«Εάν δεν κλείσει η συμφωνία πάμε για έλεγχο κεφαλαίων», «Ο χρόνος πιέζει και πρέπει να τελειώνουμε με μια συνολική συμφωνία», «Είμαι τρομοκρατημένος από την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας», «Αμα δεν καταλήξουμε με τους εταίρους πάμε στη δραχμή», «Υπάρχει κίνδυνος να γίνουμε Ζιμπάμπουε», «Συμφωνία ή όλεθρος», «Δεν θα είμαστε αριστερή παρένθεση, θα ψηφίσουμε όλοι τη συμφωνία». Αυτή η λογική καλλιεργείται και από στελέχη της συγκυβέρνησης, από στελέχη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού, αλλά και από αξιωματούχους των Βρυξελλών.
Είναι κυριολεκτικά ένα άθλιο παιχνίδι που έχουν στήσει, για να δημιουργήσουν κλίμα ανασφάλειας και τρομοκρατίας σε βάρος του λαού, ώστε να δεχτεί αυτήν τη συμφωνία σαν λύτρωση. Να συναινέσει σε μια ακόμα σφαγή του και να πει κι «ευχαριστώ»...
Ενα σκοτσέζικο ντους που ο λαός το έχει ξαναζήσει. Και με προηγούμενες κυβερνήσεις, πάντοτε, πριν την αποπληρωμή κάποιας δόσης ή πριν την καταβολή κάποιας δόσης, υπήρχε μια επαναλαμβανόμενη προπαγάνδα που κατέληγε στην ...ανακούφιση.
Πάντα αυτό το κλίμα στηνόταν, για να καλύψει ότι υλοποιούνται αντιλαϊκά μέτρα, για να κρύψει ότι θα έρθουν κι άλλα, ακόμα πιο βαριά μέτρα. Κάπως έτσι κυλά και τώρα το πράγμα. Μπορεί οι συνθήκες να είναι διαφορετικές, ωστόσο το σκηνικό είναι παρόμοιο. Το πρωί η συμφωνία κλείνει, το μεσημέρι χαλάει και το βράδυ ξαναξεκινούν οι συζητήσεις και η διαπραγμάτευση. Και σε όλο αυτό το διάστημα οι απειλές, οι εκβιασμοί, η τρομοκράτηση πάνε σύννεφο.
Μπορεί, σε κάποιο βαθμό, να έχουν πετύχει το στόχο τους. Μπορεί, πράγματι, κάποιο τμήμα του λαού, ακόμα και σε γνώση του, να το έχουν φέρει εκεί που θέλουν. Και να του σερβίρουν στο τέλος, έστω και στο παρά πέντε όπως λένε οι ίδιοι, το αντιλαϊκό πιάτο έτοιμο για κατανάλωση. Ομως, δεν είναι μόνο αυτό. Η βασική τους επιδίωξη είναι να «ψήσουν» το λαό ότι δεν έχει νόημα να ελπίζει σε έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης. Οτι όλες του οι ελπίδες βρίσκονται μέσα στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, μέσα στον κυκεώνα των δανειστών, των δόσεων, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, της άγριας εκμετάλλευσης, της φτώχειας, της ανεργίας, της ανέχειας. Λογικό, αφού η αποστολή τους είναι τέτοια. Σε αυτό το παιχνίδι, άλλωστε, παίζουν και όσοι, εξευτελίζοντας την έννοια της «ρήξης», το παίζουν φιλολαϊκοί...
Υπάρχει άλλη προοπτική; Ναι. Υπάρχει. Η πραγματική ρήξη προς όφελος της εργατικής τάξης, του λαού και των συμφερόντων τους. Η ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ενωση, το κεφάλαιο, την εξουσία του. Οσο κι αν επιχειρούν να συσκοτίσουν αυτήν την προοπτική, θα είναι πάντα επίκαιρη και πάντα η μοναδική που μπορεί να δώσει στο λαό όλα όσα τού ανήκουν.
Είναι κυριολεκτικά ένα άθλιο παιχνίδι που έχουν στήσει, για να δημιουργήσουν κλίμα ανασφάλειας και τρομοκρατίας σε βάρος του λαού, ώστε να δεχτεί αυτήν τη συμφωνία σαν λύτρωση. Να συναινέσει σε μια ακόμα σφαγή του και να πει κι «ευχαριστώ»...
Ενα σκοτσέζικο ντους που ο λαός το έχει ξαναζήσει. Και με προηγούμενες κυβερνήσεις, πάντοτε, πριν την αποπληρωμή κάποιας δόσης ή πριν την καταβολή κάποιας δόσης, υπήρχε μια επαναλαμβανόμενη προπαγάνδα που κατέληγε στην ...ανακούφιση.
Πάντα αυτό το κλίμα στηνόταν, για να καλύψει ότι υλοποιούνται αντιλαϊκά μέτρα, για να κρύψει ότι θα έρθουν κι άλλα, ακόμα πιο βαριά μέτρα. Κάπως έτσι κυλά και τώρα το πράγμα. Μπορεί οι συνθήκες να είναι διαφορετικές, ωστόσο το σκηνικό είναι παρόμοιο. Το πρωί η συμφωνία κλείνει, το μεσημέρι χαλάει και το βράδυ ξαναξεκινούν οι συζητήσεις και η διαπραγμάτευση. Και σε όλο αυτό το διάστημα οι απειλές, οι εκβιασμοί, η τρομοκράτηση πάνε σύννεφο.
Μπορεί, σε κάποιο βαθμό, να έχουν πετύχει το στόχο τους. Μπορεί, πράγματι, κάποιο τμήμα του λαού, ακόμα και σε γνώση του, να το έχουν φέρει εκεί που θέλουν. Και να του σερβίρουν στο τέλος, έστω και στο παρά πέντε όπως λένε οι ίδιοι, το αντιλαϊκό πιάτο έτοιμο για κατανάλωση. Ομως, δεν είναι μόνο αυτό. Η βασική τους επιδίωξη είναι να «ψήσουν» το λαό ότι δεν έχει νόημα να ελπίζει σε έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης. Οτι όλες του οι ελπίδες βρίσκονται μέσα στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, μέσα στον κυκεώνα των δανειστών, των δόσεων, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, της άγριας εκμετάλλευσης, της φτώχειας, της ανεργίας, της ανέχειας. Λογικό, αφού η αποστολή τους είναι τέτοια. Σε αυτό το παιχνίδι, άλλωστε, παίζουν και όσοι, εξευτελίζοντας την έννοια της «ρήξης», το παίζουν φιλολαϊκοί...
Υπάρχει άλλη προοπτική; Ναι. Υπάρχει. Η πραγματική ρήξη προς όφελος της εργατικής τάξης, του λαού και των συμφερόντων τους. Η ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ενωση, το κεφάλαιο, την εξουσία του. Οσο κι αν επιχειρούν να συσκοτίσουν αυτήν την προοπτική, θα είναι πάντα επίκαιρη και πάντα η μοναδική που μπορεί να δώσει στο λαό όλα όσα τού ανήκουν.
Πηγή : rizospastis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου