ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ : Διαγραφή Του Χρέους Είναι Η Απάντηση

Η κυβέρνηση στέλνει στη Βουλή το δεύτερο νομοσχέδιο-σφαγείο με τα «προαπαιτούμενα» για να κλείσει η ατέρμονη «αξιολόγηση» από τους τραπεζίτες και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους στην ΕΕ και το ΔΝΤ. Όπως μπορείτε να διαβάσετε στη διπλανή σελίδα πρόκειται για μακελειό αντάξιο του ασφαλιστικού. Όχι μόνο μονιμοποιεί τον κόφτη των κοινωνικών δαπανών αλλά και διευρύνει το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου γυρνώντας πίσω στο χειρότερο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που είχαν σκεφτεί ποτέ οι Μητσοτάκηδες και οι Σημίτηδες.

Για να συγκαλύψουν αυτή τη λεηλασία σε βάρος της εργατικής τάξης, ο Αλέξης Τσίπρας και οι υπουργοί του έχουν εξαπολύσει τη μεγαλύτερη επιχείρηση εξωραϊσμού των μνημονίων όλων των εποχών. Ξαφνικά, η μείωση των συντάξεων, η αύξηση του ΦΠΑ και οι ιδιωτικοποιήσεις βαφτίζονται ως βήματα που οδηγούν στην ανάπτυξη και τη μετατροπή του χρέους σε «βιώσιμο». Ξαφνικά, θα αρχίσει να βρέχει επενδυτικά προγράμματα και οι τραπεζίτες θα συναγωνίζονται ποιος θα δώσει μεγαλύτερες διευκολύνσεις για το χρέος.

Νεοφιλελεύθερα παραμύθια

Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο εξωπραγματικό από αυτά τα νεοφιλελεύθερα παραμύθια. Ακόμα και οι διεθνείς οργανισμοί των καπιταλιστών εκτιμούν ότι οι περισσότερες χώρες της ευρωζώνης θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να ξαναφτάσουν στα επίπεδα που ήταν το ΑΕΠ τους το 2008! Μόνοι τους λένε ότι οκτώ χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης, με τα δικά τους μέτρα μπορεί να χρειαστούν άλλα οκτώ για να ξεπεράσει η «ανάκαμψη» το προηγούμενο σημείο της.

Ακόμη και στην Ιρλανδία που προβάλλεται ως η χώρα του success story, η εργατική τάξη ακόμη περιμένει για να δει κάποια ανακούφιση από τα χτυπήματα της κρίσης. Για την ακρίβεια, είναι τόσο οργισμένη με τα ψέματα της «ανάπτυξης» ώστε στις πρόσφατες εκλογές μαύρισε μαζικά τους αρχιτέκτονες του success story.

Δεν έχουμε τίποτε καλό να περιμένουμε από τα σενάρια για «αναδιάρθρωση» του χρέους που προβάλλει η κυβερνητική προπαγάνδα αυτές τις μέρες ως αντάλλαγμα για την ψήφιση και του δεύτερου νομοσχέδιου «προαπαιτούμενων». Όλα αυτά τα σενάρια μεταφράζονται σε προγράμματα πληρωμής του χρέους στο φουλ και μονιμοποίησης των «πρωτογενών πλεονασμάτων» για την εξυπηρέτησή του. Μαζί με τη θεσμοθέτηση του «κόφτη» φτιάχνουν ένα ζοφερό μέλλον γεμάτο θυσίες στο βωμό των τραπεζιτών.

Αλλά ακόμη και αυτά τα σενάρια είναι στον αέρα, γιατί στηρίζονται στην υπόθεση ότι οι κεντρικές τράπεζες θα συνεχίσουν τη σημερινή πολιτική των χαμηλών μέχρι αρνητικών επιτοκίων, υπόθεση που ήδη αμφισβητείται. Η αμερικάνικη κεντρική τράπεζα απλά περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία για να προχωρήσει σε άνοδο των επιτοκίων, ενώ μέσα στην ευρωζώνη οι γερμανοί τραπεζίτες γκρινιάζουν ότι τα αρνητικά επιτόκια ροκανίζουν τα θεμέλια του δικού τους τραπεζικού συστήματος.

Με άλλα λόγια, τα ροζ σενάρια του Τσίπρα σημαίνουν θυσίες σε μια μαύρη τρύπα δίχως πάτο μέσα στη μακρόσυρτη κρίση του καπιταλισμού. Το αίτημα για διαγραφή του χρέους είναι αναπόσπαστο κομμάτι ενός γνήσιου εναλλακτικού προγράμματος της Αριστεράς. Της Αριστεράς που θέλει να υπηρετεί την εργατική τάξη και την προοπτική της και όχι να εξωραϊζει τις συνταγές του αντίπαλου στρατόπεδου.

Πηγή : ergatiki