Αυτή την απάτη που οι Μπολσεβίκοι και η 3η Διεθνής, στα χρόνια του Λένιν, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, επισήμαιναν με κάθε ευκαιρία, όχι μόνο δεν την ξεσκέπασαν οι ηγέτες της ΕΣΣΔ μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο, αλλά, αντίθετα, συνέργησαν στα σχέδια των Αμερικάνων και άλλων ιμπεριαλιστών στο πλαίσιο του ΟΗΕ και συνυπέγραψαν την ίδρυση Σιωνιστικού κράτους στην Παλαιστίνη το οποίο παρέδωσε τους εβραίους και άραβες εργάτες στον ιμπεριαλισμό!
Αυτή η υποχώρηση στον ιμπεριαλισμό έγινε διότι στο εσωτερικό της ΕΣΣΔ ήδη είχε συντελεστεί η αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων, και το πάνω χέρι είχε η γραφειοκρατία, τα αστικοποιημένα και διευθυντικά στρώματα τα οποία εξέφραζε η ηγεσία του ΚΚΣΕ.
Η υπαναχώρηση από τις αρχές και τις θέσεις της 3ης Διεθνούς, συμπαρέσυρε από τότε τις ηγεσίες όλων σχεδόν των ΚΚ, τα οποία δεν μιλάνε πλέον την μπολσεβίκικη γλώσσα, αλλά μια άλλη, στρογγυλεμένη.
Το κράτος του Ισραήλ δεν είναι ένα κράτος των εβραίων. Είναι ένα κρατικό μόρφωμα κατασκευασμένο από τους ιμπεριαλιστές και παίζει στην περιοχή το ρόλο του διεθνούς χωροφύλακα του ιμπεριαλισμού. Η βάση της οικοδόμησης και της πρακτικής του είναι ο σιωνισμός, η πιο αντιδραστική μορφή του εβραϊκού εθνικισμού. Πρόκειται για μια αντιδραστική ιδεολογία και πολιτική που εκφράζει τα συμφέροντα της εβραϊκής μεγαλοαστικής τάξης και συνδέεται στενά με την μονοπωλιακή αστική τάξη, με το χρηματιστικό κεφάλαιο μεγάλων ιμπεριαλιστικών κρατών, ιδιαίτερα με τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Χωρίς αυτή τη σύνδεση τη στήριξη και μέχρι ένα βαθμό τη συγχώνευση των συμφερόντων του με αυτά του Αμερικάνικου και διεθνούς ιμπεριαλισμού δεν θα μπορούσε να κρατηθεί για πολύ αυτό το σιωνιστικό κρατικό μόρφωμα.
Σιωνισμός σημαίνει έξαλλο σωβινισμό, απροκάλυπτο ρατσισμό και φυλετισμό.
Τα δόγματά του ότι «οι εβραίοι αποτελούν ένα ξεχωριστό λαό, ένα λαό εκλεκτό του θεού» αυτό αποκαλύπτουν.
Σιωνισμός σημαίνει προκεχωρημένο φρούριο της παγκόσμιας αστικής αντίδρασης, ενάντια στην εργατική τάξη και το σοσιαλιστικό εργατικό κίνημα. Οι θεωρίες του ότι «όλοι οι εβραίοι είναι αδέρφια» και ότι «ανάμεσα στους εβραίους δεν υπάρχουν ταξικές διαφορές» και η καταγγελία σαν προδοσία κάθε μορφής ταξική πάλη στους κόλπους τους, καταδείχνουν τη βαθιά αντιδραστική και ακραία αντεργατική του ουσία.
Η πάλη κατά του σιωνισμού είναι πάλη ταξική. Είναι πάλη της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων ενάντια στο κεφάλαιο, ενάντια στον ιμπεριαλισμό.
Οι λαϊκοί αγωνιστές στην περιοχή πρέπει να φτάσουν να κατανοήσουν ότι με την αστική τάξη και πολική οποιασδήποτε μορφής δεν είναι πλέον δυνατόν να αντιμετωπιστούν τα ζητήματα της εθνικής απελευθέρωσης.
Οι Εβραίοι εργάτες πρέπει να κατανοήσουν ότι δεν μπορούν να συμμαχούν με την αστική τους τάξη και το σιωνιστικό κράτος ενάντια στα ταξικά τους αδέρφια και να στρέφονται ενάντια στα ίδια τους τα συμφέροντά.
Οι Άραβες εργάτες και οι εργαζόμενοι της Παλαιστίνης πρέπει να κατανοήσουν πως δεν μπορούν να συντάσσονται υπό την Αραβική αστική τάξη ενάντια στους εβραίους εργαζόμενους καθώς αυτό είναι βλαπτικό για τα ίδια τους τα συμφέροντα και για την υπόθεση της εθνικής τους απελευθέρωσης.
Είμαστε υπέρ της καταστροφής του σιωνιστικού κράτους, αλλά είμαστε αντίθετοι σε κείνους που επιδιώκουν την εκδίωξη των εβραίων από την περιοχή. Μια τέτοια επιδίωξη αφήνει μετέωρη την καταστροφή του σιωνιστικού κράτους.
Ο μόνος δρόμος για την καταστροφή του σιωνιστικού κράτους και την εκδίωξη των ιμπεριαλιστών από την περιοχή, είναι ο δρόμος της συνένωσης, της συναδέλφωσης, της κοινής προλεταριακής πάλης Εβραίων και Αράβων εργαζομένων ενάντια στις αστικές τους τάξεις και τον ιμπεριαλισμό, για ένα Παλαιστινιακό κράτος-κοινό σπίτι Εβραίων και Αράβων, με την εργατική τάξη στο τιμόνι.
Μόνο έτσι η εθνική απελευθέρωση θα γίνει πραγματικότητα και οι εργαζόμενοι της περιοχής θα οικοδομούν ειρηνικά το μέλλον τους.
Η αντίσταση του παλαιστινιακού λαού στην ισραηλινή κατοχή αποτελεί καθήκον. Χαιρόμαστε που υπάρχουν οργανώσεις αντίστασης, χωρίς να ταυτιζόμαστε απόλυτα μαζί τους. Όπως χαιρόμαστε που πληθαίνουν οι φωνές διαμαρτυρίας, οι αρνήσεις στράτευσης και οι αντιστάσεις στο εσωτερικό του Ισραήλ, ενάντια στη γενοκτονία των παλαιστινίων και τις κτηνωδίες του ισραηλινού στρατού.
Η καλύτερη, από πλευράς αποτελεσματικότητας, προσφορά του Ελληνικού λαού στον αγώνα των παλαιστινίων, είναι η πάλη του για την ανατροπή της βαθιά αντεργατικής-αντιλαϊκής, μειοψηφικής και φιλο-ισραηλινής συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και η εγκαθίδρυση μιας εργατικής κυβέρνησης, σαν αφετηρία για την προλεταριακή εξουσία, η οποία θα στηρίζει την αντίσταση των λαών της περιοχής ενάντια στους ιμπεριαλιστές και στους χωροφύλακές τους και θα έχει ανοιχτό μέτωπο στον αντισημιτισμό, στο φασισμό, στο ρατσισμό, στο φυλετισμό.
Τρίκαλα, Σάββατο 4 Οκτώβρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου