Covid-19 και καπιταλισμός Αόρατος και Ορατός Εχθρός

Σύνδεσμος Διεθνιστών Κομμουνιστικών Ελλάδας (ΣΔΚΕ)

 

Η επιδημία του Covid-19 σε Κίνα, Ευρώπη, Αμερική και άλλες περιοχές του πλανήτη (186 χώρες) σκόρπισε τον όλεθρο, με τους νεκρούς να ξεπερνούν, μέχρι σήμερα (10/4/20), τους 100.000 και τα καταγραμμένα κρούσματα  να είναι περισσότερα από 1.700.000.

Τα μεγαλύτερα πλήγματα τα δέχτηκαν η Ιταλία (με πάνω από 19.000 νεκρούς), η Ισπανία (16.000 νεκρούς), η Γαλλία (11.000 νεκρούς) και οι ΗΠΑ (17.000). Οι αριθμοί αυτοί, δυστυχώς, θα συνεχίζουν να αυξάνουν αλματωδώς, αφού, η επιδημία, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν έχει φτάσει ακόμα στην κορύφωσή της.

Ταυτόχρονα, η επιδημία αυτή, έδωσε ένα καίριο πλήγμα στην κοινωνική ζωή όλων των χωρών. Αφού βρήκε τους λαούς τελείως απροστάτευτους. Χωρίς επαρκή νοσοκομεία, χωρίς γιατρούς και υγειονομικό προσωπικό, χωρίς μονάδες εντατικής θεραπείας, χωρίς τον αναγκαίο εξοπλισμό προστασίας. Εξαιτίας της χρόνιας και μανιασμένης επίθεσης των καπιταλιστικών κυβερνήσεων  ενάντια στις δημόσιες υπηρεσίες. Το μοναδικό μέσο προστασίας που μας έμεινε είναι η κοινωνική 

απομόνωση και ο εγκλωβισμός μας στα σπίτια!!

Η συνέχιση της απομόνωσης που μας επιβάλλει η μεγάλη μεταδοτικότητα του Covid-19 μας υποχρεώνει συγχρόνως, απέναντι στα κοροϊδευτικά ψίχουλα «βοήθειας» της κυβέρνησης, στην ανάπτυξη μιας συστηματικής και μαζικής απαίτησης - διεκδίκησης για δημόσια κάλυψη όλων των αναγκών μιας ανθρώπινης ζωής.

Άμεσα τώρα:

Να εθνικοποιηθούν χωρίς καμιά αποζημίωση οι ιδιωτικές κλινικές και νοσοκομεία και να ενταχθούν στο εθνικό σύστημα υγείας για να ενισχυθεί η βιωσιμότητα του ετοιμόρροπου υγειονομικού συστήματος υγείας της χώρας. Να εφοδιαστούν όλα τα νοσοκομεία με τον απαραίτητο εξοπλισμό θεραπείας και προστασίας. Να αρχίσει άμεσα το χτίσιμο νέων νοσοκομείων. Να προσληφθούν γιατροί και υγειονομικό προσωπικό.

Για την ανακοπή της διασποράς της επιδημίας, να σταματήσει η λειτουργία κάθε επιχείρησης που δεν προσφέρει αναγκαία κοινωνική εργασία. Να εξασφαλιστεί η καταβολή πλήρους αμοιβής για όλους τους εργαζόμενους. Να απαγορευτεί κάθε απόλυση. Να καταργηθεί το αισχρό άρθρο 9 της ΠΝΠ για την μονομερή εργοδοτική επιβολή της εκ περιτροπής εργασίας στο 50% του προσωπικού. Για τους μερικώς ή εκ περιτροπής εργαζόμενους να συμπληρωθεί από το κράτος η διαφορά για ένα πλήρη μισθό.

Για κάθε επιχείρηση που αρνείται να ανταποκριθεί στην ανάγκη αυτή, ή και σε αυτές που συνεχίζουν την λειτουργία τους να απαιτηθεί η επιβολή του Εργατικού Ελέγχου στα βιβλία της και σε ολόκληρη την λειτουργία της από επιτροπές των εργατών και των συνδικάτων.

Τι γέννησε τον υγειονομικό όλεθρο?

Τα κυβερνητικά και τα λοιπά καθεστωτικά επιτελεία, ανήμπορα και σαστισμένα μπροστά στην επιδημία του κορονοϊού και τρομοκρατημένα από τις ολέθριες συνέπειες, προσπαθούν να λένε όσα λιγότερα μπορούν για αυτή. Πολλά απ’  αυτά, μάλιστα, επέδειξαν εγκληματική αδράνεια και αδιαφορία στο όνομα της λεγόμενης «Ανοσία της Αγέλης».

Περιορίζονται σε λεπτομερείς αναφορές  για τους νεκρούς και τα κρούσματα και σε απαγορευτικές διατάξεις κυκλοφορίας. Οι λεπτομερείς προβολές της άθλιας εικόνας των νοσοκομείων και του απελπισμένου αγώνα των γιατρών, χωρίς όμως να τους δίνουν καμιά ουσιαστική βοήθεια, εμφανίζονται περισσότερο σαν τηλεοπτικά «περίεργα» που σπέρνουν τον φόβο. Όλα αυτά μαζί με πολλές άλλες επιμέρους πληροφορίες και ειδικευμένα θέματα για  τον κορονοϊό, όσο σημαντικά κι αν είναι, χρησιμοποιούνται για συγκεκριμένους αποτρεπτικούς σκοπούς ενάντια στην γενικότερη αλήθεια. Με αβανταδόρους τα ελεγχόμενα έντυπα και τηλεοπτικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) επιχειρούν συστηματικά να σπείρουν στις μάζες τον ανασταλτικό τρόμο και να αποτρέψουν κάθε προβληματισμό ή αναζήτηση για τις γενικότερες αιτίες εμφάνισης της επιδημίας. Απελπισμένα θέλουν να εξαφανίσουν ερωτήσεις για το τι γέννησε τον υγειονομικό αυτόν όλεθρο, γιατί απλώθηκε τόσο εύκολα ο ιός και γιατί οι άνθρωποι βρέθηκαν τόσο απροστάτευτοι χωρίς δημόσια υγεία με τους αναγκαίους γιατρούς και επαρκώς εξοπλισμένα νοσοκομεία; Ερωτήματα που οδηγούν αναπόφευκτα στο τι μπορεί να επακολουθήσει μετά. Τι καινούριες ενδεχόμενες καταστροφές θα γεννηθούν από τις ίδιες αιτίες που γέννησαν τον Cobit 19;

Η στάση αυτή της κάθε κυβέρνησης, βέβαια, δεν είναι καθόλου τυχαία. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι απαντήσεις οδηγούν κατευθείαν στις δικές τους ευθύνες και κυρίως στην λειτουργία του ίδιου του εκμεταλλευτικού συστήματος που εκπροσωπούν. Ο σημερινός υγειονομικός όλεθρος του κορονοϊού δεν είναι μόνο ένα υγειονομικό ζήτημα αλλά κυρίως ένα γεγονός στενά συνυφασμένο με την σημερινή παραγωγική καπιταλιστική κοινωνικοοικονομική δομή, εθνικά και παγκόσμια. Μια λειτουργία που, με μοναδικό σκοπό το κεφαλαιοκρατικό κέρδος, δηλητηριάζει την παραγωγή των τροφών, μολύνει ανεπανόρθωτα το περιβάλλον, αλλοιώνει το κλίμα και υπονομεύει σε βάθος τους αναγκαίους όρους της ανθρώπινης και υπόλοιπης έμβιας ζωής σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Η απάντηση της επιστήμης

Όμως, τις απαντήσεις αυτές που οι κυβερνήσεις και τα εκμεταλλευτικά καθεστώτα επιμελώς κρύβουν, τις δίνει η επιστήμη. Κάθε σοβαρή επιστημονική μελέτη των τελευταίων δεκαετιών, που καταφέρνει να δει το φως της δημοσιότητας, προβάλλει τα ίδια καταιγιστικά συμπεράσματα και τις προειδοποιήσεις, με όποιο διαφορετικό τρόπο κι αν τις διατυπώνει.

Ας αναφερθούμε, ενδεικτικά, σε μια. Του εξελικτικού βιολόγου Ρομπ Γουάλας ((Rob Wallace), που είναι ερευνητής στο Ινστιτούτο Διεθνών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Μινεσότα και μελετά τις επιδημίες εδώ και πολλά χρόνια (συγγραφέας και του βιβλίου «Big Farms Make Big Flu: Dispatches on Influenza» Μτφρ. «Οι μεγάλες αγροτικές εταιρείες δημιουργούν τα μεγάλα κύματα γρίπης: Σημειώσεις για τη γρίπη»).

Σε συνέντευξή που έδωσε στις 11 Μαρτίου 2020 (μέρος της δημοσιεύτηκε και στην Ελλάδα στο site prin.gr και στην εφημερίδα «Πριν»/22-3-2020) είπε ανάμεσα στα άλλα:

«Ο πραγματικός κίνδυνος κάθε νέας έξαρσης είναι η αποτυχία, ή για να το θέσουμε καλύτερα, η βολική άρνηση, ν’ αντιληφθούμε ότι ο Covid-19 κι ο κάθε Covid-19 δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο γεγονός. Τα αυξανόμενα κρούσματα ιών συνδέονται στενά με την παραγωγή τροφίμων και την κερδοφορία των πολυεθνικών επιχειρήσεων. Οποιοσδήποτε θέλει να κατανοήσει το γιατί οι ιοί γίνονται όλο και περισσότερο επικίνδυνοι πρέπει να ερευνήσει το βιομηχανικό μοντέλο της γεωργίας και, πιο συγκεκριμένα, της ζωικής παραγωγής. Επί του παρόντος, ελάχιστες κυβερνήσεις κι ελάχιστοι επιστήμονες είναι έτοιμοι να κάνουν κάτι τέτοιο. Μάλλον το αντίθετο. Όταν εμφανίζονται νέες εξάρσεις, οι κυβερνήσεις, τα μίντια, ακόμη και το μεγαλύτερο μέρος του ιατρικού κατεστημένου, εστιάζουν σε τέτοιο βαθμό σε κάθε μεμονωμένη έκτακτη ανάγκη που παραμελούν τις δομικές αιτίες που οδηγούν ξαφνικά πολλαπλά παθογόνα, το ένα μετά το άλλο, στο παγκόσμιο προσκήνιο.

»Δημοσ.: Ποιος ευθύνεται γι’ αυτό;

»Θα έλεγα η βιομηχανοποιημένη καλλιέργεια, αλλά υπάρχει και μια ευρύτερη σκοπιά. Το κεφάλαιο διαπράττει παγκοσμίως αρπαγές γης ακόμη και στο τελευταίο παρθένο δάσος κι απ’ τον τελευταίο μικρογαιοκτήμονα. Οι επενδύσεις αυτές οδηγούν στην αποψίλωση των δασών κι η ανάπτυξη οδηγεί στην ανάδυση ασθενειών. Η λειτουργική βιοποικιλότητα και συνθετότητα που χαρακτηρίζουν αυτές τις τεράστιες εκτάσεις γης ανακατευθύνονται μ’ έναν τέτοιο τρόπο που προηγουμένως απομονωμένα παθογόνα κατακλύζουν τα κοπάδια ζώων που εκτρέφονται κι ύστερα μεταβαίνουν στις ανθρώπινες κοινότητες. Εν ολίγοις, τα κέντρα του κεφαλαίου, όπως το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη και το Χονγκ Κονγκ θα πρέπει να θεωρηθούν τα κύρια λοιμώδη επίκεντρα.

»Δημοσ.: Για ποιες ασθένειες ισχύει αυτό;

»Σήμερα δεν υπάρχουν παθογόνα απρόσβλητα απ’ το κεφάλαιο. Ακόμη και τα πιο απομακρυσμένα επηρεάζονται, αν και περιφερειακά. Ο έμπολα, ο ζίκα, οι κορονοϊοί, ξανά ο κίτρινος πυρετός, μια ποικιλία γριπών των πτηνών κι ο ιός της αφρικανικής πανώλης των χοίρων βρίσκονται μεταξύ των πολλών παθογόνων που βρίσκουν τον δρόμο τους απ’ την πιο απομακρυσμένη ύπαιθρο σε ημιαστικές ζώνες, περιφερειακές πρωτεύουσες, και τελικά στο παγκόσμιο ταξιδιωτικό δίκτυο. Εκκινούν απ’ τις φρουτοφάγες νυχτερίδες του Κονγκό και καταλήγουν να σκοτώνουν λουόμενους στο Μαϊάμι, μέσα σε διάστημα μερικών εβδομάδων… Ο πλανήτης Γη είναι σήμερα σε μεγάλο βαθμό ο πλανήτης Καλλιέργεια, τόσο από άποψη βιομάζας όσο κι από άποψη της έκτασης γης που χρησιμοποιείται. Σχεδόν το σύνολο του νεοφιλελεύθερου εγχειρήματος είναι οργανωμένο γύρω απ’ τη στήριξη προσπαθειών εταιρειών βασισμένων στις πιο ανεπτυγμένες βιομηχανικά χώρες να κλέψουν τη γη και τους πόρους των πιο αδύναμων χωρών. Ως αποτέλεσμα, πολλά απ’ αυτά τα νέα παθογόνα που πριν βρίσκονταν υπό έλεγχο απ’ τα δασικά οικοσυστήματα τώρα απελευθερώνονται, απειλώντας το σύνολο του πλανήτη… Η εκτροφή γενετικών μονοκαλλιεργειών οικόσιτων ζώων καταργεί οποιαδήποτε «αντιπυρική ζώνη» ανοσίας είναι διαθέσιμη για την επιβράδυνση της μετάδοσης. Οι πληθυσμοί μεγαλύτερου μεγέθους και πυκνότητας διευκολύνουν μεγαλύτερα ποσοστά μετάδοσης. Τέτοιες συνθήκες συνωστισμού μειώνουν την ανοσολογική απόκριση. Η υψηλή παραγωγικότητα, αναπόσπαστο στοιχείο οποιασδήποτε βιομηχανικής παραγωγής, προσφέρει μια συνεχώς ανανεωμένη προσφορά ευπαθών, οι οποίοι αποτελούν το καύσιμο για την εξέλιξη της λοιμογόνου ικανότητας. Με άλλα λόγια, οι αγροεπιχειρήσεις εστιάζουν σε τέτοιον βαθμό στα κέρδη που το ρίσκο ενός ιού που ίσως σκοτώσει ένα δισεκατομμύριο ανθρώπων αντιμετωπίζεται ως ένα ρίσκο που αξίζει να παρθεί… »Οι εταιρείες αυτές μπορούν απλώς να μετακυλήσουν το κόστος των επιδημιολογικών τους κινδύνων σ’ όλους τους υπόλοιπους. Από τα ίδια τα ζώα στους καταναλωτές, τους εργάτες γης, στα τοπικά οικοσυστήματα και τις περιφερειακές ή εθνικές κυβερνήσεις. Οι ζημίες είναι τόσο εκτεταμένες που αν το κόστος αυτό επέστρεφε πίσω στον οικονομικό ισολογισμό των εταιρειών αυτών, οι αγροεπιχειρήσεις όπως τις γνωρίζουμε θα κατέρρεαν για πάντα. Καμία απ’ αυτές τις εταιρείες δεν μπορεί να σηκώσει το κόστος της ζημίας που επιβάλλει…

»Δημος.:  Πολλά μίντια ισχυρίζονται ότι το σημείο αφετηρίας του κορονοϊού ήταν μια «αγορά εξωτικών τροφίμων» στη Γουχάν. Αληθεύει αυτό;

»Και ναι και όχι. Υπάρχουν χωρικά στοιχεία που στηρίζουν αυτή την άποψη. Συγκεκριμένα, ανίχνευση της μετάδοσης του κορονοϊού που τον ιχνηλατεί πίσω στην Αγορά Χονδρεμπόριου Θαλλασινών της Χουνάν, όπου πωλούνταν άγρια ζώα. Τα περιβαλλοντικά δείγματα πράγματι φαίνεται να υποδεικνύουν τη δυτική άκρη της αγοράς αυτής όπου κρατούταν άγρια ζώα. Όμως, μέχρι πόσο πίσω πρέπει να εξερευνήσουμε αυτή την αλυσίδα; Ποιο υπήρξε πραγματικά το σημείο-μηδέν; Η εστίαση στη συγκεκριμένη αγορά παραμελεί τη δράση των αγροεπιχειρήσεων «άγριας φύσης» στην ενδοχώρα και την αυξανόμενη κεφαλαιοποίησή της. Παγκοσμίως, και στην Κίνα, τα τρόφιμα «άγριας φύσης» γίνονται όλο και περισσότερο ένας επίσημος και ιδιαίτερος οικονομικός τομέας.

Όμως, η σχέση του με τον βιομηχανικό αγροτικό τομέα πηγαίνει πέρα απ’ ότι απλώς μοιράζονται τους ίδιους σάκους με χρήματα. Καθώς η βιομηχανική παραγωγή -χοιρινά, πουλερικά, κλπ- επεκτείνεται στα παρθένα δάση, ασκεί πίεση στους επενδυτές τροφίμων «άγριας φύσης» να πάνε πιο βαθιά στο δάσος για να βρουν πληθυσμούς ως πόρους, αυξάνοντας έτσι την αλληλεπίδραση με νέα παθογόνα, συνεπώς και τη διάδοσή τους, συμπεριλαμβανομένου του Covid-19.

‘’Δημοσ.: O Covid-19 δεν είναι ο πρώτος ιός που αναπτύχθηκε στην Κίνα και που η κινεζική κυβέρνηση προσπάθησε να συγκαλύψει.

‘’Ναι, αυτό ωστόσο δεν αποτελεί κινεζική ιδιαιτερότητα. Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη ήταν επίσης σημεία-μηδέν για νέες γρίπες, προσφάτως του H5N2 και του H5Nx, ενώ οι πολυεθνικές τους κι οι αποικιακοί τους αντιπρόσωποι οδήγησαν στην ανάδυση του έμπολα στη δυτική Αφρική και του ζίκα στη Βραζιλία. Οι αξιωματούχοι της δημόσιας υγείας των ΗΠΑ κάλυψαν τον αμερικανικό αγροτικό τομέα κατά τις εξάρσεις του H1N1 το 2009 και του H5N2…»!! (Ολόκληρο το δημοσιευμένο κείμενο της συνέντευξης στο www.prin.gr/?p=30066)

Πιο εύγλωττα δεν γίνεται. Με την γλώσσα της επιστήμης, πίσω από την επιδημία του Covid-19 όπως και όλων των άλλων που εμφανίζονται βρίσκεται το αδυσώπητο κυνήγι του κεφαλαιοκρατικού κέρδους και η αγροτοβιομηχανική παραγωγική διαδικασία του καπιταλιστικού συστήματος, που στην ιμπεριαλιστική μονοπωλιακή φάση εκφυλισμού του δεν σταματά μπροστά σε καμιά καταστροφή.

Η πιο μεγάλη «επιδημία». Η Καπιταλιστική κρίση

Οι παγκόσμιες συνέπειες της επιδημίας είναι φανερές για τον καθέναν. Κάτω από τον υγειονομικό όλεθρο με τους ατέλειωτους νεκρούς, πίσω από τον εδραιωμένο φόβο της μόλυνσης και με αυξανόμενη  στέρηση των μέσων επιβίωσης των εκμεταλλευομένων, αναδύεται μια επαναλαμβανόμενη αλλά τώρα πολύ πιο μεγάλη και πιο τρομερή «επιδημία». Η βαθιά και χωρίς πάτο κρίση της καπιταλιστικής οικονομίας, σε κάθε χώρα και παγκόσμια.

Η κρίση που η πορεία της προς ένα νέο πιο μεγάλο 2008, είχε αρχίσει πριν το ξέσπασμα του κορονοϊού. Μετά απ’  αυτόν, όμως, το σταμάτημα της παραγωγικής διαδικασίας, το νέκρωμα της αγοράς, η διάλυση κάθε καταναλωτικής δυνατότητας και το αναπόφευκτο μαζικό κλείσιμο των επιχειρήσεων την έχει κάνει αφάνταστα πιο βαθιά και εκτεταμένη. Μια κρίση του σάπιου καπιταλισμού τέτοιου μεγέθους που δεν έχουμε γνωρίσει ποτέ άλλοτε. Μπροστά της, τα κραχ του 2008 και του 1929, θα φαντάζουν σαν μικροί «περίπατοι». Η απότομη και με ιλιγγιώδη ταχύτητα κατακόρυφη βύθιση της οικονομίας τινάζει σε πρωτόγνωρα ύψη την ανεργία, την φτώχεια και την εξαθλίωση για την εργατική τάξη, τους  εργαζόμενους και τα άλλα φτωχά εκμεταλλευόμενα στρώματα. Και κατακρημνίζει μαζί τους, τους πιο μικρότερους και πιο αδύναμους καπιταλιστές που θα χάσουν βίαια και μαζικά τις επιχειρήσεις τους, χωρίς καμιά προοπτική ανάνηψης.

Η ολέθρια υγειονομική και οικονομική κρίση που το καπιταλιστικό σύστημα απλώνει, εθνικά και παγκόσμια, πάνω στην ανθρώπινη κοινωνία, δεν είναι παρά η σκληρή και επίπονη αντανάκλαση της σαπίλας και του εκφυλισμού αυτού του ιστορικά ξεπερασμένου εκμεταλλευτικού συστήματος. Είναι η τραγική έμπρακτη εκδήλωση της επιβεβαιωμένης αλήθειας ότι ο σάπιος καπιταλισμός, με την ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής από μια χούφτα εκμεταλλευτές και με την κυριαρχία των μονοπωλίων στην ιμπεριαλιστική του φάση, οδηγεί την ανθρώπινη κοινωνία και ολόκληρο τον πλανήτη σε καταστροφές και ολέθρους, σε βαρβαρότητα και αφανισμό.

Το δίλημμα της Ρόζας Λούξεμπουργκ και όλων των μαρξιστών Βαρβαρότητα ή Σοσιαλισμός είναι τόσο επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε και δείχνει στην εργατική τάξη και σ' όλους τους εκμεταλλευόμενους τον μόνο βιώσιμο προσανατολισμό που υπάρχει για  τους ίδιους και ολόκληρη την ανθρωπότητα.