Το πρώτο έχει να κάνει με την επίσκεψη Ερντογάν που διαφημίζεται ως βήμα διαλόγου και εκτόνωσης των εντάσεων, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι και η Ελλάδα και η Τουρκία εμπλέκονται όλο και περισσότερο στους πολέμους από την Ουκρανία μέχρι τη Γάζα. Κοιτάξτε τις πολεμικές δαπάνες και πώς αυξάνονται διαρκώς ενώ ο Μητσοτάκης και ο Ερντογάν πουλάνε παραμύθια. Η Καθημερινή της Κυριακής διαφημίζει ότι η Πολεμική Αεροπορία εξοικονόμησε κονδύλια γιατί το «μορατόριουμ» Άγκυρας-Αθήνας μείωσε τις αναχαιτίσεις πάνω από το Αιγαίο και χρειάστηκαν λιγότερα καύσιμα για τα αεροπλάνα. Έτσι «κερδίσαμε» το μυθικό ποσό των… 22,5 εκατομμυρίων ευρώ! Ούτε όσα χρειάζονται για μια γερή μίζα στους εμπόρους των όπλων, δηλαδή.
Για τους τραπεζίτες
Το δεύτερο παράδειγμα είναι πιο χοντρό. Η Βουλή συζητάει το φορολογικό νομοσχέδιο του Χατζηδάκη που κάνει φοροεπιδρομή σε όσους δουλεύουν με μπλοκάκι. Σύμφωνα με την κυβερνητική προπαγάνδα, πρόκειται για μέτρο κοινωνικής δικαιοσύνης γιατί χτυπάει τη φοροδιαφυγή και τα επιπλέον έσοδα θα βοηθήσουν ώστε να βελτιωθούν οι δαπάνες για την Υγεία. Την ίδια ώρα, όμως, μαθαίνουμε από τις ροζ σελίδες της Καθημερινής ότι το περιβόητο «μαξιλάρι» των 37 δις κοστίζει 600 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο σε τόκους! Δηλαδή μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια το κράτος ξόδεψε τρία δισεκατομμύρια μόνο και μόνο για να καθησυχάζει τους τραπεζίτες ότι το δημόσιο χρέος θα πληρώνεται κανονικά! Τεράστια ποσά, έξτρα από τα τοκοχρεωλύσια που παίρνουν οι τραπεζίτες!
Με τους διαχειριστές αυτού του παραλογισμού έχουμε να συγκρουστούμε. Είναι πρόκληση ότι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν έχουν κηρύξει απεργία ενάντια στην ψήφιση του προϋπολογισμού από τη Βουλή. Την ώρα που οι εργάτες της Υγείας δίνουν συγκλονιστικές απεργιακές μάχες για να σώσουν τα νοσοκομεία από τη λεηλασία των περικοπών και των ιδιωτικοποιήσεων, η ΑΔΕΔΥ και η ΓΣΕΕ κατεβάζουν ρολά. Το βάρος πέφτει στους αγωνιστές και τις αγωνίστριες της βάσης, σωματείο το σωματείο, να οργανώσουμε απεργία στις 15 Δεκέμβρη που ξεκινάει η συζήτηση στη Βουλή.
Είναι και αυτή μια μάχη στην οποία μπαίνει μπροστά η αντικαπιταλιστική αριστερά. Μέσα σε συνθήκες κρίσης της ρεφορμιστικής «κυβερνώσας» αριστεράς, η επαναστατική αριστερά δίνει δείγματα γραφής ότι δεν είναι μια περιθωριακή ομάδα από «αιθεροβάμονες», αλλά μια δύναμη στήριξης των εργατικών αγώνων εδώ και τώρα. Στήριξης εκεί που μετράει, στους χώρους δουλειάς και στους δρόμους και όχι με ρητορίες στη Βουλή. Στήριξης με προοπτική να μπορέσει επιτέλους το εργατικό κίνημα να βάλει τέλος στους παραλογισμούς του καπιταλισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου