ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΓΛΕΓΓΥΗ Διεθνής Αντεπίθεση Στα Αίσχη Του Τραμπ Και Της ΕΕ

Η απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να κλιμακώσει την ισλαμοφοβική εκστρατεία απαγορεύοντας την είσοδο στις ΗΠΑ σε μουσουλμάνους από μια σειρά χώρες γύρισε μπούμερανγκ. Αντί να αποτελέσει επίδειξη πυγμής του νέου πλανητάρχη απέναντι στους διαδηλωτές που ξεφτίλισαν την ορκωμοσία του, πυροδότησε νέο γύρο πρωτοφανέρωτων διαδηλώσεων στα αεροδρόμια της Αμερικής.

Το κίνημα αυτό απλώθηκε αμέσως στη Βρετανία, αποσταθεροποιώντας την κυβέρνηση της Τερέζα Μέι η οποία είχε τρέξει πρώτη να συναντήσει τον Τραμπ. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: μπορούμε να απλώσουμε το κίνημα παντού, να τσακίσουμε τις κυβερνήσεις που παίζουν το χαρτί του ρατσισμού, ιδιαίτερα στην Ευρώπη-φρούριο, και να φράξουμε το δρόμο στην ακροδεξιά και τους φασίστες που υπολόγιζαν να πάρουν αέρα από την εκλογή του Τραμπ.

Η πολιτική της καλλιέργειας του μίσους και του φόβου για τους μουσουλμάνους είναι επιλογή για τις άρχουσες τάξεις των ιμπεριαλιστικών κρατών εδώ και χρόνια. Είναι μια πολιτική που υπηρετεί διπλή σκοπιμότητα. Στο εσωτερικό αυτών των χωρών προσπαθεί να αποπροσανατολίσει και να διχάσει την εργατική τάξη διευκολύνοντας την επιβολή κατασταλτικών μέτρων «έκτακτης ανάγκης», όπως έγινε π.χ. στη Γαλλία. Και ταυτόχρονα, η ίδια ισλαμοφοβική εκστρατεία επιχειρεί να νομιμοποιήσει τις πολεμικές επεμβάσεις σε όλο το τόξο από τη Λιβύη μέχρι το Αφγανιστάν, στο όνομα της πάταξης του ισλαμικού εξτρεμισμού.

Ο Τραμπ αντιπροσωπεύει την αιχμή του δόρατος για μια νέα κλιμάκωση αυτής της διπλής εκστρατείας. Και δεν είναι μόνος. Έχει επίδοξους μιμητές στο πρόσωπο της Λεπέν στη Γαλλία, του UKIP στη Βρετανία και του AfD στη Γερμανία, ενώ οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών τρέχουν να αντιμετωπίσουν τους ακροδεξιούς ανταγωνιστές τους αντιγράφοντας τη ρατσιστική ατζέντα τους.

Φριχτό τίμημα

Τις συνέπειες τις ζούμε καθημερινά εδώ. Την ώρα που ο Τραμπ κλείνει τα σύνορα των ΗΠΑ για τους πρόσφυγες, η ΕΕ έχει ήδη μετατρέψει τη Μεσόγειο σε υγρό τάφο και καταδικάζει όσους ξεφεύγουν σε αργό θάνατο σε άθλια στρατόπεδα κράτησης. Τα απανωτά κρούσματα νεκρών προσφύγων στη Μόρια της Λέσβου, στη Σάμο και ενός μωρού στη Ριτσώνα είναι το φριχτό τίμημα της προσαρμογής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε αυτή την εκστρατεία.

Οι διαδηλώσεις στις ΗΠΑ έχουν αναγκάσει και τον Ομπάμα να πάρει αποστάσεις από το διάδοχό του. Πριν από λίγες μέρες μιλούσε για την ομαλή μετάβαση από τη δική του προεδρία στον Τραμπ σαν την επιτομή της δημοκρατίας, τώρα ανακάλυψε ότι δημοκρατία είναι το να βγαίνεις στους δρόμους ενάντια στα αίσχη του Τραμπ. Στην Ελλάδα, όμως, δεν βρέθηκε ούτε ένας υπουργός να ανοίξει το στόμα του. Αντίθετα, μετά τον Κοτζιά που πρώτος ξεκίνησε τη συνεργασία με τα επιτελεία του Τραμπ, είδαμε τον Παππά και τον Καμμένο να τρέχουν να καλλιεργήσουν αυτή τη σχέση.

Όσο χαμηλά και να κατρακυλάνε όμως οι υπουργοί του Τσίπρα, ο κόσμος επιμένει να αντιστέκεται στην κατρακύλα. Το δείχνουν οι διαδηλωτές και οι εκπαιδευτικοί που αγκαλιάζουν τα προσφυγόπουλα στα σχολεία και απομονώνουν τις απόπειρες των νεοναζί της Χρυσής Αυγής να μεταμφιεστούν σε «αγανακτισμένους γονείς» και «επίδοξους» Τραμπ. Το δείχνουν επίσης οι απεργοί στα Νοσοκομεία και στους Δήμους που παλεύουν για να σώσουν το ΕΣΥ και τις κοινωνικές υπηρεσίες και να τα κρατήσουν ανοιχτά για κάθε πρόσφυγα και μετανάστη που έχει ανάγκη. Όλοι μαζί αντλούμε έμπνευση από τον κόσμο που βγαίνει στους δρόμους των ΗΠΑ και της Βρετανίας.

Αυτή την έμπνευση θα την κλιμακώσουμε σε συντονισμένη δράση με την κινητοποίηση στις 18 Μάρτη μαζί με τα αντιρατσιστικά και αντιφασιστικά κινήματα όλων των χωρών. Η Τερέζα Μέι ήδη ανακαλύπτει το κόστος της «ειδικής σχέσης» με τον Τραμπ. Εμπρός να αποκρούσουμε και τους ντόπιους «τραμπάκουλες», να καταργήσουμε τη ρατσιστική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας και να κλείσουμε τα «καμπ» του θανάτου κερδίζοντας άσυλο, στέγη, περίθαλψη και εκπαίδευση για όλους.