Με Τις Σημαίες ΕΕ Και ΝΑΤΟ Ή Ενάντια Στον Ιμπεριαλισμό; / ΠΡΙΝ

Παναγιώτης Ξοπλίδης - ΠΡΙΝ 

Μεγάλες διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν το προηγούμενο διάστημα σε πολλές πόλεις της Ευρώπης ως αλληλεγγύη στον λαό της Ουκρανίας, με το στίγμα να δίνει η υιοθέτηση των «σημαιών» της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με τα διεθνή πρακτορεία 100.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο Βερολίνο, 70.000 στην Πράγα, 40.000 στη Μαδρίτη, 15.000 στο Άμστερνταμ, 10.000 στην Κοπεγχάγη. Οι πολυάριθμες ουκρανικές παροικίες των μεταναστών, που εγκατέλειψαν τη χώρα τα τελευταία 30 χρόνια της ανεξαρτησίας –και καπιταλιστικής λεηλασίας με αποτέλεσμα η εξαθλιωμένη Ουκρανία να χάσει περισσότερο από 10 εκ. πληθυσμό– βγήκαν στους δρόμους ζητώντας να σταματήσει η ρωσική στρατιωτική εισβολή.

Οι διαδηλώσεις όμως πήραν παράλληλα τον χαρακτήρα της σύγκρουσης των «ευρωπαϊκών αξιών» έναντι του «αυταρχισμού» που εκπροσωπεί σήμερα το καθεστώς Πούτιν και η Ρωσία. Είναι η κυρίαρχη αφήγηση των κυβερνήσεων και των δυτικών ΜΜΕ αυτή τη στιγμή και σε αντίθεση με τα αντιπολεμικά κινήματα για το Ιράκ, το Αφγανιστάν ή το Βιετνάμ παλαιότερα, οι διαδηλώσεις φαίνεται να ηγεμονεύονται από την αστική πολιτική. Την ίδια μέρα της τεράστιας φιλειρηνικής διαδήλωσης στο Βερολίνο, ο καγκελάριος Όλαφ Στολζ ανακοίνωσε ένα κολοσσιαίο εξοπλιστικό πρόγραμμα, το μεγαλύτερο από την εποχή του Χίτλερ. Στην Κοπεγχάγη της διαδήλωσης ηγήθηκε η ίδια η πρωθυπουργός της χώρας, Μέτε Φρέντερικσεν λέγοντας ότι «όλη η Ευρώπη απειλείται από την Ρωσία». Στην Πράγα κυριαρχούσαν τα συνθήματα υπέρ της στρατιωτικής εμπλοκής του ΝΑΤΟ στον πόλεμο και του εξοπλισμού της ουκρανικής κυβέρνησης. «ΕΕ ανέλαβε δράση», «ΝΑΤΟ κλείσε τους ουρανούς» ήταν κάποια από τα συνθήματα των διαδηλώσεων, μια ρητορική που σε τίποτα δεν θυμίζει αντιπολεμικό κίνημα.

Υπήρχαν και δυνάμεις που προσπάθησαν να βάλουν ένα συνολικό αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο, ενάντια και στην επιθετικότητα του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ. Αντιιμπεριαλιστικές συγκεντρώσεις έγιναν στην Ιταλία από κομμουνιστικές και αριστερές δυνάμεις και σε πόλεις της Γερμανίας. Ωστόσο, οι φωνές αυτές είναι ακόμα αδύναμες στην Ευρώπη, την ώρα που οι κυβερνήσεις της «παίρνουν το όπλο τους», με όλες τις χώρες να ανακοινώνουν εξοπλισμούς, με άνοδο των εθνικισμών που θυμίζει τις παραμονές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε το εργατικό κίνημα είχε μπει υπό τις σημαίες των αστικών τάξεων των χωρών τους και σφαγιάστηκε. Σήμερα φαίνεται αναγκαίο ξανά ένα ανεξάρτητο από τα αστικά συμφέροντα αντιπολεμικό κίνημα με διεθνιστικό και αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, την πολεμική προετοιμασία, τον ρατσισμό και τον εθνικισμό.