Φτάνουμε σε ένα κρίσιμο σημείο των εξελίξεων. Η κυβέρνηση και το ΔΝΤ μιλάνε για επιτάχυνση των διαπραγματεύσεων και προχώρημα σε μια συνολική συμφωνία από τώρα, χωρίς ενδιάμεσες «γέφυρες» και αναμονές μέχρι το καλοκαίρι. Αλλά την ίδια στιγμή τα συλλαλητήρια της Πρωτομαγιάς έστειλαν δυνατό μήνυμα ότι οι εργάτες και οι εργάτριες δεν πρόκειται να σκύψουν το κεφάλι σε ένα νέο Μνημόνιο.
Δεν χωράει καμιά αμφιβολία για το χαρακτήρα της συμφωνίας που διαπραγματεύονται ο Δραγασάκης και ο Τσακαλώτος με τον Ντράγκι και ο Βαρουφάκης στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες. Αναζητούν ένα συμβιβασμό με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ που έχει όλα τα στοιχεία ενός νέου Μνημόνιου.
Αυτό φαίνεται από τις υποχωρήσεις που κάνει η κυβέρνηση στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων, π.χ. στα λιμάνια, στο μέτωπο του ασφαλιστικού, με τη χαλάρωση της «κόκκινης γραμμής» για τις επικουρικές συντάξεις, αλλά και από τις αυτοκριτικές που συνόδευσαν τον ανασχηματισμό της διαπραγματευτικής ομάδας. Τώρα πια η Αυγή μιλάει ανοιχτά για «δούναι και λαβείν» και απλά κλείνει τα μάτια για το πόσο άνισο είναι αυτό το πάρε-δώσε.
Πλεόνασμα
Ίσως το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο είναι αυτό που, σύμφωνα με πρωτοσέλιδο δημοσίευμα των Financial Times, προβάλλει ο Πολ Τόμσεν του ΔΝΤ: η κυβέρνηση πρέπει να τηρήσει το στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα 3% στο τέλος του 2015, ενώ το ΔΝΤ προβλέπει έλλειμμα 1,5%. Με άλλα λόγια, μια συμφωνία θα συνοδεύεται από περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων (π.χ. του ΦΠΑ) ύψους συνολικά 4,5% του ΑΕΠ. Οι θεσμοί απαιτούν θηριώδη λιτότητα και ο Τσίπρας ανταποκρίνεται όπως έδειξαν τα στοιχεία για το πρώτο τρίμηνο της χρονιάς που εμφανίζουν πρωτογενές πλεόνασμα 1,7 δις, δηλαδή περίπου 1% του ΑΕΠ.
Η Πρωτομαγιά έδειξε τι γνώμη έχουν τα πρωτοπόρα κομμάτια της εργατικής τάξης για όλα αυτά. «Αριστερή» λιτότητα είναι μια απάτη, νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, είναι ένα από τα συνθήματα που φώναζαν οι χιλιάδες διαδηλωτές που ανηφόρισαν από το Μουσείο στο Σύνταγμα. Στον Πειραιά κυριάρχησαν τα συνθήματα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού. Και δεν πρόκειται για πρωτομαγιάτικες διακηρύξεις χωρίς συνέχεια.
Την Πέμπτη 7 Μάη οι λιμενεργάτες απεργούν ενάντια στο ξεπούλημα του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης. Την ίδια μέρα, το αντιφασιστικό κίνημα διαδηλώνει ξανά στον Κορυδαλλό, όπου συνεχίζεται η δίκη της Χρυσής Αυγής. Στις 20 Μάη απεργούν τα νοσοκομεία και οι εργαζόμενοι στο υπόλοιπο δημόσιο απαιτούν από την ΑΔΕΔΥ να γενικεύσει τη δράση.
Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο. Το εργατικό κίνημα δεν θα μείνει με σταυρωμένα χέρια μπροστά στους συμβιβασμούς με τους μνημονιακούς εκβιαστές. Η αντικαπιταλιστική αριστερά θα παλέψει γι’ αυτό. Και ταυτόχρονα θα αναδείξει τον εναλλακτικό δρόμο της ρήξης.
Οι εργάτες και οι εργάτριες δεν «καταναλώνουν περισσότερα από όσα παράγουν» όπως λέει το παλιό κλισέ των απολογητών της λιτότητας και της «ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας». Η εργατική τάξη παράγει όλο τον πλούτο και μπορεί να κάνει κουμάντο χωρίς τρόικες, τραπεζίτες και μνημόνια.
Πηγή : ergatiki
"Η εργατική τάξη παράγει όλο τον πλούτο και μπορεί να κάνει κουμάντο χωρίς τρόικες, τραπεζίτες και μνημόνια".....ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ, ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΠΙΤΑΛΗΣΤΕΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ, ΤΙ ΛΕΤΕ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαξικος