Η 6 του Σεπτέμβρη αποδείχθηκε μια καλή αφετηρία για τη μάχη της ανατροπής που έχουμε μπροστά μας. Η επιχείρηση «επανεκκίνηση» του Μητσοτάκη πνίγηκε μέσα στα ψέματά της αλλά και μέσα στα οργισμένα συλλαλητήρια που σημάδεψαν το διήμερο στη ΔΕΘ. Η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση έκανε επίδειξη της πορείας της προς τα δεξιά, υπογραμμίζοντας έτσι την ανάγκη να οργανώσουμε τη συνέχεια από τα κάτω και αντικαπιταλιστικά.
Η πρωθυπουργική εμφάνιση στη ΔΕΘ ποτέ δεν ήταν «σταθμός», όπως συνηθίζουν να ισχυρίζονται τα ΜΜΕ -φιλοκυβερνητικά και αντιπολιτευόμενα. Φέτος, αυτή η φιλολογία προσπάθησε να πάρει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, αλλά το μόνο που πέτυχε είναι να αναδείξει την εικόνα μιας μισητής κυβέρνησης που επιμένει να γαντζώνεται στην εξουσία, ενώ το μόνο που έχει να προσφέρει είναι νέες καταστροφές.
Μέσα από την ακρίβεια, με τις περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και με τις καταστροφικές ιδιωτικοποιήσεις, η κυβέρνηση έχει φτάσει σε θηριώδη πλεονάσματα του προϋπολογισμού. Και έρχεται ο Μητσοτάκης στη ΔΕΘ να επιβεβαιώσει ότι αυτά τα λεφτά θα πάνε στους τραπεζίτες για το χρέος και στις πολεμικές εκστρατείες με τους εξοπλισμούς. Δεν περισσεύει τίποτε για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, ούτε για λεφτά στην Υγεία και την Παιδεία. Πολύς αφρός για «φορολογική μεταρρύθμιση» και μάλιστα για τους νέους, την ώρα που όσα νέα παιδιά δουλεύουν πληρώνονται κάτω και από το κατώτατο μεροκάματο και «μαύρα».
«Δολοφόνοι»
Και δίπλα στην οικονομική πολιτική που στίβει την εργατική τάξη για τα κέρδη των καπιταλιστών, ο Μητσοτάκης κλιμακώνει την εμπλοκή του στο πλευρό της γενοκτονικής εκστρατείας του Ισραήλ και ετοιμάζει νέα ρατσιστικά εγκλήματα με τον φασίστα Πλεύρη και το κυνηγητό προσφύγων και μεταναστών. Αυτή είναι η συνέχεια που προσπαθεί να επιβάλει μια κυβέρνηση πολιορκημένη από την οργή του κόσμου. Φέτος, δεν ήταν «μόνο» οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης που γέμισαν διαδηλωτές από την Αριστοτέλους ως το Βελίδειο. Την ίδια ώρα, η κραυγή «Δολοφόνοι, δολοφόνοι» αντηχούσε παντού.
Ποια ήταν η απάντηση της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης; Το ΠΑΣΟΚ διαμαρτυρήθηκε ότι ο Μητσοτάκης με τα μέτρα που ανακοίνωσε για νησιά και χωριά «αντιγράφει τις προτάσεις του Ανδρουλάκη στην περσινή ΔΕΘ, τις οποίες λοιδορούσε ως δημοσιονομικό λαϊκισμό»! Δύσκολο να πιστέψουμε ότι ο Μητσοτάκης κινείται προς το ΠΑΣΟΚ, πιο σωστό είναι ότι το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να τρέχει πίσω από τον Μητσοτάκη.
Την μεγαλύτερη προβολή, πάντως, πήρε η παρουσία του Τσίπρα στο συνέδριο του Economist, όπου κατέθεσε τη «νέα πατριωτική» πρότασή του. Ούτε λέξη για αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη και τερματισμό της συνενοχής με το Ισραήλ. Ούτε λέξη για τα εγκλήματα των κλειστών συνόρων και την κλιμάκωσή τους από τον Πλεύρη. Τώρα οι καπιταλιστές ονομάζονται «ευκατάστατοι πατριώτες» που πρέπει να έχουν την ευαισθησία να δίνουν μια «Πατριωτική Εισφορά» εθελοντικά και κάπως έτσι θα έρθει ένα «αναπτυξιακό σοκ»!
Η κριτική στη δεξιά προσαρμογή της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης είναι αναγκαία για να οργανώσουμε την πάλη για να τελειώνουμε με τα αίσχη του Μητσοτάκη. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να κινητοποιηθούμε «χωρίς κόμματα και χρώματα».
Η πρωτοβουλία της Μαρίας Καρυστιανού και των άλλων συγγενών των θυμάτων των Τεμπών να καλέσουν συλλαλητήρια πανελλαδικά στις 6 Σεπτέμβρη σήμανε ακόμα μεγαλύτερη απομόνωση της κυβέρνησης των δολοφόνων. Για να παίξει και να συνεχίσει να παίζει αυτόν το ρόλο, όμως, χρειάζεται τη δράση της Αριστεράς και των συνδικάτων, όπως έδειξε και η μεγαλειώδης απεργία της 28 Φλεβάρη. Είναι λάθος μια απόπειρα ισοπέδωσης όλων των κομμάτων και όλων των χρωμάτων. Άλλο το κόκκινο και άλλο το μαύρο. Αυτό φάνηκε και στην πράξη με την παρουσία των δυνάμεων της Αριστεράς που έδωσαν τον τόνο γενικεύοντας τα συνθήματα κατά της κυβέρνησης των δολοφόνων: Τέμπη-Πύλος-Παλαιστίνη, δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη.
Επίσης λαθεμένη ήταν η επιλογή της ηγεσίας του ΚΚΕ να απέχει από αυτό το κάλεσμα. Στελέχη, όπως ο ιστορικός Γιώργος Μαργαρίτης έφτασαν να μιλάνε για «οσμή φασισμού». Αν πραγματικά «οσμίζεσαι» κάτι τέτοιο, τότε δεν απέχεις. Ο κόσμος της Αριστεράς που ήταν εκεί φρόντισε να μην υπάρχει αμφιβολία.
Πραγματική απειλή φασισμού είναι η ώθηση που δίνει στην ακροδεξιά η ρατσιστική εκστρατεία Μητσοτάκη-Πλεύρη. Γι’ αυτό, πρώτος σταθμός για τη συνέχιση του αγώνα είναι τα αντιφασιστικά συλλαλητήρια στις 18 Σεπτέμβρη στην επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Εκεί, δίπλα στη Μάγδα Φύσσα πρέπει να είναι και η Μαρία Καρυστιανού, ενάντια στους φασίστες και τους δολοφόνους της Πύλου.
Πηγαίνοντας προς τα εκεί, οι Μηχανοδηγοί των τρένων απεργούν και στις 11 και στις 18 Σεπτέμβρη, δίνοντας συνέχεια στο απεργιακό κίνημα που έχει μπροστά του τη μεγάλη σύγκρουση με το 13ωρο που ετοιμάζει η κυβέρνηση. Η ΓΣΕΕ καλεί πανεργατική απεργία 1 Οκτώβρη για να μην περάσει αυτή η επίθεση. Και όλοι και όλες μαζί προχωράμε να κλιμακώσουμε Πανεργατικά στις 7-10 Οκτώβρη, στο πλευρό της Παλαιστίνης που αντιστέκεται στη γενοκτονία.
Με νέα ορμή από τη Θεσσαλονίκη προχωράμε για να τσακίσουμε τη μαυρίλα που θέλει να συνεχίσει ο Μητσοτάκης. Δυναμώνοντας την επαναστατική Αριστερά που οργανώνει την κλιμάκωση των αγώνων μέχρι την ανατροπή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου