Οι Χούθι Και Οι Ανταγωνισμοί Στην Ερυθρά Θάλασσα /// ΠΡΙΝ

 Γιώργος Μιχαηλίδης - Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (23.12.23)

 Δεν θα ήταν υπερβολικό αν λέγαμε ότι η δράση των Χούθι στην Υεμένη, σε αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό, έχει καταφέρει σε υλικό επίπεδο περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο παράγοντα παγκοσμίως. Μόνο τέσσερις από τις εταιρείες που ανακοίνωσαν την περασμένη εβδομάδα ότι παύουν να πραγματοποιούν δρομολόγια μέσω της Ερυθράς Θάλασσας, λόγω της απειλής των ανταρτών προς τα διερχόμενα πλοία που σχετίζονται με το Ισραήλ, αντιπροσωπεύουν το 53% του παγκόσμιου εμπορίου με εμπρευματοκιβώτια.

 

Αρκετές εκτιμήσεις για την επίδραση που έχει η δράση των Χούθι στην Ερυθρά Θάλασσα στην παγκόσμια οικονομία υποστηρίζουν πως η συνέχιση της σημερινής κατάστασης μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στον πληθωρισμό και την ακρίβεια στην Ευρώπη και άλλες χώρες. Το γεγονός δε ότι μια τόσο μεγάλη αναταραχή μπορεί να προέλθει από μια τόσο μικρή δύναμη (φυσικά με τη υποστήριξη του Ιράν), που ελέγχει ένα μέρος μόνο της διχοτημένης Υεμένης, λέει αρκετά για τον σημερινό κόσμο. Από την άλλη πλευρά, η απουσία της Σαουδικής Αραβίας, της Αιγύπτου και των Εμιράτων, η άρνηση χωρών όπως η Ισπανία και η Αυστραλία να ενταχθούν στη «συμμαχία των προθύμων» υπό τις ΗΠΑ και η συμπερίληψη των Σεϋχελλών στην δεκάδα των κρατών που θα τις συνδράμουν στη νέα τους εκστρατεία, σίγουρα δεν αποτελούν «προβολή ισχύος» απ’ την πλευρά του ισχυρότερου κράτους του κόσμου.

Ωστόσο, πέρα από το πώς θα εξελιχθεί η παρούσα κρίση, έχει ενδιαφέρον να εξετάσουμε τα συμφέροντα που συγκεντρώνονται γύρω από τη γεωπολιτικά νευραλγική περιοχή της Ερυθράς Θάλασσας, καθώς είναι αρκετά πιθανό εκεί να προκύψει πληθώρα κρίσεων στο άμεσο μέλλον. Πρώτον, η διασφάλιση του ελέγχου των δυτικών παραλίων της Υεμένης από τους φιλο-Ιρανούς Χούθι, μετά τον πόλεμο, δημιουργεί μια νέα ισορροπία στην περιοχή, η οποία εμφανίζει τα πρώτα δείγματά της τώρα. Δεύτερον, η φρενήρης επενδυτική, κατασκευαστική και στρατιωτική δραστηριότητα κρατών όπως οι ΗΠΑ, η Σαουδική Αραβία, τα ΗΑΕ, η Κίνα, η Ρωσία και η Τουρκία τόσο στην αραβική όσο και στην αφρικανική πλευρά της Ερυθράς Θάλασσας, υπογραμμίζει τη γεωπολιτική σημασία της περιοχής. Η δραστηριότητα αυτή περιλαμβάνει τη δημιουργία νέων πόλεων εκ του μηδενός, τη δημιουργία ή την επέκταση υπαρχόντων λιμανιών αλλά και στρατιωτικών βάσεων δηλαδή επενδύσεων βάθους δεκαετιών με τζίρο εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια.

Μια τέτοια συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων και επενδύσεων από ανταγωνίστριες χώρες στην πρακτικά περίκλειστη αλλά και τόσο οικονομικά σημαντική Ερυθρά Θάλασσα μάλλον προμηνύει όξυνση των ήδη υφιστάμενων εστιών πολέμου.