαιστίνη κάθε μια ώρα ένα παιδί.
Αλήθεια αναρωτιέται κανείς γιατί ο δυτικός κόσμος αφήνει και συνδράμει τον φασίστα Νετανιαχου να ξεσαλώνει σκορπίζοντας το θάνατο και την καταστροφή.
Είναι η «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ» της καταστροφικής δύναμης του κεφαλαίου, που επικαλούνται οι ιδεολόγοι του νεοφιλελευθερισμού, που κλείνει το μάτι σε ένα πιο γενικευμένο περιφερειακό ή παγκόσμιο πόλεμο σαν λύση στα προβλήματα της σημερινής κρίσης. Ήδη ο περίφημος Γαλλογερμανικός άξονας κινδυνεύει να γίνει κομμάτια και η ακροδεξιά που εξέθρεψαν σηκώνει κεφάλι.
Οι πόλεμοι στη Παλαιστίνη, στο Λίβανο, στη Συρία, στην Ουκρανία, κ.λ.π. δεν τους φτάνουν να δώσουν απάντηση και διεξόδους στην κρίση.
Δυστυχώς οι ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι δεν ήταν η τελευταί¬α σελίδα του Β΄ παγκοσμίου πολέμου όπως ισχυρίζονται διάφοροι κύκλοι. Ήταν η πρώτη σελίδα της μεταπολεμικής εποχής.
Η πρώτη σελίδα που έγ¬ραφε η στρατηγική του ιμπεριαλισμού για τη νέα κατάστασή συνολικά.
Γι αυτό δεν διστάζουν να διαλύουν κράτη και πολιτισμούς, να βομβαρδίζουν νοσοκομεία και σχολειά, να δολοφονούν παιδιά και άμαχους, να ανακηρύσσουν τις ληστοσυμμορίες της λεγόμενης «Συριακής αντιπολίτευσης» σε απελευθερωτές και συνομιλητές τους. Η περίπτωση της Συρίας σήμερα μετά την Λιβύη αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει καμιά διεθνής έννομη τάξη και δεν λειτουργεί κανένας κανόνας διεθνούς δικαίου, ούτε αυτός του πολέμου, κι αυτό δεν είναι τυχαίο.
Στις στάχτες των πολέμων αρχίζει και η προεδρία Μάσκ- Τραμπ που σαλπίζουν ήδη εισβολή στη Γροιλανδία και στο Παναμά. Η συνέχεια που ακολουθεί είναι τρομακτικά δυσοίωνη.
Η χώρα μας σήμερα με τη κυβέρνηση της ΝΔ αποτελεί την πιο προωθημένη πολιτική και στρατιωτική βάση των ΗΠΑ και με την γραμμή στρατηγικής συμμαχίας με το Ισραήλ έχει γίνει και μοχλός αποσταθεροποίησης ολόκληρης της Εγγύς και Μέσης Ανατολής, αδιαφορώντας ότι πνίγονται στο αίμα οι λαοί.
Η άρχουσα τάξη έχει καταστήσει ήδη την χώρα και το λαό μας αιχμαλώτους των ιμπεριαλιστικών τυχοδιωκτισμών και του πολέμου τους.
Την ίδια στιγμή ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία πληρώνει ακριβά αυτές τις επιλογές που χρόνια τώρα μας σημαδεύουν στο στομάχι, για να μας σκλαβώσουν στο μυαλό.
Η «δημοκρατία της τρομοκρατίας» κυριαρχεί :
-με την εξαΰλωση του μισθού και του μεροκάματου, των εργασιακών δικαιωμάτων και την ανεξέλεγκτη, ασύδοτη επέλαση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας που χρησιμοποιεί ακόμη και μπράβους.
-με τη διάλυση της δημόσιας παιδείας που την μετατρέπει από δημόσιο αγαθό σε εμπόρευμα και το μαθητή, φοιτητή, σπουδαστή σε πελάτη.
-με τη διάλυση της δημόσιας υγείας που τα νοσοκομεία μας συνεχίζουν να υπάρχουν χάρη του φιλότιμου του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.
Όλα εξελίσσονται με γοργούς ρυθμούς στην κατεύθυνση ενός γενικευμένου κοινωνικού και πολιτικού εκφασισμού.
Από τη Πύλο και τα Τέμπη μέχρι την προφυλάκιση για μια πλαστική σακούλα του Νίκου Ρωμανού, η κανονικότητα του νέου ολοκληρωτισμού δείχνει τα δόντια της. Φροντίζει να δικαιολογεί και να νομιμοποιεί τον φόβο και την βίαιη αυθαιρεσία που βάζει στο στόχαστρο ανθρώπινες ζωές και τις ζυγίζει με τα μέτρα της επιβολής και του κυνισμού.
Παρά την πνιγηρή ατμόσφαιρα που δημιουργεί το πολιτικό σύστημα και η παρακμιακή σήψη του, η κυβέρνηση της δεξιάς μετέωρη παίζει χωρίς αντίπαλο.
Η ανατροπή της κυβέρνησης και η ανάσχεση του νεοφιλελευθερισμού φαίνεται να είναι ασήκωτο πολιτικό βάρος για την λεγόμενη προοδευτική αντιπολίτευση και το μόνο που πετυχαίνει είναι την εναλλαγή θέσης στη βουλή!
Μοναδική ελπίδα η κοινωνική αντιπολίτευση του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας που μέσα από τις μαζικές συλλογικές κοινωνικές οργανώσεις μπορεί να δώσει απάντηση στο νεοφιλελεύθερο ολοκληρωτισμό. Να γίνει το αντίπαλο δέος στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο με αναφορά στις αξίες της εργασίας, της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Να συγκροτήσουν ενιαίο κοινωνικό μέτωπο αγώνων απόλυτα απαραίτητου για να υπερασπιστεί ο λαός τα δικαιώματα στη ζωή που έχουν μπει από καιρό σε πλήρη αμφισβήτηση.
Εμείς της άλλης πλευράς, του Πέτρουλα, του Λαμπράκη, του Τεμπονέρα, του Φύσσα και χιλιάδων αγωνιστών επώνυμων και ανώνυμων είναι φανερό ότι δεν μπορεί να περιμένουμε μοιρολατρικά το τέλος του κόσμου, αλλά αγωνιζόμαστε για το τέλος της βαρβαρότητας του καπιταλισμού.
Άλλο δρόμο από την αισιοδοξία και τον αγώνα δεν έχουμε, όπως έλεγε ο σύντροφος μας Μιχάλης Βασιλάκης.
Μας τον προσδιορίζουν οι μάρτυρες του κινήματος και το αίμα τους.
Μας τον προσδιόρισε και ο Νίκος Τεμπονέρας γράφοντας με το αίμα του τη τελευταία λέξη «Φτάσε όπου δεν μπορείς….» Ότι πρέπει πάντα να είναι κανείς προετοιμασμένος για τα δύσκολα. Ολόκληρη η ζωή, είναι ένα ρίσκο. Ένα ρίσκο που πρέπει να το τολμήσουμε.
Και εμείς σήμερα 34χρόνια μετά, Νίκο Τεμπονέρα σου δίνουμε ξανά υπόσχεση μέσα από τους στίχους της Κ. Γώγου:
Είναι Νίκο – δε θέλω να λέω ψέματα –δύσκολοι καιροί.
Και θάρθουνε κι άλλοι…..
κι απ’ όσα διάβασα ένα κρατάω καλά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου