ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ : Η Δύναμη Της Ανατροπής

Ο Αλέξης Τσίπρας καμαρώνει στο πλευρό των ισχυρών του πλανήτη στην «Ανθρωπιστική» Σύνοδο του ΟΗΕ στην Κωνσταντινούπολη. Είναι κι αυτό ένα σημάδι της κατάντιας του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποτε, το κόμμα που αυτοπροσδιοριζόταν ως ριζοσπαστική αριστερά μιλούσε για την «ανθρωπιστική κρίση» που έχουν προκαλέσει στην ελληνική κοινωνία η Τρόικα του ΔΝΤ της ΕΚΤ και της ΕΕ. Για το πόσους ανθρώπους έχουν σπρώξει κάτω από τα όρια της φτώχειας και πόσους έχουν καταναγκάσει να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς.

Τώρα που αυτές οι τραγωδίες έχουν πάρει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, ο Αλέξης Τσίπρας διακηρύσσει ότι ανοίγει διέξοδο αγκαλιά με αυτούς που δημιούργησαν αυτή την καταστροφή. Τι είναι η απέλαση προσφύγων στην Τουρκία και ο εγκλεισμός τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης αν όχι επιδείνωση της ανθρωπιστικής κρίσης; Τι είναι η περικοπή των συντάξεων αν όχι συνταγή για περισσότερη φτώχεια. Τι είναι η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας αν όχι επιβράβευση για τη νεοφιλελεύθερη επίθεση που σπρώχνει στη φτώχεια ακόμα και αυτούς που έχουν δουλειά;

Οργή

Δεν περιμένουμε, βέβαια, από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να ομολογήσει την έκταση του κυνισμού της. Η παραίτηση της Βασιλικής Κατριβάνου από τη Βουλή, όμως, ήρθε να υπενθυμίσει ότι ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του δεν κάθονται σε σταθερές καρέκλες. Έχουν απέναντί τους την οργή της εργατικής τάξης που αγκαλιάζει όλο και πιο μεγάλο τμήμα της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ.

Για την ακρίβεια, όσο πιο πολύ βγαίνουν οι υπουργοί και λένε γελοιότητες όπως ότι το ΔΝΤ είναι δύναμη που «πιέζει για ελάφρυνση του χρέους», τόσο πιο πολύ εξοργίζουν τον ίδιο τον κόσμο της αριστεράς. Και όταν ο Τσίπρας ευλογεί τη συνεργασία Μέρκελ-Ερντογάν σαν «ανθρωπιστική» δύναμη, τότε ξεφτυλίζεται στα μάτια όλου του κόσμου, από τα μικρά προσφυγόπουλα μέχρι τις γιαγιάδες της Λέσβου.

Δεν αρκεί, όμως, μόνο η οργή για να βάλουμε τέρμα σε αυτόν τον κατήφορο. Χρειάζεται να μετατρέψουμε την οργή σε συλλογική δράση εκεί που μετράει περισσότερο, στους χώρους δουλειάς και στους δρόμους. Η καλύτερη άμεση απάντηση στα αίσχη που ψήφισε η Βουλή, στις υποκρισίες του «ανθρωπιστικού» ΟΗΕ και στις μηχανορραφίες του Eurogroup, είναι οι απεργίες που έχουν αποφασίσει οι εργαζόμενοι στα Λιμάνια, στα Νοσοκομεία και στις Συγκοινωνίες.

Από εκεί ξεκινάει η δύναμη για να ανατρέψουμε τις επιθέσεις της ανθρωπιστικής καταστροφής. Ό,τι και να ψηφίζει η Βουλή, ό, τι και να αποφασίζουν τα επιτελεία στις Βρυξέλλες και στις τράπεζες, τίποτα δεν μπορεί να υλοποιηθεί όταν οι εργαζόμενοι κατεβάζουν τα ρολά. Μπορούμε και πρέπει να μετατρέψουμε τις απεργίες στα Λιμάνια, στα Νοσοκομεία και στις Συγκοινωνίες σε βήματα για ένα μαζικό απεργιακό κύμα. Επαναλαμβανόμενες 48ωρες στα λιμάνια και στις συγκοινωνίες και πανεργατική στις 8 Ιούνη μαζί με τα νοσοκομεία είναι ο στόχος.

Και παράλληλα με την ενωτική στήριξη αυτών των εργατικών αντιστάσεων, να προωθήσουμε τα αιτήματα του αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος για τη γνήσια διέξοδο από την κρίση. Απεργίες διαρκείας εδώ και τώρα και σύνδεση με την πάλη για διαγραφή του χρέους, ανοιχτά σύνορα, έξοδο από την ΕΕ και εργατικό έλεγχο στα κλειδιά της οικονομίας – έτσι μπορούμε να χτίσουμε τη δύναμη της ανατροπής.

Πηγή : ergatiki