Το editorial Της "Εργατικής Αριστεράς" Που Κυκλοφορεί 8/2

Ο κόσμος της εργασίας και η νεολαία βρίσκονται στη χειρότερη κατάσταση έπειτα από 7 χρόνια μνημονιακής λεηλασίας.

Η μα­ζι­κή ανερ­γία, η απλή­ρω­τη και κα­κο­πλη­ρω­μέ­νη δου­λειά χι­λιά­δων ερ­γα­ζό­με­νων, η αμεί­ω­τη φο­ρο­ε­πι­δρο­μή στα λαϊκά ει­σο­δή­μα­τα, η ρα­τσι­στι­κή αντι­με­τώ­πι­ση των προ­σφύ­γων, έχουν δη­μιουρ­γή­σει ένα πε­ρι­βάλ­λον «ασφυ­ξί­ας» για τη με­γά­λη κοι­νω­νι­κή πλειο­νό­τη­τα.

Η γε­νι­κευ­μέ­νη δυ­σα­ρέ­σκεια απέ­να­ντι στην κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα-Καμ­μέ­νου, σε συν­δυα­σμό με τις αφό­ρη­τες πιέ­σεις των δα­νει­στών (που εδρά­ζο­νται και στις οξυ­μέ­νες αντι­θέ­σεις των με­γά­λων ιμπε­ρια­λι­στι­κών κέ­ντρων ΗΠΑ-ΕΕ), εντεί­νουν το πο­λι­τι­κό αδιέ­ξο­δο και τη συν­θή­κη αστά­θειας για τον ελ­λη­νι­κό κα­πι­τα­λι­σμό.

Τα κυ­βερ­νη­τι­κά επι­τε­λεία εκλι­πα­ρούν για ακόμη έναν «οδυ­νη­ρό συμ­βι­βα­σμό», έχο­ντας ήδη απο­δε­χτεί νέα σκλη­ρά μέτρα, με όλα τα ανταλ­λάγ­μα­τα εξαι­ρε­τι­κά αβέ­βαια: με­σο­πρό­θε­σμα μέτρα για το χρέος και συμ­με­το­χή στο QE της ΕΚΤ. H κα­τα­φυ­γή σε λύ­σεις «εθνι­κής ενό­τη­τας» ή η «πα­ρά­δο­ση σκυ­τά­λης» στη ρε­βαν­σι­στι­κή Δεξιά του Μη­τσο­τά­κη, δεν μπο­ρούν να απο­κλει­στούν ως εν­δε­χό­με­να σε πε­ρί­πτω­ση επι­τά­χυν­σης των πο­λι­τι­κών εξε­λί­ξε­ων.

Μο­να­δι­κή προ­ο­πτι­κή, με κάθε μορ­φής αστι­κή δια­χεί­ρι­ση, πα­ρα­μέ­νει η υπο­γρα­φή 4ου Μνη­μο­νί­ου ή χρε­ω­κο­πί­ας και ενός «Grexit» υπό την κα­θο­δή­γη­ση της γρα­φειο­κρα­τί­ας των Βρυ­ξελ­λών. Επι­λο­γή που αρ­χί­ζει να φα­ντά­ζει -έστω δει­λά- ελ­κυ­στι­κή ακόμα και για τμή­μα­τα του εγ­χώ­ριου κε­φα­λαί­ου. Σε συν­δυα­σμό με τη διε­θνή άνοδο των εθνι­κι­σμών και της ακρο­δε­ξιάς, τις πο­λε­μι­κές προ­ε­τοι­μα­σί­ες και την κλι­μά­κω­ση του ελ­λη­νο­τουρ­κι­κού αντα­γω­νι­σμού με φόντο το Αι­γαίο και το Κυ­πρια­κό, οι κίν­δυ­νοι για την ει­ρή­νη, ακόμα και για ένα «θερμό επει­σό­διο», πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται.

Για το δικό μας στρα­τό­πε­δο, για τους «από κάτω», τα κι­νή­μα­τα και την Αρι­στε­ρά, επεί­γει η ανά­γκη άμε­σης απά­ντη­σης στο ζο­φε­ρό παρόν και μέλ­λον που μας ετοι­μά­ζουν οι άρ­χου­σες τά­ξεις και το πο­λι­τι­κό τους προ­σω­πι­κό.

Απά­ντη­ση κι­νη­μα­τι­κή, όπως οι πο­λύ­μορ­φες κι­νη­το­ποι­ή­σεις στις ΗΠΑ ενά­ντια στο αντερ­γα­τι­κό και αντι­προ­σφυ­γι­κό μένος του Τραμπ. Αλλά κυ­ρί­ως απά­ντη­ση πο­λι­τι­κή, ως εναλ­λα­κτι­κή στα αδιέ­ξο­δα και στο εφιαλ­τι­κό πε­ρι­βάλ­λον που δη­μιουρ­γεί διε­θνώς η βαθιά κρίση του συ­στή­μα­τος.

Για πα­ρά­δειγ­μα στη Γαλ­λία, μια χώρα σε εμ­φα­νή πο­λι­τι­κή κρίση, η οποία λί­γους μήνες πριν συ­γκλο­νι­ζό­ταν από τους επί­μο­νους αγώ­νες των ερ­γα­ζο­μέ­νων και της νε­ο­λαί­ας, η διέ­ξο­δος που φαί­νε­ται να προ­κρί­νε­ται κι­νεί­ται ανά­με­σα στους φα­σί­στες «με γρα­βά­τα» της Λεπέν και τον νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο «κε­ντρώο» Μα­κρόν. Με την Αρι­στε­ρά να κιν­δυ­νεύ­ει να πα­ρα­μεί­νει στο πε­ρι­θώ­ριο.

Το ίδιο και στο εσω­τε­ρι­κό. Απέ­να­ντι στη μνη­μο­νια­κή πα­ρακ­μή και τα αδιέ­ξο­δα της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ, πρέ­πει να αντι­τά­ξου­με άμεσα ένα μα­ζι­κό-ενω­τι­κό μέ­τω­πο των δυ­νά­με­ων της κοι­νω­νι­κής και πο­λι­τι­κής Αρι­στε­ράς, που θα διεκ­δι­κεί την ανα­τρο­πή της ευ­ρω­λι­τό­τη­τας από τη σκο­πιά των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των λαϊ­κών στρω­μά­των. Συ­γκε­ντρώ­νο­ντας την απα­ραί­τη­τη δύ­να­μη για να οι­κο­δο­μή­σου­με την απα­ραί­τη­τη Αρι­στε­ρή Αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Εναλ­λα­κτι­κή. Γιατί η ώρα της κρί­σι­μης ανα­μέ­τρη­σης πλη­σιά­ζει.

Πηγή : rproject