Η παλιά λαϊκή παροιμία έλεγε «Αύγουστε καλέ μου μήνα, νάσουν δυο φορές τον χρόνο». Σήμερα, έχουμε φτάσει στο σημείο που ο Αύγουστος έχει γίνει συνώνυμο των καταστροφικών πυρκαγιών. Δεν είναι μόνο φέτος που οι φωτιές απλώνονται από το όρος Όρβηλος στα σύνορα μέχρι την Αττική φτάνοντας στον αστικό ιστό της πρωτεύουσας. Ίδια ήταν η εικόνα και πέρσι και ξανά και ξανά. Η καταστροφή είναι επαναλαμβανόμενη και συστημική με όλη την έννοια αυτής της λέξης.
Είναι συστημική γιατί είναι δεμένη με την κλιματική αλλαγή που πλέον έχει αποκτήσει τη δική της παγκόσμια δυναμική. Οι πολυεθνικές της ενέργειας όχι μόνο δεν περιορίζουν την χρήση ορυκτών καυσίμων, αλλά αντίθετα κλιμακώνουν τις επενδύσεις τους σε νέα κοιτάσματα. Οι ωκεανοί δεν μπορούν πια να βοηθήσουν στη συγκράτηση της ανοδικής πορείας της θερμοκρασίας, αντίθετα μπαίνουν σε φάση επιτάχυνσης της ανόδου. Η Μεσόγειος μετατρέπεται από ιστορική κοιτίδα πολιτισμού σε εστία ερημοποίησης.
Σαν να μην έφτανε αυτό το υπόβαθρο, η συστημική διάσταση επιτείνεται με την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και των περικοπών. Είναι πια επιβεβαιωμένο ότι συχνά-πυκνά εμπρηστής γίνεται το απαρχαιωμένο δίκτυο της ηλεκτρικής ενέργειας. Πέρσι η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ έφερε το έγκλημα στα Τέμπη, φέτος η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ έβαλε φωτιά στο Βαρνάβα. Οι αιματηρές περικοπές της κυβέρνησης του Μητσοτάκη στο βωμό των πλεονασμάτων του προϋπολογισμού εξασφάλισαν ότι η φωτιά θα έκαιγε εκατό χιλιάδες στρέμματα.
Ο καπιταλισμός γίνεται όλο και πιο καταστροφικός. Το ζούμε καθημερινά, όχι μόνο με τις φωτιές. Πριν ακόμα ξεκινήσει ο Αύγουστος, την τελευταία βδομάδα του Ιούλη, το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ φούντωσε τις φλόγες του πολέμου σε όλη τη Μέση Ανατολή δολοφονώντας μέσα στο Ιράν τον ηγέτη της Χαμάς Ισμαήλ Χανίγιε. Η Μεσόγειος βράζει με την άνοδο της θερμοκρασίας αλλά και με τα αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ που καταπλέουν.
Αμέσως μετά, τη σκυτάλη πήρε το ΝΑΤΟ με την εισβολή ουκρανικών στρατευμάτων σε ρωσικά εδάφη με κατεύθυνση το Κουρσκ. Ρίγη φρίκης απλώθηκαν παντού, όχι μόνο για τη νέα κλιμάκωση του πολέμου, αλλά και γιατί για πρώτη φορά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο γερμανικά τάνκς πατούσαν ξανά σε ρωσικό έδαφος. Στο Κουρσκ έγινε πριν από πάνω από ογδόντα χρόνια η πιο μεγάλη μάχη με τανκς της ιστορίας.
Κρίση και εξέγερση
Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι η καταστροφική μανία του καπιταλισμού είναι ακαταμάχητη. Μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα, είδαμε μια κρίση πανικού στα χρηματιστήρια. Το Τόκιο έκανε βουτιά 12% και οι αναταράξεις απλώθηκαν σε Ευρώπη και Αμερική. Οι κεντρικοί τραπεζίτες έτρεξαν ξανά να παίξουν πυροσβεστικό ρόλο με μεγαλύτερη επιτυχία στις χρηματαγορές σε σύγκριση με τις πυρκαγιές στα δάση. Αλλά το κεντρικό μήνυμα για την παγκόσμια οικονομία δεν κρύβεται. Έχει μέσα της μια κερδοσκοπική φούσκα που απειλεί να την τινάξει στον αέρα και κανένας από αυτούς δεν ξέρει πώς να την εκτονώσει.
Και δεν πρόκειται για κάποιους περιθωριακούς κερδοσκόπους. Στην καρδιά της φούσκας βρίσκονται οι «νέες τεχνολογίες». Ακόμη και η Καθημερινή της Κυριακής στις 18 Αυγούστου έφτασε να έχει άρθρο που μιλούσε για την Τεχνητή Νοημοσύνη με τίτλο «Ευφυής μεν, αλλά φούσκα».
Ενάντια σε αυτό το καταστροφικό σύστημα της φούσκας, έρχονται να μας δώσουν ελπίδα οι αγώνες των από κάτω. Μέσα σε όλη τη μαυρίλα στις αρχές Αυγούστου, ήρθε σαν αστραπή να φωτίσει τον ορίζοντα η εξέγερση στο Μπαγκλαντές. Μια εξέγερση που ξεκίνησε σαν φοιτητικό κίνημα, ξεσήκωσε τις εργάτριες στα εργοστάσια και τους φτωχούς αγρότες στα χωράφια και ανάγκασε την πρωθυπουργό να φεύγει στα κλεφτά με ελικόπτερο και την αστυνομία να εξαφανίζεται από τους δρόμους της χώρας.
Οι εξεγερμένοι του Μπαγκλαντές δεν είναι μόνοι. Στην καρδιά της παλιάς ιμπεριαλιστικής δύναμης που είχε σαν αποικία το Μπαγκλαντές και όλη την Ινδία, στους δρόμους της Βρετανίας ξεδιπλώνεται ένα μαζικό αντιφασιστικό κίνημα. Μετά τη Γαλλία, έρχεται ένα δεύτερο κύμα όπου η φασιστική απειλή αντιμετωπίζεται με μαζικές διαδηλώσεις που προστατεύουν χώρους λατρείας και εστίες φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών.
Σε αυτή την κατεύθυνση μπορούμε και πρέπει να βαδίσουμε κι εμείς ενάντια στη «δική μας» κυβέρνηση της καταστροφής. Οι διαδηλώσεις αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, στο πλευρό των εξεγερμένων του Μπαγκλαντές και η άμεση απάντηση μετά τις φωτιές μέσα στον Αύγουστο στέλνουν αυτό το μήνυμα. Πατάνε πάνω στις μάχες του εργατικού κινήματος με πρωτοπόρους τους εργάτες της Υγείας που μάχονται ενάντια στη διάλυση των νοσοκομείων και μας καλούν για το αγωνιστικό διήμερο στη ΔΕΘ στις 6 και 7 Σεπτέμβρη.
Οργανώνουμε και κλιμακώνουμε τους αγώνες με οδηγό τον επαναστατικό αντικαπιταλισμό. Αυτό το σύστημα δεν μεταρρυθμίζεται, μόνο ανατρέπεται. Χρειαζόμαστε μια Αριστερά αποφασισμένη να φτάσει την ανατροπή μέχρι τη νίκη. Μέχρι να δούμε τους πυρόπληκτους, πλαισιωμένους από φοιτητικές καταλήψεις και τους απεργούς της Υγείας να μπαίνουν στο Μαξίμου, όπως οι εξεγερμένοι του Μπαγκλαντές μπήκαν στην πρωθυπουργική κατοικία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου