ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ (9/1) /// ΚΚΕ (μ-λ)

 

32 χρόνια πριν ο αγωνιστής Νίκος Τεμπονέρας άφησε την τελευταία του πνοή ύστερα από το δολοφονικό χτύπημα που δέχθηκε από την ΟΝΝΕΔίτικη συμμορία των Καλαμπόκα-Σπίνου-Μαραγκού. Ήταν τότε που οι δυνάμεις καταστολής και οι απαγορεύσεις δεν μπόρεσαν να φράξουν το μαχητικό κίνημα της νεολαίας που πάλευε ενάντια στις εκπαιδευτικές αντιμεταρρυθμίσεις του Κοντογιαννόπουλου. Η τότε κυβέρνηση της ΝΔ, τρομοκρατημένη μπροστά στο μαζικό μαθητικό και φοιτητικό κίνημα, έβαλε σε δράση τους πιο αντιδραστικούς μηχανισμούς που διέθετε. Οι «αγανακτισμένοι» γονείς και οι «φιλήσυχοι» πολίτες με ρόπαλα και λοστούς έβαλαν πλάτη στην κυβερνητική προσπάθεια να σπάσουν οι μαθητικές καταλήψεις. Η δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα που μπήκε μπροστά για την υπεράσπιση της κατάληψης του σχολικού συγκροτήματος «Βουδ» ήταν η κορύφωση αυτής της βίας. Με όχημα την πολιτική της φασιστικοποίησης, η κυβέρνηση όπλισε τους παρακρατικούς ΟΝΝΕΔίτες, δεν κατάφερε όμως να ανακόψει τη δυναμική του αγώνα που τελικά στάθηκε νικηφόρος, αναγκάζοντάς την να αποσύρει τον ήδη ψηφισμένο νόμο Κοντογιαννόπουλου.

32 χρόνια μετά και ο οδοστρωτήρας της αντιλαϊκής πολιτικής συνεχίζει να ισοπεδώνει στο διάβα της δικαιώματα που μέσα από τους αγώνες έγιναν κατακτήσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Ο λαός βουλιάζει μέσα στη φτώχεια, ο πόλεμος και οι όξυνση των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων φέρνει νέα δεινά για τους λαούς όλου του κόσμου και η ένταση της φασιστικοποίησης ποινικοποιεί κάθε οργανωμένη προσπάθεια αντίστασης σε αυτή την βαρβαρότητα.

Κλείνει σχεδόν ένας χρόνος από την έναρξη του άδικου πολέμου στο έδαφος της Ουκρανίας με χιλιάδες νεκρούς και αμέτρητες καταστροφές. Αυτός ο πόλεμος συμπυκνώνει την αντιπαράθεση όλων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων με κυρίαρχη αυτή των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και Ρωσίας. Η έμμεση και άμεση συμμετοχή στρατιωτικών δυνάμεων σε αυτό το μακελειό ξεπερνά τα όρια της περιοχής και διευρύνει τη σύγκρουση, με οδυνηρές συνέπειες στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, στη Μεσόγειο και σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Η ντόπια αστική τάξη και οι πολιτικοί υπάλληλοί της, κυβερνητικοί και αντιπολιτευόμενοι, ευθυγραμμίζονται με τα σχέδια των ιμπεριαλιστών πατρώνων τους, σέρνοντας τον λαό και τη χώρα στη δίνη του πολέμου. Δεν φτάνει που έχουν μετατρέψει τη χώρα σε ένα απέραντο ΝΑΤΟϊκό στρατόπεδο, συνεχίζουν να μεταφέρουν στρατιωτικό εξοπλισμό στο ουκρανικό έδαφος αναβαθμίζοντας διαρκώς την εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο.

Ο λαός, η νεολαία και η εργατική τάξη δεν έχουν κανένα συμφέρον από τις επιλογές της εξαρτημένης από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές αστικής τάξης. Έχει πληρώσει ήδη αρκετά τις κρίσεις του κεφαλαίου και συνεχίζει να πληρώνει σε αυτόν τον νέο κύκλο αίματος. Το κύμα ακρίβειας σε συνδυασμό με την παρατεταμένη αντεργατική πολιτική έχουν τσακίσει το λαϊκό εισόδημα. Για τα λαϊκά και εργατικά νοικοκυριά η πρόσβαση ακόμα και σε είδη πρώτης ανάγκης γίνεται ακόμα πιο δύσκολη. Οι τραγικές ελλείψεις σε φάρμακα το τελευταίο διάστημα συμπληρώνουν το σκηνικό αυτής της μαύρης περιόδου. Είναι η περίοδος που για να γλυτώσει τα σπασμένα της η καπιταλιστική κερδοφορία ποδοπατά όλα τα δικαιώματα, ακόμα και αυτό της ζωής.

Με φόντο αυτές τις εξελίξεις το σύστημα οχυρώνεται πίσω από την πολιτική της φασιστικοποίησης με μοναδικό στόχο την λαϊκή οργή που σιγοβράζει. Κατασταλτικοί, δικαστικοί και άλλοι μηχανισμοί ενισχύονται και προετοιμάζονται απέναντι στις αντιστάσεις που γεννά η αδικία που το σύστημα συντηρεί. Οι διαδηλώσεις και η συνδικαλιστική πάλη βγαίνουν στην παρανομία, αγωνιστές σέρνονται σε δίκες για την δράση τους, η λίστα των θυμάτων της αστυνομικής βίας συνεχίζει και μεγαλώνει και οι πρόσφατες αποκαλύψεις σκανδάλων φέρνουν στην επιφάνεια την αντιδραστική φύση του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος.

Κάθε χρόνο στις 9 Γενάρη μαζί με την μνήμη του αδικοχαμένου αγωνιστή Νίκου Τεμπονέρα έρχονται και οι μνήμες των μαζικών αγώνων που ξέσπασαν την περίοδο εκείνη. Αγώνες που πρέπει να κρατηθούν ζωντανοί στο σήμερα, να συνεχίσουν και να κλιμακωθούν. Όσο και να προσπαθεί το σύστημα να βάλει στον «γύψο» τις λαϊκές και εργατικές διαθέσεις είτε με την καταστολή και την τρομοκρατία είτε με την αδράνεια που επιβάλλει η προεκλογική περίοδος, οι αγώνες δεν πρέπει να σταματήσουν, δεν πρέπει να υποταχθούν στην αναμονή των κοινοβουλευτικών αδιεξόδων. Η ζωή και η θυσία του Νίκου Τεμπονέρα ανοίγουν το δρόμο της προοπτικής για τον λαό μας. Αυτός είναι ο δρόμος της οργάνωσης, του συντονισμού και της πάλης ενάντια στις πολιτικές της φτώχειας και του πολέμου, μιας υπόθεσης που ο λαός μπορεί και πρέπει να την πάρει στα χέρια του.

ΚΚΕ(μ-λ) Κ.Ο. Πάτρας