Όσο και να προσπαθούν οι απολογητές της κυβέρνησης να εξωραϊσουν την εικόνα, η έκταση της ήττας δεν μπορεί να κρυφτεί. Όχι μόνο γιατί οι συγκρίσεις είναι αρνητικές γι’ αυτούς, όποια προηγούμενη κάλπη κι αν επιλέξουν, είτε των ευρωεκλογών του 2019, είτε των βουλευτικών εκλογών του 2023.
Αλλά και γιατί με το αφήγημα ότι «Όλοι βγήκαν χαμένοι στις ευρωεκλογές», απλά υπογραμμίζουν την έκταση της πολιτικής κρίσης που ξεδιπλώνεται.
2. Βρισκόμαστε στο καλοκαίρι όπου κλείνουν πενήντα χρόνια Μεταπολίτευσης και στα περισσότερα από αυτά τα πενήντα χρόνια, οι απολογητές του συστήματος έλεγαν ότι ο δικομματισμός και η εναλλαγή των κομμάτων στην κυβέρνηση είναι απόδειξη ομαλότητας και σταθερότητας. Πέρυσι, μετά την εκλογική συρρίκνωση και την κρίση του ΣΥΡΙΖΑ, το αφήγημα αυτό τροποποιήθηκε προς την κατεύθυνση ότι η ομαλότητα και η σταθερότητα δήθεν εξασφαλίζεται με την «παντοδυναμία» του Μητσοτάκη. Τώρα που και αυτός ο πυλώνας συρρικνώνεται εκλογικά, φαίνεται ξεκάθαρα η γύμνια και η ογκούμενη κρίση του πολιτικού συστήματος.
3. Η εξέλιξη αυτή είναι άλλη μια διάσταση της πολύπλευρης συστημικής κρίσης ενός καταστροφικού καπιταλισμού. Η οικονομική κρίση που ξέσπασε δραματικά πριν δεκαπέντε χρόνια με τη χρεοκοπία και τα Μνημόνια, όχι μόνο δεν έχει ξεπεραστεί, αλλά αντίθετα μπαίνει σε νέα φάση των ατέλειωτων επιθέσεων σε βάρος της εργατικής τάξης. Παράλληλα με τη μακρόσυρτη οικονομική κρίση που έφτασε σε εγκλήματα όπως των Τεμπών, είδαμε να ξεδιπλώνεται η κλιματική και περιβαλλοντική καταστροφή με την Πανδημία αλλά και τις αλλεπάλληλες εναλλασσόμενες πυρκαγιές και πλημμύρες, από το Μάτι ως τη Δαδιά και από τη Μάνδρα ως τη Θεσσαλία. Οι πόλεμοι έρχονται να δώσουν τρομακτική διάσταση στην πολυ κρίση με την ατέλειωτη σφαγή στην Ουκρανία και τη γενοκτονία των Παλαιστίνιων που οργανώνει το Ισραήλ με τη στήριξη των ΗΠΑ, της ΕΕ και της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
4. Η πολύπλευρη συστημική κρίση δεν μετατρέπεται αυτόματα σε πολιτική κρίση. Καθοριστικό στοιχείο σε αυτή την εξέλιξη είναι οι αγώνες της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Σε πείσμα της προπαγάνδας που ήθελε τον Μητσοτάκη «πανίσχυρο», οι αγώνες ξεδιπλώθηκαν και κλιμακώθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα. Το έγκλημα των Τεμπών όχι μόνο δεν «ξεχάστηκε», αλλά η μαζική οργή ενάντια στην κυβέρνηση των δολοφόνων εκφράστηκε και με την τεράστια Πανεργατική απεργία στην επέτειο του ενός χρόνου τον Φλεβάρη και με ενάμισυ εκατομμύριο υπογραφές κόντρα στη συγκάλυψη και το «μπάζωμα». Κάθε εξόρμηση του Γεωργιάδη και των προκατόχων του στο υπουργείο Υγείας για διάλυση και ιδιωτικοποίηση των δημόσιων νοσοκομείων βρήκε απέναντί της μαχητικές απεργίες από τους Ήρωες της Υγείας. Οι πολύμηνες φοιτητικές καταλήψεις έπαιξαν και παίζουν τον ίδιο ρόλο ενάντια στη συρρίκνωση και ιδιωτικοποίηση της Παιδείας. Τα μπλόκα των αγροτών ανάδειξαν μαχητικά στους δρόμους την οργή για τη φτωχοποίηση των μικροκαλλιεργητών. Κόντρα στα φρικαλέα ρεκόρ γυναικοκτονιών, η αντίσταση στον σεξισμό κέρδισε τη στήριξη της οργανωμένης εργατικής τάξης μετατρέποντας την 8 Μάρτη σε πανεργατική απεργία.
5. Όλη αυτή η δυναμική των αγώνων βρίσκεται πίσω από το μαύρισμα της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και αυτό με τη σειρά του ανοίγει νέες δυνατότητες για την ανάπτυξη των αγώνων το επόμενο διάστημα. Αλλά ούτε αυτό θα γίνει αυτόματα. Είναι επείγουσα ανάγκη να αντιμετωπίσουμε την παράλυση της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης που δεν κατάφερε να αξιοποιήσει τη δυναμική των μαζικών αντιστάσεων.
Αυτό είναι ολοφάνερο στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ που συνέχισε την εκλογική του συρρίκνωση πέφτοντας και σε ποσοστό και σε ψήφους σε σύγκριση ακόμη και με το περσινό αποτυχημένο αποτέλεσμα. Η ηγεσία Κασσελάκη σηματοδότησε ακόμη πιο μεγάλη στροφή προς τα δεξιά και προγραμματικά και ιδεολογικά, διευρύνοντας το χάσμα ανάμεσα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τον κόσμο των αγώνων και της Αριστεράς. Ακόμα και το βράδι των εκλογών και της ήττας του Μητσοτάκη, το μόνο που ζήτησε ο Κασσελάκης ήταν να παραδώσουν τις έδρες τους οι βουλευτές της...Νέας Αριστεράς. Όσο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίζει ένα κυνήγι μαγισσών ενάντια σε κάθε φωνή στα αριστερά της, τόσο θα επιβεβαιώνει πόσο άχρηστη είναι.
Αυτό δεν απαλλάσσει από τις δικές τους ευθύνες τα στελέχη που έσπασαν και σχημάτισαν τη Νέα Αριστερά το 2024 και το ΜέΡΑ25 παλιότερα. Μπορεί να αποχώρησαν από τον δεξιό ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πορεύτηκαν και αυτές οι ηγεσίες προς τα δεξιά. Το ΜέΡΑ έφτασε να μας λέει ότι το 2024 δεν είναι 2015 για να διεκδικούμε ρήξη με την ΕΕ, την ώρα που η ΕΕ παίζει όλο και πιο αντιδραστικό ρόλο από την οικονομία μέχρι τον πόλεμο και τα κλειστά σύνορά της. Ο Χαρίτσης ήταν ένας μικρός Τσίπρας σε όλη την πορεία προς τις κάλπες, μια ηγεσία που δεν έδωσε καθόλου φωνή στον κόσμο της Αριστεράς που ήρθε σε ρήξη με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η ηγεσία του ΚΚΕ αυτοπροβάλλεται ως εξαίρεση από αυτή την εικόνα της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης. Έχει ανεβασμένο ποσοστό, παρόλο που καταγράφει και αυτό απώλειες σε ψήφους. Όμως δεν προσφέρει εγγύηση για τη συνέχεια και αυτό φαίνεται τόσο από τη στάση του στους αγώνες το προηγούμενο διάστημα, όσο και από τις δεξιόστροφες προσαρμογές στην προεκλογική εκστρατεία του. Σε κάθε μάχη που ξεδιπλώθηκε, η ηγεσία του ΚΚΕ ήταν η φωνή του «αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων», η φωνή του κλεισίματος και όχι της κλιμάκωσης. Και η προεκλογική καμπάνια του σημαδεύτηκε από «στρογγυλέματα» σε όλα τα μεγάλα ζητήματα, από τη σχέση με την ΕΕ μέχρι την αφωνία για τον ρατσισμό των κλειστών συνόρων.
6. Η σύγκρουση με τις ρατσιστικές πολιτικές της ΕΕ και της κυβέρνησης της ΝΔ αποτελεί προτεραιότητα, ιδιαίτερα μετά την άνοδο της ακροδεξιάς στις κάλπες. Στις ευρωεκλογές εδώ, αυτή η άνοδος δεν καταγράφεται με την ένταση που υπάρχει σε πολλές χώρες της ΕΕ. Το άθροισμα των ακροδεξιών κομμάτων δείχνει άνοδο σε ποσοστά από το 13,25 του περσινού Ιούνη σε 17,02 φέτος, αλλά οι ψηφοφόροι τους είναι 664.054 σε σύγκριση με 690.884 το 2023. Ο Βελόπουλος και η Λατινοπούλου θα ήθελαν να είναι στην ίδια κατηγορία με την Λεπέν και τη Μελόνι, αλλά δεν είναι. Αυτό δεν σημαίνει υποτίμηση της απειλής. Αντίθετα, σημαίνει αξιοποίηση των δυνατοτήτων που άνοιξε η ήττα της Νέας Δημοκρατίας ώστε το κίνημα να κόψει τον αέρα που δίνει στα πανιά των φασιστών η κυβέρνηση του Μητσοτάκη.
7. Η δύναμη για να αξιοποιήσουμε την αποδυνάμωση της κυβέρνησης υπάρχει. Ο κόσμος της Αριστεράς και των αγώνων είναι ορατός και στις κάλπες και πολύ περισσότερο στους δρόμους. Μπορεί η καταγραφή στις κάλπες να είναι αναντίστοιχη με τη δυναμική των αγώνων, για τους λόγους που έχουμε εξηγήσει πιο πάνω, αλλά ακόμη κι έτσι αποτελούμε ένα μαζικό ρεύμα μεγαλύτερο από κάθε άλλο. Ένα ρεύμα που όταν του δίνεται η ευκαιρία συγκλονίζει όλη την κοινωνία με μαζικές κινητοποιήσεις.
Αυτή τη δύναμη προσπαθεί να συγκροτήσει η αντικαπιταλιστική Αριστερά και το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα. Χαιρετίζουμε τις/τους 20.603 αγωνιστές και αγωνίστριες που στήριξαν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική συνεργασία με την ψήφο τους στις 9 Ιούνη. Η εκλογική καταγραφή είναι ένα βήμα μπροστά σε σύγκριση με τις βουλευτικές εκλογές, αλλά το πιο σημαντικό είναι ο ρόλος που μπορούμε και πρέπει να παίξουμε όλοι και όλες μαζί στις νέες, μεγαλύτερες μάχες που ανοίγονται μπροστά μας μετά την ήττα της ΝΔ.
Στις 14 Ιούνη, στον ένα χρόνο από το έγκλημα της Πύλου, δίνουμε με τα αντιρατσιστικά συλλαλητήρια πανελλαδικά την πρώτη απάντηση στην άνοδο της ακροδεξιάς και στα εγκλήματα της δεξιάς που την τροφοδοτούν. Δίνουμε μήνυμα αγώνα σε όλο το κίνημα στην Ευρώπη με τις συγκεντρώσεις αυτή τη μέρα έξω απίς ελληνικές πρεσβείες. Κόβουμε τη δυναμική της Λεπέν προς τις κάλπες στη Γαλλία με τις/τους συντρόφους/ισσες μας που διαδηλώνουν και στο Παρίσι μαζί μας.
Και έτσι θα συνεχίσουμε σε όλα τα μέτωπα. Το ΣΕΚ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όλη η αντικαπιταλιστική Αριστερά δυναμώνουμε τα σωματεία στους χώρους δουλειάς, ξεσηκώνουμε το απεργιακό κίνημα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και τις απολύσεις, στους αγώνες για να σώσουμε τη δημόσια Υγεία και Παιδεία, για να κατακτήσουμε αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό που τσακίζει μισθούς και συντάξεις. Για να δώσουμε συνέχεια στο κίνημα των καταλήψεων στις σχολές, στις μάχες ενάντια σεξισμό στις γειτονιές μας και στους χώρους δουλειάς.
Στην προηγούμενη μεγάλη πολιτική κρίση, όταν ξεκινούσε η σύγκρουση των Μνημονίων, η Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή και το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου είχαν αναγκαστεί να παραδεχτούν ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τη μαζική οργή φτάνοντας σε παραιτήσεις και αναζητώντας συγκυβερνήσεις. Ο Μητσοτάκης φτάνει στο ίδιο σημείο, αλλά αυτή τη φορά μπορούμε να κάνουμε τη συνέχεια διαφορετική. Όχι «μόνο» κλιμακώνοντας τους αγώνες σε νέα επίπεδα, αλλά και ανοίγοντας την προοπτική της Ανατροπής.
Δεν θέλουμε μια επανάληψη ενός κοινοβουλευτικού «προοδευτικού» μετώπου που θα χαραμίσει ξανά τους αγώνες μας σε συμβιβασμούς με τους τραπεζίτες, τους κερδοσκόπους και την ΕΕ. Παλεύουμε για να μπορεί η οργανωμένη εργατική τάξη να επιβάλλει το δίκιο της με τις δικές της δυνάμεις, για εργατική εναλλακτική. Με τη στρατηγική του επαναστατικού δρόμου για τον Σοσιαλισμό. Για ένα επαναστικό κόμμα της εργατικής πρωτοπορίας που βαδίζει προς τα εκεί. Τώρα είναι η ώρα να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις σε αυτή την προσπάθεια.
Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα
10 Ιούνη 2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου