Editorial - Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (8.10.22)
Χιλιάδες άνθρωποι πνίγονται κάθε χρόνο στις ευρωπαϊκές θάλασσες. Κατά την αναζήτηση των υπευθύνων, τα ρίχνουμε συχνά στον κακό καιρό, στους δουλεμπόρους ή στην «κακή» κυβέρνηση Ερντογάν.
Δεν είναι όμως τόσο απλό…. Οι συνεχείς δολοφονίες προσφύγων και μεταναστών είναι έργο (και) της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από τη στήριξη ή/και συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή, μέχρι τη διαρκή σκλήρυνση της ευρωπαϊκής αντι-μεταναστευτικής πολιτικής, η ΕΕ και τα κράτη μέλη της έχουν συνειδητά επιλέξει να ανοίξουν «πόλεμο» με τους κολασμένους της γης. Το σχέδιο που έχει καταστρωθεί απλό αλλά ύπουλο. Από τη μία, μετατρέπει περιφερειακές χώρες (π.χ. Τουρκία, Αλγερία, Μαρόκο) σε σταθμούς υποδοχής εκατομμυρίων προσφύγων/μεταναστών και όσοι επιχειρούν να περάσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος – εάν δεν χάσουν τη ζωή τους κατά την προσπάθεια – φυλακίζονται σε στρατόπεδα στις χώρες πρώτης εισόδου (συνήθως Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία). Από την άλλη, δεν υπάρχει τρόπος να αιτηθεί κάποιος ή κάποια άσυλο, ακόμα κι αν κινδυνεύει από διώξεις, πολέμους ή λιμούς, παρά μόνο εάν καταφέρει να διασχίσει με κίνδυνο της ζωής του μια σειρά χώρες, φουρτουνιασμένες θάλασσες, φράκτες, στρατούς, αστυνομίες, συνοριοφύλακες και Frontex.
∆εκάδες νεκροί πρόσφυγες: Είναι εγκλήματα, όχι ναυάγια
Η κατάσταση αυτή αναδεικνύει τη διγλωσσία και την υποκρισία της ΕΕ στα ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ας σκεφτούμε μόνο το εξής. Οι γυναίκες στο Ιράν, που εξεγείρονται απέναντι στον φονταμενταλισμό και την καταπίεση, δεν έχουν κάποια προβλεπόμενη διαδικασία απεύθυνσης για να μπουν σε καθεστώς διεθνούς προστασίας (άσυλο) εάν αντιμετωπίσουν διώξεις.
Το πως θα αλλάξει η κατάσταση, είναι ένα ερώτημα που δεν μπορεί να απαντηθεί μονομιάς. Το σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται να αλλάξει με ημίμετρα ή εάν οι λαοί της ίδιας της Ευρώπης δεν εναντιωθούν πρώτα και κύρια στις δικές τους κυβερνήσεις που συμμετέχουν ή/και συνηγορούν στο έγκλημα.
H πολιτική τους πνίγει ανθρώπους
Αυτή την εβδομάδα, μέσα σε λίγες ώρες δύο φρικτά ναυάγια, στα Κύθηρα και τη Λέσβο, με δεκάδες νεκρούς και αγνοουμένους (15 και 28 αντίστοιχα), ανάμεσά τους νέες γυναίκες και μικρά παιδιά, ήρθαν να υπογραμμίσουν το τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές από το Μεγάλο Ναυάγιο του Κανονισμού του Δουβλίνου και της κοινής συμφωνίας ΕΕ-Ελλάδας-Τουρκία που έχει μετατρέψει το Αιγαίο και τη Μεσόγειο σε υγρό τάφο για χιλιάδες πρόσφυγες που, όπως υπογραμμίζει η σχετική ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, «προσπαθούν να ξεφύγουν από τους πολέμους, τις δικτατορίες και την πείνα στις χώρες καταγωγής τους».
Γι’ άλλη μια φορά, οι πρόσφυγες βρέθηκαν «πολιορκημένοι από στεριά και θάλασσα» ενώ έπνεαν άνεμοι 8 έως και 10 μποφόρ. Η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε να εργαλειοποιήσει και να εκμεταλλευτεί την τραγωδία στο πλαίσιο της ελληνοτουρκικής διένεξης, ρίχνοντας την πλήρη ευθύνη και για τα δύο ναυάγια στην Τουρκία καλώντας τη να «σεβαστεί τη συμφωνία της με την Ευρωπαϊκή Ένωση».
Την ώρα που η Μεσόγειος μετατρέπεται σε υγρό τάφο για τους πρόσφυγες στο διευρυμένο φόρουμ κορυφής της Πράγας οι Ευρωπαίοι ηγέτες διαφώνησαν σχεδόν σε όλα τα θέματα, αλλά συμφώνησαν στο ζήτημα της ενίσχυσης της φύλαξης των συνόρων και των ακτών της ηπείρου από τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές κλείνοντας το μάτι στις παράνομες και βίαιες πρακτικές των pushbacks που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις.
Καθώς το τέρας της ακροδεξιάς και του φασισμού σηκώνει κεφάλι (βλ. τη νίκη της Μελόνι στην Ιταλία) είναι αναγκαία σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η αλληλεγγύη στην προσφυγιά και ο αγώνας ενάντια στη ρατσιστική πολιτική των κλειστών συνόρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου