Οι φοιτητικές εκλογές της 13ης Μαΐου 2015 κατέδειξαν πως η στροφή της νεολαίας προς τα αριστερά δεν σταμάτησε την 25η Ιανουαρίου.
Η εκλογική άνοδος που επέδειξε το σύνολο των ψηφοδελτίων της αριστεράς (ΠΚΣ, ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ κλπ) στα πανεπιστήμια εκφράζει την αριστερή πολιτική ριζοσπαστικοποίηση της νεολαίας η οποία από το 2010 βρίσκεται αντιμέτωπη με τη λιτότητα, τη μαζική ανεργία και μια πρωτοφανή διαδικασία διάλυσης των πανεπιστημίων και γενικότερα της εκπαίδευσης.
Πέντε ακριβώς χρόνια μετά την επιβολή του 1ου Μνημονίου ενάντια στο λαό και τη νεολαία αυτής της χώρας, οι αριστερές φοιτητικές παρατάξεις στο σύνολο τους (44,5%) πετάνε πλέον σαφώς τη δεξιά ΔΑΠ – ΝΔΦΚ, τη φοιτητική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας του Σαμαρά από την θέση της «πρώτης δύναμης» στους φοιτητικούς συλλόγους (37,9%).Ταυτόχρονα, η ΠΑΣΠ, η φοιτητική παράταξη του ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, η οποία πέρσι έχασε τη 2η θέση την οποία διατηρούσε επί μακρόν από την Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας (ΠΚΣ, φοιτητική παράταξη του ΚΚΕ), συνεχίζει την πορεία της προς την πολιτική εξαφάνιση χάνοντας 3,66 ποσοστιαίες μονάδες ή κάτι περισσότερο από το 25% των ψήφων της.
Η ένδειξη της απώλειας της «πρωτιάς» της Νεοδημοκρατικής ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, αν και αυτή ακόμα διατηρεί υψηλό εκλογικό ποσοστό, και της συντριβής της ΠΑΣΟΚικής ΠΑΣΠ είχε φανεί ιδιαίτερα από την περασμένη χρονιά, όπου για πρώτη φορά εμφανίστηκε η υπεροχή του αθροίσματος των αριστερών φοιτητικών παρατάξεων) με 41,84% έναντι του 38,17% της ΔΑΠ -μετά από 28 χρόνια αδιαμφισβήτητης γαλάζιας πρωτιάς στα πανεπιστήμια.
Η περσινή ιστορική τομή της ανατροπής της πρωτοκαθεδρίας της δεξιάς ΔΑΠ-ΝΔΦΚ από τις φοιτητικές κινήσεις της αριστεράς -παρά τη μεταξύ τους διαφορετικότητα - όχι μόνο δεν αντιστράφηκε φέτος, αλλά ενισχύθηκε με τη ΔΑΠ να συγκεντρώνει το 37,90 % των ψήφων (εμφανίζοντας απώλειες -0,27% σε σχέση με την περσινή χρονιά) και τις αριστερές δυνάμεις το 44,51% (αύξηση 2,67 ποσοστιαίες μονάδες) παγιώνοντας τη δεύτερη και την τρίτη θέση για την ΠΚΣ (με 19,64% έναντι 18,56% πέρυσι) και την ΕΑΑΚ (με 14,32% έναντι 14,12%) αντίστοιχα.
Η επιμονή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην πολιτική ενός ανέφικτου «έντιμου συμβιβασμού» μεταξύ των διεθνών δανειστών – τοκογλύφων και των Ελλήνων καπιταλιστών από τη μια μεριά και του λαού από την άλλη, δεν έχει ανακόψει την στροφή του λαού, μαζί και της σπουδάζουσας νεολαίας προς τα αριστερά. Το γεγονός ότι η Αριστερή Ενότητα, η φοιτητική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ δεν εκτινάχτηκε σαν αποτέλεσμα της εκλογικού θριάμβου του ΣΥΡΙΖΑ πριν μόλις τρεις μήνες σηματοδοτεί δύο πράγματα :
Η αριστερή στροφή του λαού και της νεολαίας δεν ταυτίζεται με την εκλογικό θρίαμβο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ούτε και ο εκλογικός θρίαμβος του ΣΥΡΙΖΑ –με τη σειρά του- είναι ικανός να ενισχύσει συνδικαλιστικά τις δυνάμεις που αυτός ελέγχει στους διαφόρους κοινωνικούς χώρους, ειδικά καθώς έχουν φανεί τα όρια της κυβερνητικής –πλέον – πολιτικής του.
Η αποδοχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ της αποπληρωμής ενός «φύσει» μη βιώσιμου δημοσίου χρέους και της επίτευξης πρωτογενών πλεονασμάτων και, ταυτόχρονα, η απόφαση της να «μη μειωθούν μισθοί και συντάξεις» ολοένα και περισσότερο δεν συμβαδίζουν, μιας και πληθαίνουν τα κρούσματα και ενδείξεις εσωτερικής στάσης πληρωμών
Δεν υπάρχει κανένας δρόμος συμβιβασμού των αναγκών ενός λαού που έχει υποστεί τις καταστροφικές συνέπειες μιας πενταετίας άγριας μνημονιακής καταστροφής και των απαιτήσεων των τοκογλύφων του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου που εκφράζουν η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αλλά και οι Έλληνες καπιταλιστές. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αναμονής για το φοιτητικό κίνημα και τη νεολαία για την υλοποίηση των υποσχέσεων της “αριστερής” κυβέρνησης. Η μόνη ελπίδα βρίσκεται στην ευθεία ρήξη με τον ίδιο τον καπιταλισμό, την ΕΕ και το ΔΝΤ για μια επαναστατική σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση.
Την ίδια στιγμή δεν μπορεί να υπάρχει κανένα περιθώριο συμβιβασμού του κινήματος με κάθε εκδοχή του οικονομικού εθνικισμού -ακόμα και όταν αυτός εμφανίζεται με "αριστερή” περιβολή.
Η de facto πολιτική διάσπαση της ΕΑΑΚ στο παρά πέντε των φοιτητικών εκλογών με την επιλογή μιας σειράς σχημάτων να συμμαχήσουν με τους «αριστερούς» εθνικιστές του ΑΡΔΙΝ (φοιτητική παράταξη της «Παρέμβασης» που συμμετέχει στο Σχέδιο Β και τη ΜΑΡΣ) εκφράζει τις πιέσεις που ασκεί μέρος του ντόπιου κεφαλαίου πάνω στο κίνημα, καθώς βλέπει τον εαυτό του να συνθλίβεται από τα Μνημόνια και έχει την αυταπάτη πως μόνο ο οικονομικός εθνικισμός μπορεί να του δώσει το φιλί της ζωής.
Ας μην ξεχνάμε, όμως, πως και μέρος των ιμπεριαλιστών βλέπει διέξοδο στον πονοκέφαλο που τους προκαλεί η χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού σε ένα Grexit.
Οποιοδήποτε δήθεν φιλί ζωής στον ελληνικό καπιταλισμό, είναι δηλητήριο για την εργατική τάξη αυτής της χώρας αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Η μόνη διέξοδος είναι εργατική επαναστατική διεθνιστική .
Η ΟΕΝ έδωσε τη μάχη ενάντια σε μια πολιτική κατεύθυνση συμφιλίωσης με τον «αριστερό» εθνικισμό μέσα στα σχήματα της ΕΑΑΚ στα οποία συμμετέχει, παρουσιάζοντας ακόμα και ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο μιας και μερίδα της ΕΑΑΚ δεν επέτρεψε πραξικοπηματικά την κατάθεση άλλου ψηφοδελτίου που θα έφερε τον τίτλο της «ΕΑΑΚ» εκτός από εκείνο που συμμαχούσε με την ΑΡΔΙΝ (πχ Φυσικό Πάτρας).
Η πολιτική ανεξαρτησία του κινήματος της νεολαίας και ολόκληρου του εργατικού-λαϊκού κινήματος αποτελεί το κορυφαίο διακύβευμα για την επαναστατική αριστερά. Ένα ενιαίο ταξικό μέτωπο των δυνάμεων της αριστεράς είναι ο μόνος δρόμος απάντησης τόσο στα δεινά που μπορεί να επιφέρει ο ... ανέντιμος συμβιβασμός της νέας κυβέρνησης εις βάρος του λαού, αλλά και ενάντια στην δεξιά αντίδραση η οποία προετοιμάζει την επιστροφή της και τη ρεβανς της ενάντια στις μάζες, για την εργατική εξουσία και μία σοσιαλιστική διέξοδο από την καπιταλιστική χρεοκοπία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου