Το Εditorial Της "Εργατικής Αριστεράς" Που Κυκλοφορεί (φύλλο Νο 484)

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει µπει στη μεγαλύτερη πολιτική κρίση της θητείας της, µετά την αποκάλυψη του σκανδάλου των παρακολουθήσεων της ΕΥΠ.

Μπο­ρεί το κα­λο­καί­ρι να πέ­ρα­σε κα­τα­γρά­φο­ντας τε­ρά­στια έσοδα από τον του­ρι­σµό, όµως ο κό­σµος βίωσε ένα πολύ δύ­σκο­λο και οι­κο­νο­µι­κά στενό κα­λο­καί­ρι. Ο πλη­θω­ρι­σµός, η ακρί­βεια, οι στά­σι­µοι µι­σθοί ρο­κά­νι­σαν τη δυ­να­τό­τη­τα των αν­θρώ­πων να µπο­ρέ­σουν να κά­νουν δια­κο­πές.

Οι προ­βλέ­ψεις σε όλον τον κόσµο για τον ερ­χό­µε­νο χει­µώ­να είναι απελ­πι­στι­κές. Η επι­κε­φα­λής του ΔΝΤ δή­λω­νε τον πε­ρα­σµέ­νο Ιού­λιο ότι προ­βλέ­πει έναν πολύ δύ­σκο­λο χει­µώ­να για το 2022 ενώ οι προ­βλέ­ψεις για το 2023, δεί­χνουν ύφεση στην πα­γκό­σµια οι­κο­νο­µία. Στον ίδιο τόνο είναι και οι δη­λώ­σεις του συ­νό­λου των Ευ­ρω­παί­ων ηγε­τών.

Ο συ­νε­χι­ζό­µε­νος ιµπε­ρια­λι­στι­κός πό­λε­µος στην Ου­κρα­νία πα­ρο­ξύ­νει την ανε­ξέ­λεγ­κτη ενερ­γεια­κή κρίση. Οι αντα­γω­νι­σµοί των ΗΠΑ και ΕΕ µε τη Ρωσία βά­ζουν σε αµφι­σβή­τη­ση το δι­καί­ω­µα της πρό­σβα­σης στην ενέρ­γεια, ενώ την ίδια στι­γµή η Ευ­ρώ­πη έχει µπει σε µία τρο­χιά έντο­νης στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­σης, κα­τευ­θύ­νο­ντας τε­ρά­στιους πό­ρους σε πο­λε­µι­κούς εξο­πλι­σµούς.

Όλη η συ­ζή­τη­ση στην Ευ­ρώ­πη -και όχι µόνο- αρ­χί­ζει και κι­νεί­ται γύρω από τη µεί­ω­ση κα­τα­νά­λω­σης ενέρ­γειας, προ­φα­νώς όχι για λό­γους πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κής ευαι­σθη­σί­ας ή για λό­γους κα­θο­λι­κής πρό­σβα­σης στο ρεύµα και τη θέ­ρµαν­ση για όλους/ες, αλλά για τη δια­τή­ρη­ση του στά­τους κβο του συ­στή­µα­τος και των κερ­δών των κα­πι­τα­λι­στών. Ακού­γο­νται προ­τά­σεις για τη µεί­ω­ση της θέ­ρµαν­σης σε µα­ζι­κούς χώ­ρους χει­ρω­να­κτι­κής ερ­γα­σί­ας στη Γε­ρµα­νία, υπο­χρε­ω­τι­κή συ­σκό­τι­ση σε δρό­µους στην Αθήνα. Δεν ακού­γε­ται τί­πο­τα βέ­βαια για τη µεί­ω­ση της έντα­σης της πα­ρα­γω­γής για να µη θι­χτούν τα κέρδη των κα­πι­τα­λι­στών.

Η κα­τά­στα­ση στην Ελ­λά­δα, για τον ερ­γα­ζό­µε­νο κόσµο και τη νε­ο­λαία είναι κυ­ριο­λε­κτι­κά απο­πνι­κτι­κή. Το κό­στος δια­βί­ω­σης -ή κα­λύ­τε­ρα επι­βί­ω­σης- έχει εκτο­ξευ­θεί. Σχε­δόν ο µισός πλη­θυ­σµός της χώρας ξο­δεύ­ει πάνω από το µισό µη­νιαίο ει­σό­δη­µά του για την κά­λυ­ψη των πά­γιων εξό­δων και υπο­χρε­ώ­σε­ων (ενοί­κιο, λο­γα­ρια­σµοί). Προ­σθέ­το­ντας και την ακρί­βεια των ειδών πρώ­της ανά­γκης και των τρο­φί­µων, ο µι­σθός πλέον δε φτά­νει για όλες τις µέρες του µήνα.

Το σκάν­δα­λο των πα­ρα­κο­λου­θή­σε­ων από την ΕΥΠ, σκάει σαν βόµβα στα χέρια της κυ­βέρ­νη­σης Μη­τσο­τά­κη. Η σκλη­ρή αντι­κοι­νω­νι­κή πο­λι­τι­κή που έχει εφα­ρµό­σει από τις εκλο­γές του 2019, που έχει τσα­κί­σει το λαϊκό ει­σό­δη­µα και τις δη­µο­κρα­τι­κές ελευ­θε­ρί­ες, απο­κα­λύ­πτε­ται ότι έχει και µία άλλη πολύ σκο­τει­νή και επι­κίν­δυ­νη πλευ­ρά, αυτή της ανε­ξέ­λεγ­κτης λει­τουρ­γί­ας των µυ­στι­κών υπη­ρε­σιών του κρά­τους. Ο τε­ρά­στιος αρι­θµός των πα­ρα­κο­λου­θή­σε­ων, χωρίς κα­νέ­ναν έλεγ­χο και καµία λο­γο­δο­σία, συ­νι­στά µία πολύ σο­βα­ρή επί­θε­ση στις δη­µο­κρα­τι­κές ελευ­θε­ρί­ες. Επι­πλέ­ον, είναι αλ­λα­γή πί­στας ότι πλέον αξιο­ποιεί­ται η ΕΥΠ και για τους διά­φο­ρους συ­στη­µι­κούς αντα­γω­νι­σµούς. Τι κίν­δυ­νο εθνι­κής ασφά­λειας συ­νι­στά άραγε ο πρό­ε­δρος ενός συ­στη­µι­κού αστι­κού πο­λι­τι­κού κό­µµα­τος;

Η κυ­βερ­νη­τι­κή επι­χει­ρη­µα­το­λο­γία περί «εθνι­κής ασφά­λειας» έχει και άλ­λους απο­δέ­κτες. Οι ανα­φο­ρές σε -τάχα επι­κίν­δυ­νες- «ει­σβο­λές µε­τα­να­στών στον Έβρο» και η επί­κλη­ση της «τουρ­κι­κής επι­θε­τι­κό­τη­τας» από τον Μη­τσο­τά­κη, είναι µή­νυ­µα. Η αλ­λη­λεγ­γύη σε πρό­σφυ­γες και µε­τα­νά­στες, τα αντι­ρα­τσι­στι­κά κι­νή­µα­τα, η πάλη ενά­ντια στον πό­λε­µο και τον ιµπε­ρια­λι­σµό, ενά­ντια στους εξο­πλι­σµούς, αντι­µε­τω­πί­ζο­νται ως εν δυ­νά­µει κίν­δυ­νοι για την «εθνι­κή ασφά­λεια».

Η µα­ζι­κή κα­τα­γρα­φή και συλ­λο­γή πλη­ρο­φο­ριών για τη ζωή των αν­θρώ­πων, απο­τε­λεί ένα µε­γά­λο πλή­γµα στις δη­µο­κρα­τι­κές ελευ­θε­ρί­ες. Το φαι­νό­µε­νο δεν είναι ελ­λη­νι­κό. Τα πα­ρα­δεί­γµα­τα της δια­κυ­βέρ­νη­σης Τραµπ στις ΗΠΑ, Μπολ­σο­νά­ρο στη Βρα­ζι­λία, Μα­κρόν στη Γαλ­λία, Πού­τιν στη Ρωσία κ.ά. ανα­δει­κνύ­ουν µία συ­νο­λι­κό­τε­ρη στρο­φή του διε­θνούς κα­πι­τα­λι­σµού σε πε­ρισ­σό­τε­ρο και πιο ωµό αυ­ταρ­χι­σµό. Οι δη­µο­κρα­τι­κές ελευ­θε­ρί­ες που έχουν κα­τα­κτη­θεί µέσα από τους µα­ζι­κούς αγώ­νες του ερ­γα­τι­κού κι­νή­µα­τος στις δε­κα­ε­τί­ες µετά τον Β΄ Πα­γκό­σµιο Πό­λε­µο τί­θε­νται σε αµφι­σβή­τη­ση. Μπρο­στά σε νέο κύµα διε­θνούς ύφε­σης και µε τον υπαρ­κτό κίν­δυ­νο των κοι­νω­νι­κών εξε­γέρ­σε­ων, ο κα­πι­τα­λι­σµός θω­ρα­κί­ζε­ται και προ­ε­τοι­µά­ζε­ται.

Το ίδιο κάνει και η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη. Όµως αυτή τη στι­γµή είναι πιο ζο­ρι­σµέ­νη και πιο στρι­µω­γµέ­νη, κοι­νω­νι­κά και πο­λι­τι­κά, από την έναρ­ξη της κυ­βερ­νη­τι­κής της θη­τεί­ας. Ακόµα και στη ΔΕΘ, οι πα­ρα­δο­σια­κές υπο­σχέ­σεις για πα­ρο­χές, ει­δι­κά µπρο­στά σε µία εκλο­γι­κή χρο­νιά είναι υπο­νο­µευ­µέ­νες. Παρά τα έσοδα από την εκτέ­λε­ση του προ­ϋ­πο­λο­γι­σµού και τον του­ρι­σµό, υπάρ­χουν προει­δο­ποι­ή­σεις ότι ο «δη­µο­σιο­νο­µι­κός χώρος» είναι πολύ πε­ριο­ρι­σµέ­νος, ιδιαί­τε­ρα µετά τα 2 δισ. που έδωσε στις εται­ρεί­ες ενέρ­γειας, επι­δο­τώ­ντας την κερ­δο­φο­ρία τους.

Είναι μο­νό­δρο­μος για την προ­στα­σία των ζωών μας η ανα­τρο­πή αυτής της πο­λι­τι­κής και της κυ­βέρ­νη­σης που την κα­θο­δη­γεί. Δυ­στυ­χώς η κοι­νο­βου­λευ­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση είναι κα­τώ­τε­ρη των πε­ρι­στά­σε­ων. Δεν ανα­λαμ­βά­νει τα κα­θή­κο­ντα ανα­τρο­πής της κυ­βέρ­νη­σης και δεν δε­σμεύ­ε­ται σε μια ρι­ζι­κή αλ­λα­γή πο­λι­τι­κής που θα δώσει ου­σια­στι­κό νόημα στην ανα­τρο­πή της. Αυτά τα κα­θή­κο­ντα είναι υπό­θε­ση της αγω­νι­στι­κής δρά­σης του κό­σµου της ερ­γα­σί­ας και της νε­ο­λαί­ας. Η ανα­τρο­πή αυτή χρειά­ζε­ται την κλι­µά­κω­ση και µα­ζι­κο­ποί­η­ση των αγώ­νων µας.

Το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα στη Βρε­τα­νία δεί­χνει το δρόμο. Απέ­να­ντι στην αδιαλ­λα­ξία της Συ­ντη­ρη­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης και την αφω­νία της Ερ­γα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης, οι ερ­γα­ζό­με­νες και οι ερ­γα­ζό­με­νοι παίρ­νουν τα πράγ­μα­τα στα χέρια τους, με ένα με­γά­λο απερ­για­κό κύμα που απαι­τεί γεν­ναί­ες αυ­ξή­σεις και με πρω­το­βου­λί­ες συ­ντο­νι­σμού και αληλ­λο­στή­ρι­ξης των κλα­δι­κών αγώ­νων.

Αντί­στοι­χα κι εδώ, τα ρυά­κια της αγα­νά­κτη­σης για την κυ­βέρ­νη­ση πρέ­πει να γί­νουν πο­τά­µι αγώνα. Η δια­δή­λω­ση της ΔΕΘ και η κα­µπά­νια για αυτή, είναι ένα ση­µα­ντι­κό βήµα για να εκ­φρα­στεί η αγα­νά­κτη­ση και η οργή του κό­σµου αλλά και να συ­να­ντη­θεί µε τους ερ­γα­τι­κούς αγώ­νες. Η νίκη των ερ­γα­ζο­µέ­νων στα Λι­πά­σµα­τα Κα­βά­λας και ο εµβλη­µα­τι­κός απερ­για­κός αγώ­νας των ερ­γα­ζο­µέ­νων στη Μα­λα­µα­τί­να στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, είναι µόνο δύο πρό­σφα­τα πα­ρα­δεί­γµα­τα ερ­γα­τι­κών αγώ­νων, που προ­στί­θε­νται σε µία σειρά αγώ­νων, απερ­γιών, κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων της προη­γού­µε­νης χρο­νιάς. Ένα «πα­κέ­το» διεκ­δι­κή­σε­ων μπο­ρεί να ενο­ποι­ή­σει πλα­τιά στρώ­μα­τα ερ­γα­ζο­μέ­νων που αντι­με­τω­πί­ζουν την ίδια σκλη­ρή κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα. Οι ου­σια­στι­κές αυ­ξή­σεις στους μι­σθούς, του­λά­χι­στον στο ύψος του πλη­θω­ρι­σμού, ο έλεγ­χος των τιμών και η βαριά φο­ρο­λό­γη­ση των υπερ­κερ­δών, το τέλος των πο­λε­μι­κών δα­πα­νών και η κα­τεύ­θυν­ση των πόρων σε κοι­νω­νι­κά ανα­γκαί­ες δα­πά­νες, είναι το «πρό­γραμ­μα» που αντι­στοι­χεί στις ση­με­ρι­νές επεί­γου­σες ανά­γκες μας και το «πε­ριε­χό­με­νο» που πρέ­πει να απο­κτή­σει ο αγώ­νας για την ανα­τρο­πή της κυ­βέρ­νη­σης. Σε αυτό το κα­θή­κον λο­γο­δο­τού­µε και θα ερ­γα­στού­µε µε όλες µας τις δυ­νά­µεις: για µία ενω­τι­κή µα­ζι­κή ρι­ζο­σπα­στι­κή αγω­νι­στι­κή απά­ντη­ση στην κυ­βέρ­νη­ση του τα­ξι­κού πο­λέ­µου –με αφε­τη­ρία τη δια­δή­λω­ση στη ΔΕΘ.