Όχι Στον Πρόεδρο Της «Δημοκρατίας» Των Καπιταλιστών /// ΟΚΔΕ

 

 Προδημοσίευση από την Εργατική Πάλη Ιανουαρίου 2025

Ο Μητσοτάκης επέλεξε ως υποψήφιο στη θέση του Προέδρου της Αστικής Δημοκρατίας τον γνωστό ρουσφετολόγο Κ. Τασούλα ο οποίος κατηγορείται για πολλά (υποκλοπές, Τέμπη, μίζες κ.λπ.). Για αυτό όμως που έμεινε στην ιστορία – πέραν όλων των άλλων – είναι όταν στις 21 Αυγούστου 2021 ως πρόεδρος της Βουλής απευθυνόμενος στον απατεώνα γερουσιαστή Μενέντεζ (πρόσφατα δικάστηκε σε 11 χρόνια φυλάκισης για δωροδοκία), του είπε «Από την Κέρκυρα ως το Καστελόριζο και από την Κρήτη μέχρι την Θράκη σας παραδίδουμε την Ελλάδα στα χέρια σας. Και είμαστε βέβαιοι ότι είναι σε καλά χέρια». Δήλωση ανάλογη με παρόμοιες υποτακτικές και δουλοπρεπείς όπως εκείνη του Π. Κανελλόπουλου στο αμερικάνο στρατηγό Τζέημς Βαν Φλίτ «Στρατηγέ, Ιδού ο στρατός σας» ή του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη στη Βουλή (1/2/1966) με αφορμή τη συζήτηση για τα Ίμια, «Ευχαριστώ τους Αμερικάνους».

 

Τα «όχι» της αντιπολίτευσης

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ.) δήλωσαν ότι δεν θα ψηφίσουν τον Κ. Τασούλα γιατί είναι κομματικός, ενώ τον είχαν ψηφίσει για πρόεδρο της Βουλής, όπως είχαν ψηφίσει και σχεδόν όλους τους προηγούμενους προέδρους που κάθε άλλο παρά ήταν υπερκομματικοί! Για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται ότι αυτά τα κόμματα σκορπούν σύγχυση και ψευδαισθήσεις στον ελληνικό λαό.

Το ΚΚΕ (δήλωση Δ. Κουτσούμπα): «Είναι γνωστή η θέση του ΚΚΕ για τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος λειτουργεί ως θεματοφύλακας της κυρίαρχης πολιτικής και ουσιαστικά επικυρώνει όλες τις αντιλαϊκές αποφάσεις της εκάστοτε κυβέρνησης. Γι’ αυτό και το Κόμμα μας δεν εστιάζει στο πρόσωπο που κάθε φορά προτείνεται για Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εφόσον λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο στα πλαίσια της Προεδρευομένης Δημοκρατίας». Το 1985 όταν το ΚΚΕ είχε ψηφίσει άνευ όρων τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ Χρήστο Σαρτζετάκη για Πρόεδρο της Δημοκρατίας (τον πιο συντηρητικό όλων των μέχρι σήμερα Πρόεδρων), δεν τα είχε ανακαλύψει όλα αυτά που λέει σήμερα ο γραμματέας του. Ωστόσο, παρά τα μεγάλα λόγια ψηφίζει «παρών» και δεν καταψηφίζει, μένοντας δηλαδή στην αστική νομιμότητα.

Όχι στον Πρόεδρο…

Έχουμε μπει στην τελική ευθεία της εκλογής Προέδρου, ο οποίος εκλέγεται έμμεσα από τη Βουλή και τα κόμματα, και σύμφωνα με την αλλαγή του 2019 από την κυβέρνηση Μητσοτάκη στην 5η ψηφοφορία μπορεί να εκλεγεί με σχετική πλειοψηφία. Παρά το γεγονός ότι με τη συνταγματική αναθεώρηση του 1986 αφαιρέθηκαν πολλές υπερεξουσίες που κατείχε ο Πρόεδρος με το Σύνταγμα του 1975, είναι λάθος η άποψη ότι ο ρόλος του είναι διακοσμητικός. Σύμφωνα με το άρθρο 30 παρ. 1 του Συντάγματος, «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποτελεί τον ρυθμιστή του Πολιτεύματος…». Αυτό σημαίνει ότι:

α) Είναι ο θεματοφύλακας της ατομικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής που παράγει την κοινωνική ανισότητα, την εκμετάλλευση, την καταπίεση και την ανελεύθερη αντιδημοκρατική κοινωνία.

β) Είναι ο εγγυητής του βάρβαρου και εκμεταλλευτικού συστήματος, του καπιταλισμού, της λεγόμενης ιδιωτικής πρωτοβουλίας και επιχειρηματικότητας, των διεθνών συμφωνιών του Κράτους (ΕΕ, ΝΑΤΟ, Βάσεις, κ.ά.).

γ) Είναι η ασφαλιστική δικλείδα της αστικής κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, δηλαδή του καθεστώτος της δικτατορίας του Κεφαλαίου.

δ) Είναι ο ανώτατος άρχοντας του αστικού κράτους, βρίσκεται «υπεράνω» των κομμάτων, εξασφαλίζει την «ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος», δηλαδή την εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία κ.ά.

ε) Είναι, σε τελευταία ανάλυση, ο εγγυητής του καπιταλιστικού συστήματος που αποτελεί μια διαρκή απειλή του στοιχειώδες δικαιώματος όλων των εργαζομένων στην εργασία και τη ζωή.

Τέλος, όχι τελευταίο σε σημασία, η εκλογή του Προέδρου γίνεται με μια διαδικασία τελείως αντιδημοκρατική, που καταργεί το αυτοδίκαιο δικαίωμα του λαού να επιλέγει ο ίδιος τους εκπροσώπους του και να τους ελέγχει στη βάση ενός προγράμματος.

Πρέπει να απαλλαγούμε από αυτούς

Η κρίση του ελληνικού καπιταλισμού, όπως και του παγκόσμιου έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Όσο συνεχίζεται και χειροτερεύει αυτή η επικίνδυνη πορεία τόσο έρχεται και πιο κοντά η ολοκληρωτική καταστροφή της ανθρωπότητας. Είναι βέβαιο ότι οι πιο αντιδραστικές δυνάμεις και ο Μητσοτάκης με την πρότασή του για Πρόεδρο τον αντιδραστικό Τασούλα, προετοιμάζουν το έδαφος για επίθεση με όλα τα μέσα ενάντια στο βιοτικό επίπεδο και τα στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζόμενων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Και επειδή, όπως είναι γνωστό, η κρίση οδηγεί περίπου στα ίδια φαινόμενα, είμαστε απόλυτα πεισμένοι ότι η ύπαρξη/διαιώνιση της αστικής κοινωνίας και των πολιτικών δυνάμεων που την υπηρετούν αποτελούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την καταστροφή του βιοτικού επιπέδου και για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας. Γι’ αυτό η ύπαρξη της αστικής κοινωνίας και του καπιταλιστικού συστήματος πρέπει να τεθούν πια ανοιχτά υπό αμφισβήτηση.

Με την ευκαιρία της εκλογής του Προέδρου της αστικής Δημοκρατίας να δηλώσουμε ανοιχτά ότι είμαστε κατά και αυτού του αστικού θεσμού. Δεν χρειάζονται μισόλογα, «παρών», «υπερκομματικός» και άλλα παρόμοια φκιασιδώματα για να μην ξεφύγουμε ούτε ίντσα από την αστική νομιμότητα. Αυτό που έχει σημασία είναι, κυρίως, να οργανώσουμε αντικαπιταλιστικούς αγώνες ενάντια στο καπιταλιστικό καθεστώς, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που το υπηρετούν.

Για να οικοδομήσουμε μια σοσιαλιστική κοινωνία όπου όλα τα μέσα παραγωγής θα ανήκουν στους εργαζομένους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που είναι η υλική βάση μιας άλλης ανώτερης κοινωνίας. Μια κοινωνία χωρίς κρίσεις, χωρίς πλούσιους και φτωχούς, χωρίς ανεργία, εκμετάλλευση και καταπίεση, χωρίς καταπάτηση των δικαιωμάτων και ελευθεριών. Είμαστε ενάντια στον Πρόεδρο της «Δημοκρατίας» των καπιταλιστών, πολύ περισσότερο όταν καταργείται το αυτοδίκαιο δικαίωμα της άμεσης εκλογής από τον ελληνικό λαό. Αγωνιζόμαστε για την οικοδόμηση της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας των Συμβουλίων των Εργαζομένων. Μια Σοσιαλιστική Δημοκρατία που δεν έχει σχέση και καμία ομοιότητα με τις σταλινικές δικτατορίες που γνωρίσαμε στον 20ό αιώνα. Αντίθετα, θα είναι μια πραγματική πλουραλιστική Δημοκρατία, όπου όλα τα κόμματα που δέχονται την εξουσία των εργαζομένων θα λειτουργούν ελεύθερα και τα δημοκρατικά δικαιώματα και ατομικές ελευθερίες θα είναι απαραβίαστες και ανώτερες από κάθε προηγούμενο κοινωνικό καθεστώς.