Το Kεντρικό ;Aρθρο Tης "Εργατικής Αριστεράς" Που Κυκλοφορεί

Η κρίσιμη στιγμή στις σχέσεις με τους δανειστές και τους ευρωπαϊκούς «θεσμούς» απέχει πλέον ελάχιστες ημέρες: είναι η στιγμή της πληρωμής –ή όχι!– της δόσης προς το ΔΝΤ, ύψους 1,5 δισ. ευρώ, στις 5 Ιούνη.

Αξιο­ποιώ­ντας τη συμ­φω­νία της 20ής Φε­βρουα­ρί­ου, οι δα­νει­στές έχουν απο­σπά­σει ήδη το­κο­χρε­ο­λύ­σια πε­ρί­που 7,5 δισ. ευρώ και απαι­τούν από την κυ­βέρ­νη­ση να τι­μή­σει «στο ακέ­ραιο και εγκαί­ρως» τις υπο­χρε­ώ­σεις χρέ­ους που ανέ­λα­βαν οι προη­γού­με­νες μνη­μο­νια­κές κυ­βερ­νή­σεις, με τις δα­νεια­κές συμ­βά­σεις που υπέ­γρα­ψαν. Την ίδια στιγ­μή, οι ίδιοι αθε­τούν τις υπο­χρε­ώ­σεις που ανέ­λα­βαν, αφού δεν έχουν δώσει ούτε σέν­τσι από... τον Αύ­γου­στο του 2014. Στραγ­γί­ζουν, έτσι, συ­νει­δη­τά την ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία από κάθε ικ­μά­δα πόρων.

Αυτός ο εκ­βια­σμός έχει προ­φα­νείς πο­λι­τι­κούς στό­χους: προ­σπα­θούν να επι­βά­λουν στην κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ μια «συμ­φω­νία» που στην κα­λύ­τε­ρη των πε­ρι­πτώ­σε­ων θα την εγκλω­βί­ζει στη δια­χεί­ρι­ση της υπάρ­χου­σας κα­τά­στα­σης, απο­κλεί­ο­ντας από τη συ­ζή­τη­ση κάθε φι­λερ­γα­τι­κό-φι­λο­λαϊ­κό μέτρο. Γνω­ρί­ζουν ότι μια τέ­τοια δια­χεί­ρι­ση θα φθεί­ρει γρή­γο­ρα τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, όπως έφθει­ρε τους προ­κα­τό­χους του, θα ανοί­ξει τις πο­λι­τι­κές προ­ο­πτι­κές για μια κυ­βέρ­νη­ση «Εθνι­κής Ενό­τη­τας», δη­λα­δή θα εξου­δε­τε­ρώ­σει την ανα­τρε­πτι­κή δυ­να­μι­κή των εκλο­γών της 25 Γε­νά­ρη. Και την εξέ­λι­ξη αυτήν τη θε­ω­ρούν απα­ραί­τη­τη, όχι μόνο για το «ελ­λη­νι­κό πρό­βλη­μα», αλλά κυ­ρί­ως για να εμπο­δί­σουν την εξά­πλω­ση των ιδεών της πο­λι­τι­κής ανα­τρο­πής σε όλη την Ευ­ρώ­πη.

Η ανα­ζω­πύ­ρω­ση της δυ­να­μι­κής των Podemos απο­δει­κνύ­ει ότι οι «θε­σμοί» έχουν πραγ­μα­τι­κούς λό­γους να φο­βού­νται: η πα­ρά­τα­ση της οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης διευ­ρύ­νει την πο­λι­τι­κή κρίση και αστά­θεια, δη­μιουρ­γεί εύ­φο­ρο έδα­φος για να αν­θή­σουν πα­ντού οι πο­λι­τι­κές ερ­γα­τι­κής αντί­στα­σης. Γι’ αυτό το «πα­ρά­δειγ­μα» ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ αντι­με­τω­πί­ζε­ται τόσο άτεγ­κτα και εχθρι­κά.

Όμως αυτή η δια­πί­στω­ση δη­μιουρ­γεί ει­δι­κές υπο­χρε­ώ­σεις και στην ηγε­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Έστω και την τε­λευ­ταία στιγ­μή, απαι­τεί­ται αλ­λα­γή πο­ρεί­ας στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις με τους δα­νει­στές. Αν ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εγκλω­βι­στεί, με όποια προ­σχή­μα­τα, σε μνη­μο­νια­κή συμ­φω­νία, θα έχει πάρει το δρόμο προς μια βαθιά κρίση εμπι­στο­σύ­νης στη σχέση του με την κοι­νω­νι­κή βάση που τον στή­ρι­ξε, το δρόμο προς μια γρή­γο­ρη ανα­τρο­πή ή εσω­τε­ρι­κή με­τάλ­λα­ξη.

Η στάση πλη­ρω­μών προς τους το­κο­γλύ­φους –μια τα­κτι­κή που απορ­ρέ­ει και από τη συ­νε­δρια­κή από­φα­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που δή­λω­νε ότι δεν θα δε­χθεί άλλες κοι­νω­νι­κές θυ­σί­ες για τη δύ­να­μη του ευρώ... – είναι ένα ισχυ­ρό όπλο. Πίσω από τη βι­τρί­να της ισχύ­ος της Ευ­ρώ­πης των τρα­πε­ζι­τών, υπάρ­χει η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα της Ευ­ρώ­πης της κρί­σης, της όξυν­σης των αντα­γω­νι­σμών, των οι­κο­νο­μι­κών και πο­λι­τι­κών αδιε­ξό­δων.
Για να υπε­ρα­σπί­σει τον κόσμο που εκ­προ­σω­πεί, η πο­λι­τι­κή ηγε­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν πρέ­πει να δι­στά­σει να στρα­φεί στην ανυ­πα­κοή, έστω και την τε­λευ­ταία στιγ­μή. Ανοί­γο­ντας ταυ­τό­χρο­να τη γε­νι­κό­τε­ρη συ­ζή­τη­ση για το χρέος. Επι­στρέ­φο­ντας με συ­γκε­κρι­μέ­νες πρά­ξεις στο ρι­ζο­σπα­στι­κό πρό­γραμ­μα φι­λο­λαϊ­κών, φι­λερ­γα­τι­κών με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων που υπο­σχέ­θη­κε προ­ε­κλο­γι­κά. Με αυτόν τον τρόπο μια ρήξη γί­νε­ται σχε­δια­σμέ­νη πο­λι­τι­κή με σο­βα­ρές προ­ο­πτι­κές νίκης, και όχι ένα «ατύ­χη­μα» (που μπο­ρεί και να απο­τε­λεί τον πρό­λο­γο μιας από­το­μης στρο­φής δεξιά) ή ακόμα και ένα όπλο στη φα­ρέ­τρα των δα­νει­στών.

Όλα πλέον παί­ζο­νται στην κόψη του ξυ­ρα­φιού...

Πηγή : rproject